ေတြးလက္စ

စမ္းေရလဲေနာက္ ပန္းလဲေျခာက္ၿပီ
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ၿပီေကာ...
စိတ္ရိုင္းတစ္ခုရဲ႕ ၀ါးမ်ဳိဒဏ္ကို
ေဆးၿမီးတိုနဲ႔ အန္တုခဲ့တာ
နာရီေတြေတာင္ ငိုက္ျမည္းလာတယ္..
ခရီးႏွင္စကတည္းက မ်က္ေတာင္ေတြကို
လမ္းခြဲမေပးခ်င္ဘူး
တိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ့ စမ္းေရအိုင္ကို
ငါထိုင္ေငးမိတယ္......
ေရရိပ္က မ်က္ရည္ေတြကို
မင္းဘယ္သူလဲလို႔ ေမးစမ္းလိုက္ခ်င္တယ္..
ေနာက္ေက်ာမွာေန ေရွ႕ရင္ျပင္မွာစမ္း
အတိတ္စိမ္းေတြကို ေရးျခစ္ေနတာ
ငါ့အရိပ္ေတာင္ ငိုေနၿပီပဲ