Sunday 28 August 2011

အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း - ၉)




အင္းေလ မေနခ်င္သူကို အတင္းဆြဲထားေနေတာ႕ ေရာ ဘာထူးလာမွာ မို႕ လို႕ လဲ။ သူေက်ာခိုင္းၿပီဆိုမွေတာ႕ ကိုယ္လွည့္ထြက္လာလိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ အခ်စ္ဆိုတာကို မေၾကညက္ေသးတာလား မပိုင္ႏိုင္ ေသးတာလားမသိ။ ထင္ထားတဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ ၿဖစ္လာတဲ႕ အရာေတြ တစ္လြဲၿဖစ္ေနမွေတာ႕ လမ္းခြဲမွာ က်စရာမ်က္ရည္ တစ္ေပါက္ေတာင္ ရွာလို႕ မေတြ႕ ခဲ႕ ဘူး။ ဟုန္းကနဲေတာက္တဲ႕ မီးလိုပဲ ၿပီးေတာ႕ ဟုပ္ကနဲေရဖ်န္းလိုက္သလို ၿငိမ္းက်သြားၿပန္တယ္။ ေလာကၾကီးကပဲ အေၿပာင္းအလဲ ၿမန္လြန္းတာလား သူကိုယ္တုိင္ကပဲ ေၿပာင္းလဲေနသလား သူကိုယ္တိုင္မသိပါ။
ခုေလာေလာဆယ္ေတာ႕ သူႏုငယ္ကိုစိတ္ကုန္သလိုၾကီး။ ႏုငယ္နဲ႕ ေတြ႕ ရမွာ သူေၾကာက္သည္။ လြမ္းလို႕ ေတြ႕ ခ်င္ေပမယ္႕ တစ္ကယ္တမ္း ေတြ႕ ၾကၿပီဆိုေတာ႕ စိတ္ခ်မ္းသာသည္ဆိုသည္ထက္ ပုိၿပီး စိတ္ပိုညစ္ရသည္။ ခ်ိန္းထားသည္ထက္ ငါးမိနစ္ေလာက္မွ် ေနာက္က်လ်ွင္ ႏွစ္ပတ္မွ် စိတ္ဆိုးေၿပေအာင္ေခ်ာ႕ ရသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္သည့္ အၾကိမ္မ်ားလာသည့္အခါ သူသည္ေပါ့ေပ့ါေန ေပါ့ေပါ့စား လူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ရသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကေရာ ဘာလို႕ မ်ားငယ္၏ ဇီဇာ ေၾကာင္မႈမ်ားကို သည္းညည္းမခံႏိုင္သနည္း။ ကိုယ္တိုင္ပင္ သူ႕ ကိုယ္သူနားမလည္။ ငယ္႕ ကိုခ်စ္တယ္လို႕ သူထင္တာ မွားမ်ားမွားေနၿပီလား။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုသည့္ သံေယာစဥ္ကိုပင္ အခ်စ္လို႕ သူထင္မွတ္မွားခဲ႕ ေလသလား။

လြန္ခဲ႕ တာ ကကြ်န္မပါ။ သိလည္းသိပါတယ္ နားလည္နားလည္ခဲ႕ ပါတယ္။အေလွ်ာ႕ ေပးၿပီး ေမာင့္ကို ၿပန္ေတာင္းပန္ဖို႕ လဲ ကြ်န္မ ဘက္က အသင့္။ ဒါေပမယ္႕ စာမလာသတင္းမၾကားႏွင့္ ကြ်န္မကို ထားခဲ႕ ၿပန္သည္။ အဲဒါက ကြ်န္မ အေၾကာက္ဆံုး အရာ။ လြန္ခဲ႕ သည့္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က ေမာင္ ကြ်န္မေရွ႕ က ေၿခရာေဖ်ာက္သြားခဲ႕ လို႕ ဘယ္ေလာက္ ထိခံစားခဲ႕ ရလည္းဆိုတာ ကိုယ္တိုင္သာသိသည္။ ကြ်န္မ ဒီထက္ပိုၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေတာ႕ ဘူး ေမာင္ထားခဲ႕ ရက္တာကို လည္းမခံစားႏိုင္ေတာ႕ ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ကြ်န္မႏွင့္ ခ်စ္သူၿဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း ဘာမွေၿပာင္းလဲမလာခဲ႕ ။ အရင္လိုပင္ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးမ်ားႏွင့္တြဲတုန္း သူငယ္ခ်င္မ်ားႏွင့္ တစ္ပတ္ကို ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၿပီး ဘီယာ၀ိုင္းတုန္း။ ကြ်န္မ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ႕ ေတာင့္တခဲ႕ တဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ထဲက ခ်စ္သူက ဒီလိုမဟုတ္။ အေနအထိုင္တည္တည္တံ့တံ႕ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ႕ ပံုစံ။ ဘ၀ကိုေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားေတြးေခၚ။ အရာရာက္ို ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ ကြ်န္မခ်စ္သလို နားလည္သလို ကြ်န္မကို ၿပန္ခ်စ္မယ္႕ ခ်စ္သူမ်ဳိး။ ေမာင့္ မွာအဲလိုအရည္အခ်င္းေတြ တစ္ခုမွ မရွိ။ မရွိလို႕ ၿပဳၿပင္ယူမယ္ ဆိုေတာ႕ လဲ အခ်ိန္ေတြသာ ၾကာသြားသည္။ ေမာင္ ကေတာ႕ အရင္အတိုင္း။ ကဲ ကြ်န္မဘာမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေနရအုန္းမလဲ။ စိတ္ဆိုးတိုင္းသာ ဒီလို စာမလာသတင္းမၾကားထားသြား ၿပီးရင္ သူၿပန္ေပၚလာခ်င္တဲ႕ အခ်ိန္မွ ၿပန္လာ။ ကဲ ဒါဟာ အသည္း အသက္မက ခ်စ္ရပါတယ္ဆိုတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အခ်စ္စစ္နဲ႕ ခ်စ္တဲ႕ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ပံုစံလား။ ဒီတစ္ခါေတာ႕ ကြ်န္မက အရင္ထားခဲ႕ တဲ႕ သူပဲ ၿဖစ္ခ်င္တယ္ ေမာင္။ ၿပီးေတာ႕ ကြ်န္မ ေမာင့္ ကိုသံသယရွိေနသည္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုသည့္ သံေယာစဥ္ကိုမ်ား အခ်စ္လို႕ ေမာင္ထင္ခဲ႕ ေလသလား။

ေအးေလ ၿဖစ္ႏိုင္မလားလို႕ ၾကိဳးစားၾကည့္ခဲ႕ ၿပီးၿပီပဲ။ ေနာင္တမရခဲ႕ ခ်င္လို႕ ေပးဆပ္ၾကည့္ၿပီးၿပီပဲ။ ကိုယ္ကေပးသေလာက္ သူမယူႏိုင္မွေတာ႕ ထားခဲ႕ လိုက္တာက သူ႕ အတြက္ပိုေကာင္းသည္။ သူမလိုက္ခ်င္သည့္လမ္းကို ကိုယ္က တြန္းအားေပးလို႕ ဒရြတ္တိုက္လိုက္ခဲ႕ သည္ဆိုေပမယ္႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လွည့္ၿပန္မသြားဘူးလို႕ မည္သူက အာမခံခ်က္ေပးမည္နည္း။ ဒီလိုလမ္းခြဲဖို႕ ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္က သူလဲစိတ္ခ်မ္းသာသည္ ကိုယ္လည္းမပင္ပန္း။ အခ်စ္ အခ်စ္ အခ်စ္လား ေသသြားတာေပါ့။ ေသသြားတာေပါ့။ ရွင္သန္ႏိုင္ေအာင္ ၿပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပမယ္႕ လည္း ေႏြလိုပူၿပီး မိုးေခါင္တဲ႕ ရပ္၀န္းမွာ ပ်ဳိးခဲ႕ မိမွေတာ႕ ေသသြားတာေပါ့လို႕ ပဲ ေၿပာလိုက္ရံုသာရွိသည္။

ရက္ေတြလေတြ ေၿပာင္းလဲရင္း အခ်ိန္ ၃ လတာမွ်ၾကာသြားသည္။ သူလဲ ႏုငယ္ကို ေတြ႕ ဖို႕ မၾကိဳးစားသလို သူမကလဲ ဆက္သြယ္ဖို႕ မၾကိဳးစားခဲ႔ပါ။ အစကေတာ႕ သူစိမ္းကိုယ္စိမ္းေပါ့။ ဘာလွည့္ၾကည့္စရာလိုလဲေပါ့။ ေခ်ာေပ႕ လွေပ႔ မိန္းကေလးေတြ ကိုယ္႕ ေဘးမွာ၀ိုင္းေနတာပဲဟာေပါ့။ ထင္ရာစိုင္းေနလိုက္သည္။ ဒါကလဲ တစ္ပတ္သာသာပါ။ ေနာက္ရက္ေတြကစၿပီး သူ႕ ေရာဂါစလာသည္။ အရင္လို လြတ္လပ္ၿပီးဆိုၿပီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ဘီယာဆိုင္ထိုင္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ shopping ေလးလိုက္ ေပ်ာ္မည္ဟုသာ ထင္ခဲ႕ သည္။ တစ္ကယ္တမ္းက်ေတာ႕ အဲဒီလို ၿဖစ္မလာခဲ႕ ။ တစ္စံုတစ္ခု သူ႕ ဘ၀အတြက္လိုအပ္ေနသလိုခံစားရသည္။ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုကိုလက္လြတ္ဆံုးရံႈးလိုက္ရသလိုမ်ဳိးေနာင္တရေနသည္။ ဘယ္ကိုမွ မသြားခ်င္ ဘာကိုမွ မလုပ္ခ်င္ သူႏွင့္ငယ္ ခ်ိန္းေတြ႕ ေနၾက ေနရာေလးတြင္သာ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ဆိတ္ေနကာ သြားသြားထိုင္ေနမိသည္။ အထူးသၿဖင့္ စေနေန႕ လိုမ်ဳးိ ငယ္က်ဴရွင္ၿပန္ခ်ိန္ကို သြားၾကိဳ ႏွစ္ေယာက္သား ဘုရားသြားရင္သြား မသြားၿဖစ္ခဲ႕ ရင္ ခ်ိန္းေတြ႕ ေနၾကေနရာေလးမွာ ထိုင္ စကားေတြေၿပာၾက။ အဲဒီလိုေန႕ ေလးကို ပိုလြမ္းသည္။ ခုေတာ႕ စေနေန႕ ဆိုရင္ သူဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ။ လစ္ဟာေနသည္။ ဒါကိုပင္ အလြမ္းလို႕ ေခၚသလား အသည္းကြဲ သည္လို႕ ေၿပာမလား။
စိတ္ထဲမွာလဲ ငယ္ရယ္ ေမာင့္ဆီကို ၿပန္လာခဲ႕ ပါကြာလို႕ လဲ တေနမိသည္။ နီးေနတုန္းမသိသာခဲ႕ ေပမယ္႕ တစ္ကယ္တမ္းေ၀းရၿပီ ခြဲခြားရၿပီဆိုမွ သူ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ ငယ္႕ ကိုဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္ေနမိခဲ႕ သလဲ ဘယ္ေလာက္ထိ စြဲလန္းေနလဲဆိုတာသတိထားမိ ခဲ႕ သည္။ ငယ္မရွိပဲ သူမေနတတ္ေတာ႕ ၿပီပဲ။ အရင္လိုမ်ဳိး သူ႕ အားဆူပူၾကိမ္းေမာင္းသံေလးၾကားခ်င္မိသည္။
ခုမွပဲ အခ်စ္ဆိုသည္ကို သူေကာင္းေကာင္းနားလည္တတ္ခဲ႕ ၿပီထင္သည္။ ဒါေပမယ္႕ အခ်စ္က ဆံုးရံႈးသြားၿပီ။ ေသဆံုးသြားခဲ႕ ၿပီးၿပီ။ သူဘာလုပ္ရမလဲ..ဒီလိုပဲ ေနာင္တေတြႏွင့္ သူေၾကကြဲေနမလား။ ငယ္ ရယ္.. ေမာင္ ေလ ..ငယ္႕ ကို တစ္ကယ္႕ ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ေနမိခဲ႕ တာပါ။ ေမာင့္ႏွလံုးသားကို မာနေတြ အတၱေတြနဲ႕ ေလွာင္ပိတ္ထားခဲ႕ မိလို႕ ကိုယ္႕ ႏွလံုးသားကို ကိုယ္ၿပန္ညာခဲ႕ မိသလို ၿဖစ္သြားၿပီ ငယ္ရယ္။ ေမာင္ မွားၿပီ။ ေမာင္ မွားသြားၿပီ.. ငယ္.
ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ ေမာင္တို႕ ဇာတ္လမ္းကို အစကေန ၿပန္စလို႕ ရရင္ ေကာင္းမယ္ ငယ္ရယ္..ခုေတာ႕ ခုေတာ႕ ..


----------------------------------------------------
ဘေလာ႕ မလည္ၿဖစ္တာေတြ ၿပီးေတာ႕ ကိုယ္ပိုင္တဲ႕ ဘေလာ႕ ေလးကုိေတာင္ ပစ္ထားသလို ၿဖစ္ေနမိတယ္။ လူမအားရံုတင္မဟုတ္ပဲ လူအားၿပန္ေတာ႕ ကြန္ပ်ဴတာက မအားဘူး လူေရာကြန္ပ်ဴတာေရာ အားၿပန္ေတာ႕ စိတ္ေတြက အလုပ္ရႈပ္ေနၿပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သံုးခုလံုး အဆင္ေၿပတဲ႕ အခ်ိန္မွ စာေရးႏုိင္ေတာ႕ တယ္။ အဲဒီရဲ႕ အက်ဳိးဆက္က အခန္းဆက္အရွည္ၾကီးေရးၿပီး တစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းကို တင္တာၾကာေနတယ္။ေနာက္ဆံုး စာအုပ္ထဲမွာလိုခ်င္တာခ်ေရး ၿပီးမွ စာၿပန္စီၿပီး ဘေလာ႕ ေပၚၿပန္တင္မွပဲ အပိုင္းေလး တစ္ပိုင္း ၿပန္ထြက္လာေတာ႕ တယ္။ ..

ၾသဂုတ္လ(၃၁)ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္မယ့္ Blog Day အတြက္ Happy blog day ပါလို႕ ။ႏႈတ္ခြန္းဆက္သရင္း ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစေနာ္။

Sunday 21 August 2011

အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း - ၈)


(ေဒၚခ်ဳိ)ေၿပာခဲ႕ တုန္းကေတာ႕ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ပါဘူးဆို

(ႏုငယ္) ဒါေၾကာင့္လဲ သမီးကိုယ္တုိင္ အေမ႕ ကို အမွန္အတိုင္း၀န္ခံၿပီး ေတာင္းပန္ေနတာပါ။ သမီးရဲ႕ဘ၀မွာ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ေလးမ်ား တစ္ခါေလာက္ေတာ႕ ခြင့္ၿပဳပါလား အေမ။

(ေဒၚခ်ဳိ)ေကာင္းၿပီေလ သမီးသိထားဖို႕က ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ႕ လမ္းအရ ေကာင္းလည္း သမီးပဲစံရမွာ ဆိုးလဲ သမီးပဲ ခံရမွာပဲ။
ေနာင္တဆိုတာကို ေနာင္မွတမေနရေအာင္ေတာ႕ သမီးသတိထားဖို႕ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ခုသမီးကို ကိုယ္ပိုင္ဆံုးၿဖတ္ ခြင့္ဆိုၿပီး အေမေပးထားၿပီးၿပီ။ သမီးဘက္ကလဲ ဒါဟာမွားေနၿပီး မွားေနမွန္းသိၿပီဆိုရင္ေတာ႕ ေနာက္ကိုၿပန္လွည့္ႏိုင္ရမယ္။
ေနာက္တစ္ခုက မိဘေတြမ်က္ႏွာပ်က္ေအာင္ မိဘေတြမ်က္နွာငယ္ေအာင္ သမီးအေနနဲ႕ မိုက္ရူးရဲ ဆန္ဆန္ မဆံုးၿဖတ္ပါဘူးလို႕ ေတာ႕ ဂတိေပးရမယ္။ ဘယ္လုိလဲ။

(ႏုငယ္) ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႕ ေကာင္းပါၿပီ အေမ။


ေဒၚခ်ဳိ ေၿပာၿပီးသမီးေရွ႕ ကေန ထထြက္လာလိုက္သည္။ သမီးႏွင့္သူ ဒီကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး အနည္းငယ္စိမ္းကားေနၾကသည္မွာၾကာၿပီ။ အရင္လို ေႏြးေႏြးေထြးေထြးမရွိၾက။ သမီးအေၿခအေနကိုၾကည့္ရသည္မွာလဲ ဇြတ္တားေနလ်ွင္ သူမၿဖစ္ခ်င္တာကို ၿဖစ္ေအာင္လုပ္သြားမည့္ပံု။ သမီးရဲ႕ စိတ္ႏွင့္ သူ႕စိတ္က ေတာ္ေတာ္ေလးကုိတူသည္။ ၿပန္မေၿပာနားမေထာင္ ခပ္ေအးေအးႏွင့္ လုပ္ခ်င္ရာကိုလုပ္မည့္ပံု။ ဒါဆိုလ်ွင္ရင္က်ဳိးရမည္က မိဘသာ။ ၿပီးေတာ႕ ေမာင္သုတ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သမီး ကသာ စိတ္မ၀င္စားလွ်င္ အတင္းမစီစဥ္ပါႏွင့္လို႕ ဆိုထားသည္။ ေလာေလာဆယ္ သမီးကိုေလွ်ာ႕ေပးထားၿပီး အေၿခအေနၾကည့္ေနသည္က ပိုေကာင္းလိမ္႕မည္။

ဟူး ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ။ သူမ တင္းထားေသာစိတ္မ်ား ေလွ်ာ႕ ခ်ပစ္လိုက္သည္။ အေမႏွင့္ အမ်ားၾကီး အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး စကားမ်ားရမည္ဟု သူမ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္။ ခုလိုမ်ဳိး ေအးေအးေဆးေဆး ၿဖစ္သြားမည္ဟု ထင္ကိုမထင္ထားမိ။ ဒါေပမယ္႕ ေရွ႕ ကိုအမ်ားၾကီး သတိထားဖို႕ ေတာ႕ လိုသည္။ ဘာမွမေၿပာပဲ ခုလို အေမ ေလွ်ာ႕ ေပးသြားခ်င္းသည္ သူမ အတြက္ ပိုၿပီးသတိထားရမည့္ အခ်က္ၿဖစ္သည္။ အေမ႕ သေဘာက လြယ္မယ္ဆိုေလွ်ာက္ၾကည့္ ဆိုတာလိုမ်ဳိး ..ဟူး ေမာင္ တစ္ေယာက္ ဘာအမွားမွ ထပ္ၿပီး မလုပ္ပါေစနဲ႕ လို႕ သာ သူမ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ သုိ႕ ေသာ္..
သူမ ဆုေတာင္းမၿပည့္ပါ။ ေမာင္ တစ္ေယာက္ေတာ႕ ၿဖစ္ second year ကိုက်သည္။

(ႏုငယ္) ေမာင္ .. ႏုငယ္ေတာ႕ နားကိုမလည္ႏိုင္ေတာ႕ ဘူး။ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲေၿဖသေလာက္ေတာင္ အားမစိုက္ရတဲ႕ တကၠသိုလ္ စာေမးပြဲကို က်ေအာင္ေၿဖရသလား။ ေနပါအုန္း ေမာင့္ရည္မွန္းခ်က္ ေမာင္ ၾကိဳးစားမယ္ဆိုတာ ဘာလဲ ေမာင္.
တစ္စိတ္ေလာက္ ႏုငယ္ နားလည္ေအာင္မ်ား ရွင္းၿပႏိုင္မလားလို႕

(ထြန္းသစ္)ႏုငယ္ နဲ႕ အၿမန္ဆံုးနီးေအာင္ ေမာင္ ပိုက္ဆံပဲရွာခ်င္တယ္.. ႏုငယ္ရဲ႕ အေမ အားက်တဲ႕ ဆရာ၀န္ ေဒါက္တာၾကီးလို ေမာင္လဲ အေၿခတက် အၿမန္ၿဖစ္ခ်င္တယ္. ဒီတကၠသိုလ္ဆိုတာက ေက်ာင္းၿပီးသြားလဲ ဘာအာမခံခ်က္မွ မရွိ္ဘူးေလ။

(ႏုငယ္) ေတာ္ေတာ႕ ေမာင္။ ေတာ္ေတာ႕ ဘ၀ ဆိုတာ အဆင့္ေက်ာ္လို႕ မရဘူးေလ. ခုခ်ိန္က ပညာရွာရမယ္႕ အရြယ္ ဒီခ်ိန္မွာ ပညာၿပည့္မွ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေမာင္ ရွာမယ္ဆိုတဲ႕ ပိုက္ဆံကို ရွာလို႕ ရမွာေပါ့။ ႏုငယ္ တို႕ ငယ္ပါေသးတယ္. အခ်ိန္ေတြလဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဘာလို႕ မ်ား..

(ထြန္းသစ္) ေမာင္ ႏုငယ္နဲ႕ တူတူေနခ်င္ၿပီ. အၿမန္ဆံုးနီးခ်င္ၿပီ.

ႏုငယ္ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ရင္း..

(ႏုငယ္) အဟင္း.. တူတူေနဖို႕ က ေမာင့္အတြက္ အဲေလာက္ေတာင္အေရးၾကီးသလား။

(ထြန္းသစ္) ဘာ..ဘာေၿပာတယ္.

(ႏုငယ္)ဟုတ္တယ္ေလ တူတူေနဖို႕ က ေမာင့္အတြက္ အဲေလာက္ေတာင္ အေရးၾကီးသလားလို႕ .

(ထြန္းသစ္) မင္း ..မင္း ..ဟာကြာ .... ေတာက္.. မင္း မင္း..ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္ကို အဲေလာက္ေတာင္ အထင္ေသးၿပီး ေစာ္ကားလွၾကီးလား..

(ႏုငယ္)တစ္ခါတစ္ေလ ေမာင္နဲ႕ ကြ်န္မ အယူအဆခ်င္းကြာလြန္းေနတယ္။ ေမာင္ခ်စ္ေနတာလဲ ကြ်န္မသိတယ္။ ကြ်န္မခ်စ္ေနတာလဲ ေမာင္သိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ၾကားထဲမွာ ကြာေ၀းလြန္းေနသလိုပဲ။ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္းကို မသ္ိဘူး။ စိတ္ဆိုးသြားမွန္းေတာ႕ သိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ မတတ္ႏိုင္ဘူး တစ္ခါတစ္ေလ ေမာင့္ ကိုကြ်န္မ အားမလို အားမရ အရမး္ၿဖစ္တယ္။ ဘ၀ အတြက္ၾကိဳးစားမႈမွာ ေမာင္ ကြ်န္မကိုမမွီဘူး။ ဒီၤည အရက္သြားေသာက္မေနနဲ႕ ေနာ္။ ကြ်န္မကို အေၾကာင္းၿပၿပီး အရက္ေတြ ေသာက္ေသာက္ေနတာ ဒီတစ္လထဲမွာ ႏွစ္ခါ ရွိသြားၿပီ။ ကဲ ကြ်န္မ ၿပန္ေတာ႕ မယ္ေမာင္။ လိုက္မပို႕ နဲ႕ ေတာ႕ ။
ကြ်န္မ မၿမင္ဘူး ဆိုၿပီး ကြယ္ရာမွာေတာ႕ လုပ္ခ်င္ရာ မလုပ္နဲ႕ ။ ကြ်န္မကို ညာရင္ လံုး၀ ခႊင့္မလႊတ္ဘူးေနာ္.

မင္းကြာ..မင္း ငါ့အခ်စ္ကို ေစာ္ကားလိုက္တာ။ ထြန္းသစ္ ဘာမွေတာ႕ သူမကို ၿပန္မေၿပာလိုက္ပါ။ သူကိုယ္တိုင္မွ သူမႏွင့္ ကင္းေအာင္ မေနႏိုင္ေသးပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမစကားေၿပာသည္မွာ ရင့္သီးလြန္းသည္။သူမ၏ စိတ္ကို ပိုသိလာေလေလ ထြန္းသစ္ သူမကို ေၾကာက္လာေလေလပဲ။ ဒါေပမယ္႕ တစ္ခါတစ္ေလ သူကိုယ္တိုင္ပင္ သတိမထားမိေသာ သူ႕ စိတ္အား သူမ နားလည္လြန္းသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ အရမ္းခ်စ္တတ္သေလာက္ တစ္ခါတစ္ရံ ခုလို တစ္နင့္တစ္ပိုးေၿပာတတ္ေသာ သူမအား သူကိုယ္တိုင္ ဘယ္လို နားလည္ရမွန္းကိုမသိ။ခုေတာ႕ သူ႕ ရင္ေတြ ပူသည္။ လမ္းထိပ္က ဆိုင္မွာ ခုေလာက္ဆို ဟိုေကာင္ေတြ ၀ိုင္းေလာက္ၿပီ။ ဒီလိုေန႕ မ်ဳိးမွ မေသာက္လွ်င္ ဘယ္ေန႕ ကို သူေသာက္ရမည္နည္း။

(ေအာင္ေအာင္) ဟာ ငါ့ေကာင္ၾကီး ထြန္းသစ္ ေပၚမလာအေတာ္ၾကာေနမွပဲ။ ခုဘာလဲ ငါတို႕ ကို သတိရလို႕ လား။ မင္းရဲ႕ အခ်စ္ ဆရာမေလးနဲ႕ အဆင္မေၿပလို႕ လား။ မင္းကြာ အရင္ သူ႕ ထက္လွတဲ႕ ေကာင္မေလးေတြေတာင္ မင္းလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္လာတာပဲ။ ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား ဂရုစိုက္ေနလို႕ တုန္း။ ခုမွ..ဒီ အခ်စ္ဆရာမေလး က်မွ ..မင္း

(ထြန္းသစ္)ေလာေလာဆယ္ သူ႕ အေၾကာင္းမၾကားခ်င္ဘူးကြာ။ ငါ့ ကိုတစ္ခြက္ေပး.

(ငပု) ေအးပါကြာ ေပးပါတယ္။ ကဲ ..ေရာ႕ ေရာ႕ ..

(ညီသစ္) ငထြန္း မင္းၾကည့္လဲ လုပ္အုန္းေနာ္။ ေတာ္ၾကာ မင္းေကာင္မေလးနဲ႕ ၿပသနာ ၿဖစ္ေနအုန္းမယ္။ ဒီေကာင္ေတြ ေၿမွာက္ေပးတိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႕ ။

ထြန္းသစ္ကေတာ႕ မၾကားပါ။ သူ႕ စိတ္ထဲ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ေသာက္ေနသာတာ သိသည္။ က်န္တာဘာမွမၾကား ဘာမွလဲ မသိခ်င္။ေလာကၾကီးကို ခဏေလာက္ သူေမ႕ ထားလိုက္ခ်င္သည္။ ခုနက သူမေၿပာသြားေသာ စကားသည္ သူ႕ အခ်စ္ကိုလဲ ေစာ္ကားသည္။ ၿပီးေတာ႕ သူရွက္လဲ ရွက္လြန္းသည္။ အဘယ္႕ ေၾကာင့္ သည္လို စကားမ်ဳိး သူမႏႈတ္က ေၿပာထြက္သနည္း။

ဒီေန႕ ေမာင့္ကိုေၿပာလိုက္တာ လြန္သြားမွန္း သူမသိသည္။ အမွန္ေတာ႕ ေမာင့္ကိုအားမလို အားမရႏွင့္ သူမ စိတ္ဆိုးဆိုးႏွင့္ ေၿပာလိုက္မိခ်င္သာ။ ေမာင္ကလဲလြန္သည္။ သည္စာေမးပြဲေလးကိုေတာင္ က်ေအာင္ေၿဖသည္။ ဘာမွအားစိုက္ထုတ္ စရာမလိုေသာ စာေမးပြဲအား က်ေအာင္ေၿဖသည္။ ေက်ာင္းလဲမွန္မွန္သြားေနသည္။ က်ဴရွင္လဲ ယူေသးသည္။ ဒါေတာင္မွ က်သည္။ တစ္ကယ္ပဲ အေမ ေၿပာသလိုမ်ဳိး လူတစ္ေယာက္၏ ပ်က္ေနၿပီးသားစိတ္တစ္ခုအား သူမၿပဳၿပင္ယူဖို႕ ၾကိဳးစားေနတာ မွားေနၿပီလား။ ၿပီးေတာ႕ ေမာင့္ကို အရာရာ လိုက္ထိန္းေနရတာကို သူမ မၾကိဳက္။ တစ္ကယ္ဆို ကုိယ္႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ကိုယ္သာ ေနသင့္သည္။ ခုေတာ႕ သူမက ဒါမလုပ္နဲ႕ ေလ ဟိုဟာက ဒီလိုလုပ္ဆိုတာမ်ဳိး အကုန္လိုက္ေၿပာေနရသည္။ တစ္ကယ္ပဲ ဘ၀အတြက္ အားကိုးသင့္တဲ႕ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕ လား။ ေမာင့္ထံမွာ သူမစိတ္ေက်နပ္စရာတစ္ခုပဲ ရွိသည္။ ထိုအရာက ေမာင္ သူမကို တစ္ကယ္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာေတာ႕ သူမသိသည္။ ေနာက္တစ္ခု သူမလက္ခံထားသည္ကလည္း အခ်စ္တစ္ခုတည္းႏွင့္ ဘ၀ကိုတည္ေဆာက္လို႕ မရ။ ဟင္း.. ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ေမာင္အရက္ဆိုင္မွာ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္ေန ေလာက္ၿပီ။ ေမာင့္ရဲ႕ စိတ္ကို သူမနားလည္သည္ေလ။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မကို ခ်စ္တဲ႕ အခ်စ္နဲ႕ ေမာင္ဒီေလာက္ေလးေတာင္ မေစာင့္စည္းႏိုင္ဘူးလား။ ခက္တာပဲ ေမာင္ရယ္ ခက္တယ္..

ဒီေနာက္ပိုင္း တစ္ပတ္ေလာက္နီးနီးမွ် ထြန္းသစ္၏ အရိပ္အေရာင္ေလးေတာင္ ႏုငယ္မေတြ႕ ရ။ ဘာလဲ ဘာလဲ ကြ်န္မကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ထားခဲ႕ ၿပန္ၿပီလား ေမာင္။ စိတ္ထဲမွာ မာန၏ အရိပ္အေရာင္ေလးေတြ ၿပန္ေတာက္လာၿပန္သည္။
ေနာက္ထပ္ ၂ ပတ္ေလာက္ၾကာၿပီေနာက္ ထြန္းသစ္ ၿပန္ေပၚလာၿပန္သည္။

(ႏုငယ္) ေၾသာ္ ေပၚလာေသးသကိုး။ေနာက္တစ္ေခါက္ ႏွစ္နဲ႕ ခ်ီၿပီး ၿပန္ေပ်ာက္သြားၿပန္ၿပီမွတ္တာ။

(ထြန္းသစ္) အင္း အဲလိုေပ်ာက္ခ်င္တာ။ မေနႏိုင္လို႕ ။ ဒါေပမယ္႕ မင္းစကားသံေတြေတာ႕ မၾကားခ်င္ဘူးကြ။ နားခါးတယ္။
မင္း မ်က္ႏွာေလး ၿမင္ရရင္ေတာ္ပါၿပီ အလြမ္းေၿပသေလာက္ေပါ့။

(ႏုငယ္)ေၾသာ္ ဒီေလာက္ပဲလား။ ဒါဆိုလဲ လြယ္ပါတယ္။ ခက္တာမွတ္လို႕ ။ ေရာ႕ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု ယူသြား။ လြမ္းရင္ထုတ္ၾကည့္ အသံလဲ မၾကားရဘူး။ တစ္ကူးတစ္ကလဲ ကြ်န္မမ်က္ႏွာကို လာၾကည့္စရာမလိုဘူး။ ေမာင္ သက္သာတာေပါ့။ ေတာ္ၾကာ ကြ်န္မဆီ လာရင္ ေမာင္ ပင္ပန္းေနအုန္းမယ္။

(ထြန္းသစ္) မင္းကလဲ မွားေနေသးတယ္။

(ႏုငယ္) ဘယ္သူမွန္တယ္ ဘယ္သူမွားတယ္ဆိုတာကို ဆံုးၿဖတ္စရာမလိုပါဘူး ေမာင္။ ဟုတ္တယ္ ကြ်န္မစကားေၿပာတာ လြန္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေမာင္ အဲဒီေန႕ က အရက္ေသာက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ကြ်န္မကို ႏွစ္ပတ္တိတိ ပစ္ထားတယ္။ ဘာသံမွ မၾကားဘူး။ အဲဒီေန႕ က ေမာင့္ကို ကြ်န္မ ဘာမွာလိုက္လဲ။ ကြ်န္မေနာက္ကြယ္မွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တယ္ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္ထဲကမွ ကိုယ္႕ ကိုယ္ကို မထိန္းႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ေမာင္ ကြ်န္မကို ဘယ္လို ဦးေဆာင္မလဲ။ ကြ်န္မထင္တာက ေမာင္ကြ်န္မကို ခ်စ္တဲ႕ အတြက္ အရာရာကိုၿပဳၿပင္ႏိုင္လိမ္႕ မယ္ေပါ့။ ခုေတာ႕ ကြ်န္မထင္တာမွားေနၿပီထင္တယ္။

(ထြန္းသစ္) မဟုတ္ဘူး မင္းဘာလို႕ ၿပသနာေသးေသးကို ခပ္ၾကီးၾကီးၿဖစ္ေအာင္ ပုဒ္မေတြ အရမ္းတပ္ေနရတာလဲ တစ္ကယ္ဆိုမင္းေၿပာ ခဲ႕ တာက ငါ့ အခ်စ္ကိုေစာ္ကားတာေလ။

ႏုငယ္ ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ခါလိုက္ရင္း

(ႏုငယ္) ေမာင္ ကြ်န္မတို႕ ၁၈ ႏွစ္ ၁၉ ႏွစ္ ရည္းစားထားေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ခုေမာင္ခ်စ္ေနတာ အဲလိုမ်ဳိးမ်ားၿဖစ္ေနလားလို႕ ။ အခ်စ္ အခ်စ္ အခ်စ္ ဘာလုပ္လို႕ ရလဲ။ ဟုတ္တယ္ ခ်စ္တယ္ သံေယာစဥ္ရွိတယ္။ ေပါင္းစပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားမယ္။ ခက္ခဲမယ္ ပင္ပန္းမယ္ အတူတူ လက္တြဲၿပီးရင္ဆုိင္မယ္။ တစ္ေန႕ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္မယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးလား
ေမာင္ နားလည္တဲ႕ အခ်စ္က ဘာလဲ။ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ၿမိဳ႕ ထဲ လက္ကေလးတြဲၿပီးေလွ်ာက္သြား တစ္ေနရာရာ ထိုင္ၿပီးစကားေၿပာ ၿပီးရင္တြတ္တီးတြတ္တာေန ၿပီးရင္ ညေနေစာင္း အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ လမ္းခြဲၾက လြမ္းၾက အဲဒါမွ ေမာင္နားလည္တဲ႕ အခ်စ္လား

(ထြန္းသစ္) အဟင္း မင္းလိုမ်ဳိး အသည္းႏွလံုးဒီေလာက္မာၿပီး ေသြးေအးတဲ႕ မိန္းမမ်ဳိး တစ္ခါမွ မေတြ႕ ဘူးဖူး။ အံံ့ေရာ။ အံ့ေရာ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ သီအိုရီေတြ ရြတ္ေနတာနဲ႕ ၿပီးေနတာ။ အခ်စ္ရဲ႕ ႏူးညံ့ခ်င္း ၾကင္နာခ်င္း ဘာမွမသိဘူး။ ေအးေလ မင္းနားလည္သလို ခ်စ္ပါ။ ငါလဲ ငါနားလည္သလို ခ်စ္တာေပါ့။

(ႏုငယ္) ေကာင္းၿပီေလ ဒါဆိုရင္လဲ ဘာလို႕ မ်ား ခ်စ္သူဆိုတဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ကိုထားေနအုန္းမလဲ။ ကြ်န္မတို႕ လမ္းခြဲ လိုက္ၾကတာေပါ့။

(ထြန္းသစ္) ဘာ..ဘာ ..လြယ္လွခ်ည္လား ငယ္..

(ႏုငယ္)လြယ္တယ္ေလ။ ကြ်န္မက အခ်စ္အတြက္ရူးမိုက္မဲ႕ မိန္းမ မွမဟုတ္တာ။ ဘိုင္ဘိုင္..

(ထြန္းသစ္) ေဟ႕ မင္းအလို ထြက္မသြားနဲ႕ ေလ။ေဟ႕ .ေနအုန္းေလ..ဟာ..

ငယ္႕ ကို သူအံံ့ၾသမိသည္။ ေၿပာေၿပာဆိုဆို ဆိုင္ထဲမွ ထၿပီးထြက္သြားသည္။ သူပိုက္ဆံအၿမန္ရွင္းၿပီး ဆုိင္ေရွ႕ ေရာက္ေတာ႕ သူမ taxi ငွားၿပီး ထြက္သြားေလၿပီ။

-------------------------------------------

ကဲ ဒီတစ္ပတ္ၾကိဳးစားၿပီး ေနာက္တစ္ပိုင္းတင္လိုက္ၿပန္ပါၿပီ။ ၿမန္ၿမန္ၿပီးေအာင္ ေရးခ်င္ေပမယ္႕ ၾကားထဲမွာ အခ်ိန္အခက္အခဲေလးေတြ ရွိတာေၾကာင့္ ၾကာသြားတာပါ။ ေနာက္တစ္ပိုင္းကိုလဲ အတတ္ႏိုင္ဆံုးနဲ႕ အၿမန္ဆံုးၿဖစ္ေအာင္ တင္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္လို႕ ။

ဘေလာ႕ ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ရႊင္လန္းၾကပါေစေနာ္...







Saturday 20 August 2011

ေမးပါရေစ...





ေၿဖသာတယ္ဆိုေပမယ္႕
ေတာ္ရာမွာ ေၿမခၿပီး
ေၾကြရတဲ႕
မ်က္ရည္ တစ္စြန္းတစ္စမ်ား
အသင္ မသိေလေရာ႕ သလား။ ။

ဟိုးအရင္က ဒီဇင္ဘာ
ၿမဴႏွင္းေတြေ၀လို႕
ေအးၿမၿမ အခ်မ္းပိုေပမယ္႕
ေႏြးေထြးတဲ႕ ပုခံုးတစ္စံု
ငါ့ေဘးမွာ ရွိခဲ႕ဘူးတယ္လို႕
အသင္ ေမ႕မ်ားသြားခဲ႕ေလသလား။ ။

အေၾကာင္းဆက္ ေပါင္းဖက္ဖို႕
ဆံုႏိုင္ခဲရင္ေတာင္ ရင္ခြင္တစ္စံုစီမွာ
အသည္းႏွလံုး တစ္ၿခမ္းစီနဲ႕
ရွင္သန္ခြင့္ ေတာင္းခဲ႕ ဖူးတာမ်ား
အသင္ ေမ႕မ်ားေမ႕ေနေလေရာ႕သလား။ ။

ေရႊလက္ရယ္တြဲ ၾကည္ႏူးမဆံုး
အတိတ္ေတြလဲ ပိုင္ခဲ႕ဖူးသလို
လႈိင္းထန္ေလၾကမ္း
ေလာကဓံလည္း ဆိုင္ခဲ႕ဖူးၿပီ
လမ္းဆံုးကိုေရာက္ ပန္းတိုင္နီးမွ
အသင္ လက္တြဲၿဖဳတ္ခဲ႕ ေလသလား။

မာနေတြ ေဘးခ်ထားမယ္
အတၱေတြကို ေနာက္မွာထားမယ္
ေပးဆပ္မႈကို ေရွ႕တန္းတင္မယ္
ဆံုႏိုင္မႈကို အဓိကထားမယ္
နားလည္မႈနဲ႕ ေဖးမကူမယ္
ႏွလံုးသားနဲ႕ စကားေၿပာမယ္
ၿဖစ္ခ်င္တာကို ဦးစားေပးမယ္
စစ္မွန္တဲ႕ အခ်စ္စစ္တစ္ခုနဲ႕
ငါ.. ရပ္လို႕ ေစာင့္ေနခဲ႕တယ္
အရင္လိုမ်ား..
အသင္..ၿပန္လာခဲ႕ခ်င္သလား။ ။

...........................................

ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစေနာ္။ ေနာက္္တစ္လေလာက္ဆိုလွ်င္ေတာ႕ ေဆြေလးလဲ အခ်ိန္ရေလာက္ပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္ၾကရင္ၿဖင့္ အရင္လို ဘေလာ႕လည္ၿပီး စာေတြၿပန္ေရးႏိုင္ေလာက္ပါၿပီလို႕.




Wednesday 17 August 2011

မကာအို ခရီး (၂)



ကဲ ဒီေန႕ မကာအိုၿမိဳ႕တစ္ပတ္ ေလွ်ာက္လည္ၾကရေအာင္..



ဒီေနရာက မကာအိုၿမိဳ႕ရဲ႕ အစည္ကားဆံုးေနရာတဲ႕ ။





စည္းကားသလား မစည္းကားသလား ဒီပံုေတြကိုသာ ၾကည့္.....






မကာအိုေရာက္ရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသြားလည္ၾကတဲ႕ ေနရာ။



ၿမန္မာမုန္႕ဟင္းခါးဆိုင္တဲ႕ ဒါေပမယ္႕ အဲမွာေတာ႕ မစားခဲ႕ဘူး။ အနီးအနားမွာရွိတဲ႕ ေနာက္ထပ္ၿမန္မာ စားေသာက္ဆိုင္ဆိုတဲ႕ ေနရာမွာစားခဲ႕တယ္။ ဒါေပမယ္႕ အရမ္းၾကီးေတာ႕ စားလို႕မေကာင္းခဲ႕ဘူး။






တည္းခဲ႕တဲ႕ ဟိုတယ္..ၿပန္ၾကေတာ႕မယ္ဆိုေတာ႕ အေရွ႕ေတြအေနာက္ေတြပတ္ၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။



မကာအို Tower. သူမ်ားေတြေတာ႕ ခါးပတ္ေတြပတ္ၿပီး တစ္ပတ္ေလွ်ာက္ၾကတယ္ဆိုပဲ။ သူမ်ားေတြဘာ..ကိုယ္မပါဘူး..:) :)




မကာအို Tower ႏွင့္ ေဘးနားက တံတားအလွ...




ဒီလိုၾကည့္ၿပန္ေတာ႕ လဲ တစ္မ်ဳိးလွသား..















မကာအိုက အၾကီးဆံုးကာစီႏိုထဲ ၿပထားသမွ်အားလံုး ဓာတ္ပံုရိုက္ယူလာခဲ႕တယ္။ ဘာရမလဲ..
ကဲ..ဓာတ္ပံုေတြ ကုန္ၿပီ..

လာလည္ၾကေသာ ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစေနာ္။

Monday 15 August 2011

ေပ်ာက္ေနေသာ ကြ်န္မႏွင့္ မကာအို ခရီးတစ္ေထာက္

ေခါင္းစဥ္ဖတ္လိုက္ရင္ ဘာလိုလို ညာလိုလို. အဟဲ ဘာေပ်ာက္တာလဲလို႕ မေမးပါနဲ႕ . ဘေလာ႕ ေတြမေရးပဲ အလုပ္ေတြရႈပ္ၿပီး
ပံုမွန္လဲ ဘေလာ႕ေတြ လိုက္ၿပီး စာမဖတ္ႏိုင္တာကို ေၿပာခ်င္တာပါ။ ..

ခုတစ္ေလာ ေဆြေလးမြန္ တစ္ေယာက္ အခန္းဆက္ အခ်စ္ဝထၳဳရွည္ၾကီးေရးၿပီး ဘာသံမွမၾကား တိတ္တိတ္ေလး ေပ်ာက္သြားတယ္ လို႕စဥ္းစားေနၾကသလား ဒါမွမဟုတ္ ေမ႕မ်ားသြားၾကၿပီးလားမသိပါဘူး။ မလုပ္ဘူးဆိုရင္ အရွင္း အဲ ရႈပ္ၿပီးဆိုရင္လဲ မနဲၿပန္ၿပန္ခုန္ ထြက္ရတဲ႕ အက်င့္ေၾကာင့္လား မသိပါဘူး။ အလုပ္မွာက လူေဟာင္းတစ္ေယာက္ထြက္သြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ႕ က်န္ခဲ႕တဲ႕ လူေဟာင္းၾကီး ကြ်န္မကပဲ လတ္တစ္ေလာ HNAD OVER ေတြအကုန္လံုး မႏိုင္တႏိုင္မထားတဲ႕ အခ်ိန္.. ခရီးပါထပ္ထြက္လိုက္ပါ တယ္။ ဟဲဟဲ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးတုန္း။

ဒီၾကားထဲ ခရီးကၿပန္လာေတာ႕ ဖ်ားတာက ေလးရက္။စေန တနဂၤေႏြ ပါၿပီး ေနာက္ထပ္ ရံုးတက္ရက္ ႏွစ္ရက္ပါ ပါလိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဖ်ားရတာလဲ ဇိ္မ္မရွိပါဘူး မတ္တပ္ဖ်ား။ အိမ္ကို ေငြပို႕မယ္ဆိုၿပီး rate ကို check လုိက္ေတာ႕ အားပါးပါးက်သြားလိုက္တာ ဒိုင္ဗင္ထိုးေတာင္ လိုက္မွီမယ္႕ ပံုစံမၿမင္ဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ အရင္လို စလံုးက agent နဲ႕ မပို႕ပဲ ဒီေဟာင္ေကာင္မွာရွိတဲ႕ အဆင္ေၿပသလိုနဲ႕ ပဲကိုယ္လဲ အမွီ လြဲလိုက္ရတယ္။ ဟိုေၿပးဒီေၿပး ဒါေတာင္ ဖ်ားေနေသးတာ။

ဒါတင္လား ဆိုေတာ႕ မၿပီးေသးပါဘူး။ ခုၿပီးခဲ႕တဲ႕ sunday က ကြ်န္မေမြးေန႕ပါ။ဒီေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို dinner ေပးဖို႕ ဖိတ္ထားၿပီးၿပီမို႕ ဖ်က္လိုက္ရင္ အားနာစရာ။ ဒီေတာ႕ ေနမေကာင္းတဲ႕ ကြ်န္မ korean barbecue ဆိုင္မွာ ေလြးလိုက္ပါေသးတယ္။ ေနသာမေကာင္းတာပါ ကြ်န္မပါးစပ္ကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနပါေသးတယ္။ စားလိုက္တာ ဆိုင္ကလဲ ဘူးေဖးဆိုေတာ႕ ၾကိဳက္သေလာက္စား။အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ႕ အဖ်ားၿပန္တက္မွာစိုးလို႕ ကြ်န္မေဆးေတြလဲ အတင္းေသာက္လိုက္ပါေသးတယ္။ ဒါက ကြ်န္မရဲ႕ မူပိုင္လို ၿဖစ္ေနၿပီ။ တည့္တည့္မတည့္တည့္ အကုန္စားပါတယ္။ ၿပီးရင္ ေဆးေသာက္တယ္။ အိမ္မွာဆို ေမေမက အၿမဲဆူေနၾက။ အဲဒီအစားနဲ႕ ပဲ ဒုကၡေရာက္မွာတဲ႕။

အဲ ေနာက္တစ္ခုလဲရွိေသးတယ္..
အိမ္မွာတစ္ခါမွ မၿဖစ္ဘူးတဲ႕ PCCW က internet မရပါဘူး။ ဘာၿဖစ္မွန္းမသိဘူး။ ကိုယ္လဲ အရင္က ဟိုကလိ ဒီကလိဆိုေတာ႕ ကလိတာပဲ။ ရဘူး။ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္အိမ္က ကြန္ပ်ဴတာေတာင္ restore ၿပန္တင္လိုက္ပါေသးတယ္။ ဒါလဲမရၿပန္ပါဘူး။ ကဲ ေနာက္ဆံုး လက္ေလွ်ာ႕ ၿပီဆိုၿပီး service ကိုသြားေခၚေတာ႕ Monday မွ လာပါမယ္တဲ႕။ ဒါနဲ႕ ပဲ အိမ္မွာ internet သံုးရက္ ထက္ပ်က္သြားၿပန္ပါတယ္။ ဒီေန႕ မွ PCCW က ကိုယ္ေတာ္ေလးတစ္ေယာက္ လာၿပီးၿပင္ပါတယ္။ သူလဲ ဘာၿဖစ္မွန္းကို မသိပါဘူး။ အေပၚတက္ ေအာက္ဆင္း ငါးေခါက္ေလာက္ လုပ္ၿပီး ေလွကားၾကီးထမ္းတက္လာတယ္ ေနာက္အၿပင္က cable ေတြလိုက္ခ်က္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဒင္းဘာၿပင္သြားတယ္ ထင္ တုန္း. ဟမ္ဟမ္.. သူတို႕ PCCW ကတပ္ထားတဲ႕ broadband modem ၾကီးအသစ္လွယ္ေပးလိုက္တာ။ ေဟာ ကြက္တိ..
အင္တာနက္ၿပန္ရေရာ။ လြဲပံုမ်ား......

အဓိကေၿပာခ်င္တာကေတာ႕ ၀ထၳဳရွည္ၿပီးေရးၿပီး စာလာလာဖတ္တဲ႕သူေတြကို ဂရုမစိုက္ပဲ ဒီအတိုင္းပစ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူးလို႕ အသိေပးခ်င္တာပါ။ ခုေတာ႕ internet ရရခ်င္း ခုလိုအရႈပ္ေတာ္ပံုေတြကို အမွန္အတိုင္းလဲ ေၿပာရင္း အေၾကာင္းလဲ ၾကားလိုက္ရပါတယ္ရွင္။
အဲ ၿပီးေတာ႕ ခရီးသြားခဲ႕တဲ႕ ပံုေလးေတြကိုလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ရသေလာက္ၿပန္ၿပီး မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။



ဒါက သေဘာၤေပၚကဆင္း ၿပီးေတာ႕ ဟိုတယ္သြားမယ္႕ ကားေပၚတက္ စၿပီးေတြ႕ရတဲ႕ ၿမင္ကြင္း။




ဒီပံုေတြကိုၾကည့္ၿပီးရင္ေတာ႕ ဘယ္ေနရာဆိုတာသိေလာက္ၿပီ..




ဒီပံုေတြၾကည့္လိုက္ရင္ ပိုသိေလာက္ၿပီး မကာအို ဆိုတာ..



ဒါက ကြ်န္မတို႕ တည္းခဲ႕တဲ႕ ဟိုတယ္ရဲ႕ အၿပင္အဆင္




ဟိုတယ္အတြင္းထဲမွာ ပဲရစ္စတိုင္လို႕ေၿပာတာပဲ။ အတူသြားတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကေၿပာၿပတာ။ ေကာင္းကင္အတု ခပ္မိႈင္းမိႈင္းေအာက္မွာ
စားေသာက္ဆိုင္တန္း အရွည္ၾကီးေပါ့။




ခုလို ဟိုတယ္တစ္ပတ္ ေလွစီးလို႕လဲရေသးတယ္။




ေလွစီးၿပီးသြားရင္ shopping ပတ္ ။ သူမ်ားေတြေၿပာပါတယ္။



ေဟာဒီလို ဆိုင္ေလးေတြလဲ ရွိတယ္။ ခ်စ္စရာေလး။ ဆိုင္ထဲကေကာင္မေလးေၿပာတာဟုတ္ဖူးေနာ္။ ဆိုင္ေလးကိုေၿပာတာ။

ကဲ ဒီေန႕ ေတာ႕ ပံုေလးေတြ ဒီေလာက္နဲ႕ ပဲ ေက်နပ္ၾကပါလို႕ ။ ညည့္လဲနက္ၿပီး မို႕ အိပ္ေတာ႕ မယ္။ ဟုိတယ္ အၿပင္က ပံုေတြကိုေတာ႕ ေနာက္ေန႕မွပဲ ထပ္ၿပီးတင္ေပးေတာ႕ မယ္ေနာ္။ အခန္းဆက္ေတြ မ်ားလွခ်ည့္လားလို႕ မထင္လိုက္ပါနဲ႕။
ကင္မရာတစ္လံုး လက္မွာကိုင္မိရင္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ လိုက္လိုက္ရိုက္တတ္တဲ႕ စိတ္ေၾကာင့္ ပံုေတြေတာ္ေတာ္မ်ားၿဖစ္သြားလို႕ပါ .

ကဲ ဘေလာ႕ ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ရႊင္လန္းၾကပါေစေနာ္..