Friday 23 September 2011

အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(ဇာတ္သိမ္း)



(ႏုငယ္) ဟလို..
***** ငယ္ .ေမာင္ပါ။ ေမာင္ ၾကားခ်င္တဲ႕ စကားေၿပာမွာလား ေၿပာ..

(ႏုငယ္) အင္း. ေၿပာမွာ.
*****ဟာ တစ္ကယ္ .................ဒါဆို ခုေၿပာေတာ႕

(ႏုငယ္)အင္း.. ဘယ္ကေနစေၿပာရမလဲ ဆိုေတာ႕ ။ ဒီလိုရွိတယ္ေလ
**** ဟိတ္ မညစ္ပတ္ေၾကးကြာ.. ေတာ္ၾကာ ဟိုတစ္ခါလို ဖုန္းကဒ္ကုန္သြားအုန္းမယ္

(ႏုငယ္) ဟားဟာဟား... အင္းပါ ေနာက္ေတာ႕ ဘူး ေမာင့္ သေဘာအတိုင္းပါပဲ ရွင္။ ေမာင္ၿပန္လာတာနဲ႕ ငယ္တို႕ လက္ထပ္ၾကမယ္။ခုထဲ ကငယ္ အလုပ္ထြက္စာ တင္ထားလိုက္ေတာ႕ မယ္။ ကဲ ေက်နပ္ၿပီးလား။
******* ေက်နပ္ၿပီ ေက်နပ္ၿပီ အေမ႕ ဆီကို ဖုန္းဆက္မယ္။ ႏုငယ္ နဲ႕ အေမ နဲ႕ ေမာင္ၿပန္မလာခင္စီစဥ္စရာ ရွိတာ စီစဥ္ထားေတာ႕ ေနာ္။ ခု ေမာင္ၿပန္လာဖို႕ က ၆လပဲ လိုေတာ႕ တာေလ။ ဒီဇင္ဘာမွာ ေမာင္တို႕ မဂၤလာေဆာင္မယ္။ၿပီးရင္ ဟန္းနီးမြန္း ခရီး ဘယ္ကိုထြက္မလဲ။ ၿပီးေတာ႕ ေမာင့္ အစီအစဥ္အတိုင္း ႏုငယ္နဲ႕ ေမာင္အတြက္ လတိုင္းစုထားတဲ႕ ဘဏ္အေကာင့္ထဲက ပိုက္ဆံေတြထုတ္ၿပီး ေမာင္တို႕႕ ရဲ႕ ခ်စ္အိမ္ေလးကို ၀ယ္ဖို႕ ငယ္ ရန္ကုန္ၿပန္ၿပီး အိမ္လိုက္ရွာေတာ႕ ။ အခ်ိန္ဆြဲမေနနဲ႕ ေနာ္။ ေမာင္ၿပန္လာမွ စီစဥ္ဆို ေနာက္ထပ္ သံုးေလးလ ေစာင့္ရအုန္းမွာ ..ေစာင့္ႏိုင္ေတာ႕ ဘူး လြမ္းလွၿပီ

(ႏုငယ္)ေမာင္.. အကြက္ေစ႕ လွခ်ည္လားလို႕ ။ ဘယ္ထဲက စဥ္းစားထားလဲ မသိဘူး ။တစ္ကယ္ပဲ။
***** ဟားဟား အဲဒါႏုငယ္ဆီက အက်င့္ ပိုးကူးတာေလ။ ငယ္က ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ စနစ္တစ္က် စီစဥ္တတ္တာ မဟုတ္လား။ ေဟာ... ငယ္ ဖုန္းကဒ္ကုန္ေတာ႕ မယ္ထင္တယ္။ ေမာင္ ၿပန္မေခၚေတာ႕ ဘူးေနာ္။ အိမ္ကိုလည္း ဖုန္းဆက္ရအုန္းမွာ မို႕ လို႕။ ငယ္ကို လြမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ခ်စ္တယ္ငယ္။

(ႏုငယ္) အင္းပါ။ေမာင္ရဲ႕ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္..ၿပီးေတာ႕႕

တီ..........................................
ေဟာ ဖုန္းက်သြားၿပီ။ စကားေၿပာခ်ိန္ေလးနည္းလိုက္တာ..

ဒီလိုႏွင့္ ေမာင္ၿပန္လာမယ္႕ ရက္ေတြနီးလာေလ။ ကြ်န္မရင္ေတြပိုခုန္လာေလေပါ့။ ေမာင္ႏွင့္ကြ်န္မတို႕ ေနမယ္႕ တစ္ထပ္တိုက္ ၿခံ၀န္းေလးႏွင့္ အိမ္ေလးလည္း ၀ယ္ထားၿပီးၿပီ။ ၿပီးေတာ႕ အိမ္ထဲကို ထည့္မယ္႕ ပစၥည္းေတြလည္း ၀ယ္ၿပီးေနရာခ်ထားၿပီးၿပီ။ ကြ်န္မလည္း အလုပ္ကတရား၀င္ထြက္စာမရေသးေပမယ္႕ ခြင့္ရက္ရွည္ယူလိုက္ၿပီး ေမာင့္ေမေမႏွင့္ အတူ စီစဥ္စရာရွိတာေတြ လိုက္စီစဥ္။ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္။ အိမ္က ေမေမကဆို ၀တ္ဖို႕ အ၀တ္အစား အားလံုး သူကိုယ္တိုင္စနစ္တစ္က် လိုက္စီစဥ္ေပးသည္။ ဒီလိုမ်ဳိး ေမေမကပါ ၾကည္ၾကည္ၿဖဴၿဖဴႏွင့္ အသာတစ္ၾကည္ဆိုေတာ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ပီတိ ေၿပာၿပရင္ ရင္ထဲက အရွိအတိုင္းေတာင္ မီမယ္မထင္ဘူး။ ေမာင္ကေတာ႕ ဒီၾကားထဲ ခဏခဏ ဖုန္းဆက္လို႕ လြမး္တဲ႕ စကား ေတြေၿပာသည္ ၿမန္ၿမန္ၿပန္လာခ်င္ေနတဲ႕ အေၾကာင္း အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ကိုေၿပာေနေတာ႕ သည္။ ထပ္ပါေစေလ ကြ်န္မလည္း ၾကားခ်င္ေနတာပဲ ဟာကို.အဟင္း

(ေဒၚၾကဴ) သမီးေရ ..ေအး ဘယ္မွာလဲ အိမ္မွာလား။ ေအး အေမ႕ ဆီခဏလာခဲ႕ ပါလား။ ဒီမွာ ေလ သမီးအေဖၾကီးက သမီးတို႕ ဖို႕ ကုတင္နဲ႕ ေမြ႕ယာ၀ယ္မလို႕ ေလ။ အဲဒါ သမီးမၾကိဳက္မွာစိုးလို႕ ။ ကားေလးငွားၿပီး တစ္ခ်က္ေလာက္လာၾကည့္ပါလားသမီးရယ္။

(ႏုငယ္) ဟုတ္ ေမ.. သမီးခုထြက္ခဲ႕ မယ္။ ဘယ္ေနရာလည္းေၿပာေလ အင္း..ေၾသာ္ဟုတ္ၿပီး ဟုတ္ၿပီး သမီးအဲဒီေနရာကို သိတယ္ေမ။ ခုထြက္လာခဲ႕ မယ္ေနာ္။


(ေဒၚခ်ဳိ) သမီး ဘယ္သူဖုန္းဆက္တာလဲ။

(ႏုငယ္) ေမာင့္ရဲ႕ အေမပါ ။ ကုတင္နဲ႕ ေမြ႕ ယာ၀ယ္ေပးမလို႕ ေလ။ သမီးတို႕ အတြက္ အဲဒါ ၾကိဳက္မၾကိဳက္လာၾကည့္ပါဆိုလို႕ ။

(ေဒၚခ်ဳိ) အင္း ေကာင္းပ။ သမီး..

(ႏုငယ္) ရွင္...

(ေဒၚခ်ဳိ) သမီးေလးေရြးခ်ယ္တဲ႕ လမ္းမွန္တယ္။အေမ႕ နည္းနည္း အတၱၾကီးသြားတယ္။ ၿပီးေတာ႕ သမီးကိုယ္တိုင္ကလဲ ၿဖစ္သင့္ ၿဖစ္ထိုက္တဲ႕ အေၿခအေနတစ္ခုမွာမွ သမီးလုပ္သင့္တာကို လုပ္တယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ႕ သမီးနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္မွာ အေမ မွားသြားတယ္ သမီး။ လူငယ္ေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္ေပးသင့္တယ္ ၿပီးေတာ႕ လမ္းညြန္ေပးရံု လမ္းၿပေပးရံုဆို လံုေလာက္ၿပီး ဆိုတာ အေမ နားလည္သြားၿပီ။ တစ္ကယ္ေတာ႕ အတင္းအၾကပ္ သြန္သင္ညြန္ၿပတယ္ဆိုတာ အေမကိုယ္တိုင္လည္း ပင္ပန္းသလို သြန္သင္ ညြန္ၿပခံရတဲ႕ သူ အတြက္လဲ ပင္ပနး္တယ္ေလ။သမီး မွန္ပါတယ္။

(ႏုငယ္) ဟင့္အင္း အေမကေတာ္တာပါ ။ ဘာလို႕ လဲဆိုေတာ႕ သားသမီးကို ဘယ္လိုေနရမယ္ ဘယ္လိုထုိင္ရမယ္ ဆိုတာ ဆံုးမစရာမလိုပဲ ကိုယ္႕ ကိုယ္ထိန္းတတ္ေအာင္ သင္ေပးႏိုင္တဲ႕ အေမ ကပိုေတာ္တာပါ။ သမီးက ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္အေမ႕႕ ကိုခ်စ္ပါတယ္ အေမ။

ဒီလိုႏွင့္ ေမာင္နဲ႕ ဆံုဖို႕ ရက္ေတြ ပိုပိုနီးလာသည္။ ေမာင္က ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႕ ၿပန္ေရာက္မည္။ မဂၤလာေဆာင္ကို ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႕ မွာစီစဥ္ထားသည္။ ၿပီးတာႏွင့္ ဟန္းနီးမြန္းကို ၿမန္မာၿပည္အလယ္ပိုင္း ဘုရားေတြ ေလွ်ာက္ဖူးမည္။ ၿပီးေတာ႕ ေနာက္ဆံုးၿပန္ကာနီးမွ ေခ်ာင္းသာကမ္းေၿခကို တစ္ရက္ႏွစ္ရက္၀င္နားလိုက္မည္။ ေမာင္တို႕ အိမ္မွ ကားႏွင့္ဒရိုင္ဘာထည့္ေပးလိုက္မည္တဲ႕ ။ ကဲ ဘာလိုေသးလည္း။ အခက္အခဲေတြ ေက်ာ္ၿပီးမွ ရလာတဲ႕ အခ်စ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရက ခ်ဳိၿမိန္လြန္းလွသည္။ ခုဆိုေမာင္ၿပန္လာရန္ ၃ ရက္သာလိုေတာ႕ သည္။ ေမာင္နဲ႕ ၿပန္ေတြ႕ ရေတာ႕ မည္။ ၿပီးေတာ႕ ဒီတစ္ခါ ေမာင္ၿပန္လာရင္ အရင္က ခဏတာေမွးမိတ္ဖို႕ မွီခဲ႕ တဲ႕ ေမာင့္ရဲ႕ ပုခံုးေလးကို ကြ်န္မ အပိုင္စားရေတာ႕ မည္။ အဟင္း.. ေပ်ာ္လိုက္တာ..ဒါဟာ အခ်စ္ရဲ႕ ေအာင္ၿမင္မႈေပါ့။

ေမာင္ၿပန္လာဖို႕ ၃ ရက္တာကာလကို ေစာင့္ေနရတာပင္ ကြ်န္မအတြက္ သံုးကမာၻေလာက္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ေနရသည္ဟုပင္ ထင္မိသည္။ ၾကာလြန္းသည္။ ၾကာလြန္းေနသည္။ ေမာင္ေရ..ၿမန္ၿမန္သာ ၿပန္လာပါေတာ႕ . ဒီမွာ ေမွ်ာ္ရတာ လည္ပင္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနၿပီ ေမာင္ရဲ႕ ။ ၿပီးရင္ အနာဂတ္မွာ ေမာင့္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမည္။

ေအာ္ၿပီးေတာ႕ ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္ လက္ထပ္ၿပီးရင္ေမာင္က ၿပည္ပကိုထပ္ၿပီးမထြက္ေတာ႕ ဘူးတဲ႕ ။ ဒီမွာပဲ စီးပြားေရးလုပ္ေတာ႕ မယ္တဲ႕ ။ ေမာင္နဲ႕ လည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ၿပီး ေ၀းစရာမလိုေတာ႕ ။ အို ဘယ္ေလာက္လွလိုက္တဲ႕ အနာဂတ္လည္း .. စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမဆံုး။ ေဟာၾကည့္ စဥ္းစားရင္း မ်က္ရည္တို႕ က က်လာၿပန္သည္။ အဟင္းဟင္း ၀မ္းသာလုိ႕ က်တာၿဖစ္မယ္။ ေပ်ာ္လြန္းလို႕ ။ ေမာင္ၿပန္လာမွ ေဟာဒီက်ေနတဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ အတြက္ အေရာ ၿပန္ေတာင္းပစ္မယ္။ သူမစဥ္းစားရင္း မ်က္ရည္ေတြ ကိုသုတ္ပစ္ေနၿပန္သည္။

ေဒၚခ်ဳိတစ္ေယာက္ ၀ယ္ထားေသာ အိမ္သစ္ေလး၏ အိပ္ခန္းထဲ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ရင္း မ်က္ရည္ေလး က်လာလိုက္ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးနဲ႕ သုတ္လိုက္။ ၿပီးရင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မ်က္ႏွာက ၿပံဳးလာလိုက္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ငိုမယ္႕ မယ္႕ ၿဖစ္လာလိုက္ႏွင့္ သမီး ေလးကိုအခန္းေပါက္၀မွ လွမ္းၾကည့္ရင္း ရင္ထဲမွာ လိႈက္ကနဲ ၿဖစ္လာသလို မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္တို႕ ၿပည့္လွ်ံလာခဲ႕ သည္။ သမီးၾကားမွာစိုး၍ အသံမထြက္ေအာင္ ေၿခကိုအသာေဖ့ါနင္းၿပီး အိမ္ေရွ႕ ခန္းကို ၿပန္ထြက္လာခဲ႕ သည္။

(ေဒၚခ်ဳိ)သား.. ကိုသုရယ္ မင္းညီမေလးကို ဒီအတိုင္းပဲ ၾကည့္ေနေတာ႕ မွာလားဟင္.. အန္တီရင္ထဲမွာ မခ်ိလိုက္တာကြယ္။ သမီးေလးရဲ႕ ကံကိုက ဆိုးလြန္းတယ္ပဲ ေၿပာရမလား။ ဆရာ၀န္ၾကီးေတြကေရာ ဘာေၿပာေသးလဲ သမီးေလး အေၿခအေနကိုေလ။ ခုဆို သမီးေလး ဒီလိုၿဖစ္ေနတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။

(ေဒၚၾကဴ) ဟုတ္တယ္ သား .သားညီမေလး အေၿခအေနေလ..

ကိုသု ေခါင္းကို အသာရမး္လိုက္ရင္း

(ကိုသု) ဘာမွကို သိပ္ၿပီး မထူးၿခားလားဘူး။ ငယ္ရဲ႕ စိတ္ကိုက အဲဒီညီေလးထြန္းသစ္ ၿပန္မလာခင္ ၃ ရက္ကိုပဲ စြဲေနတာ။ ငယ္ရဲ႕ စိတ္ကိုက အဲဒီ ၃ ရက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းကို လက္မခံခ်င္ဘူးၿဖစ္ေနတာ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆရာ၀န္ၾကီးေတြနဲ႕ တိုင္ပင္ၿပီး ညီမေလးကို ဂရုစိုက္ေပးပါ့မယ္။ ဘာမွ အားမငယ္ပါနဲ႕ အန္တီရယ ္ေနာ္. က်န္းမာေရးလဲ ဂရုစိုက္။ အန္တီ တို႕ ေတာ္ေတာ္ပိန္သြားတယ္။

(ေဒၚၾကဴ) ဘယ္လိုမ်ားေၿပာလိုက္ပါလိမ္႕ သားရယ္။ သားနဲ႕ သမီး ႏွစ္ေယာက္လံုးဆံုးရံႈးသြားမွေတာ႕ ဒီအေမေတြက ဘယ္လိုမ်ား ၀ၿဖိဳးေနႏိုင္အုန္းမလဲ။အန္တီကိုယ္တိုင္ သားတစ္ေယာက္လံုး..

ေဒၚၾကဴေၿပာရင္း အသံတို႕ တိမ္၀င္သြားသည္။

(ေဒၚခ်ဳိ) ေၾသာ္ သားမနက္ၿဖန္ သားေလးထြန္းသစ္ဆံုးတာ ႏွစ္ႏွစ္ၿပည့္တဲ႕ ေန႕ ေလ အဲဒါ အိမ္မွာ ဆြမ္းကပ္တရားနာၿပီး သားေလးထြန္းသစ္ အတြက္ ေရစက္ခ် အလွဴပြဲရွိတယ္ လာခဲ႕ အုန္းေနာ္။
မၾကဴရယ္ ငုိမေနပါနဲ႕ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္တိုင္လည္း သမီးတစ္ေယာက္လံုး....

ေဒၚခ်ဳိတစ္ေယာက္လည္း ေၿပာရင္း ရိႈက္သံတို႕ ေရာစြက္သြားသည္။
အေမႏွစ္ေယာက္လံုး၏ ခပ္အုပ္အုပ္ ရိႈက္သံမ်ား အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ပ်ံ႕ လြင့္ေနသည္။ ကိုုသုကေတာ႕ ၿဖင့္ သက္ၿပင္းခပ္ရွည္ရွည္ၾကီးကို ၾကိတ္ရိႈက္လိုက္ယံုမွ တစ္ပါး သူဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါေလ။ ကံၾကမၼာကိုသာ အၿပစ္ပံုခ်လိုက္ခ်င္သည္။

ထြန္းသစ္တစ္ေယာက္ ၿပန္ကာနီး ႏွစ္ပတ္အလိုတြင္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ၌ ထိခိုက္မႈၿဖစ္သည္။ အခင္းၿဖစ္ပြားၿပီထဲက သတိၿပန္မလည္လာခဲ႕ ။ ၿပန္လာကာနီး သံုးရက္ေၿမာက္တြင္ ထြန္းသစ္ဆံုးသည္ဟုေသာ သတင္း ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာခဲ႕ သည္။ ထိုသတင္းစစၾကားခ်င္ေတာ႕ ႏုငယ္ ငိုေနရံုမွ လြဲၿပီးဘာမွ မထူးၿခား ။ ထြန္းသစ္၏ အရိုးၿပာအိုးအား ေလဆိပ္မွာ သြားယူေသာေန႕ တြင္ေတာ႕ ႏုငယ္ တစ္ေယာက္ ၄ ရက္တာမွ် သတိလစ္ေမ႕ ေမွ်ာသြားခဲ႕ သည္။ ၿပန္လည္သတိရလာေသာ္လည္း
ႏုငယ္၏ စိတ္ထဲတြင္ ထြန္းသစ္ၿပန္လာဖို႕ ၃ ရက္သာလိုေတာ႕ သည္႕ ကာလ အပိုင္းအၿခားကိုသာ မွတ္မိေတာ႕ သည္ ။

ဒီေလာက္ထိ အခက္အခဲေတြ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းေတြ။သံသယေတြ။ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ အမ်ား ၾကီးေက်ာ္ၿဖတ္လာခဲ႕ ၿပီး ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ခါနီးမွမ်ားကြာ။ ဒီလိုသာ အဆံုးသတ္ေၾကးဆိုရင္ အစထဲက ဘာလို႕ ေပးဆံုေနေသးလည္။ ဘာလို႕ မ်ား ခ်စ္ခ်င္းရဲ႕ လြမ္းခ်င္း ေဆြးခ်င္း တမ္းတခ်င္းေတြကို ခံစားေနရေသးလည္း။ ခုေတာ႕ အခက္အခဲ အားလံုးကို ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ႕ တဲ႕ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကိုမွ ဒီလိုၿဖစ္ရတယ္လို႕႕ ကြာ။ ညီေလးေရ မင္းလည္း ဒီလိုၾကီးထားခဲ႕ ရတာ ဘယ္စိတ္ခ်ႏိုင္မလဲ။ ဒါေပမယ္႕ အစ္ကို ကိုယ္တိုင္မွ ငယ္႕ စိတ္ကို မကုစားႏိုင္ပဲ။ အစ္ကိုလည္း ငယ္႕ ရဲ႕ ဒုကၡကို ထိုင္ၾကည့္ေနရံုကလြဲၿပီး ဘာမွကို မတတ္ႏိုင္ဘူးကြာ။
ငယ္နဲ႕ ညီေလးတို႕ ရဲ႕ ဘ၀ ၀ဍ္ေၾကြးေတြမ်ားရွိခဲ႕ ရင္လည္း ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ႕ သာ ေၾကၾကပါေစေတာ႕ ညီေလးနဲ႕ ညီမေလးရာ.

အခ်စ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရသည္။ ဘ၀ေတြ ေၿပာင္းလဲလာရသည္။ ၾကည္ႏူးခဲ႕ ၾကသည္ ။ သာယာခဲ႕ ၾကသည္။ လြမ္းၾက ။ေဆြးၾက။ ခ်စ္ၾက။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းအိမ္မက္ေတြ တူတူ မက္ခဲ႕ ၾက။
ဒါေပမယ္႕ တစ္ခ်ဳိ႕ တစ္ခ်ဳိ႕ ေသာ သူေတြအတြက္ အခ်စ္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္းေတြ သယ္ေဆာင္ေပးခဲ႕ ေပမယ္႕ တစ္ခ်ဳိ႕ တစ္ခ်ဳိ႕ ေသာ သူေတြ အတြက္ေတာ႕ ဒဏ္ရာေတြ အၿပည့္နဲ႕ ႏွလံုးသားတစ္ခု ကိုရင္မွာပိုက္ၿပီး အသက္ရွင္ေနၾကရၿပန္တယ္။


ေၾသာ္....


အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌...


***************************************************************


ခ်စ္ခင္ရပါေသာ ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္။
အပိုင္းရွည္ၾကီးကိုေရးၿပီး တစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းကို အၾကာၾကီးေနမွ တင္..တဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ပို(စ္) ရွည္ရွည္ေလးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ ၿပီးဆံုးေအာင္ ဖတ္ေပးၾကလို႕ ေက်းဇူး အထူးပင္ တင္မိပါတယ္လို႕ ေၿပာပါရေစ။

ခု ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေလးၿပီးသြားၿပီးမို႕ ဖတ္ၿပီးသြားရင္ၿဖင့္ ကြ်န္မရဲ႕ အေရးအသားကို အားမတမ္း စိတ္ထဲမွာရွိသလို ေ၀ဖန္ေပးၾကပါလို႕ လည္း ပန္ၾကားပါရေစေနာ္.။


ပံုေလးကိုေတာ႕ google ကေနၿပီးေတာ႕ ပဲ ရွာၿပီးသံုးထားတာပါ။

ၿမန္မာ႕ သမိုင္းမွ မေပ်ာက္ကြယ္ေစခ်င္ေသာ ဧရာ၀တီ




ဒီဧရာ၀တီ ၿမစ္ဆံုစီမံကိန္းရဲ႕  အက်ဳိးမည္မွ်ေလာက္ရႏုိင္သည္။ မည္မွ်ေလာက္တိုးတက္ႏိုင္သည္ ဆိုသည္ကို ကြ်န္မမသိပါ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ခ်စ္ေသာဧရာ၀တီကိုေတာ႕   ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေစခ်င္တာ ရင္ထဲက တစ္ကယ္႕ ဆႏၵအမွန္ၿဖစ္သည္။

ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမွာစာသင္လို႕   ၿမန္မာၿပည္ ေၿမပံုေလးကိုဆြဲ အလယ္ဗဟိုက ဧရာ၀တီၿမစ္ပံုေကာက္ေၾကာင္းေလးကိုထည့္။  အားလံုးၿပီးသြားတဲ႕ အခါ ေၿမပံုေလးကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္
အေရွ႕႕ ဘက္ ရွမ္းကုန္ၿပင္ၿမင့္ဘက္မွ အေတာင္ပတ္ခတ္ကာ လွပေနေသာပံု။ ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္းေဒသ ေလး၏ ခါးေလးေကာ႕ ကာ ကေနေသာပံု  အလယ္ဗဟိုမွ ဧရာ၀တီၿမစ္ေၾကာင္းပံုေလးႏွင့္ ၾကည့္မ၀ ရႈမ၀။
ခုေတာ႕႕  ၿဖင့္ ေနာင္လာေနာက္သား အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးမ်ား အလွည့္ၾကလွ်င္ၿဖင့္ ဧရာ၀တီဆိုတာ ေၿမပံုေတာင္ ေထာက္ၿပစရာမရွိ ၿဖစ္မွာကို ေတာ႕ တစ္ကယ္႕ ကို  စိုးရိမ္မိပါသည္။

ၿမန္မာၿပည္ေဟ႕ ဆိုလွ်င္ အဓိက ၿမစ္ၾကီးမွာ ဧရာ၀တီၿမစ္ ၾကီးတစ္ခုသာရွိသည္။ ဧရာ၀တီကိုေနာက္ခံေသာ သမုိင္းမ်ားစြာလည္းရွိခဲ႕ ဘူးသည္။ ဧရာ၀တီ၏ လွပေသာ သဘာ၀မ်ားအားလည္း ကဗ်ာတို႕  ၿဖင့္ သီကံုးခဲ႕ ၾကသည္။ ၿခယ္မႈန္းခဲ႕ ႕ ၾကသည္။ ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္အၿပည့္ၿဖင့္လည္း ဒါ ငါတို႕ ဧရာ၀တီဟုလည္း မည္သူမဆို ၀င့္ၾကြားခဲ႕႕႕  ၾကဖူးသည္။

ခုေတာ႕  တို႕႕ ေခာတ္ တို႕ခါ တို႕ အလွည့္ၾကမွ ..

ဧရာ၀တီ

ကို . ကြယ္ေပ်ာက္ရေတာ႕ မည္ ဆိုတာၿဖင့္ ရင္နာစရာေကာင္းလွသည္။

မႏွစ္ကမိုးနဲ တာမို ႕ ဧရာ၀တီ ၿမစ္ၾကမ္းၿပင္ ေသာင္ထြန္းလို႕႔ ၿမစ္ေတြ က်ဥ္းေၿမာင္းလာတယ္ ဆိုတဲ႕ သတင္းဖတ္မိရံုေလးကိုၿဖင့္ စိုးရိမ္စိတ္တို႕ က ရိပ္ကနဲ။

 ခုေတာ႕    ၿဖင့္ ကြယ္ပါေပ်ာက္အုန္းမယ္ဆိုေတာ႕ 

ၿမန္မာလူမ်ဳိး  ၿမန္မာ ႏိုင္ငံသားမ်ား ၿဖစ္ေနရဲ႕ သားနဲ႕ 

           ဘယ္လိုႏွလံုးသားမ်ဳးိ ဘယ္လိုမ်ဳိးခ်စ္စိတ္မ်ဳိးနဲ႕ မ်ား

                 ၿမန္မာ႕ သမိုင္းကို ဘယ္လိုေဆာင္ၿပီး

                    တို႕   ၿမန္မာကို ဘယ္လိုခ်စ္မလဲ လို႕ ပဲ ေမးလိုက္ပါရေစ...


အက်ဳိးရလာဒ္က မည္မွ်ပင္ၿဖစ္ေနပါေစ ဧရာ၀တီရဲ႕  ေကာင္းက်ဳိး ဆိုးက်ဳိး မ်ားကို ေသခ်ာၿပန္စဥ္းစားၿပီ ေသခ်ာတြက္ခ်က္ၿပီးမွ ဆံုးၿဖတ္ေပးၾကပါလို႕   ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ။



“ဧရာဝတီ ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို လံုးဝကန္႔ကြက္ပါသည္။”




အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း - ၁၁)


ေႏြေနပူပူကို အံတုၿပီး ငု၀ါပန္းေလးမ်ား ၀င္း၀င္း၀ါ၀ါႏွင့္လွပေနၾကသည္။ မ်က္စိပသာဒ ရွိလိုက္ပါဘိ။ ေနေရာင္ၿခည္က်ေရာက္မႈမ်ားေလေလ ငု၀ါပန္းေလးမ်ား၏ ၀ါ၀ါအေရာင္ေလးေတြကလည္း ပိုၿပီးေတာက္ပလာေလေလေပါ့။ တစ္ခုေတာ႕႕ ရွိသည္ ငု၀ါပန္းေလးမ်ား ဒီလို၀င္း၀ါၿပီး တစ္ပင္လံုး ထိန္ေတာက္ ကာ လွပေနဖို႕ အတြက္ သူတို႕၏ သစ္ရြက္စိမ္းေလးမ်ားကိုေတာ႕ ရြက္၀ါေလးေတြအၿဖစ္ႏွင့္ ေၿမခၿပီး ေၾကြက်လိုက္ရရွာသည္။ ဒါမွပင္ တစ္ပင္လံုး၀င္း၀ါလို႕ လွေနေတာ႕႕ မည္ေလ။ အဲ. ဒီလိုမွ မေၿခြခဲ႕ ဘူးဆိုရင္ေတာ႕ တစ္ၿခားအပင္ေတြ ၀င္း၀ါေနတုန္းမွာ ဒီပင္တစ္ပင္တည္း စိမ္းလို႕႕ သာေနေတာ႕ မည္။ ေအးေပါ့ေလ တစ္ခုလိုခ်င္လွ်င္ေတာ႕ တစ္ခုစြန္႕ ရေတာ႕  မွာေပါ့။  အရာအားလံုးၿပီးၿပည့္စံုသည္ အဘယ္မွာရွိမည္နည္း။ ဒါဟာ သဘာ၀ရဲ႕  ေလာကနိယာမပင္။ အရာရာ အားလံုးၿပီးၿပည့္စံုၿပီေနၿပီဆိုလွ်င္ လိုခ်င္ေတာင့္တခဲ႕  ေသာ ဆႏၵတစ္စံုဆိုသည့္ စကားသည္ ဤေလာကၾကီးတြင္ အဘယ္မွာရွိေတာ႕  မည္နည္း။  ဒါဟာ သဘာ၀ေပါ့ ။ သဘာ၀ေပါ့။

ဟင္း......
ဒါဆိုလွ်င္ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ကေရာ ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္ရမည္ကို အဘယ္႕ ေၾကာင့္ဒီပင္တစ္ပင္တည္း စိမ္းခ်င္ေနမွန္းမသိ။ ကြ်န္မသဘာ၀ကိုမ်ားလြန္ဆန္ေနတာလား။ ကိုယ္႕  ႏွလံုးသားကို ဒုတိယတစ္ၾကိမ္ ညာေနတာလား။

(ဆရာေကာင္း) အင္း ဧကန္နေတာ႕  ဧကန္နပဲေဟ႕။ ဆရာမ ေဒၚႏုႏုငယ္တို႕   အၿပင္က ပြင့္ေနတဲ႕ ငု၀ါပန္းေတြ ၾကည့္ၿပီး ငယ္ခ်စ္ကိုလြမ္းေနၿပီထင္တယ္။ ဒီေလာက္လဲ ပိုမေနပါနဲ႕ ဗ်ာ ဒီႏွစ္ဒီဇင္ဘာဆို ၿပန္လာမယ္ ဆိုတာ ၾကားထားၿပီးသား။ သတင္းကေတာ႕ ခိုင္လံုတယ္ဗ်။

(ႏုငယ္) အဟင္း..ဟုတ္ေတာ႕ ဟုတ္တာေပါ့ ဆရာရယ္ .ဒါေပမယ္႕   ကြ်န္မတို႕ ဒီလို တကၠသိုလ္မွာ ဆရာ တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာဖို႕ အခ်ိန္ေတြ အင္အားေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ရင္းႏွီးခဲ႕ ရတယ္ဆို တာ ဆရာလည္းသိသားပဲ။ လက္ထပ္ၿပီးရင္လည္း ေမာင္တစ္ရြာ မယ္တစ္ၿမိဳ႕  ၿဖစ္ေနမွေတာ႕ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ ဘာအႏွစ္သာရမွာရွိမွာ မဟုတ္ေတာ႕ ဘူးေလ။

(ဆရာေကာင္း) ဒါဆိုလည္း အလုပ္..

(ႏုငယ္) အလုပ္ထြက္လိုက္ဖို႕ က်ေတာ႕ လဲ ႏွေမွ်ာတယ္ ။ သူၿပည္ပကိုထြက္သြားတယ္ဆိုတာကလည္း ကြ်န္မက ဒီနယ္ဘက္ကို တာ၀န္က်တာမို႕ ေမာင္တစ္ရြာ မယ္တစ္ၿမိဳ႕ ခြဲၿပီးေနရမယ္႕ တူတူဆိုၿပီး..

(ဆရာေကာင္း) ေၾသာ္ သူ႕ ဘက္က ေၿခတစ္လွမ္းဆုတ္ေပးသြားတာေပါ့။ ခုက်ေတာ႕ ဆရာမက ..

(ႏုငယ္) ကြ်န္မတစ္ခုခုကို ၿပတ္ၿပတ္သားသား ဆံုးၿဖတ္ရေတာ႕ မွာေပါ့။ အခ်စ္ကိုယူမလား ကြ်န္မ ႏွစ္သက္ၿမတ္ႏိုးလြန္းတဲ႕ အလုပ္ကို စြန္႕ မလား.. တစ္ခုခုေပါ့။

(ဆရာေကာင္း) ေအးဗ်ာ မိန္းကေလးဆိုေတာ႕ လည္း ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါရမွာကိုး။ စဥ္းစားေပါ့ဗ်ာ ဘ၀အတြက္ေရာ အခ်စ္အတြက္ေရာေပါ့..

(ႏုငယ္) ဟုတ္ ေက်းဇူးပါပဲဆရာ။ ဒါဆို ကြ်န္မကို ခြင့္ၿပဳပါအုန္းေနာ္။ အတန္းခ်ိန္ေတြ ၿပီးၿပီမို႕  အေဆာင္ၿပန္ၿပီး ခဏေလာက္နားေနလိုက္အုန္းမယ္ ဆရာ.

(ဆရာေကာင္း) ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ ေကာင္းပါၿပီ

ေမာင္ႏွင့္ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ခြဲခြာေနၿပီးၿပီမို႕ ေမာင့္ ကိုလြမ္းပါသည္။ ၿပန္ေတြ႕ ရမွာမို႕ လည္း ၾကည္ႏူးမိသည္။ ဒါေပမယ္႕   ဒါေပမယ္႕  .. ဟင္း..............


အေဆာင္ၿပန္သူမ ေရခ်ဳိးၿပီး ကုတင္ေပၚခဏလွဲေနလိုက္မိသည္။ ေမွးကနဲ..  သူမ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိသည္။

တီ...တီ...တီ....တီ.

ေဘးနားရွိ သူမ၏ လက္ကိုင္ဖုန္းေလး ၿမည္သံေၾကာင့္ သူမလန္႕ ႏုိးလာခဲ႕ သည္။

(ႏုငယ္) ဟလို..
*****  ဟလို ..ဟလို ငယ္ လား။ ငယ္ အားတယ္ မဟုတ္လား။ ေမာင္ စကားနည္းနည္းေၿပာခ်င္လို႕  ။ ေက်ာင္းမွလား အေဆာင္မွာလား။

(ႏုငယ္) အေဆာင္မွာေလ။ ေၿပာလို႕ ရပါတယ္ ေမာင္ရဲ႕ ေၿပာေလ။ ငယ္လည္း ဒီေန႕ ေမာင့္ ကို အရမ္းလြမ္းၿပီး သတိရေနတာ.
******ငယ္ကသာ ဒီေန႕ မွ ေမာင္ကေန႔တိုင္း အခ်ိန္တိုင္း။ ငယ္႕ ကိုခ်စ္လြန္းလို႕ သာ ငယ္ဆႏၵေတြကို လိုက္ေလ်ာထားရတာ။ ကဲပါ ဒါေတြ မေၿပာေတာ႕ ပါဘူး။ ေမာင္ ဒီဇင္ဘာၿပန္လာၿဖစ္တယ္။ ေသခ်ာၿပီ။
ခုသေဘာၤကပ္ကမ္းခဏ ကပ္တုန္း ဖုန္းကဒ္၀ယ္ၿပီး ဆက္လိုက္တာ။ ေမာင္ၿပန္လာတာနဲ႕ လက္ထပ္ဖို႕ စီစဥ္မွာေနာ္. ငယ္ ေနာ္..

(ႏုငယ္) အင္းပါ ေမာင္ရယ္ ေမာင္ဒီကိုၿပန္ေရာက္မွ ေအးေအးေဆးေဆးစီစဥ္ၿပီး ေၿပာၾကတာေပါ့။ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ေနာ္ ေမာင္.. အစစအရာရာ သတိထားေနာ္။
 *****အင္းပါကြာ.. ေမာင္ၾကားခ်င္တာ ဒီစကားေတြ မဟုတ္ဘူးေလ.ကြာ။ ငယ္လည္းသိသားနဲ႕ ။
ေမာင္ ငယ္ကို အရမး္ခ်စ္တာ ငယ္ သိတယ္ဟုတ္.. လြမ္းလည္းအရမ္းလြမ္းေနၿပီကြ။ ခင္ဗ်ားေလးလို ကြ်န္ေတာ္႕ အသည္းက သံမဏိအသည္းမဟုတ္ဘူး သိလား။

(ႏုငယ္) အဟင္း ေမာင္ကေလ။ ငယ္႕ အသည္းလည္း မမာပါဘူးေမာင္ရယ္
** ** အင္း ဟုတ္ပါတယ္ ။ ၿပန္မေၿပာနားမေထာင္ ေခါင္းကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္မာတယ္။

(ႏုငယ္) အင္းပါ ဟုတ္ပါတယ္.. ဟင္.. ဟလို..ဟလို ..ဟလို

ေၿပာေနရင္း ဖုန္းကက်သြားၿပီ။ဘာမွကိုမေၿပာလိုက္ရဘူး။ ေမာင္ ၾကားခ်င္တဲ႕ စကားေလးေတာင္ မေၿပာလိုက္ရဘူး။ ေမာင္မ်ား ဖုန္းၿပန္ေခၚအုန္းမလားသူမ ဖုန္းေလးကိုၾကည့္လိုက္ ၿပန္လွဲေနလိုက္ ႏွင့္
ဂဏွာမၿငိမ္။ ထိုင္ရမလို ထရမလို။ ဖုန္းကလည္း ၿပန္မေခၚဘူး။ ကြ်န္မမွာ ေၿပာစရာ စကားေတြ က်န္ေသးတယ္။ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္ ကြ်န္မ၏ အတြင္းစိတ္ေလးမ်ားကို ၿမင္လာရသည္။  ဒီေလာက္ေလးေတာင္ ဒီေလာက္ၿဖစ္ေနၿပီဆိုလွ်င္ ေမာင္ႏွင့္ တစ္သက္တာခြဲဖို႕ အေရးဆိုလွ်င္ ..
ကြ်န္မ ႏွလံုးသားကို ၿဖစ္သင့္တာၿဖစ္ခ်င္တာေတြႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္မႈမ်ားရပ္သင့္ၿပီ။ ကြ်န္မ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံလိုက္ဖို႕ ေကာင္းၿပီး ။ မညာသင့္ေတာ႕ ဘူး ။ ဟုတ္တယ္။ ကြ်န္မ ေမာင့္ရဲ႕႕ ဇနီးေကာင္းတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေအာင္ပဲ ေနေတာ႕ မည္။ ထက္ၿမက္သည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ မၿဖစ္ခ်င္ေတာ႕ ဘူး။  ကြ်န္မရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြ အားလံုးက ေမာင့္အတြက္ support လုပ္ေပးမယ္႕ အရာေတြပဲ ၿဖစ္ရေတာ႕ မည္။ ကြ်န္မခ်စ္ေသာသူအတြက္ ကြ်န္မအရာအားလံုးကို ေပးဆပ္လိုက္ေတာ႕ မည္။ ႏွလံုးသားကို ကြ်န္မလွလွပပၾကီး အရံႈးေပးလိုက္ေတာ႕ မည္။ ေမာင္ဒီတစ္ေခါက္ဖုန္းဆက္ခဲ႕ လွ်င္ .ကြ်န္မရဲ႕  ၿပတ္သားသည့္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္အား ေၿပာၿပလိုက္ေတာ႕ မည္။ ဒါဆိုလွ်င္ ေမာင္ အရမး္ေပ်ာ္သြားလိမ္႕ မည္။
ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္ပင္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြားသလို ခံစားရသည္။  အေႏွာင္အဖြဲ႔႕ တစ္ခုမွ ရုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ႕ သလိုပင္။  အေတြးတို႕ ႏွင့္ ပင္ သူမအေပ်ာ္လြန္ရင္း ၿပန္လည္အိပ္ေပ်ာ္သြားမိသည္။ ေနာက္တစ္ေန႕႕  နံနက္သည္ သူမအတြက္ အလြတ္လပ္ဆံုး အေပါ့ပါးဆံုးႏွင့္ ေရႊေရာင္လႊမ္းေသာ အနာဂတ္မ်ား၏ အစၿဖစ္ေတာ႕ မည္။


------------------------------
ေဆြေလးရဲ႕ အမွာႏွင့္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား

ခ်စ္စြာေသာ ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္။
ေဆြေလးရဲ႕  အပိုင္းဆက္ ၀ထၳဳေလးလည္း ေနာက္တစ္ပိုင္းဆိုလွ်င္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းၿဖစ္ပါၿပီ။ တစ္ကယ္ေတာ႕
ဒီအပိုင္းရွည္ရွည္ေလးကို ေရးဖို႕ စဥ္းစားထားၿပီး စာၾကမ္းေတြ ေရးထားတာၾကာပါၿပီ။ မထင္မွတ္စြာပဲ
အလုပ္ေတြပိလာတာကတစ္ေၾကာင္း ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးကို လူႏွစ္ေယာက္ Share ၿပီးသံုးရတာက တစ္ေၾကာင္းတို႕ ေၾကာင့္ အပိုင္းဆက္တစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းကို အၾကာၾကီးၿဖစ္ေနပါေတာ႕ တယ္။ ဒီေတာ႕  ဘေလာ႕ ေလးကို လာလည္ၿပီး စာလာဖတ္ၾကတဲ႕ သူေတြ ကို မေလးစားသလိုၿဖစ္ေနပါေတာ႕ တယ္။
အဲဒီအတြက္လည္း ေဆြေလး အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ လို႕ ေၿပာပါရေစ။
 ၿပီးေတာ႕  ၀ါသနာအရ စာေရးသားတာက တစ္ေၾကာင္း ေနာက္တစ္ခုကေတာ႕ ခုတစ္ေလာ စာေတြ သိပ္မဖတ္ၿဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္း  ပို႕  (စ္) ေလးထဲမွာ စာဖတ္ရတာမ်ား ေထာက္ေနတဲ႕ ေနရာေတြမ်ားရွိခဲ႕ တယ္ စာေရးသားမႈမ်ား အဆင္မေၿပတာမ်ားရွိခဲ႕ တယ္ဆိုရင္ၿဖင့္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႕  ။

ခုေတာ႕ ကြန္ပ်ဴတာလဲ share စရာမလို အလုပ္ကိုလည္း ကိုယ္က ႏိုင္သြားၿပီၿဖစ္လို႕ ေဆြေလးတစ္ေယာက္ အရင္လို စာေတြၿပန္ဖတ္ၿပီး စာေတြ ၿပန္ေရးပါေတာ႕ မယ္လို႕ ။


ေနာက္တစ္ခု ခြင့္ေတာင္းခ်င္တာကေတာ႕ ဒီပို(စ္)ေလးရဲ႕  ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေလးကို ဖတ္ၿပီးသြားတဲ႕ အခါက်ရင္ ေဆြေလးရဲ႕ ေရးသားခ်က္မ်ားကို အားမနာတမ္း ေ၀ဖန္ေထာက္ၿပၿပီး သင္ၾကားေပးပါလို႕ လဲ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ။

ပံုေလးကိုေတာ႕   ထံုးစံအတိုင္း  google ကပဲ ရွာၿပီးသံုးထားပါတယ္။

Friday 16 September 2011

အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း - ၁၀)

ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးၿငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သစ္ပင္အိုၾကီးေပၚမွ သစ္ရြက္ေၿခာက္ေလးမ်ား ေလအေ၀ွ႕မွာ ေၾကြၾကသံမွတစ္ပါး မည္သည့္ အသံမွ်မၾကားရ။ ထိုသစ္ပင္အိုၾကီး၏ေရွ႕ တြင္ ေၿမနီလမ္းေလးရွိသည္။ ထိုေၿမနီလမ္း၏ တစ္ဖက္တြင္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ကန္ေရၿပင္ၾကီးရွိသည္။ ထို႕အၿပင္ ပင္အိုၾကီးေအာက္ရွိ ခံုတန္းေလး တြင္ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္းရွိသည္။ ထိုေကာင္မေလး၏ ေနာက္တြင္လည္း ခပ္ေတြေတြႏွင့္ ၿငိမ္သက္စြာ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ေကာင္ေလး၏ ေၿခလွမ္းမ်ားသည္ ေရွ႕ သို႕ ပထမတစ္လွမ္း ေနာက္တစ္လွမ္း ၿပီးေတာ႕ သံုးလွမ္းေၿမာက္ ခဏမွ် ၿငိမ္သက္သြားၿပန္သည္။ ခဏမွ်ၾကာေတာ႕ ေကာင္ေလးၿပန္လႈပ္ရွားလာသည္။ ေကာင္ေလးေက်ာခိုင္းလိုက္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနသည္။ သို႕ ေပမယ္႕ သူ႕ေၿခလွမ္းတို႕ကေနရာမွ မေရႊ႕ ။ ေရွ႕သို႕သာ ဆက္လွမ္းခ်င္ေနမိသည္။ ေကာင္ေလး၏ လြန္ဆြဲပြဲအား ေကာင္မေလးက ေတာ႕ မသိသည့္အလား။ ေနရာမွာပင္ မလႈပ္မရွပ္။ ေကာင္ေလး အံကိုတင္းတင္းၾကိတ္လိုက္သည္ ထို႕ေနာက္ လက္သီးကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္လိုက္ရင္း ၿခာကနဲ ေနာက္သို႕ လွည့္ထြက္သြားသည္။
ေကာင္ေလးေက်ာခိုင္းၿပီးခဏမွာပင္ ေကာင္မေလးသည္လည္း ရုတ္တရက္ဖ်တ္ကနဲ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားသုိ႕ လွည့္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလး၏ မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္တို႕ ၿပည့္လွ်ံေန၏။ ပါးၿပင္တြင္လည္း မ်က္ရည္မ်ားၿဖင့္ ရြဲရြဲစိုေန၏။ ေကာင္မေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားတစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေန၏။ သို႕ေပမယ္႕ မည္သည့္အသံမွ် ေကာင္မေလးထံမွ ထြက္မလာ။ ေကာင္ေလး၏ ေက်ာၿပင္မႈန္ၿပၿပသာ ေကာင္မေလးၿမင္ေနရေတာ႕ သည္။
(ႏုငယ္) ဒီတစ္ခါေတာ႕ တစ္ကယ္ေ၀းၿပီ ေမာင္..ရယ္..တစ္ကယ္ေ၀းၿပီး

ႏႈတ္မွ တိုးတိုးေရရြတ္ရင္း ေနရာမွာတင္ ထုိုင္ခ်ရင္း ငိုေနမိသည္။ ေသသြားတဲ႕ ကြ်န္မႏွလံုးသား ကြ်န္မအခ်စ္အတြက္ ဒီေလာက္ေတာ႕ ငိုလိုက္ပါရေစ။

(ထြန္းသစ္) ငယ္.. ေမာင္ တို႕ ကိုယ္႕ ႏွလံုးသားကို ကိုယ္တိုင္မညာေၾကး ခ်စ္ၾကရေအာင္လား။ ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရေသာ အသံေၾကာင့္ သူမအံ့ၾသသြားသည္။ ေမာင္ သူမ၏ ေဘးနားမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနပါလား။ ခုနက ေမာင္တစ္ကယ္ထြက္သြားၿပီးၿပီမဟုတ္လား။

(ႏုငယ္) ေမာင္ ခုနက ထြက္သြားၿပီး မဟုတ္လားဟင္.

(ထြန္းသစ္) အင္း..ထြက္သြားၿပီးၿပီ။ ေနာင္တမရခ်င္ဘူး ငယ္။ ငယ္ ကိုယ္တိုင္ကေရာ..

(ႏုငယ္) ငယ္ ..ငယ္လဲ ေနာင္တမရခ်င္ပါဘူး ေမာင္.


ေၾသာ္..ခုေတာ႕လည္း ေလာကၾကီးလွသည္ ။ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ကန္ေရၿပင္ရွိသည္။ အရိပ္ရေသာ ပင္အိုၾကီးရွိသည္။ ေၿမကမၼလာမွာ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနေသာ သစ္ရြက္၀ါတို႕ ရွိသည္။ ေကြ႔ေကာက္ေနေသာ ေၿမနၤီလမ္းေလးရွိသည္။ ၿပီးေတာ႕ ခံုတန္းေလးေပၚတြင္ အခ်စ္အေၾကာင္း တစ္ကယ္နားလည္သြားေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး စကားမဆိုၿဖစ္ပဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ေနၾကသည္။ ဒါေပမယ္႕ သူတို႕၏ မ်က္ႏွာတြင္ ပီတိအၿပံဳးတို႕ႏွင့္ ၾကည္ႏူးေနၾကသည္။ ေၾသာ္ ခုေတာ႕ လည္း ေလာကၾကီးလွသည္။

 ********************************************************************
ခ်စ္စြာေသာ ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစေနာ္။