အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(ဇာတ္သိမ္း)

(ႏုငယ္) ဟလို..
***** ငယ္ .ေမာင္ပါ။ ေမာင္ ၾကားခ်င္တဲ႕ စကားေၿပာမွာလား ေၿပာ..

(ႏုငယ္) အင္း. ေၿပာမွာ.
*****ဟာ တစ္ကယ္ .................ဒါဆို ခုေၿပာေတာ႕

(ႏုငယ္)အင္း.. ဘယ္ကေနစေၿပာရမလဲ ဆိုေတာ႕ ။ ဒီလိုရွိတယ္ေလ
**** ဟိတ္ မညစ္ပတ္ေၾကးကြာ.. ေတာ္ၾကာ ဟိုတစ္ခါလို ဖုန္းကဒ္ကုန္သြားအုန္းမယ္

(ႏုငယ္) ဟားဟာဟား... အင္းပါ ေနာက္ေတာ႕ ဘူး ေမာင့္ သေဘာအတိုင္းပါပဲ ရွင္။ ေမာင္ၿပန္လာတာနဲ႕ ငယ္တို႕ လက္ထပ္ၾကမယ္။ခုထဲ ကငယ္ အလုပ္ထြက္စာ တင္ထားလိုက္ေတာ႕ မယ္။ ကဲ ေက်နပ္ၿပီးလား။
******* ေက်နပ္ၿပီ ေက်နပ္ၿပီ အေမ႕ ဆီကို ဖုန္းဆက္မယ္။ ႏုငယ္ နဲ႕ အေမ နဲ႕ ေမာင္ၿပန္မလာခင္စီစဥ္စရာ ရွိတာ စီစဥ္ထားေတာ႕ ေနာ္။ ခု ေမာင္ၿပန္လာဖို႕ က ၆လပဲ လိုေတာ႕ တာေလ။ ဒီဇင္ဘာမွာ ေမာင္တို႕ မဂၤလာေဆာင္မယ္။ၿပီးရင္ ဟန္းနီးမြန္း ခရီး ဘယ္ကိုထြက္မလဲ။ ၿပီးေတာ႕ ေမာင့္ အစီအစဥ္အတိုင္း ႏုငယ္နဲ႕ ေမာင္အတြက္ လတိုင္းစုထားတဲ႕ ဘဏ္အေကာင့္ထဲက ပိုက္ဆံေတြထုတ္ၿပီး ေမာင္တို႕႕ ရဲ႕ ခ်စ္အိမ္ေလးကို ၀ယ္ဖို႕ ငယ္ ရန္ကုန္ၿပန္ၿပီး အိမ္လိုက္ရွာေတာ႕ ။ အခ်ိန္ဆြဲမေနနဲ႕ ေနာ္။ ေမာင္ၿပန္လာမွ စီစဥ္ဆို ေနာက္ထပ္ သံုးေလးလ ေစာင့္ရအုန္းမွာ ..ေစာင့္ႏိုင္ေတာ႕ ဘူး လြမ္းလွၿပီ

(ႏုငယ္)ေမာင္.. အကြက္ေစ႕ လွခ်ည္လားလို႕ ။ ဘယ္ထဲက စဥ္းစားထားလဲ မသိဘူး ။တစ္ကယ္ပဲ။
***** ဟားဟား အဲဒါႏုငယ္ဆီက အက်င့္ ပိုးကူးတာေလ။ ငယ္က ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ စနစ္တစ္က် စီစဥ္တတ္တာ မဟုတ္လား။ ေဟာ... ငယ္ ဖုန္းကဒ္ကုန္ေတာ႕ မယ္ထင္တယ္။ ေမာင္ ၿပန္မေခၚေတာ႕ ဘူးေနာ္။ အိမ္ကိုလည္း ဖုန္းဆက္ရအုန္းမွာ မို႕ လို႕။ ငယ္ကို လြမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ခ်စ္တယ္ငယ္။

(ႏုငယ္) အင္းပါ။ေမာင္ရဲ႕ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္..ၿပီးေတာ႕႕

တီ..........................................
ေဟာ ဖုန္းက်သြားၿပီ။ စကားေၿပာခ်ိန္ေလးနည္းလိုက္တာ..

ဒီလိုႏွင့္ ေမာင္ၿပန္လာမယ္႕ ရက္ေတြနီးလာေလ။ ကြ်န္မရင္ေတြပိုခုန္လာေလေပါ့။ ေမာင္ႏွင့္ကြ်န္မတို႕ ေနမယ္႕ တစ္ထပ္တိုက္ ၿခံ၀န္းေလးႏွင့္ အိမ္ေလးလည္း ၀ယ္ထားၿပီးၿပီ။ ၿပီးေတာ႕ အိမ္ထဲကို ထည့္မယ္႕ ပစၥည္းေတြလည္း ၀ယ္ၿပီးေနရာခ်ထားၿပီးၿပီ။ ကြ်န္မလည္း အလုပ္ကတရား၀င္ထြက္စာမရေသးေပမယ္႕ ခြင့္ရက္ရွည္ယူလိုက္ၿပီး ေမာင့္ေမေမႏွင့္ အတူ စီစဥ္စရာရွိတာေတြ လိုက္စီစဥ္။ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္။ အိမ္က ေမေမကဆို ၀တ္ဖို႕ အ၀တ္အစား အားလံုး သူကိုယ္တိုင္စနစ္တစ္က် လိုက္စီစဥ္ေပးသည္။ ဒီလိုမ်ဳိး ေမေမကပါ ၾကည္ၾကည္ၿဖဴၿဖဴႏွင့္ အသာတစ္ၾကည္ဆိုေတာ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ပီတိ ေၿပာၿပရင္ ရင္ထဲက အရွိအတိုင္းေတာင္ မီမယ္မထင္ဘူး။ ေမာင္ကေတာ႕ ဒီၾကားထဲ ခဏခဏ ဖုန္းဆက္လို႕ လြမး္တဲ႕ စကား ေတြေၿပာသည္ ၿမန္ၿမန္ၿပန္လာခ်င္ေနတဲ႕ အေၾကာင္း အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ကိုေၿပာေနေတာ႕ သည္။ ထပ္ပါေစေလ ကြ်န္မလည္း ၾကားခ်င္ေနတာပဲ ဟာကို.အဟင္း

(ေဒၚၾကဴ) သမီးေရ ..ေအး ဘယ္မွာလဲ အိမ္မွာလား။ ေအး အေမ႕ ဆီခဏလာခဲ႕ ပါလား။ ဒီမွာ ေလ သမီးအေဖၾကီးက သမီးတို႕ ဖို႕ ကုတင္နဲ႕ ေမြ႕ယာ၀ယ္မလို႕ ေလ။ အဲဒါ သမီးမၾကိဳက္မွာစိုးလို႕ ။ ကားေလးငွားၿပီး တစ္ခ်က္ေလာက္လာၾကည့္ပါလားသမီးရယ္။

(ႏုငယ္) ဟုတ္ ေမ.. သမီးခုထြက္ခဲ႕ မယ္။ ဘယ္ေနရာလည္းေၿပာေလ အင္း..ေၾသာ္ဟုတ္ၿပီး ဟုတ္ၿပီး သမီးအဲဒီေနရာကို သိတယ္ေမ။ ခုထြက္လာခဲ႕ မယ္ေနာ္။


(ေဒၚခ်ဳိ) သမီး ဘယ္သူဖုန္းဆက္တာလဲ။

(ႏုငယ္) ေမာင့္ရဲ႕ အေမပါ ။ ကုတင္နဲ႕ ေမြ႕ ယာ၀ယ္ေပးမလို႕ ေလ။ သမီးတို႕ အတြက္ အဲဒါ ၾကိဳက္မၾကိဳက္လာၾကည့္ပါဆိုလို႕ ။

(ေဒၚခ်ဳိ) အင္း ေကာင္းပ။ သမီး..

(ႏုငယ္) ရွင္...

(ေဒၚခ်ဳိ) သမီးေလးေရြးခ်ယ္တဲ႕ လမ္းမွန္တယ္။အေမ႕ နည္းနည္း အတၱၾကီးသြားတယ္။ ၿပီးေတာ႕ သမီးကိုယ္တိုင္ကလဲ ၿဖစ္သင့္ ၿဖစ္ထိုက္တဲ႕ အေၿခအေနတစ္ခုမွာမွ သမီးလုပ္သင့္တာကို လုပ္တယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ႕ သမီးနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္မွာ အေမ မွားသြားတယ္ သမီး။ လူငယ္ေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္ေပးသင့္တယ္ ၿပီးေတာ႕ လမ္းညြန္ေပးရံု လမ္းၿပေပးရံုဆို လံုေလာက္ၿပီး ဆိုတာ အေမ နားလည္သြားၿပီ။ တစ္ကယ္ေတာ႕ အတင္းအၾကပ္ သြန္သင္ညြန္ၿပတယ္ဆိုတာ အေမကိုယ္တိုင္လည္း ပင္ပန္းသလို သြန္သင္ ညြန္ၿပခံရတဲ႕ သူ အတြက္လဲ ပင္ပနး္တယ္ေလ။သမီး မွန္ပါတယ္။

(ႏုငယ္) ဟင့္အင္း အေမကေတာ္တာပါ ။ ဘာလို႕ လဲဆိုေတာ႕ သားသမီးကို ဘယ္လိုေနရမယ္ ဘယ္လိုထုိင္ရမယ္ ဆိုတာ ဆံုးမစရာမလိုပဲ ကိုယ္႕ ကိုယ္ထိန္းတတ္ေအာင္ သင္ေပးႏိုင္တဲ႕ အေမ ကပိုေတာ္တာပါ။ သမီးက ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္အေမ႕႕ ကိုခ်စ္ပါတယ္ အေမ။

ဒီလိုႏွင့္ ေမာင္နဲ႕ ဆံုဖို႕ ရက္ေတြ ပိုပိုနီးလာသည္။ ေမာင္က ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႕ ၿပန္ေရာက္မည္။ မဂၤလာေဆာင္ကို ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႕ မွာစီစဥ္ထားသည္။ ၿပီးတာႏွင့္ ဟန္းနီးမြန္းကို ၿမန္မာၿပည္အလယ္ပိုင္း ဘုရားေတြ ေလွ်ာက္ဖူးမည္။ ၿပီးေတာ႕ ေနာက္ဆံုးၿပန္ကာနီးမွ ေခ်ာင္းသာကမ္းေၿခကို တစ္ရက္ႏွစ္ရက္၀င္နားလိုက္မည္။ ေမာင္တို႕ အိမ္မွ ကားႏွင့္ဒရိုင္ဘာထည့္ေပးလိုက္မည္တဲ႕ ။ ကဲ ဘာလိုေသးလည္း။ အခက္အခဲေတြ ေက်ာ္ၿပီးမွ ရလာတဲ႕ အခ်စ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရက ခ်ဳိၿမိန္လြန္းလွသည္။ ခုဆိုေမာင္ၿပန္လာရန္ ၃ ရက္သာလိုေတာ႕ သည္။ ေမာင္နဲ႕ ၿပန္ေတြ႕ ရေတာ႕ မည္။ ၿပီးေတာ႕ ဒီတစ္ခါ ေမာင္ၿပန္လာရင္ အရင္က ခဏတာေမွးမိတ္ဖို႕ မွီခဲ႕ တဲ႕ ေမာင့္ရဲ႕ ပုခံုးေလးကို ကြ်န္မ အပိုင္စားရေတာ႕ မည္။ အဟင္း.. ေပ်ာ္လိုက္တာ..ဒါဟာ အခ်စ္ရဲ႕ ေအာင္ၿမင္မႈေပါ့။

ေမာင္ၿပန္လာဖို႕ ၃ ရက္တာကာလကို ေစာင့္ေနရတာပင္ ကြ်န္မအတြက္ သံုးကမာၻေလာက္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ေနရသည္ဟုပင္ ထင္မိသည္။ ၾကာလြန္းသည္။ ၾကာလြန္းေနသည္။ ေမာင္ေရ..ၿမန္ၿမန္သာ ၿပန္လာပါေတာ႕ . ဒီမွာ ေမွ်ာ္ရတာ လည္ပင္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနၿပီ ေမာင္ရဲ႕ ။ ၿပီးရင္ အနာဂတ္မွာ ေမာင့္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမည္။

ေအာ္ၿပီးေတာ႕ ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္ လက္ထပ္ၿပီးရင္ေမာင္က ၿပည္ပကိုထပ္ၿပီးမထြက္ေတာ႕ ဘူးတဲ႕ ။ ဒီမွာပဲ စီးပြားေရးလုပ္ေတာ႕ မယ္တဲ႕ ။ ေမာင္နဲ႕ လည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ၿပီး ေ၀းစရာမလိုေတာ႕ ။ အို ဘယ္ေလာက္လွလိုက္တဲ႕ အနာဂတ္လည္း .. စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမဆံုး။ ေဟာၾကည့္ စဥ္းစားရင္း မ်က္ရည္တို႕ က က်လာၿပန္သည္။ အဟင္းဟင္း ၀မ္းသာလုိ႕ က်တာၿဖစ္မယ္။ ေပ်ာ္လြန္းလို႕ ။ ေမာင္ၿပန္လာမွ ေဟာဒီက်ေနတဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ အတြက္ အေရာ ၿပန္ေတာင္းပစ္မယ္။ သူမစဥ္းစားရင္း မ်က္ရည္ေတြ ကိုသုတ္ပစ္ေနၿပန္သည္။

ေဒၚခ်ဳိတစ္ေယာက္ ၀ယ္ထားေသာ အိမ္သစ္ေလး၏ အိပ္ခန္းထဲ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ရင္း မ်က္ရည္ေလး က်လာလိုက္ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးနဲ႕ သုတ္လိုက္။ ၿပီးရင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မ်က္ႏွာက ၿပံဳးလာလိုက္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ငိုမယ္႕ မယ္႕ ၿဖစ္လာလိုက္ႏွင့္ သမီး ေလးကိုအခန္းေပါက္၀မွ လွမ္းၾကည့္ရင္း ရင္ထဲမွာ လိႈက္ကနဲ ၿဖစ္လာသလို မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္တို႕ ၿပည့္လွ်ံလာခဲ႕ သည္။ သမီးၾကားမွာစိုး၍ အသံမထြက္ေအာင္ ေၿခကိုအသာေဖ့ါနင္းၿပီး အိမ္ေရွ႕ ခန္းကို ၿပန္ထြက္လာခဲ႕ သည္။

(ေဒၚခ်ဳိ)သား.. ကိုသုရယ္ မင္းညီမေလးကို ဒီအတိုင္းပဲ ၾကည့္ေနေတာ႕ မွာလားဟင္.. အန္တီရင္ထဲမွာ မခ်ိလိုက္တာကြယ္။ သမီးေလးရဲ႕ ကံကိုက ဆိုးလြန္းတယ္ပဲ ေၿပာရမလား။ ဆရာ၀န္ၾကီးေတြကေရာ ဘာေၿပာေသးလဲ သမီးေလး အေၿခအေနကိုေလ။ ခုဆို သမီးေလး ဒီလိုၿဖစ္ေနတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။

(ေဒၚၾကဴ) ဟုတ္တယ္ သား .သားညီမေလး အေၿခအေနေလ..

ကိုသု ေခါင္းကို အသာရမး္လိုက္ရင္း

(ကိုသု) ဘာမွကို သိပ္ၿပီး မထူးၿခားလားဘူး။ ငယ္ရဲ႕ စိတ္ကိုက အဲဒီညီေလးထြန္းသစ္ ၿပန္မလာခင္ ၃ ရက္ကိုပဲ စြဲေနတာ။ ငယ္ရဲ႕ စိတ္ကိုက အဲဒီ ၃ ရက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းကို လက္မခံခ်င္ဘူးၿဖစ္ေနတာ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆရာ၀န္ၾကီးေတြနဲ႕ တိုင္ပင္ၿပီး ညီမေလးကို ဂရုစိုက္ေပးပါ့မယ္။ ဘာမွ အားမငယ္ပါနဲ႕ အန္တီရယ ္ေနာ္. က်န္းမာေရးလဲ ဂရုစိုက္။ အန္တီ တို႕ ေတာ္ေတာ္ပိန္သြားတယ္။

(ေဒၚၾကဴ) ဘယ္လိုမ်ားေၿပာလိုက္ပါလိမ္႕ သားရယ္။ သားနဲ႕ သမီး ႏွစ္ေယာက္လံုးဆံုးရံႈးသြားမွေတာ႕ ဒီအေမေတြက ဘယ္လိုမ်ား ၀ၿဖိဳးေနႏိုင္အုန္းမလဲ။အန္တီကိုယ္တိုင္ သားတစ္ေယာက္လံုး..

ေဒၚၾကဴေၿပာရင္း အသံတို႕ တိမ္၀င္သြားသည္။

(ေဒၚခ်ဳိ) ေၾသာ္ သားမနက္ၿဖန္ သားေလးထြန္းသစ္ဆံုးတာ ႏွစ္ႏွစ္ၿပည့္တဲ႕ ေန႕ ေလ အဲဒါ အိမ္မွာ ဆြမ္းကပ္တရားနာၿပီး သားေလးထြန္းသစ္ အတြက္ ေရစက္ခ် အလွဴပြဲရွိတယ္ လာခဲ႕ အုန္းေနာ္။
မၾကဴရယ္ ငုိမေနပါနဲ႕ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္တိုင္လည္း သမီးတစ္ေယာက္လံုး....

ေဒၚခ်ဳိတစ္ေယာက္လည္း ေၿပာရင္း ရိႈက္သံတို႕ ေရာစြက္သြားသည္။
အေမႏွစ္ေယာက္လံုး၏ ခပ္အုပ္အုပ္ ရိႈက္သံမ်ား အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ပ်ံ႕ လြင့္ေနသည္။ ကိုုသုကေတာ႕ ၿဖင့္ သက္ၿပင္းခပ္ရွည္ရွည္ၾကီးကို ၾကိတ္ရိႈက္လိုက္ယံုမွ တစ္ပါး သူဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါေလ။ ကံၾကမၼာကိုသာ အၿပစ္ပံုခ်လိုက္ခ်င္သည္။

ထြန္းသစ္တစ္ေယာက္ ၿပန္ကာနီး ႏွစ္ပတ္အလိုတြင္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ၌ ထိခိုက္မႈၿဖစ္သည္။ အခင္းၿဖစ္ပြားၿပီထဲက သတိၿပန္မလည္လာခဲ႕ ။ ၿပန္လာကာနီး သံုးရက္ေၿမာက္တြင္ ထြန္းသစ္ဆံုးသည္ဟုေသာ သတင္း ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာခဲ႕ သည္။ ထိုသတင္းစစၾကားခ်င္ေတာ႕ ႏုငယ္ ငိုေနရံုမွ လြဲၿပီးဘာမွ မထူးၿခား ။ ထြန္းသစ္၏ အရိုးၿပာအိုးအား ေလဆိပ္မွာ သြားယူေသာေန႕ တြင္ေတာ႕ ႏုငယ္ တစ္ေယာက္ ၄ ရက္တာမွ် သတိလစ္ေမ႕ ေမွ်ာသြားခဲ႕ သည္။ ၿပန္လည္သတိရလာေသာ္လည္း
ႏုငယ္၏ စိတ္ထဲတြင္ ထြန္းသစ္ၿပန္လာဖို႕ ၃ ရက္သာလိုေတာ႕ သည္႕ ကာလ အပိုင္းအၿခားကိုသာ မွတ္မိေတာ႕ သည္ ။

ဒီေလာက္ထိ အခက္အခဲေတြ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းေတြ။သံသယေတြ။ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ အမ်ား ၾကီးေက်ာ္ၿဖတ္လာခဲ႕ ၿပီး ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ခါနီးမွမ်ားကြာ။ ဒီလိုသာ အဆံုးသတ္ေၾကးဆိုရင္ အစထဲက ဘာလို႕ ေပးဆံုေနေသးလည္။ ဘာလို႕ မ်ား ခ်စ္ခ်င္းရဲ႕ လြမ္းခ်င္း ေဆြးခ်င္း တမ္းတခ်င္းေတြကို ခံစားေနရေသးလည္း။ ခုေတာ႕ အခက္အခဲ အားလံုးကို ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ႕ တဲ႕ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကိုမွ ဒီလိုၿဖစ္ရတယ္လို႕႕ ကြာ။ ညီေလးေရ မင္းလည္း ဒီလိုၾကီးထားခဲ႕ ရတာ ဘယ္စိတ္ခ်ႏိုင္မလဲ။ ဒါေပမယ္႕ အစ္ကို ကိုယ္တိုင္မွ ငယ္႕ စိတ္ကို မကုစားႏိုင္ပဲ။ အစ္ကိုလည္း ငယ္႕ ရဲ႕ ဒုကၡကို ထိုင္ၾကည့္ေနရံုကလြဲၿပီး ဘာမွကို မတတ္ႏိုင္ဘူးကြာ။
ငယ္နဲ႕ ညီေလးတို႕ ရဲ႕ ဘ၀ ၀ဍ္ေၾကြးေတြမ်ားရွိခဲ႕ ရင္လည္း ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ႕ သာ ေၾကၾကပါေစေတာ႕ ညီေလးနဲ႕ ညီမေလးရာ.

အခ်စ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရသည္။ ဘ၀ေတြ ေၿပာင္းလဲလာရသည္။ ၾကည္ႏူးခဲ႕ ၾကသည္ ။ သာယာခဲ႕ ၾကသည္။ လြမ္းၾက ။ေဆြးၾက။ ခ်စ္ၾက။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းအိမ္မက္ေတြ တူတူ မက္ခဲ႕ ၾက။
ဒါေပမယ္႕ တစ္ခ်ဳိ႕ တစ္ခ်ဳိ႕ ေသာ သူေတြအတြက္ အခ်စ္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္းေတြ သယ္ေဆာင္ေပးခဲ႕ ေပမယ္႕ တစ္ခ်ဳိ႕ တစ္ခ်ဳိ႕ ေသာ သူေတြ အတြက္ေတာ႕ ဒဏ္ရာေတြ အၿပည့္နဲ႕ ႏွလံုးသားတစ္ခု ကိုရင္မွာပိုက္ၿပီး အသက္ရွင္ေနၾကရၿပန္တယ္။


ေၾသာ္....


အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌...


***************************************************************


ခ်စ္ခင္ရပါေသာ ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္။
အပိုင္းရွည္ၾကီးကိုေရးၿပီး တစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းကို အၾကာၾကီးေနမွ တင္..တဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ပို(စ္) ရွည္ရွည္ေလးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ ၿပီးဆံုးေအာင္ ဖတ္ေပးၾကလို႕ ေက်းဇူး အထူးပင္ တင္မိပါတယ္လို႕ ေၿပာပါရေစ။

ခု ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေလးၿပီးသြားၿပီးမို႕ ဖတ္ၿပီးသြားရင္ၿဖင့္ ကြ်န္မရဲ႕ အေရးအသားကို အားမတမ္း စိတ္ထဲမွာရွိသလို ေ၀ဖန္ေပးၾကပါလို႕ လည္း ပန္ၾကားပါရေစေနာ္.။


ပံုေလးကိုေတာ႕ google ကေနၿပီးေတာ႕ ပဲ ရွာၿပီးသံုးထားတာပါ။