အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း -၁)

(မင္းလြင္) ထြန္းသစ္ ဒီေန႕ မ်ဳိးၾကီး သူ႕အေဖ ေသာက္ေနက် စီးကရက္ တစ္ဗူးမလာတယ္တဲ႕ကြ။ ငါတို႕ မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ စမ္းမလို႕ ။ မင္းေရာ

(ထြန္းသစ္) ဟ ၿငင္းစရာလား ဒါမ်ဳိးဆို ငထြန္း တို႕က ေရွ႕ဆံုးက

(မ်ဳိးၾကီး) ေတာ္စမ္းပါ ထြန္းသစ္ရာ ႏုငယ္ ေဟ႕ဆို နာမည္ၾကားရံုနဲ႕ ဒူးတုန္ေနတာမ်ား။ ဟိုတစ္ခါ ေက်ာင္းေၿပးတုန္းကလဲ မင္းကို ေခၚမိလို႕ ငါတို႕တစ္ဖြဲ႕လံုး ေဆာ္ခံရၿပီးၿပီေနာ္. ခုလဲ ပိုင္မွ လုပ္..

(ထြန္းသစ္) ေအာင္မာ ငါက ဘာလို႕ ႏုငယ္ ကို ေၾကာက္ေနရမွာတုန္း .. သူက အိမ္က မိဘေတြကို သြားသြားတိုင္လို႕ သတိထားေနရတာ..

(မင္းလြင္) ထြန္းသစ္ မင္းနဲ႕ ႏုငယ္က ဘယ္ထဲက စၿပီးခင္ၾကတာတုန္း။

(ထြန္းသစ္) ငါးတန္းထဲက ႏုငယ္ ဒီေက်ာင္းကို စေၿပာင္းလာစထဲက ဆိုပါေတာ႕။ အိမ္ခ်င္းကလဲ နီးေနေတာ႕ ငါတို႕ ပိုတြဲၿဖစ္သြားတယ္ ထင္တာပဲ။ ခု ၁၀ တန္းေရာက္တဲ႕ ထိဆိုပါေတာ႕။ မင္းက ဒါေတြ ဘာလို႕လာေမးေနတာလဲ။ မင္းလြင္ေနာ္ ဟင္း မင္းအေၾကာငါက မသိရင္ခက္မယ္။ ႏုငယ္နဲ႕ ေ၀းေ၀းေနကြာ။ ငါကသူ႕ရဲ႕ အစ္ကိုလိုဆိုရင္လဲ မမွားဘူး။ ငါ ဒါပဲေၿပာမယ္။

(မင္းလြင္) ဟင္း............ ေအးပါကြာ။ ေအးပါ။

မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ႕ သူတို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်က္စပစ္ၿပီး ေယာက္က်ားေလး အိမ္သာဘက္ေလွ်ာက္လာခဲ႕ၾကသည္။
ရုတ္တရက္ ထြန္းသစ္ စလြယ္သိုင္းလြယ္ထားေသာ လြယ္အိတ္ၾကိဳးအား ေဆာင့္ဆြဲခံလိုက္ရသည္။ ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင့္ လွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ႕..

(ထြန္းသစ္) အာ..ႏုငယ္ ဘာလုပ္တာတုန္း.ငါက တစ္ၿခားသူမွတ္လို႕ တင္းၿပီး ..ကိုင္ေတာ႕မလို႕

(ႏုငယ္) ဟြန္း နင္တို႕ေယာက္က်ားေလးေတြကလဲ အားေန ရန္ၿဖစ္ဖို႕ရယ္ မဟုတ္တာလုပ္ဖို႕ရယ္ ဒါပဲ။ ဟိုမွာေလ မေတြ႕ဘူးလား လူအုပ္ၾကီး မုန္႕လု၀ယ္ေနၾကတာ။ ငါ့ကို တိုးေပးပါလား.ၿပီးေတာ႕ ဆိုင္ေအာက္မွာလဲ ေရေတြအမ်ားၾကီး ၀င္ေနေတာ႕ေလ ထမိန္ေတြ ေရစိုကုန္မွာစိုးလို႕။ လူရွင္းမွ ဆိုလဲ ငါစားခ်င္တဲ႕မုန္႕မရမွာစိုးလို႕ပါဟ...ေနာ္..ေနာ္..

(ထြန္းသစ္) ငါ မအားဘူး။ ဟိုမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြေစာင့္ေနတယ္။ လူရွင္းမွ က်န္တာ၀ယ္စား။

ထိုစဥ္ မင္းလြင္ အနားသို႔ေရာက္လာၿပီး

(မင္းလြင္) ထြန္းသစ္ ဘာၿဖစ္ေနတာလဲ ။ သြားမယ္ေလ ေတာ္ၾကာ ေက်ာင္းၿပန္တက္သြား အုန္းမယ္။ ဟိုေကာင္ေတြ ေစာင့္ေနတယ္။

(ထြန္းသစ္) ဒီမွာေလကြာ ႏုငယ္ လာရစ္ေနတယ္။ မုန္႕ေစ်းတန္းကေန မုန္႕တိုး၀ယ္ခိုင္းေနတာ။ ဒီေန႕မွ မိုးရြာေတာ႕ အၿပင္မထြက္ၾကပဲ အထဲကဆိုင္မွာ လူလာအံုေနတာကြ။ ဆုိင္ေအာက္မွလဲ ေရေတြ၀င္ေနေတာ႕ သူ႕ထမိန္ေတြ စိုမွာစိုးလိဳ႕တဲ႕။

(မင္းလြင္) ဒါ..ဒါဆို မင္းသြားခ်င္သြားေလ ငါ..ငါ ၀ယ္ေပးလိုက္မယ္။

ဒီလိုဆိုေတာ႕ ထြန္းသစ္ က မၾကိဳက္ခ်င္

(ထြန္းသစ္) ေနေန ..ငါပဲ တိုးၿပီး၀ယ္ေပးလိုက္ေတာ႕မယ္။ မင္းတို႕သြားႏွင့္ေတာ႕။ေက်ာင္းၿပန္မတက္ခင္ ငါလိုက္လာခဲ႕မယ္။ ေစာင့္ေတာ႕မေနၾကနဲ႕..ေရာ႕ ႏုငယ္ အရႈပ္မ ငါ့လြယ္အိတ္ ယူထား ေပး နင့္ ပိုက္ဆံ.. ေဟ႕ေကာင္ မင္းလြင္ သြားေတာ႕ေလ ငါ့ကို ေစာင့္မေနနဲ႕

(မင္းလြင္) ေအး..ေအး....

မင္းလြင္ ကေတာ႕ ေနာက္ၿပန္လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ႏွင့္ ထြက္သြား၏။ ေၿပာေၿပာဆိုဆို ထြန္းသစ္ ပုဆိုးကို တုိတိုၿပင္၀တ္ ႏုငယ္ထံမွ ပိုက္ဆံယူုၿပီး လူအုပ္ထဲတိုးသြားေလၿပီ။
ႏုငယ္ တစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္သည္။ ဟင္း ဒင္း ဒီလူအုပ္ထဲတိုးေနလို႕ကေတာ႕ မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ကုန္လုနီးနီးတိုးရမည္။သူမ သိၿပီးသား ဟိုေကာင္ေတြမ်ဳိးၾကီးတို႕အုပ္စု ႏွင့္ ေဆးလိပ္လိုက္ေသာက္မွာ စိုးေသာေၾကာင့္ တစ္ဖက္လွည့္ႏွင့္ သူမခိုင္းလိုက္ခ်င္း ၿဖစ္သည္။ ဒင္းက တားလဲရမည္မဟုတ္။ သူမက မိဘေတြကို သြားတုိင္လဲ စိတ္ဆိုးမွာစိုးသည္။ ဟိုတစ္ခါ ဒင္း ေက်ာင္းေၿပးတုန္းက သူမတိုင္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ သူ႔အေဖရိုက္တာမ်ား ဒင္း အိပ္ယာထဲက ၃ ရက္မထႏိုင္။ ဒီလိုဆိုေတာ႕လဲ သူမမွာ စိတ္မခ်မ္းသာပါေလ။ ဟင္း ခုေတာ႕ ဒင္းဘာတတ္ႏိုင္ေသးတုန္း....

(ႏုငယ္) အန္တီၾကဴေရ ထြန္းသစ္ရွိလား။ ဒီမွာ စာအုပ္ေတြလာေပးတာ။

(ေဒၚၾကဴ) ေအးေအး ရွိတယ္ သမီးေရ။ ရွိတယ္။ ဟိုေကာင္ ထြန္းသစ္ ဒီမွာ သမီးႏုငယ္ေရာက္ေနတယ္။ လာလာ သမီး အိမ္ထဲ၀င္။

(ႏုငယ္) ဟုတ္..

(ထြန္းသစ္) လာၿပီ လာၿပီ အရႈပ္မ။

ေအာ္လဲ ေအာ္ အိမ္ထဲကလဲ ေၿပးထြက္လာ၏။

(ႏုငယ္) ေအာင္မာ ဘာအရႈပ္မလဲ။ နင္ ဟိုေန႕က ေက်ာင္းတစ္ခ်ိန္လစ္ထားတဲ႕ စာေတြလာေပးတာ။မနက္ၿဖန္ ဆရာမ စာေမးမယ္ေလ။ နင္ပဲ လာရွင္းေပးပါဆို ေသမလို မ်က္ႏွာထားနဲ႕ ငါ့ကို ေက်ာင္းဆင္းတုန္းက မွာထားၿပီးေတာ႕။ ခုဘာအရႈပ္မလဲ။ ဟြန္း မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ မုန္႕တိုးေပးထားတဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႕လဲ ငါက လာေပးရေသးတယ္။

(ထြန္းသစ္) ေအာ္ ဟုတ္သားပဲ သယ္ရင္းေလးကလဲ ငါက ေမ႔တတ္လို႕ပါဟ။ ဟီး စိတ္မဆိုးနဲ႕ လာလာ.ငါတို႕စာၾကည့္ ခန္းထဲသြားမယ္။

ဒီလို နီးနီးကပ္ကပ္ ခံုတစ္ခံုမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ သူမစာရွင္းၿပေနေတာ႕..ေရခ်ဳိးၿပီးကာစ သနပ္ခါးနံံ႕ သင္းသင္းတို႕က ႏွာေခါင္းထဲမွာ ေမႊးပ်ံ႕ေနသည္။ ဒီေန႕မွ သူမ ၀တ္လာေသာ ဂါ၀န္အကၤ်ီ လက္ၿပတ္နက္ၿပာေရာင္ေလးႏွင့္ သူမ အသားအေရၿဖဴ၀င္းပံုႏွင့္က ၾကည့္လို႔ ပိုေကာင္းေန၏။ ၿပီးေတာ႕ သူမ၏ ကေလးဆန္ဆန္ ဟန္ေဆာင္ၿခင္းမရွိ စကားေၿပာဟန္ေလးကိုးက ထြန္းသစ္ ရင္ထဲ ကလိကလိ။ အသည္းယားေန၏။ သူမ၏ သနပ္ခါးေရက်ဲလိမ္းထားေသာ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးမ်ားအား စိတ္ရွိလက္ရွိ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ဆြဲလိုက္ရရင္ၿဖင့္ေတာ႔ေလ ..ဟင္း..ဟင္း

(ႏုငယ္) ဟဲ႕ ငထြန္း ငါရွင္းၿပတာနားလည္လားလို႕ ေမးေနတယ္ေလ။ စိတ္က ဘယ္ေရာက္. ဟင္း ေက်ာင္းကၿပန္ေရာက္တာ ၾကာေနၿပီ ခုထိ ေရမခ်ဳိးရေသးဘူး။ ငပ်င္း။ ေခြ်းေစာ္ကလဲနံေသး။ ဒါကို ငါက သည္းခံၿပီး ရွင္းၿပေနတာေတာင္ နင့္စိတ္က ဘယ္ေရာက္ေနလဲ..ငါေလ ေခါက္လိုက္ရ..

(ထြန္းသစ္) နင္ကလဲ နားလည္ပါတယ္ဆိုဟာ. သိပ္ဆရာၾကီးလုပ္တာပဲ။ ေၾသာ္ ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ ႏုငယ္..နင္ၾကီးလာရင္ ငါ့ကို ေယာက္က်ားလုပ္ပါလား..

ေဒါင္...
(ႏုငယ္) ဘာ..ဘာေၿပာတယ္ ..

ႏုငယ္ လက္ကလဲၿမန္ပါ၏ ဘာေၿပာတယ္က ေနာက္မွ လက္ကအရင္ ေဘးမွာရွိေသာ သံကြန္ပါဗူးနဲ႕ သမလိုက္၏။ လက္သံေၿပာင္သလားမေမးႏွင့္...ထြန္းသစ္ နဖူးမွ ေသြးတို႕လဲရဲကနဲ ...ထြန္းသစ္လဲ အား...ကနဲ
ဒီေတာ႕မွ

(ႏုငယ္) အန္တီ..အန္တီၾကဴေရ လာပါအုန္း ဒီမွာ ထြန္းသစ္ေခါင္းမွာ ေသြးေတြ...

(ေဒၚၾကဴ) ဟ႕ဲ ဟဲ႕ အမယ္ေလး သား ေခါင္းမွာ ေသြးေတြပါလား ဘာၿဖစ္ၾကတာတုန္း. ခုနက စာရွင္းေနၾကတာအေကာင္း

(ႏုငယ္) ဟို..ဟို..ဟို ေလ..

(ထြန္းသစ္) အာ ဒီအရႈပ္မ တစ္ဟိုဟိုနဲ႕ ေခါင္းကနာေနၿပီ...သား ကိုယ္႕ဘာသာကိုယ္ေနာက္ၿပီး ႏုငယ္ကိုစလိုက္တာ..အဲဒါ လက္ကနဲနဲ ၿပင္းသြားတယ္..ကြန္ပါဗူးက ေကာ္မွတ္လို႕ ဟီး သံၿဖစ္ေနတယ္..ဘာမွ မၿဖစ္ပါဘူး သားထင္တာနဲနဲ ပြန္းသြားတာ ေနမွာ..

ေဒၚၾကဴ သိလိုက္သည္ ဒီကေလးေတြ စၾကေဆာ႕ၾကရင္း လက္လြန္ၿပီလို႕

(ေဒၚၾကဴ) ကဲကဲ ၿပအုန္း အေမ႕ကို ေတာ္ေတာ္ၾကီးသြားလား...

အနာသည္ သိပ္ေတာ႕မၾကီးပါ။နဲနဲ ကြဲသြားရံုသာ။ သို႕ေပမယ္႕ ထိုေန႕သည္ ထြန္းသစ္၏ ရင္ခုန္သံတို႕စေသာေန႕ ထို႕အတူ ႏုငယ္ သည္လည္း သူမ၏ အၿပစ္အားကာေၿပာေပးေသာ ထြန္းသစ္အား စိတ္ထဲတြင္သနားသလိုလို... တစ္မ်ဳိးၾကီး အမ်ဳိးအမည္ မသိေသာ ေ၀ဒနာအခ်ိဳ႕ေတာ႕ သူမရင္ထဲ ကိန္းသြားသည္ေတာ႕ ေသခ်ာသည္။ဘာလဲေတာ႕ သူမ အေသအခ်ာ မသိေသး....

.........................................
ေရးမယ္ ေရးမယ္ႏွင့္ စဥ္းစားရင္း အားတဲ႕ အခ်ိန္ေလးရသေလာက္ေရးတင္လိုက္မိတယ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ပိုင္းကိုလဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ၿမန္ၿမန္ေလးစဥ္းစားၿပီး ေရးတင္ေပးလိုက္ပါ့မယ္။ ဘေလာ႕ေလးကို ဒီအတိုင္းပစ္ထားရတာ သနားလို႕။

ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ရႊင္လန္းၾကပါေစေနာ္။