အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း -၄)

ေက်ာခိုင္းေနေသာ ႏုငယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ သူ႕ ကိုေတာ႕ မၿမင္ပါေလ။ ေခၚလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား ။ သူထင္သလိုမ်ား ၿဖစ္ေနခဲ႕ ရင္.. ေ၀ခြဲမရေသာ စိတ္တို႕ ႏွင့္ ေနရာမွာပင္ သူရပ္ေနမိသည္။ သူေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တမိခဲ႕ ေသာ မ်က္၀န္း တစ္စံု..ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြား၏။

ဟင္ .. အထြန္း ပါလား. ႏုငယ္ ေပ်ာ္သြားသည္။ၿပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ထြန္းသစ္ တို႕ အိမ္ကိုလဲ သူမေရာက္ၿပီးၿပီ။ မေတြ႕ ။ ေက်ာင္းသုိ႕ လာခဲ႕ သည္ မေတြ႕ ။ ခုမေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေတြ႕ လိုက္ရသၿဖင့္ အေပ်ာ္လြန္စြာ ထြန္းသစ္ထံသို႕ ေၿခလွမ္းတုိ႔ စလိုက္သည္။ သို႕ ေသာ္... တစ္ခါတစ္ရံ၌ ကံၾကမၼာမ်က္ႏွာသာမေပးေသာအခါ ....
သူမ၏ ေၿခလွမ္းသည္ အုတ္ခဲက်ဳိးတစ္ခုအား တက္နင္းမိၿပီး ေၿခေထာက္ေခါက္လွ်က္ သူမလဲၿပိဳက်မလိုၿဖစ္သြား၏။

(ႏုငယ္) အား...အမယ္ေလး..

(ကိုသု) ငယ္ ေခ်ာလဲ မယ္..အဲ အဲ..

(ႏုငယ္) အ. အား.. ေၿခေထာက္ ေထာက္လို႔ မရေတာ႔ ဘူး. နာလိုက္တာ

(ကိုသု) ရတယ္ ငယ္ ကြ်န္ေတာ္႔ ကိုပဲ ခဏမွီထားလိုက္ေတာ႔ အိမ္အရင္ၿပန္ရေအာင္ေနာ္.

ဒီေတာ႔ ေဘးမွာရွိေနေသာ ကိုသု ကပဲ အလိုက္သင့္ ထိန္းေပးလိုက္ရသည္။ ဒါေပမယ္႔ ႏုငယ္ သည္ေၿခေထာက္ေခါက္သြားသၿဖင့္ သူမေၿခေထာက္သည္ ေတာ္ေတာ္နာေနၿပီ။ မတ္တပ္..မရပ္ႏိုင္ေတာ႔။ ထိန္းေပးထားေသာ ကိုသု ကိုပင္ အလိုက္သင့္မွီထားလိုက္ရသည္။ ေၿခေထာက္နာေနသည့္ ၾကားမွပင္ ထြန္းသစ္ ကိုသူမ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားေသာ ထြန္းသစ္၏ ေနာက္ေက်ာကိုသာ သူမၿမင္လိုက္ရ၏။ သူမ သက္ၿပင္းခပ္မွ်င္းမ်ွင္းေလး က်ိတ္ၿပီးခ်ရံုမွတစ္ပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ႔ ..

ထိုေန႔ ေဆးခန္းသြားၿပလိုက္ရသည္။ ဆရာ၀န္မွ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ လမ္းမေလွ်ာက္ပဲ နားေနမွရမည္ဆိုသၿဖင့္ သူမအၿပင္မထြက္ႏိုင္ခဲ႔။
သူမေမွ်ာ္ေနမိေသာ္လည္း ထြန္းသစ္ေရာက္မလာခဲ႔. ေနေကာင္းလို႔ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္လွ်င္ေတာ႔ ထြန္းသစ္ အိမ္ကိုသူမ သြားေတြ႔ လိုက္မည္။

(ေဒၚခ်ဳိ) သမီး. ေၿခေထာက္သက္သာရဲ႕ လား။

(ႏုငယ္) ဟုတ္ ေမ.. သက္သာတယ္. ထြန္းသစ္ တစ္ေယာက္ေရာ အၿပင္မွာ ေတြ႕ မိေသးလားဟင္ အေမ။ သမီး ၿပန္ေရာက္ ေနတာေတာင္ သမီးဆီလာလည္ေဖာ္မရဘူး.

ေဒၚခ်ဳိ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ရင္း

(ေဒၚခ်ဳိ)ဘာၿဖစ္လဲ သမီးရယ္ သူလာမလည္ေပမယ္႔။ ကုိသု ေတာ႔လာေနတာပဲ မဟုတ္လား။

(ႏုငယ္) ဟင္ ..ေမကလည္း. ကုိသု နဲ႔က

(ေဒၚခ်ဳိ) ေအးပါ အေမသိပါတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ရိုးရိုးခင္တာပဲေပါ့္။ ဒါေပမယ္႔ သမီးသိထားဖို႔ က ေမေမတို႔ လူၾကီးခ်င္းေတာ႔ စကားေၿပာထားတယ္။ ကုိသု ကလဲ သမီးကိုစိတ္၀င္စားေနတာပါပဲ။ သမီးက ငယ္ေသးေပမယ္႔ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးၿပီ ဆိုမွေတာ႔ ေနာက္ဆို မလုပ္သင့္တာေတြ မွားၿပီးလုပ္မိမွာစိုးလို႔ ခုထဲက သမီးသိထားသင့္တာေတြ ေၿပာၿပထားတာ။ သမီးကို မအူပင္ခဏပို႔ထားတယ္ဆိုတာလဲ ကုိသု တို႔ မိဘေတြကိုလဲ သိေအာင္ ကိုသုလဲ ခဏေက်ာင္းပိတ္ ရက္ မအူပင္အိမ္ၿပန္တုန္း သမီးတို႔ လူငယ္ခ်င္းလဲ ရင္းႏွီးေအာင္..

(ႏုငယ္) ေတာ္ပါေတာ႔ အေမ..သမီး လူငယ္တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမယ္႕ သမီး မမိုက္ပါဘူး။ အဲဒါေတာ႕ အေမ စိတ္ခ်။ ဒါေပမယ္႕ လူငယ္ဆိုတာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းရင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာ လြန္လြန္းရင္ လြတ္သြားတတ္တယ္အေမ။ သမီးကို ကိုယ္ပိုင္လြတ္ လပ္ခြင့္ေလးေတာ႔ ေပးပါ။

(ေဒၚခ်ဳိ)အင္းေလ သမီးကို အေမက မမိုက္မဲေလာက္ဘူးလို႕ ယံုၾကည္သလို သမီးကလဲ အေမ႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈေတြကိုေတာ႔ အလြဲသံုးစား မလုပ္မိေစနဲ႕ ေနာ္။

(ႏုငယ္) အင္းပါ အေမ ..အေမလဲ သိသားနဲ႕ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အေမတို႔က သမီးကုိ ဒါမလုပ္ရဘူးလို႔ ဆံုးမစရာမလိုေအာင္ သမီးအလိမၼာတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေအာင္ သမီးကိုယ္ဘာသာကိုယ္ထိန္းၿပီးေနခဲ႔ တာပါအေမ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သမီးကိုခ်ဳပ္ၿခယ္ၿပီး ေဘာင္ခတ္တာကို သမီးမုန္းတယ္ အေမ။ သမီးကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ပဲ ေဘာင္ခတ္ၿပီးေနပါရေစ။

(ေဒၚခ်ဳိ) ေကာင္းၿပီးေလ သမီးစကားတည္ပါေစ။ဒါေပမယ္႔...

(ႏုငယ္) စိတ္ခ်ပါအေမ သမီးက အေမ႔ရဲ႕ သမီးပါ။

ႏုငယ္ ရဲ႕ စ္ိတ္ထဲမွာေတာ႕ အင္းေလ အခ်ိန္ေတြ မလြန္ခင္မွာ သိထားေတာ႕ လဲ ..ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ထြန္းသစ္ နဲ႔ ေတာ႔ ေတြ႕ ကိုေတြ႕ ရေပမည္။ဒါေပမယ္႕ သူမ တစ္ကယ္သြားေတြ႕ သည့္အခ်ိန္တြင္ ထြန္းသစ္ အိမ္မွာ ရွိမေနခဲ႕ ပါ။

(ေဒၚၾကဴ) သားက သူ႔ အေဖရဲ႕ ၿမိဳ႕ ထဲကဆိုင္ကို ေန႕ တိုင္းလိုက္လိုက္သြားတယ္သမီးရဲ႕ ။ အလုပ္ေတာ႕ လုပ္ပါရဲ႕ သမီးရယ္ ဒါေပမယ္႕ ဆိုင္က လူေပါင္းစံုဆိုေတာ႕ ေလ သမီးသူငယ္ခ်င္းကေတာ႕ အတတ္ေကာင္းေတြတတ္ေနေလရဲ႕ ၿပီးေတာ႕ ဘာၿဖစ္ တယ္မသိပါဘူး မ်က္ႏွာကလဲ အၿမဲသုန္မႈန္ေနတာပဲ

(ႏုငယ္) ဘာေတြတတ္လာလို႕ လဲ အန္တီရဲ႕

(ေဒၚၾကဴ) ဟိုတစ္ေန႕ ကေလ သူ႕ အေဖကဆိုင္အတြက္လိုတဲ႕ ပစၥည္းေတြလိုအပ္လို႕ သြား၀ယ္တာေလ သားကိုဆိုင္မွာထားခဲ႕ တာ အဲဒါညက်ေတာ႕ ဆိုင္က အလုပ္သမားေတြနဲ႕ ဘီယာသြားေသာက္သတဲ႕ ။ သူေၿပာတာေတာ႕ ဆိုင္က အလုပ္သမားေတြနဲ႕ ပိုရင္းႏွီးေအာင္ ပိုၿပီးေတာ႕ လဲ ေၿပာလို႕ ဆိုလို႕ ေကာင္းေအာင္တဲ႕

(ႏုငယ္)ဟင္း..

ကနဲ သက္ၿပင္းခ်ရံုမွ လြဲၿပီးဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ႕ ပါေလ။ထြန္းသစ္၏ အေဖက ၿမိဳ႕ ထဲတြင္ electronic shop တစ္ခုဖြင့္ထား၏။
ဆိုင္ကေတာ႕ ၾကီးသည္။ေယာက္က်ားေလး အလုပ္သမားေတြၾကီး ဆိုင္တြင္ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ရွိသည္။ဒါက တစ္ခါတစ္ရံ ထြန္းသစ္ စိတ္လိုလက္ရ ေၿပာၿပေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသာ။ဒီထက္ပိုၿပီး ဘာမွမသိ။ၿပီးေတာ႕ ေလာေလာဆယ္အေၿခအေနတြင္ သူမလမ္းထြက္စရာ အေၾကာင္းၿပခ်က္မရွိ။ အေမကလဲ ခြင့္ၿပဳမယ္မထင္။ ဒီေတာ႕ မိန္းကေလးမို႕ ေမွ်ာ္ၿပီး ေမာရံုသာ..
ထြန္းသစ္ကလဲ ေပၚမလာ။ ဒီေတာ႕ ႏုငယ္၏ ရင္ဖြင့္ရာသည္ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးမွ တစ္ပါး အၿခားမရွိၿပီ။
တစ္လ..ႏွစ္လ..သံုးလ..ေလးလ သူမမေနႏိုင္ ထြန္းသစ္တို႕ အိမ္ဘက္ သြားဖို႕ ၿပင္လိုက္သည္။

(ေဒၚခ်ဳိ) သမီး ခုတစ္ေလာ ထြန္းသစ္ သတင္းေတြၾကားေနရတာမေကာင္းဘူးေနာ္။ သမီးလဲ ဆင္ဆင္ၿခင္ၿခင္ေန။ ညဘက္ဆို မူးၿပီးၿပန္လာတယ္တဲ႕ ။ ဟိုဖက္ရပ္ကြက္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ လဲ တြဲေနတယ္တဲ႕ ေနာ္။ ဒီလို "ဇ" ကေလးရွိ ေနလို႕ ကိုး အေမက ..

(ႏုငယ္) သမီးက ကိုယ္႕ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္းတာကိုပဲ လိုခ်င္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပါ အေမ။

ေၿပာၿပီး ႏုငယ္ အိမ္ကေနထြက္လာခဲ႕ သည္။ ထြန္းသစ္ ေရ နင္ဘာလို႕ ကိုယ္႕ ဘ၀ကို ဖ်က္ဆီးေနရတာလဲဟာ။


(ႏုငယ္) အန္တီၾကဴေရ..

(ေဒၚၾကဴ) ေၾသာ္ သမီးႏုငယ္ပါလား။ လာေလ သမီး။

(ႏုငယ္) အန္တီ ပိန္သြားတယ္ေနာ္။

(ေဒၚၾကဴ) သမီး သူငယ္ခ်င္းကေၿပာရတာ ခက္တယ္ကြယ္။ အန္တီက စကထဲက ဆိုးေနတာဆိုရင္ေတာ႕ ဒီေလာက္ထိ စိတ္မညစ္ ပါဘူးကြယ္။ ခုေတာ႕ ၁၀ တန္းလဲ ေအာင္ ဂုဏ္ထူးလဲ ပါေသး... အညြန္႕ တစ္လူလူနဲ႕ ကိုယ္႕ သားေလ ခုဒီလို ပံုစံၿဖစ္ေနေတာ႕

(ႏုငယ္) သူ႕ ကို ဆိုင္ေခၚမသြားနဲ႕ ေပါ့

(ေဒၚၾကဴ) မရဘူးသမီးရဲ႕ ဆိုင္ပိတ္ရက္ေတာင္ အိမ္မွာမွ မေနတာ။ဒီေတာ႕ ဆိုင္မွာ သူ႕ အေဖမ်က္စိေရွ႕ ဆိုၿပီး စိတ္ေလွ်ာ႕ ၿပီးေတာ႕ ေခၚသြားရေတာ႕ တာပဲ။

(ႏုငယ္)မနက္ကို ဘယ္အခ်ိန္ ဆိုင္ကိုသြားလဲ အန္တီ

(ေဒၚၾကဴ)မနက္ ၉ နာရီေလာက္ဆို အိမ္က ထြက္တယ္ သမီး။

(ႏုငယ္) အဲဒါဆို သမီးမနက္ အေစာၾကီးသူနဲ႕ လာေတြ႕ မယ္ အန္တီ သူ႕ ကိုေၿပာထားေပးေနာ္..

(ေဒၚၾကဴ) ေအး ကူညီပါအုန္းသမီးရယ္..

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္..၇ နာရီ

(ႏုငယ္) အန္တီေရ ထြန္းသစ္ႏိုးၿပီးလား..

(ေဒၚၾကဴ)ေအး လာ သမီး။ အိမ္ေပၚတက္။

(ႏုငယ္) မ..မရိွဘူးလား..ဟင္ အန္တီ

(ေဒၚၾကဴ) ဟင္း ..ဟုတ္တယ္ သမီးရယ္ ညက အန္တီမွာထားပါတယ္ သမီးလာမယ္လို႕ ။ အဲဒါ မနက္အန္တီ အိပ္ယာႏိုးေတာ႕ သား အိမ္မွာမရွိေတာ႕ ဘူးကြဲ႕ ။ သူ႕ အေဖေၿပာတာေတာ႕ မနက္ အေစာၾကီးထဲက ထထြက္သြားတယ္တဲ႕ ။

ႏုငယ္ ရွက္သြား၏။ ရွက္ရြံ႕ ေသာစိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတို႕ နီၿမန္းေန၏။ ဟုတ္တယ္ေလ မိန္းကေလးၿဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ထိ သူမဘက္
က ေလွ်ာ႕ ေပးခဲ႕ တာေတာင္မွ ..ဆိုေတာ႕ ..၀ဲကေနေ၀႕ လာေသာ မ်က္ရည္တို႕ ႏွင့္ အတူ ငိုသံ ခပ္အက္အက္ၿဖင့္

(ႏုငယ္) ဒါဆို သမီးၿပန္ေတာ႕ မယ္ေနာ္။ ေနာက္လဲ သူမေတြ႕ ခ်င္တဲ႕ မ်က္ႏွာကို ဘယ္ေတာ႕ မွ မေတြ႕ ေစရဘူးလို႕ ေၿပာေပးပါေနာ္။

(ေဒၚၾကဴ) သမီးရယ္ သမီးသူငယ္ခ်င္းကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ ကြယ္။ေနာ္..

ႏုငယ္ ဘာမွၿပန္မေၿပာႏိုင္ေတာ႕ ပါ ေခါင္းေလးကိုသာ တစ္ခ်က္ညိမ္႕ ၿပရင္း ထြန္းသစ္တို႕ ၿခံ၀သုိ႕ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္လာ ခဲ႕ သည္။ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ားထိန္း၍ ရေတာ႕ မည္မဟုတ္။ မာန ရွက္စိတ္တို႕ ၿဖင့္ ေရာေထြးလွ်က္ သူမပါးၿပင္တြင္ မ်က္ရည္ တို႕ စိုရႊဲေန၏။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုလဲ သတိမထားႏိုင္။ သူမ အိမ္အၿမန္ၿပန္ေရာက္ၿပီး အခန္းတံခါးပိတ္လွ်က္ အားရပါးရ ငိုရႈိက္ လိုက္ၿခင္ၿပီ။ ဒီေန႕ နင္နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ငါ၀ေအာင္ငုိလိုက္မယ္ ထြန္းသစ္ရယ္။ ေနာက္ေန႔ ေတြမွာ နင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္း အရွင္သခင္ ၿဖစ္ခ်င္မွလဲၿဖစ္ေတာ႕ မယ္။ ငါ့ရဲ႕ အိမ္မက္ထဲက မင္းသားေလးဟာလဲ နင္ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ေတာ႕ မယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေလ ငါ့ႏွလံုးသားထဲက အခ်စ္ဆိုတဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြကိုေတာ႕ ငါ...ငါ ခ်က္ခ်င္းေၿပာင္းလဲလိုက္လို႕ ရပါ့မလား...
.....................................

ထြန္းသစ္ ၿမင္ပါသည္။ ႏုငယ္ သူတို႕ အိမ္ထဲ၀င္သြားတာကိုလဲ ၿမင္သည္။ ႏုငယ္ ၿပန္ထြက္လာတာကိုလဲ ၿမင္သည္။ ငိုေနတာကို လဲ ၿမင္သည္။ ဘာလို႕ ငိုရတာလဲ ႏုငယ္.. နင္ေက်နပ္လို႕ နင္ေပ်ာ္ရႊင္လို႕ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘာလို႕ ငါ့ အတြက္ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနရတာလဲ။ ငါေမးလိုက္ခ်င္တယ္ ႏုငယ္ နင့္မွာ ငါ့အတြက္က်စရာ မ်က္ရည္ေတြမ်ား ရွိေသးလို႕ လား...လို႔.



........................................
ေနာက္ထပ္ အပိုင္း(၅) ကိုတတ္ႏိုင္သမွ် ၿမန္ၿမန္ေလးေရးၿပီးတင္ေပးပါ့မယ္လို႕ ။
ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ရႊင္လန္းၾကပါေစရွင္။