အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း -၂)

(ႏုငယ္) ေတာ္ေတာ္နာေနေသးလားဟင္။

(ထြန္းသစ္) နာေနေသးတာေပါ့ဟ။ နင္က လုပ္လိုက္ရင္ တစ္ေဇာက္ကန္းၾကီးပဲ။

ႏုငယ္ ထြန္းသစ္ကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္လွမ္းထိုးရင္း..

(ႏုငယ္) ဟြန္း ဟုတ္တယ္. နင္ၾကေတာ႕ ငါ့ကို မေတာ္တာေတြ လာေၿပာတာၾကေတာ႕ မေၿပာဘူး။

ထြန္းသစ္ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ရင္း

(ထြန္းသစ္) မေတာ္တာ မဟုတ္ဘူး ငါကအတည္ေၿပာတာ။ ဒီေန႕ကစၿပီး နင့္ကို ရည္းစားစကား စေၿပာေတာ႕မလို႕..

(ႏုငယ္) ထြန္းသစ္…နင္ေနာ္…နင္… ငါေလ လုပ္ထည့္လိုက္ရ။ ေတာ္ၿပီ ဘာၿဖစ္ေနမွန္းကို မသိဘူး။ဟုတ္တာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႕။ ငါ့ကို အဲဒါေတြလာမေၿပာနဲ႕ ခုခ်ိန္ငါ ေက်ာင္းစာပဲစိတ္၀င္စားတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္လာေၿပာရင္ နင္နဲ႕ငါ ေ၀းေ၀းေနမယ္။ဒါပဲ။

(ထြန္းသစ္) ေတာ္ၾကာ..နင္နဲ႕ေ၀းေနလို႕ ငါ့မွာ စာလည္းမက်က္ႏိုင္. တစ္မိႈင္မိႈင္ တစ္ေတြေတြ နင့္စိတ္မွ နင္ၿဖစ္ၿပီး ၁၀ တန္းက်သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ

(ႏုငယ္) အဲဒါမ်ဳိးဆို ငါက ပိုၿပီးအထင္မၾကီးေသးဘူး။ ေပ်ာ့ညံ့လြန္းတယ္။ ဒါေပမယ္႕ နင္ကလဲ အဲေလာက္ထိ ၿဖစ္မယ္႕ သူမ်ဳိးေတာ႕မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ႕ ငါသိတ႕ဲ ထြန္းသစ္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေနတတ္တာ စိတ္ညစ္တာေတြ ပိုက္ထားတတ္တဲ႕ သူမ်ဳိးမွ မဟုတ္တာ။ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။

ထြန္းသစ္ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳး ၿပန္ၾကည့္ရင္း

(ထြန္းသစ္) ဟုတ္ပဗ်ာ။ င့ါစိတ္ကို နင္ပဲနားလည္တယ္။ ငါတို႕ေတြ ငယ္ေသးတာပဲ။ဒါေပမယ္႕ တစ္ခုပဲ နင္ငါမသိပဲ ရည္းစားေတာ႕ မထားရဘူးေနာ္။အဲဒါ..

ႏုငယ္ မ်က္ေစာင္းၿပန္ခဲရင္း

(ႏုငယ္) ေအးပါ ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့..ဘယ္ႏွစ္ရက္ ဘယ္ႏွစ္လ..ခံမလဲဆိုတာ ဟြန္း သြားေတာ႕မယ္ အတန္းထဲ ၀င္ေတာ႕မယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ၾကီး အေလလိုက္မေနနဲ႕။ စာေလးလဲ က်က္အုန္း။

(ထြန္းသစ္) ေအးပါ။ နင္ကေလ သိပ္ဆရာၾကီးလုပ္တာပဲ။ ေၾသာ္ ဟဲ႕

ႏုငယ္ ေနာက္ၿပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း

(ႏုငယ္) ဘာတုန္း..


(ထြန္းသစ္) ခုနက နင္ေၿပာတာေလ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ဘယ္ႏွစ္လ မဟုတ္ဘူး ထာ၀ရ..ထာ၀ရ အဲဒါမွတ္ထားအုန္း. အဲဒါ ေၿပာမလို႕

ႏုငယ္ ဘာမွၿပန္မေၿပာေတာ႕ အတန္းထဲသို႕သာ ၀င္သြား၏။

(မင္းလြင္) ထြန္းသစ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ႏုငယ္ဆီလာတာလား။

(ထြန္းသစ္) ဟုတ္တယ္ကြ။ မင္းလဲ ႏုငယ္ကို ၾကိတ္ၾကံမေနနဲ႕။ ငါ ႏုငယ္ အစ္ကို မလုပ္ေတာ႕ဘူး။ ေနာက္ဆို ႏုငယ္ ရဲ႕ ခ်စ္သူ လုပ္ေတာ႕မွာ။ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ႕ ၾကိဳေၿပာထားတာ။ ေတာ္ၾကာ ကြက္ေက်ာ္တယ္ ၿဖစ္ေနမွာစိုးလို႕

မင္းလြင္ ၿပံဳးလိုက္ရင္း

(မင္းလြင္) ေအးပါ ထြန္းသစ္ရာ ငါနားလည္ပါတယ္။ ႏုငယ္ ကလဲ မင္းမွ မင္းပါပဲကြာ…

ဤသို႕ၿဖင့္ ထြန္းသစ္တို႕ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲၾကီးကို ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ႕ၾကသည္။ ၁၀ တန္း စာေမးပြဲေၿဖၿပီးေနာက္ဆံုး ေန႕ အိမ္ၿပန္ေရာက္ ခဏေလာက္နား။ ညေန ေနေအးေတာ႕ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး ႏုငယ္တို႕အိမ္ဘက္သူထြက္လာခဲ႕သည္။

(ထြန္းသစ္) ႏုငယ္ေရ..ႏုငယ္…

ႏုငယ္၏ အေမ အိ္မ္ထဲမွာထြက္လာ၏။

(ေဒၚခ်ဳိ) ေၾသာ္ သားထြန္းသစ္ပါလား။ သားသူငယ္ခ်င္းေၿပာမသြားဘူးလား။ သူခရီးထြက္သြားတယ္ေလ။ မအူပင္က သူ႕အစ္မေတြအိမ္ လိုက္လည္မယ္ဆိုၿပီး ပါသြားေလရဲ႕။ ခုပဲ ကားဂိတ္ဆင္းသြားၾကတယ္။
ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္ကာနီးမွပဲ ၿပန္လာမယ္လို႕ေၿပာတာပဲ သားရဲ႕။

(ထြန္းသစ္) ေၾသာ္..ဟုတ္္လား အန္တီခ်ဳိ ဒါဆို သားၿပန္ေတာ႕မယ္ေနာ္..

ထြန္းသစ္ ႏုငယ္အေမအားႏႈတ္ဆက္ၿပီးၿပန္လာခဲ႕သည္။ ခရီးသြားတာကို သူ႕ကိုဘာမွ မေၿပာ။ ဒါေပမယ္႕ ေလာေလာဆယ္ေတာ႕ စိတ္ထဲလစ္ဟာေနသလိုပင္။ ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္ရမွန္းသူမသိ။ တစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးၾကီး က်န္ခဲ႕သလိုခံစားရသည္။ ဒီေန႕ ႏုငယ္ကိုသူခ်စ္ေနတဲ႕ အေၾကာင္းကို အတည္တက်ေၿပာမည္။ ၿပီးရင္ ၁၀ တန္းေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ႕ေန႕က်ရင္ ႏုငယ္ထံမွ သူအေၿဖေတာင္းမည္။ ဒီၾကားထဲ ႏုငယ္ႏွင့္ ခဏခဏလာေတြ႕မည္။ ၿပီးရင္ ရက္ကြက္ထဲက ကေလးေတြရဲ႕ ေႏြရာသီ သင္တန္းမွာ သူနဲ႕ႏုငယ္ ပညာဒါန ၿပဳၾကမည္။ ဒါဆိုႏုငယ္ႏွင့္ သူေန႕တိုင္းေတြ႕ေနရမည္။ အေတြးေတြအမ်ားၾကီးႏွင့္ သူလာခဲ႕သည္။ ခုေတာ႕ ဘာတစ္ခုမွ မရႏိုင္ပဲ သူၿပန္ရေတာ႕မည္။ ၿပီးေတာ႕ ႏုငယ္ ၿပန္လာမည္က ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္ကာနီးမွတဲ႕။ ဘာတစ္ခုလုပ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ႕။ အိမ္ၿပန္အိပ္တာပဲ ေကာင္းသည္။ ႏုငယ္ ရွိမေနေသာ ေန႕ရက္ရွည္ၾကီးကို သူၿဖတ္သန္း ရအုန္းမည္။ ဟူး…စာေမးပြဲတြင္းတုန္းကလဲ စာေၿဖရသည့္ ေက်ာင္းခ်င္းမတူေသာေၾကာင့္ မေတြ႕ၿဖစ္။ စာေမးပြဲမေၿဖခင္ ေက်ာင္းၾကီးမွွ စာက်က္ခိ်န္ ၂ လ ပိတ္လုိက္ထဲက သူႏွင့္ႏုငယ္တို႕ သိပ္ၿပီးမေတြ႕ၿဖစ္ ၾက။ ႏုငယ္ကို သတိရေနေပမယ္႕ ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းစာက အေရးၾကီးဆံုးမို႕ ေက်ာင္းစာထဲကိုသာ သူ႕စိတ္ေတြ ႏွစ္ထားလိုက္သည္။ ခုေတာ႕ ..ေရာ..ခုေတာ႕လဲ ႏုငယ္ကိုမေတြ႕ရ။ ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး..
အိမ္အၿပန္လမ္းကို ေခါင္းငံု႕ေလွ်ာက္ရင္း သက္ၿပင္းေလးေလးသာ ခ်ႏိုင္ေတာ႕သည္။ ေအးေလ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ကိုယ္က ခ်စ္ေနရတဲ႕သူကိုး သူၿပန္လာေအာင္ပဲ ေစာင့္ရေတာ႕မွာေပါ့။ ႏုငယ္ေရ ၿမန္ၿမန္သာ ၿပန္လာခဲ႕ပါကြာ.. ဒီေကာင္ ထြန္းသစ္ နင့္ကို ေမွ်ာ္ေနတယ္………
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ႕ ထြန္းသစ္ ခုနင့္ကို မိႈင္ၿပီးလြမ္းေနတယ္ဟာ…

**********************************************************************