အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း - ၈)

(ေဒၚခ်ဳိ)ေၿပာခဲ႕ တုန္းကေတာ႕ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ပါဘူးဆို

(ႏုငယ္) ဒါေၾကာင့္လဲ သမီးကိုယ္တုိင္ အေမ႕ ကို အမွန္အတိုင္း၀န္ခံၿပီး ေတာင္းပန္ေနတာပါ။ သမီးရဲ႕ဘ၀မွာ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ေလးမ်ား တစ္ခါေလာက္ေတာ႕ ခြင့္ၿပဳပါလား အေမ။

(ေဒၚခ်ဳိ)ေကာင္းၿပီေလ သမီးသိထားဖို႕က ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ႕ လမ္းအရ ေကာင္းလည္း သမီးပဲစံရမွာ ဆိုးလဲ သမီးပဲ ခံရမွာပဲ။
ေနာင္တဆိုတာကို ေနာင္မွတမေနရေအာင္ေတာ႕ သမီးသတိထားဖို႕ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ခုသမီးကို ကိုယ္ပိုင္ဆံုးၿဖတ္ ခြင့္ဆိုၿပီး အေမေပးထားၿပီးၿပီ။ သမီးဘက္ကလဲ ဒါဟာမွားေနၿပီး မွားေနမွန္းသိၿပီဆိုရင္ေတာ႕ ေနာက္ကိုၿပန္လွည့္ႏိုင္ရမယ္။
ေနာက္တစ္ခုက မိဘေတြမ်က္ႏွာပ်က္ေအာင္ မိဘေတြမ်က္နွာငယ္ေအာင္ သမီးအေနနဲ႕ မိုက္ရူးရဲ ဆန္ဆန္ မဆံုးၿဖတ္ပါဘူးလို႕ ေတာ႕ ဂတိေပးရမယ္။ ဘယ္လုိလဲ။

(ႏုငယ္) ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႕ ေကာင္းပါၿပီ အေမ။


ေဒၚခ်ဳိ ေၿပာၿပီးသမီးေရွ႕ ကေန ထထြက္လာလိုက္သည္။ သမီးႏွင့္သူ ဒီကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး အနည္းငယ္စိမ္းကားေနၾကသည္မွာၾကာၿပီ။ အရင္လို ေႏြးေႏြးေထြးေထြးမရွိၾက။ သမီးအေၿခအေနကိုၾကည့္ရသည္မွာလဲ ဇြတ္တားေနလ်ွင္ သူမၿဖစ္ခ်င္တာကို ၿဖစ္ေအာင္လုပ္သြားမည့္ပံု။ သမီးရဲ႕ စိတ္ႏွင့္ သူ႕စိတ္က ေတာ္ေတာ္ေလးကုိတူသည္။ ၿပန္မေၿပာနားမေထာင္ ခပ္ေအးေအးႏွင့္ လုပ္ခ်င္ရာကိုလုပ္မည့္ပံု။ ဒါဆိုလ်ွင္ရင္က်ဳိးရမည္က မိဘသာ။ ၿပီးေတာ႕ ေမာင္သုတ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သမီး ကသာ စိတ္မ၀င္စားလွ်င္ အတင္းမစီစဥ္ပါႏွင့္လို႕ ဆိုထားသည္။ ေလာေလာဆယ္ သမီးကိုေလွ်ာ႕ေပးထားၿပီး အေၿခအေနၾကည့္ေနသည္က ပိုေကာင္းလိမ္႕မည္။

ဟူး ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ။ သူမ တင္းထားေသာစိတ္မ်ား ေလွ်ာ႕ ခ်ပစ္လိုက္သည္။ အေမႏွင့္ အမ်ားၾကီး အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး စကားမ်ားရမည္ဟု သူမ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္။ ခုလိုမ်ဳိး ေအးေအးေဆးေဆး ၿဖစ္သြားမည္ဟု ထင္ကိုမထင္ထားမိ။ ဒါေပမယ္႕ ေရွ႕ ကိုအမ်ားၾကီး သတိထားဖို႕ ေတာ႕ လိုသည္။ ဘာမွမေၿပာပဲ ခုလို အေမ ေလွ်ာ႕ ေပးသြားခ်င္းသည္ သူမ အတြက္ ပိုၿပီးသတိထားရမည့္ အခ်က္ၿဖစ္သည္။ အေမ႕ သေဘာက လြယ္မယ္ဆိုေလွ်ာက္ၾကည့္ ဆိုတာလိုမ်ဳိး ..ဟူး ေမာင္ တစ္ေယာက္ ဘာအမွားမွ ထပ္ၿပီး မလုပ္ပါေစနဲ႕ လို႕ သာ သူမ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ သုိ႕ ေသာ္..
သူမ ဆုေတာင္းမၿပည့္ပါ။ ေမာင္ တစ္ေယာက္ေတာ႕ ၿဖစ္ second year ကိုက်သည္။

(ႏုငယ္) ေမာင္ .. ႏုငယ္ေတာ႕ နားကိုမလည္ႏိုင္ေတာ႕ ဘူး။ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲေၿဖသေလာက္ေတာင္ အားမစိုက္ရတဲ႕ တကၠသိုလ္ စာေမးပြဲကို က်ေအာင္ေၿဖရသလား။ ေနပါအုန္း ေမာင့္ရည္မွန္းခ်က္ ေမာင္ ၾကိဳးစားမယ္ဆိုတာ ဘာလဲ ေမာင္.
တစ္စိတ္ေလာက္ ႏုငယ္ နားလည္ေအာင္မ်ား ရွင္းၿပႏိုင္မလားလို႕

(ထြန္းသစ္)ႏုငယ္ နဲ႕ အၿမန္ဆံုးနီးေအာင္ ေမာင္ ပိုက္ဆံပဲရွာခ်င္တယ္.. ႏုငယ္ရဲ႕ အေမ အားက်တဲ႕ ဆရာ၀န္ ေဒါက္တာၾကီးလို ေမာင္လဲ အေၿခတက် အၿမန္ၿဖစ္ခ်င္တယ္. ဒီတကၠသိုလ္ဆိုတာက ေက်ာင္းၿပီးသြားလဲ ဘာအာမခံခ်က္မွ မရွိ္ဘူးေလ။

(ႏုငယ္) ေတာ္ေတာ႕ ေမာင္။ ေတာ္ေတာ႕ ဘ၀ ဆိုတာ အဆင့္ေက်ာ္လို႕ မရဘူးေလ. ခုခ်ိန္က ပညာရွာရမယ္႕ အရြယ္ ဒီခ်ိန္မွာ ပညာၿပည့္မွ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေမာင္ ရွာမယ္ဆိုတဲ႕ ပိုက္ဆံကို ရွာလို႕ ရမွာေပါ့။ ႏုငယ္ တို႕ ငယ္ပါေသးတယ္. အခ်ိန္ေတြလဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဘာလို႕ မ်ား..

(ထြန္းသစ္) ေမာင္ ႏုငယ္နဲ႕ တူတူေနခ်င္ၿပီ. အၿမန္ဆံုးနီးခ်င္ၿပီ.

ႏုငယ္ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ရင္း..

(ႏုငယ္) အဟင္း.. တူတူေနဖို႕ က ေမာင့္အတြက္ အဲေလာက္ေတာင္အေရးၾကီးသလား။

(ထြန္းသစ္) ဘာ..ဘာေၿပာတယ္.

(ႏုငယ္)ဟုတ္တယ္ေလ တူတူေနဖို႕ က ေမာင့္အတြက္ အဲေလာက္ေတာင္ အေရးၾကီးသလားလို႕ .

(ထြန္းသစ္) မင္း ..မင္း ..ဟာကြာ .... ေတာက္.. မင္း မင္း..ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္ကို အဲေလာက္ေတာင္ အထင္ေသးၿပီး ေစာ္ကားလွၾကီးလား..

(ႏုငယ္)တစ္ခါတစ္ေလ ေမာင္နဲ႕ ကြ်န္မ အယူအဆခ်င္းကြာလြန္းေနတယ္။ ေမာင္ခ်စ္ေနတာလဲ ကြ်န္မသိတယ္။ ကြ်န္မခ်စ္ေနတာလဲ ေမာင္သိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ၾကားထဲမွာ ကြာေ၀းလြန္းေနသလိုပဲ။ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္းကို မသ္ိဘူး။ စိတ္ဆိုးသြားမွန္းေတာ႕ သိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ မတတ္ႏိုင္ဘူး တစ္ခါတစ္ေလ ေမာင့္ ကိုကြ်န္မ အားမလို အားမရ အရမး္ၿဖစ္တယ္။ ဘ၀ အတြက္ၾကိဳးစားမႈမွာ ေမာင္ ကြ်န္မကိုမမွီဘူး။ ဒီၤည အရက္သြားေသာက္မေနနဲ႕ ေနာ္။ ကြ်န္မကို အေၾကာင္းၿပၿပီး အရက္ေတြ ေသာက္ေသာက္ေနတာ ဒီတစ္လထဲမွာ ႏွစ္ခါ ရွိသြားၿပီ။ ကဲ ကြ်န္မ ၿပန္ေတာ႕ မယ္ေမာင္။ လိုက္မပို႕ နဲ႕ ေတာ႕ ။
ကြ်န္မ မၿမင္ဘူး ဆိုၿပီး ကြယ္ရာမွာေတာ႕ လုပ္ခ်င္ရာ မလုပ္နဲ႕ ။ ကြ်န္မကို ညာရင္ လံုး၀ ခႊင့္မလႊတ္ဘူးေနာ္.

မင္းကြာ..မင္း ငါ့အခ်စ္ကို ေစာ္ကားလိုက္တာ။ ထြန္းသစ္ ဘာမွေတာ႕ သူမကို ၿပန္မေၿပာလိုက္ပါ။ သူကိုယ္တိုင္မွ သူမႏွင့္ ကင္းေအာင္ မေနႏိုင္ေသးပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမစကားေၿပာသည္မွာ ရင့္သီးလြန္းသည္။သူမ၏ စိတ္ကို ပိုသိလာေလေလ ထြန္းသစ္ သူမကို ေၾကာက္လာေလေလပဲ။ ဒါေပမယ္႕ တစ္ခါတစ္ေလ သူကိုယ္တိုင္ပင္ သတိမထားမိေသာ သူ႕ စိတ္အား သူမ နားလည္လြန္းသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ အရမ္းခ်စ္တတ္သေလာက္ တစ္ခါတစ္ရံ ခုလို တစ္နင့္တစ္ပိုးေၿပာတတ္ေသာ သူမအား သူကိုယ္တိုင္ ဘယ္လို နားလည္ရမွန္းကိုမသိ။ခုေတာ႕ သူ႕ ရင္ေတြ ပူသည္။ လမ္းထိပ္က ဆိုင္မွာ ခုေလာက္ဆို ဟိုေကာင္ေတြ ၀ိုင္းေလာက္ၿပီ။ ဒီလိုေန႕ မ်ဳိးမွ မေသာက္လွ်င္ ဘယ္ေန႕ ကို သူေသာက္ရမည္နည္း။

(ေအာင္ေအာင္) ဟာ ငါ့ေကာင္ၾကီး ထြန္းသစ္ ေပၚမလာအေတာ္ၾကာေနမွပဲ။ ခုဘာလဲ ငါတို႕ ကို သတိရလို႕ လား။ မင္းရဲ႕ အခ်စ္ ဆရာမေလးနဲ႕ အဆင္မေၿပလို႕ လား။ မင္းကြာ အရင္ သူ႕ ထက္လွတဲ႕ ေကာင္မေလးေတြေတာင္ မင္းလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္လာတာပဲ။ ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား ဂရုစိုက္ေနလို႕ တုန္း။ ခုမွ..ဒီ အခ်စ္ဆရာမေလး က်မွ ..မင္း

(ထြန္းသစ္)ေလာေလာဆယ္ သူ႕ အေၾကာင္းမၾကားခ်င္ဘူးကြာ။ ငါ့ ကိုတစ္ခြက္ေပး.

(ငပု) ေအးပါကြာ ေပးပါတယ္။ ကဲ ..ေရာ႕ ေရာ႕ ..

(ညီသစ္) ငထြန္း မင္းၾကည့္လဲ လုပ္အုန္းေနာ္။ ေတာ္ၾကာ မင္းေကာင္မေလးနဲ႕ ၿပသနာ ၿဖစ္ေနအုန္းမယ္။ ဒီေကာင္ေတြ ေၿမွာက္ေပးတိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႕ ။

ထြန္းသစ္ကေတာ႕ မၾကားပါ။ သူ႕ စိတ္ထဲ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ေသာက္ေနသာတာ သိသည္။ က်န္တာဘာမွမၾကား ဘာမွလဲ မသိခ်င္။ေလာကၾကီးကို ခဏေလာက္ သူေမ႕ ထားလိုက္ခ်င္သည္။ ခုနက သူမေၿပာသြားေသာ စကားသည္ သူ႕ အခ်စ္ကိုလဲ ေစာ္ကားသည္။ ၿပီးေတာ႕ သူရွက္လဲ ရွက္လြန္းသည္။ အဘယ္႕ ေၾကာင့္ သည္လို စကားမ်ဳိး သူမႏႈတ္က ေၿပာထြက္သနည္း။

ဒီေန႕ ေမာင့္ကိုေၿပာလိုက္တာ လြန္သြားမွန္း သူမသိသည္။ အမွန္ေတာ႕ ေမာင့္ကိုအားမလို အားမရႏွင့္ သူမ စိတ္ဆိုးဆိုးႏွင့္ ေၿပာလိုက္မိခ်င္သာ။ ေမာင္ကလဲလြန္သည္။ သည္စာေမးပြဲေလးကိုေတာင္ က်ေအာင္ေၿဖသည္။ ဘာမွအားစိုက္ထုတ္ စရာမလိုေသာ စာေမးပြဲအား က်ေအာင္ေၿဖသည္။ ေက်ာင္းလဲမွန္မွန္သြားေနသည္။ က်ဴရွင္လဲ ယူေသးသည္။ ဒါေတာင္မွ က်သည္။ တစ္ကယ္ပဲ အေမ ေၿပာသလိုမ်ဳိး လူတစ္ေယာက္၏ ပ်က္ေနၿပီးသားစိတ္တစ္ခုအား သူမၿပဳၿပင္ယူဖို႕ ၾကိဳးစားေနတာ မွားေနၿပီလား။ ၿပီးေတာ႕ ေမာင့္ကို အရာရာ လိုက္ထိန္းေနရတာကို သူမ မၾကိဳက္။ တစ္ကယ္ဆို ကုိယ္႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ကိုယ္သာ ေနသင့္သည္။ ခုေတာ႕ သူမက ဒါမလုပ္နဲ႕ ေလ ဟိုဟာက ဒီလိုလုပ္ဆိုတာမ်ဳိး အကုန္လိုက္ေၿပာေနရသည္။ တစ္ကယ္ပဲ ဘ၀အတြက္ အားကိုးသင့္တဲ႕ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕ လား။ ေမာင့္ထံမွာ သူမစိတ္ေက်နပ္စရာတစ္ခုပဲ ရွိသည္။ ထိုအရာက ေမာင္ သူမကို တစ္ကယ္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာေတာ႕ သူမသိသည္။ ေနာက္တစ္ခု သူမလက္ခံထားသည္ကလည္း အခ်စ္တစ္ခုတည္းႏွင့္ ဘ၀ကိုတည္ေဆာက္လို႕ မရ။ ဟင္း.. ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ေမာင္အရက္ဆိုင္မွာ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္ေန ေလာက္ၿပီ။ ေမာင့္ရဲ႕ စိတ္ကို သူမနားလည္သည္ေလ။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မကို ခ်စ္တဲ႕ အခ်စ္နဲ႕ ေမာင္ဒီေလာက္ေလးေတာင္ မေစာင့္စည္းႏိုင္ဘူးလား။ ခက္တာပဲ ေမာင္ရယ္ ခက္တယ္..

ဒီေနာက္ပိုင္း တစ္ပတ္ေလာက္နီးနီးမွ် ထြန္းသစ္၏ အရိပ္အေရာင္ေလးေတာင္ ႏုငယ္မေတြ႕ ရ။ ဘာလဲ ဘာလဲ ကြ်န္မကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ထားခဲ႕ ၿပန္ၿပီလား ေမာင္။ စိတ္ထဲမွာ မာန၏ အရိပ္အေရာင္ေလးေတြ ၿပန္ေတာက္လာၿပန္သည္။
ေနာက္ထပ္ ၂ ပတ္ေလာက္ၾကာၿပီေနာက္ ထြန္းသစ္ ၿပန္ေပၚလာၿပန္သည္။

(ႏုငယ္) ေၾသာ္ ေပၚလာေသးသကိုး။ေနာက္တစ္ေခါက္ ႏွစ္နဲ႕ ခ်ီၿပီး ၿပန္ေပ်ာက္သြားၿပန္ၿပီမွတ္တာ။

(ထြန္းသစ္) အင္း အဲလိုေပ်ာက္ခ်င္တာ။ မေနႏိုင္လို႕ ။ ဒါေပမယ္႕ မင္းစကားသံေတြေတာ႕ မၾကားခ်င္ဘူးကြ။ နားခါးတယ္။
မင္း မ်က္ႏွာေလး ၿမင္ရရင္ေတာ္ပါၿပီ အလြမ္းေၿပသေလာက္ေပါ့။

(ႏုငယ္)ေၾသာ္ ဒီေလာက္ပဲလား။ ဒါဆိုလဲ လြယ္ပါတယ္။ ခက္တာမွတ္လို႕ ။ ေရာ႕ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု ယူသြား။ လြမ္းရင္ထုတ္ၾကည့္ အသံလဲ မၾကားရဘူး။ တစ္ကူးတစ္ကလဲ ကြ်န္မမ်က္ႏွာကို လာၾကည့္စရာမလိုဘူး။ ေမာင္ သက္သာတာေပါ့။ ေတာ္ၾကာ ကြ်န္မဆီ လာရင္ ေမာင္ ပင္ပန္းေနအုန္းမယ္။

(ထြန္းသစ္) မင္းကလဲ မွားေနေသးတယ္။

(ႏုငယ္) ဘယ္သူမွန္တယ္ ဘယ္သူမွားတယ္ဆိုတာကို ဆံုးၿဖတ္စရာမလိုပါဘူး ေမာင္။ ဟုတ္တယ္ ကြ်န္မစကားေၿပာတာ လြန္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေမာင္ အဲဒီေန႕ က အရက္ေသာက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ကြ်န္မကို ႏွစ္ပတ္တိတိ ပစ္ထားတယ္။ ဘာသံမွ မၾကားဘူး။ အဲဒီေန႕ က ေမာင့္ကို ကြ်န္မ ဘာမွာလိုက္လဲ။ ကြ်န္မေနာက္ကြယ္မွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တယ္ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္ထဲကမွ ကိုယ္႕ ကိုယ္ကို မထိန္းႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ေမာင္ ကြ်န္မကို ဘယ္လို ဦးေဆာင္မလဲ။ ကြ်န္မထင္တာက ေမာင္ကြ်န္မကို ခ်စ္တဲ႕ အတြက္ အရာရာကိုၿပဳၿပင္ႏိုင္လိမ္႕ မယ္ေပါ့။ ခုေတာ႕ ကြ်န္မထင္တာမွားေနၿပီထင္တယ္။

(ထြန္းသစ္) မဟုတ္ဘူး မင္းဘာလို႕ ၿပသနာေသးေသးကို ခပ္ၾကီးၾကီးၿဖစ္ေအာင္ ပုဒ္မေတြ အရမ္းတပ္ေနရတာလဲ တစ္ကယ္ဆိုမင္းေၿပာ ခဲ႕ တာက ငါ့ အခ်စ္ကိုေစာ္ကားတာေလ။

ႏုငယ္ ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ခါလိုက္ရင္း

(ႏုငယ္) ေမာင္ ကြ်န္မတို႕ ၁၈ ႏွစ္ ၁၉ ႏွစ္ ရည္းစားထားေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ခုေမာင္ခ်စ္ေနတာ အဲလိုမ်ဳိးမ်ားၿဖစ္ေနလားလို႕ ။ အခ်စ္ အခ်စ္ အခ်စ္ ဘာလုပ္လို႕ ရလဲ။ ဟုတ္တယ္ ခ်စ္တယ္ သံေယာစဥ္ရွိတယ္။ ေပါင္းစပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားမယ္။ ခက္ခဲမယ္ ပင္ပန္းမယ္ အတူတူ လက္တြဲၿပီးရင္ဆုိင္မယ္။ တစ္ေန႕ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္မယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးလား
ေမာင္ နားလည္တဲ႕ အခ်စ္က ဘာလဲ။ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ၿမိဳ႕ ထဲ လက္ကေလးတြဲၿပီးေလွ်ာက္သြား တစ္ေနရာရာ ထိုင္ၿပီးစကားေၿပာ ၿပီးရင္တြတ္တီးတြတ္တာေန ၿပီးရင္ ညေနေစာင္း အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ လမ္းခြဲၾက လြမ္းၾက အဲဒါမွ ေမာင္နားလည္တဲ႕ အခ်စ္လား

(ထြန္းသစ္) အဟင္း မင္းလိုမ်ဳိး အသည္းႏွလံုးဒီေလာက္မာၿပီး ေသြးေအးတဲ႕ မိန္းမမ်ဳိး တစ္ခါမွ မေတြ႕ ဘူးဖူး။ အံံ့ေရာ။ အံ့ေရာ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ သီအိုရီေတြ ရြတ္ေနတာနဲ႕ ၿပီးေနတာ။ အခ်စ္ရဲ႕ ႏူးညံ့ခ်င္း ၾကင္နာခ်င္း ဘာမွမသိဘူး။ ေအးေလ မင္းနားလည္သလို ခ်စ္ပါ။ ငါလဲ ငါနားလည္သလို ခ်စ္တာေပါ့။

(ႏုငယ္) ေကာင္းၿပီေလ ဒါဆိုရင္လဲ ဘာလို႕ မ်ား ခ်စ္သူဆိုတဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ကိုထားေနအုန္းမလဲ။ ကြ်န္မတို႕ လမ္းခြဲ လိုက္ၾကတာေပါ့။

(ထြန္းသစ္) ဘာ..ဘာ ..လြယ္လွခ်ည္လား ငယ္..

(ႏုငယ္)လြယ္တယ္ေလ။ ကြ်န္မက အခ်စ္အတြက္ရူးမိုက္မဲ႕ မိန္းမ မွမဟုတ္တာ။ ဘိုင္ဘိုင္..

(ထြန္းသစ္) ေဟ႕ မင္းအလို ထြက္မသြားနဲ႕ ေလ။ေဟ႕ .ေနအုန္းေလ..ဟာ..

ငယ္႕ ကို သူအံံ့ၾသမိသည္။ ေၿပာေၿပာဆိုဆို ဆိုင္ထဲမွ ထၿပီးထြက္သြားသည္။ သူပိုက္ဆံအၿမန္ရွင္းၿပီး ဆုိင္ေရွ႕ ေရာက္ေတာ႕ သူမ taxi ငွားၿပီး ထြက္သြားေလၿပီ။

-------------------------------------------

ကဲ ဒီတစ္ပတ္ၾကိဳးစားၿပီး ေနာက္တစ္ပိုင္းတင္လိုက္ၿပန္ပါၿပီ။ ၿမန္ၿမန္ၿပီးေအာင္ ေရးခ်င္ေပမယ္႕ ၾကားထဲမွာ အခ်ိန္အခက္အခဲေလးေတြ ရွိတာေၾကာင့္ ၾကာသြားတာပါ။ ေနာက္တစ္ပိုင္းကိုလဲ အတတ္ႏိုင္ဆံုးနဲ႕ အၿမန္ဆံုးၿဖစ္ေအာင္ တင္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္လို႕ ။

ဘေလာ႕ ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ရႊင္လန္းၾကပါေစေနာ္...