အသံမဲ့ႀကိဳး

ေႏြကုိခ်စ္တဲ႔ ဥၾသငယ္

ေဆာင္းႏွင္းကြယ္မုိးကာေနတာေၾကာင္႔

သစ္ေတာေတာင္ ဘယ္လုိမွဳိင္းေပမယ္႔

သူ႔ဌာေန ေႏြမွာျမဴးတာေၾကာင္႔

ေဆာင္းမပါ ေႏြမရွိခဲ႔ရင္ကြယ္

ေမရွိတဲ႔ ရင္ခြင္စမ္းအုိင္မွာ

သစ္ေျခာက္ပင္ တဖက္ကုိင္းကုိ

ဖက္သုိင္းလုိ႔ တူေပ်ာ္ခ်င္တယ္ ။

ေရမွာဖြားတဲ႔ ေရႊငါးငယ္

ေရြပင္လယ္ အနက္ရွိုဳင္းေပမယ္႔

ေငြစင္ၾကယ္ ငယ္ေဖာ္မဲ႔ရင္ေတာ႔

လွဳိင္းခြပ္တာ ကဗ်ာလြတ္ရယ္လုိ႔

အိပ္မက္ေတြ အေရာင္ေပ်ာက္ခဲ႔တယ္

အုိ..ပင္လယ္ ေဖၚမျပဳႏုိင္ဘူး

သူ ထူးတာဘဲ ၾကားခ်င္တယ္။

အုိဘယ္႔...ငါ႔ႏွယ္..

မ်က္ၾကည္လႊာ အဆာပါးေလးမွာ

တုိက္နံရံ အကာမ်ားေပမယ္႔

သူ႔မ်က္ခ်ယ္ ေရႊအုိေရာင္ကုိေတာ႔

ဘယ္ဖုန္း မကြယ္

တြယ္မွိတဲ႔ ဒီၾကိဳးငယ္တန္း

အေတြးတိတ္ျပီး တေမွးအိပ္တာေတာင္

သူ႔ကုိယ္ေရာင္ ၀ိညာဥ္အနမ္းေတြနဲ႔

ဆံႏြယ္ေတြ လာရာလမ္းသြယ္ကုိ

အခန္းငယ္ ေလျပဴတင္းမွာ

မွန္းေမ်ွာ္မိေယာင္

ျမိဳ႔ေရႊျပည္ စည္သံၿခိမ့္ရင္ေတာ႔

စုိ႔ေနမည့္ ေခၽြးႏွင္းစက္ေတြကုိ

ေျပးဖက္ႀကိဳ ကဗ်ာေပါင္းၾကမယ္

ေစာင္႔နွင့္ေပေတာ႔ ။