အိမ္တံစက္ၿမိတ္ရဲ႕ ေကာင္းကင္ေရွ႔မွာ
၀ါဆိုမိုးတို႔ ရြာသြန္းခ်ိန္
မိုးစက္မိုးေပါက္တို႔ရဲ႕ ႀကံဳး၀ါသံ
ဆူညံလို႔ေနေပါ့....
လ်က္တစ္ပ်က္ လင္းလက္လိုက္တဲ့
လွ်ပ္ပန္းရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ
၀ိုးတ၀ါး ခ်စ္သူရဲ႕ မ်က္၀န္းတစ္စံု
သူၿပံဳးေနလား..ငိုေနလား....
မိုးေရလား..မ်က္ေရလား
ငါမခြဲတတ္ဘူး...
ငါ့ ကိုယ္မွာ၀တ္ထားတဲ့
အေရာင္မဲ့ ည၀တ္အင္က်ီ
ဒဏ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ
ခ်ဳပ္ရိုးေတြၿခံရံလို႔
နဂိုဟန္ မူမပ်က္ေအာင္
တဲတဲေလး ေပြ႔ဖက္ထားတယ္
နလံုးသားရပ္၀န္း ငိုရႈိက္သံ
ေမ်ာ္လင့္ျခင္းကင္းမဲ့တဲ့
လင္းေရာင္ျခည္
ကမ္းလွမ္းလိုက္တဲ့
လက္အစံုေပၚ ပစ္ခ်လိုက္တဲ့ကံၾကမၼာ
အဆိပ္ဆူးေတြ ပလူပ်ံေပါ့
ပူေလာင္ေနတဲ့ ရင္တြင္းေ၀ဒနာ
ဘယ္သူမ်ားသိႏိုင္ပါ့မလဲ
ခုေတာ့.........
ခ်ဳပ္ရိုးေတြနဲ႔ အင္က်ီမွာ
အနီေရာင္ေသြးေတြ
မ်က္ရည္မိုးေတြနဲ႕အတူ
စီဆင္းလို႔ေနၿပီေလ.........
သန္႕စင္ၿပီးတစ္ကယ္ၿဖဴ စင္တဲ႕ စိတ္ကေလးနဲ႕ ေလာကၾကီးကိုလွေစခ်င္တယ္....
မငိုပါနဲ႕ကြယ္
ReplyDeleteအခ်ိန္တန္ရင္ ဒဏ္ရာက က်က္သြားမွာပါ
အားတင္းထားေနာ္