အိမ္အၿပန္လမ္း …

(ခင္ထား) ဟား..ကြ်တ္..လူေတြအမ်ားၾကီးပဲ

ကြ်န္မအလုပ္ကၿပန္ခ်ိန္မွာ ကားမွတ္တိုင္မွ လူအုပ္ၾကီးကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္အလိုမက်စြာ ေရရြတ္မိခ်င္းၿဖစ္ေလသည္။ဒီေလာက္ထိလူမ်ား ေနလွ်င္ေတာ႕ ဘတ္(စ္)ကားသည္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ရမည္မဟုတ္။ ေအာက္ဆိုဒ္ကားစီးရေအာင္ပိုက္ဆံအိတ္ထဲၿပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ႕ မၿဖစ္ ပိုက္ဆံလဲ ေအာက္ဆိုဒ္ေနေလၿပီ။ ဟူး..မတတ္ႏိုင္ ရသည့္လိုင္းကားကို သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္အၿပိဳင္က်ဲရေတာ႕မည္။ ကဲ အသင့္သာၿပင္ထားေပေတာ႕လို႕ကိုယ္႕ဘာသာကိုယ္ စိတ္ထဲမွာေတးရင္ သူမအသင့္အေနအထားၿပင္လိုက္သည္။ ကြ်န္မတို႕ဘ၀ေတြက ေမြးကထဲက taxi ဖက္ေမြးလာတာမဟုတ္။ကိုယ္ပိုင္ကားအိမ္မက္ထဲေတာင္မပါ။ လိုင္းကား ရင္းႏွီးၿပီးသား။ ေၿခတစ္ဖက္ လက္တစ္ဖက္မိ စပါယ္ယာက ဆြဲ ဆရာေရ႕ဆို အလိုက္သင့္ေလး..ဒီလိုအတတ္ေတာ႕ ကြ်န္မတို႕ဘ၀ေတြက ကြ်မ္းက်င္ၿပီးသား။ သင္စရာမလို။ဒီေတာ႕တတ္သည့္ပညာမေနသာဆိုသလို ကြ်န္မလဲ မွတ္တိုင္မွာလာရပ္ေသာ လိုင္းကားေပၚ လႊားကနဲတတ္ၿပီးသား
ကားေပၚဘယ္လိုေရာက္လာသည္မသိ။ စပါယ္ယာပဲလား ေနာက္ကလူအုပ္ပဲလားမသိ.ကားေပၚသို႕ေရာက္ေလၿပီ။ဘာပဲ
ၿဖစ္ၿဖစ္ကားေပၚေရာက္ၿပီဆိုေတာ႕ ေနရာက်ေအာင္ေတာ႕ ေနရအုန္းမည္။ ဒါကလဲ လိုင္းကားစီးေနက်လူမွ အထာနပ္သည္ေလ။ ေဘးကုိ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ၾကည့္ ကိုယ္႕ရပ္ေနတဲ႕ေနရာက အႏၲရာယ္ကင္းရဲ႕လား.. အားလံုးအိုေက ..ဒီေတာ႕မွ လက္ထဲက ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးကိုင္ေပးမယ္႕ ကယ္တင္ရွင္လို္က္ရွာရတယ္။ အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ ငါးပိသိပ္သလို ထိုးထည့္ထားေသာဤလိုင္းကားေပၚ၌ လက္တစ္ဖက္ထဲကိုင္ထားလွ်င္ အေၿခအေနမဟန္။ ႏွစ္ဖက္လံုးဆြဲၿပီး ေတာင့္ထားႏိုင္မွအေနအထားက အိုေကမွာစိုေၿပမည္ေလ။ ကြ်န္မကံဆိုးသလားပဲ ထမင္းခ်ဳိင့္ကိုင္ေပးမယ္႕သူမရွိ။ ကယ္တင္ရွင္မေတြ႕ေသၿပီဆရာပဲ ၿပီးေတာ႕ကြ်န္မရပ္ေနသည့္ေနရာက ဘတ္(စ္) ကားထဲေလးတန္းလိုင္းထဲမွာ ကြ်န္မက အလယ္တန္းကၿဖစ္ေနသည္။ အလိုေလး ထြက္တဲ႕သူ ၀င္တဲ႕သူ ကြ်န္မအတိုးခံရေတာ႕မည္။ဒီလိုနဲ႕ အလိုမက်တဲ႕မ်က္ႏွာ ေဒါသေတြခုန္ေပါက္ၿ႔ပီး ထြက္ ေခြ်းတစ္လံုးလံုး ဒီၾကားထဲေဘးနားမွ ေနာက္မွေရာက္လာေသာ လူ၏တိုက္ကြက္မ်ားကိုလဲ ေရွာင္ေနတိမ္းေနရေသးသည္။ၾကာေတာ႕ ကြ်န္မေဒါသတို႕က အတားအဆီးမဲ႕စြာပဲ။

(ခင္ထား) ဒီမွာ ရွင္ကြ်န္မေဘးမွာမတ္တပ္ရပ္မွာလား ေနာက္ကိုမေရာက္ေရာက္ေအာင္တိုးမွာလား တိုးမယ္ဆိုလဲ
ေနာက္ကိုေရႊ႕ ေက်ာခိုင္းၿပီးေရႊ႕ေနာ္ ကိုးလန္႕ကန္႕လန္႕ လာၿပီးလုပ္မေနနဲ႕။ အလုပ္ပင္ပန္းရတဲ႕ၾကားထဲမွ ဘုၾကည့္လာ
ၾကည့္မေနနဲ႕ ရွင္ဘာလုပ္မွာလဲေၿပာ

(ထိုလူ)ခင္ဗ်ားကလဲဗ်ာ လူၾကပ္ေနတာပဲ ဒီေလာက္ေတာ႕သည္းခံမွေပါ့။

(ခင္ထား) ဒီမွာ ကြ်န္မေမြးကထဲက လိုင္းကားစီးလာတာ လူတုိးတာလား..ကားၾကပ္တာလား ကြ်န္မခြဲၿခားႏိုင္တယ္။
ရွင္ေၿပာစရာမလိုဘူး။

ဒီလိုဆိုေတာ႕လဲ သေကာင့္သား ေနာက္ကိုေရႊ႕သြား၏။ဟူးတစ္ရန္ေအးၿပီး။စိတ္ေအးလို႕မွမၾကာေသး အေပၚတန္းကိုကိုင္ထားေသာ သူမလက္မ်ားကို ခဏခဏလာလာထိေနသလိုႏွင့္ ခဏခဏလာလာကိုင္ေန၏။ ဘယ္သူ႕လက္မွန္းမသိ.ဒီလက္ကိုလဲ လႊတ္လိုက္လို႕မရ ဒါမွမကုိင္ထားရင္ စေကာထဲ ဇီးၿဖဴသည့္လိမ္႕သည့္အလား။ဒါႏွင့္လူၾကပ္ေနသည္႕ ၾကားထဲသူမတရားခံအရွာ ထြက္ရ၏။ ေတြ႕ၿပီး ရွပ္အင္က်ီ အၿပာေရာင္၀တ္ထားေသာ တစ္ေယာက္။ လက္ကိုရသည့္ေနရာလိုက္ၿပီးေရႊ႕ၾကည့္၏။ ေသခ်ာေအာင္.. ၄င္းလက္လဲ လိုက္လာၿပန္၏။ ဒီေတာ႕ ထြက္သည့္ ေဒါသမေနႏိုင္စြာႏွင့္

(ခင္ထား) ဟဲ႕ ဟိုအေကာင္ လက္ကိုင္ရတဲ႕ အရသာက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနလို႕လား။

(ထိုသူ) မေတာ္လို႕ထိမိတာပဲဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႕ကလဲ လြန္တယ္ အသားပဲ႕ပါသြားတာမွတ္လို႕။

ေၿပာသည့္ပံုက။ေကာက္ရိုက္ခ်င္စရာ။ေတာက္ ငါေလ ထမင္းဗူးႏွင့္ ေကာက္ထုလိုက္ရလို႕ကေတာ႕ ကြဲရင္ကြဲ..မကြဲရင္ဖူးမွာေတာ႕ေသခ်ာသည္။

(ခင္ထား) ဒီမွာ ငါစကားမ်ားမ်ားမေၿပာခ်င္ဘူး ေအးလက္ေတာ႕ပါခ်င္ေနတယ္။ နင္လက္ကို နင္ဆင္ၿခင္လိုက္. အေနအထားက နင္ဆက္ၿပီးမိုက္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ေတာ႕ လုပ္ၾကည့္လိုက္..

သေကာင့္သားက နဲနဲေတာ႕ အေၾကာမာ၏။ေနၿမဲ။ ဘယ္ရမလဲ ဒါမ်ဳိး..ခင္ထားတို႕က လာထားဆိုၿပီး ထမင္းခ်ဳိင့္က စတီးခ်ိဳင့္ဆိုေတာ႕ ပိုအရသာရွိ၏ ကားကလဲအရွိန္ႏွင့္ ဘရိတ္အနင္း ခင္ထားတို႕လက္ကလဲ ကြက္တိ။ထိုသူ၏ ဒူေခါင္းႏွင့္ႏွစ္ဆင့္ ထမင္းခ်ိဳင့္ ေတြ႕ေပးလိုက္၏။ ထိုသူလဲ အားကနဲ႕ပဲ။အရသာရွိလိုက္သည္ၿဖစ္ခ်င္း။

(ခင္ထား) မေတာ္လို႕ ေဆာရီး..

သူမ၏ ခပ္ေထ႔ေထ႕ တစ္ကယ္လုပ္မည့္ပံုေၾကာင့္ ထိုသူဆက္ၿပီး မထိတထိမလုပ္ရဲေတာ႕…ဒီေတာ႕ အ၀င္အထြက္ေတြကို ၾကိတ္မွိတ္ ေတာင့္ခံသက္ၿပင္းေတြ ဟူးကနဲဟူးကနဲ႕ ခ်ရင္း..ေရွ႕မွတ္တိုင္ဆင္းရမည္ဆိုေတာ႕တစ္မွတ္တိုင္ ၾကိဳထြက္. ကားစပါယ္ယာ၏ အသံကနားထဲစူးကနဲ။

(စပါယ္ယာ) ဒီမွာ ဟုိအစ္မၾကီး အေပါက္၀မွာ ပိတ္မရပ္နဲ႕ေလ ဆင္းကာနီးၾကမွ ထြက္ပါဗ်။ က်ဳပ္တို႕က ဒီအေပါက္တစ္
ေပါက္ထဲနဲ႕ လုပ္စားေနရတာ။ ခင္ဗ်ားတို႕က..xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

(ခင္ထား) ဟဲ႕ ငါေရွ႕တစ္မွတ္တိုင္ဆင္းမွာ။ ဆင္းလို႕ၾကာလဲနင္တို႔ပဲ..တက္တက္ဆင္းဆင္းနဲ႕ ခုၾကိဳထြက္လဲနင့္ကားလဲ ထြက္ေနပါၿပီ လူမွမတင္ေတာ႕တာ.ဘာလို႕ လူၾကားထဲငါ့လာေအာ္ဟစ္ေနရတာလဲ။

(စပါယ္ယာ)ခင္ဗ်ားထြက္လာေတာ႕ အေပါက္ပိတ္သြားတာေပါ့ လူတင္လို႕ဘယ္ရေတာ႕မလဲဗ်xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

စပါယ္ယာသည္ စကားတို႕မရပ္ေသး ေၿပာတုန္း။ ကြ်န္မလဲ ကားကလဲ မွတ္တိုင္မွာအရပ္ဆိုေတာ႕ ကြယ္ေနသည့္ စပါယ္ယာအား တြန္းကာၿဖင့္ ကားေအာက္သို႕ ဆင္းလိုက္သည္။ ကားကလဲ အရွိန္မေသေသးဆိုေတာ႕ စပါယ္ယာသည္ ကားေအာက္သို႕ ဖင္ထိုင္ရက္ ဘုတ္ခနဲၿပဳတ္က်၏။စပါယ္ယာလဲ အသားနာသြားၿပီး ရွက္ရမး္ရမ္းေတာ႕၏။
ဒီေတာ႕ စပါယ္ယာက ေဒါသတၾကီး.. ခင္ဗ်ားမိန္းကေလးၿဖစ္ေနလို႕ဆိုပဲ

(ခင္ထား)မိန္းကေလးၿဖစ္လဲရတယ္။ ေအးနင္စပါယ္ယာ ေအးေအးေဆးေဆး ဆက္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ နင္ထြက္သြားေတာ႕ နင့္ထမင္းအိုး ငါတုတ္နဲ႕ မထိုးခ်င္ဘူး။

ကြ်န္မလဲ ေဒါသတို႕က အထြဋ္အထိပ္သို႕ ေရာက္ၿပီေလ။ကြ်န္မ၏ ေသြးေအးေအးၿပန္ေၿပာလိုက္ၿပီး စူးရဲေသာ မ်က္၀န္းတို႕ေၾကာင့္ စပါယ္ယာလဲ ကားေပၚၿပန္တက္က ထြက္သြား၏။ေတာ္ေသးသည္ ၿပဳတ္က်တုန္းက ကားအရွိန္က နဲေနလို႕သာဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္.. သူမေနရင္းထုိင္ရင္း ၿပသနာတက္အုန္းမည္။ဟူး ေဒါသ ေဒါသ..
သူမသက္ၿပင္း ..ဟူးကနဲ႕ တစ္ခ်က္ထပ္မႈတ္ထုတ္ရင္း မွတ္တိုင္မွ အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္လာခဲ႕ေလသည္။

ဒီေတာ႕မွ ကြ်န္မလဲသတိထားမိ၏။ေနာက္သို႕လိုက္လာေသာ ေၿခသံ။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ႕ အလုပ္ကင္တင္းမွာ ကြ်န္မကို ခိုးၾကည့္ေနၾကတစ္ေယာက္။ ေသေရာ..ေသေရာ.သြားၿပီး။ခုနက ေဒါသတို႕က ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ အေတြးနဲ႕တင္ ရွိန္းကနဲ ဖိန္းကနဲ ရွက္ေနတာလား.ေၾကာက္ေနတာလား ဘာမွန္းမသိ။ကြ်န္မလဲ စိတ္၀င္စားသည္ေလသူ႕ကိုခုေတာ႕ ဒြတ္ခ။
သူစကားေၿပာဖို႕လိုက္လာတာၿဖစ္မည္။ကြ်န္မက ကားေပၚမွာအေတာ္ေလးပြဲၾကမ္းသြား၏။ ေတာက္..ေသတာ ေသလိုက္ခ်င္ေတာ႕တာပဲ ခင္ထားရယ္။သူကေတာ႕ စိုးရြံေနပံုရ၏။ခုမွေတာ႕ ေပါက္တဲ႕နဖူးမထူးၿပီ။
ကိုယ္ကစလိုက္မွေကာင္းမည္။မ်က္မွန္းလဲ တမ္းမိၿပီးသားဆိုေတာ႕.. သူမေနာက္သို႕ၿပန္လွည့္လိုက္ၿပီး..

(ခင္ထား) ဒီမွာ.. ဒီမွာ

စကားမဆံုးေသး ထိုလူသည္ ဖေနာင့္ႏွင့္တင္ပါးတစ္သားထဲက်ေအာင္မ်ား ေၿပးသလားထင္ရသည္။
ၿမန္လိုက္သည္ၿဖစ္ခ်င္း။လွည့္ေတာင္မၾကည့္ လစ္ေလၿပီ။ခပ္ေ၀းေ၀း..ေ၀း ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ သက္ၿပင္းကို ဟူး..ကနဲ မႈတ္ထုတ္
ေရွ႕ကိုဆက္ေလွ်ာက္ရမည့္ လမ္း ေခါင္းကိုေမာ႕ ရင္ကိုေေကာ႕ ထီမထင္သည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ..
အိမ္အၿပန္လမ္း …


ပံုေလးကိုေတာ႕ Internet ကပဲယူသံုးထားတာပါရွင္။