ဒို႔က ေမ့တတ္တယ္ေနာ္....

အင္း ဘေလာ့မွာစာမေရးျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာသြားတယ္၊ အလုပ္ကလဲမအား ခရီးကလဲ ဟိုသြားဒီသြားဆိုေတာ့ ဘေလာ့ဂါေတြစီလဲ အလည္မေရာက္ျဖစ္ဘူး၊ အခ်စ္ဆံုးညီမေလးနဲ႔ေတာင္ မဆံုျဖစ္တာၾကာေပါ့။ စာေလးေတြ ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတာေတြကလဲ ေမ့ကုန္တယ္။ တေျဖးေျဖးအသက္ေလးေတြကလဲ ရလာေတာ့ ေမ့တတ္ တဲ့ေရာဂါကလဲ ၀င္လာတယ္ထင္တာပဲ။ အခုလုပ္မယ္ဆိုတဲ့အရာေတြလဲ ခဏခဏေမ့၊ မွတ္မ်ားမထားရင္ ဘာမွကိုသတိမရေတာ့တာ။ ေမ့တတ္တာလဲ မ်ဳိးရိုးနဲ႔ဆိုင္မလားမသိဘူး၊ အဖိုးလည္းေမ့တတ္တယ္၊ အဖြားလဲ ေမ့တတ္တယ္၊ အဖြားဆို အဖိုးကိုေရွ႕ထားၿပီး ဟဲ့ နင့္တို႔အဖိုးဘယ္သြားလဲ အသက္ႀကီးမွ အေလေတာ္ေတာ္ လိုက္တယ္၊ အဲလိုေျပာေတာ့ အဖိုးက ဟ ငါကဘယ္သြားလို႔လဲ ဒီမွာထိုင္ေနတာမေတြ႔ဘူးလား။ ဒီေတာ့ အဖြားက သိပါဘူးေတာ္ က်ဳပ္ကေမ့သြားလို႔ပါ အဲလို အဲလိုမ်ဳိး...
အေမလဲ အဲလိုပဲေမ့တတ္တယ္.. တစ္ခါအေမေစ်းသြား၀ယ္တာ ဘာမွမပါပဲျပန္လာေတာ့ အစ္မကေမးတယ္ အေမ ေစ်းသြားတာလဲ ဘာမွလဲမပါလာဘူးလို႔ေျပာေတာ့ ဟုတ္လား ငါဆိုင္ေရွ႕ေတာ့ေရာက္တယ္ စကားေျပာၿပီးျပန္လာတာ ေမ့သြားတာ ျပန္သြားလိုက္အံုးမယ္ဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္သြားရတယ္။
ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ေတာ့လဲ အဲလိုပဲခဏခဏေမ့တတ္တယ္၊ မွတ္မွတ္ရရ ပစၥည္းတစ္ခုသြား၀ယ္ဖို႔ ေညာင္ေလး ပင္ဘက္သြားတာ အဲဒီေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းလည္းႀကိဳက္တယ္ ေစ်းလည္းညွိၿပီးၿပီ ေငြေခ်မယ္ဆိုၿပီး အိပ္ထဲေငြရွာေတာ့ ေငြကမေတြ႔ဘူး ေခၽြးေတြကိုျပန္လို႔ လမ္းမွာပဲေပ်ာက္သလား စဥ္းစားလို႔မရဘူး၊ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ေတာ့မွ အေမကေျပာတယ္ ေကာင္ေလး နင္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ခရီးသြားမယ္ဆိုၿပီး နင့္ပိုက္ဆံေတြက အခန္းထဲမွာ ဘာလုပ္ထားတာလဲတဲ့ အဲလိုေျပာမွ ေအာ္ငါပိုက္ဆံေတြ အိမ္မွာေမ့က်န္ခဲ့ တာကိုးလို႔ စိတ္သက္သာရာရသြားတယ္။
တစ္ခါကလဲ မွတ္မွတ္ရရ ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ ရက္၊ ခရစ္စမတ္ည သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး မီးပံုပြဲေလး လုပ္ျဖစ္တယ္။ ေယာက်္ားေလးေရာ မိန္းခေလးေရာ ၁၀ ေယာက္ ေလာက္ရွိတယ္၊ ၿခံထဲမွာဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့၊ ဘီယာေလးကလဲ နဲနဲပါးပါးပါပါေတာ့ အာေလးေတြကလဲ ရႊင္တယ္၊ မိန္းခေလးေတြက စားစရာေတြစီစဥ္ၾက၊ စားလိုက္ ေသာက္လိုက္နဲ႔ အေတာ္ေလးေပ်ာ္ေနတံုး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကဲအစီအစဥ္တစ္ခုလုပ္မယ္ ဂစ္တာတီးၿပီးသီခ်င္းဆိုၾကမယ္ မဲက်တဲ့သူ ကျပရမယ္ဆိုေတာ့ ေအးအဲဒါေကာင္းတယ္၊ လုပ္မယ္ေပါ့ သူမ်ားေတြမဲေပါက္ေတာ့ ထကတာအဆင္ေျပလို႔ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္မွ ျပႆနာကစတာ၊ စတာကဒီလို... ကုိယ္ကအိမ္ရွင္ဆိုေတာ့ ပုဆိုးက အိမ္ေနရင္း ၀တ္တဲ့ပုဆိုး ဟုိဟာလိုလိုက္ ေျပးယူလိုက္ ဒီဟာလိုလိုက္ ေျပးယူလိုက္နဲ႔ မီးပံုးေဘးထိုင္တဲ့အခ်ိန္ ပုဆိုးခ်ဳပ္ရိုးက ၿဗိကနဲကြဲပါေလေရာ ဆူေနၾကတာဆိုေတာ့ ပုဆိုးၿပဲတဲ့အသံ သူမ်ားေတြ မၾကားလိုက္ဘူး ကိုယ္လဲမထူးပါဘူး ဆိုၿပီး အသာေလး အဲလိုပဲထိုင္ေနတာ ၿပီးမွမသိမသာ ပုဆိုးလွည့္၀တ္မယ္ေပါ့ေလ သတိေတာ့ထားသား။ အဲဒီအခ်ိန္မဲကထေပါက္ပါေလေရာ ပုဆိုးၿပဲေနတာကို ေမ့သြားတယ္ ၀ိုင္းထဲ၀င္ၿပီးေကြးေနေအာင္ကတာေပါ့ အဲဒီမွာေကာင္မေလးေတြက ၀ိုင္းေအာ္တယ္ ဟဲ့ ကိုေလး နင့္ေနာက္မွာ ေနာက္မွာ ပုဆိုးပုဆိုး ......ဆိုၿပီး လက္ညိဳး၀ိုင္းထိုးေတာ့ ကိုယ္လဲ ေယာင္ၿပီးလက္နဲ႔ ေနာက္စမ္းလိုက္ေတာ့ လက္က ေလဟာနယ္ထဲ ေရာက္သြားတယ္ ဟိုက္..သြားၿပီ ပုဆိုးၿပဲေနတာ ငါေမ့သြားတယ္၊ ရွက္လိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔....
ဘယ္သူမွမေျပာပဲေနတာ ခုမွ အြန္လိုင္းတက္ေျပာတာဟီး.......အဲလိုေမ့တတ္တာ အင္းဒီႏွစ္လဲ ခရစ္စမတ္မွာ ဘယ္လိုေမ့အံုးမလဲဆိုတာေတာ့ အဲဒီညက်မွပဲ ရင္ခံုစြာနဲ႔ ေစာင့္ရတာေပါ့ ... ေသခ်ာတာကေတာ့ အဲဒီညမွာ ေဘာင္းဘီရွည္၀တ္ရမယ္လို႔ ေသခ်ာမွတ္ထားရမယ္.....ဟီး ဒါေပမယ့္ ....ဒို႔ကေမ့တတ္တယ္ေနာ္.....
သူငယ္ခ်င္းအားလံုး ခရစ္စမတ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ......

စိတ္ရဲ႕ ဒဏ္ရာ

အဲဒီေန႔က က်ဴရွင္ကေနၿပန္လာတဲ႕သူမလြယ္အိတ္ေလးခ်ၿပီး ထမင္းစားဖို႕ ေနာက္ေဖးခန္းကို အသြားဟိန္းကနဲ႕ ထြက္လာတဲ႕ အသံ
"သြား နင္လဲအိမ္ေပၚကေနဆင္းသြား နင့္အေမအမ်ဳိးေတြနဲ႕ နင္လဲအတူတူပဲ ေရာ႕ ဒီမွာနင့္အထုပ္.."
က်ယ္ေလာင္ၿပီး နီၿမန္းေသာမ်က္ႏွာနွင့္ ေဒါသ၏လႊမ္းမိုးၿခင္းကိုခံေနရေသာ သူမ၏အေဖ ..ေၿပာလဲေၿပာ အထုပ္တစ္ထုပ္လဲ သူမေ႔ရွ ကိုၿပဳတ္က်လာတယ္.. ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အေမ႕ရဲ႕ အသံကိုသူမစၾကားလိုက္ရတယ္။
"ရွင္ ကေလးကိုဘာမွေၿပာေနစရာမလိုဘူး ေၿပာၿခင္းေၿပာက်ဳပ္ကိုေၿပာ။"
ၿပီးေတာ႕ သူမဘက္လွည့္ၿပီး
"သမီးအိမ္ေ႕ရွ မွာသြားေဆာ႕ေနာ္။" တဲ႕..
ဒါနဲ႕ပဲ သူမလည္း အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ေ႕ရွမွာရွိတဲ႕ အထုပ္ေလးေကာက္ ဟုတ္ကဲ႕ဆိုၿပီး အိမ္ေ႕ရွ ၿပန္ထြက္လာတယ္။
ေနာက္ မွာေတာ႕ အေဖနဲ႕ အေမရဲ႕ ပြဲၾကမ္းတဲ႕ အသံေတြ..
ဗိုက္ကလည္းေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီး..ဟင္း..မဆာပဲ ခံႏိုင္မလား
သီတင္းကြ်တ္ေမေမနဲ႕ေဖေဖ႕ ကိုကန္ေတာ႕ဖို႕ သူမမုန္႕ဖိုးေတြစုေနတာ..ဒီေတာ႕ မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ မုန္႔မစားရဘူးေလ။ ၿပီးေတာ႕ ေက်ာင္းကအၿပန္ က်ဴရွင္ကိုတန္းေၿပး ဆိုလိုက္ရတဲ႕ စာ ဆရာတိုင္ေပးတိုင္း လိုက္ဆိုေနရတာ ..ေမာလဲေမာ ဆာလဲဆာနဲ႕ အိမ္ၿပန္ေရာက္..ၾကိဳေနတဲ႔ ဒီအသံေတြ..ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ မၾကားၿခင္ဘူး.
ေဖေဖ ကဆို ညီမေလးမွညီမေလး။ငါ့ကိုေတာ႕ သိပ္ခ်စ္ပံုမရဘူး။ ေအးေပါ့ေလ..ဘယ္ခ်စ္မလဲ ငါကလည္းငယ္ငယ္ထဲက
ဖြားဖြားနဲ႔ဖိုးဖိုး တို႔ဆီမွာအေနမ်ားတာကိုး.ခုေက်ာင္းစတက္ေတာ႕မွ ဖြားဖြားတို႕က ဒီကိုၿပန္ပို႔တာ..ခုဆို သူမ ပထမတန္းေတာင္ တက္ေနရၿပီ။ဟိုတစ္ေလာကမ်ား ညီမေလးသူဘာသာသူ ကစားလို႔ေခ်ာလဲတာကို ေဖေဖက ရိုက္လိုက္တာ မ်က္လံုးထဲမွာၾကယ္ေတြ.လေတြေတာင္ၿမင္သြားတယ္။မၿမင္ပဲေနမလား..မ်က္ႏွာကို လက္ၿပန္ ရိုက္လိုက္တာကိုး..ဟြန္း အဲဒီထဲက ညီမေလးဆို စိတ္မွာအၿမင္ကိုမၾကည္ေတာ႕ဘူး ဟြန္း သူ႕ေၾကာင့္ေလ ဖိုးဖိုးဆို ဒီလိုမေၿပာနဲ႔ ဆူေတာင္ဆူဖူးဘူး..
ေတြးလဲေတြး သူမအထုပ္ေလးပိုက္ေယာင္လည္လည္နဲ႕အိမ္ေ႕ရွလမ္းမေရာက္လာၿပီ..
စိတ္ကလဲေတြးေနေတာ႕ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြလည္း ၀ိုင္းေနၿပီ။
သူမသူငယ္ခ်င္းေတြ ေဆာ႕ေနၾကတယ္..သူမကေတာ႕ ေဆာ႕ၿခင္စိတ္လဲရွိပါဘူး။
သူမဒီလိုမေဆာ႕ေတာ႕တာ ေဖေဖတို႕ဆီကိုၿပန္ေရာက္ၿပီးမွ အရင္ကဖိုးဖိုးတို႕အိမ္မွာဆို သူမအရမ္းေပ်ာ္ခဲ႔ပါသည္။
အေဒၚေတြဦးေလးေတြ ဖြားဖြားတုိ႕ကခ်စ္မွခ်စ္။ ခု..ဒီကိုလည္းေရာက္ေရာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေဖေဖနဲ႕ေမေမရဲ႕ ရန္ပြဲ ဘာေၾကာင့္လဲေတာ႕ မသိေပမယ္႕ ေဖေဖက အၿမဲေၿပာတာေတာ႕ မင္းအမ်ဳိးေတြ မင္းအမ်ဳိးေတြ နဲ႕ ေမေမကေတာ႕ ေငြ..ေငြလို႔ေတာ႕ ေၿပာေနသံၾကားတာပဲ..သူမ်ားေတြဆို အေဖေတြအေမေတြက ေက်ာင္းလာၿပီး မုန္႕စားဆင္းခိ်န္ဆိုရင္ မိဘေတြက မုန္႔လာပို႕ရတာနဲ႕ ထမင္းလာေကြ်းရတာနဲ႕ သူမကေတာ႕ လာေကြ်းဖို႕ေၿပာနဲ႔ မုန္႔ေတာင္မစားႏိုင္ဘူး။ သူမစုရတဲ႕ မုန္႔ဖိုးေလးနဲ႕ ေမေမတုိ႕ကို ကန္ေတာ႕ရင္ ေမေမနဲ႕ေဖေဖ ေပ်ာ္သြားတာကို သူမၾကည့္ၿခင္လို႔ပါ။ ခုေတာ႕ ရန္ပြဲကလည္းမၿပီးေသးဘူးထင္တယ္။ သူမ်ားမိသားစုေတြဆိုရင္ ၿပံဳးလို႕ေပ်ာ္လို႕ တစ္ၿခားသူမနဲ႕ရြယ္တူေကာင္မေလးေတြဆို သီတင္းကြ်တ္ လွတပတ အက်ီေလးေတြေတာင္ ၀ယ္ၿပီးၿပီတဲ႕ ဟြန္း..
ၾကြားေနၾကတာ..သူမမွာေတာ႕ ေမေမကလည္း သတိမထားမိဘူးနဲ႕တူတယ္..ေလး ငါး ထည္ထက္ပိုတဲ႕ အက်ီမရွိ..
အင္းေလ ေမေမလဲ ၀ယ္ေပးၿခင္မွာပါ..ၿပီးေတာ႕ မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္ လာၿခင္မွာပါ..
အလုပ္ကအားတယ္မွမရွိတာကို ခ်က္တာၿပဳတ္တာၿပီးေတာ႕ စက္လဲခ်ဳပ္ေသးတာကို ေဖေဖကေတာ႕ ၿမိဳ႕ထဲသြား ၿပီးရင္ အလုပ္ရွင္တဲ႕ စကားလံုးေတြသံုး ေမေမနဲ႔ေၿပာ ေဖေဖလဲစက္ခ်ဳပ္ ႏွစ္ေယာက္လံုးေတာ႕ ပင္ပန္းတာပါပဲ။
ဒီေတာ႕ သူမလဲေမေမနဲ႕ေဖေဖကို ဘယ္ေတာ႕မွ ဟိုဟာလိုၿခင္တယ္ ဒီဟာလိုၿခင္တယ္ ပူဆာေလ႔မရွိ။ ေဖေဖနဲ႕ေမေမ သနားပါတယ္ေလ..ဒီေတာ႕ သူမမွာ ရွိတာေလးနဲ႕ပဲေနတတ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဖိုးဖိုးကေၿပာတာ ငါ့ေၿမးကသိတတ္ၿပီး လိမၼာတဲ႕ကေလးပါတဲ႕။ ၿပီးေတာ႕ ေအးလဲေအးတယ္တဲ႔။
တစ္ကယ္ေတာ႕ သူမေနရတာ မေပ်ာ္ပါဘူး သူမတစ္ေယာက္ထဲ အၿမဲတမ္း သူမတစ္ေယာက္ထဲ။ ညီမေလးကေတာ႕ သူမလိုမဟုတ္ လုိၿခင္တာရရင္ရ မရရင္ေတာ႕ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ခါင္းပူၿပီးသာမွတ္။ သူမထက္စာရင္ ညီမေလးက ပိုၿပည့္စံုသည္ပဲ.အက်ီေတြလဲေပါသည္။ မုန္႕လည္းစားၿခင္တာစားလို႕ရသည္။
တစ္ခါေလာက္ အသံၿပဲၾကီးနဲ႕ ငိုလိုက္ရင္ၿပီးၿပီ ညီမေလးလိုၿခင္တာ အားလံုးေ႕ရွကိုေရာက္။ ဖိုးဖိုးေၿပာတဲ႕ ငိုတတ္တဲ႕ ကေလးမုန္႕စားရ ဆိုတာမ်ဳိးေနမွာ။
စဥ္စားရင္းနဲ႕ေတာင္ သူမသတိထားမိတယ္..သူမငိုေနတာ..မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္က်ေနၿပီ။ သူမက ဒီလိုအခ်ိန္ပဲ ငိုတာ..မ်က္ရည္ေတြမ်ား မ်က္ႏွာမွာရႊဲလို႕..တစ္ၿခားခိ်န္ဆို သူမမၾကိဳက္တဲ႕ ဟင္းနဲ႕ေတာင္ ထမင္းတစ္နပ္ပဲဆိုၿပီး ၾကိတ္မွိတ္ၿပီးစားတာ ေနာက္ေတာ႕ မၾကိဳက္တဲ႕ ဟာေတာင္ ဘာမွန္းမသိေတာ႕ဘူး။ အင္း..ငိုရတာနဲ႕ စဥ္းစားေနမိတာေတြနဲ႕ သူမေတာ္ေတာ္ေလးႏုံးခ်ိေနသလိုခံစားရတယ္..အိပ္ၿခင္လာသလိုပဲ..အင္း..ဗိုက္လဲအရမ္းဆာေနၿပီ..ဖိုးဖိုးတို႕ဆီကို ငါသြားမယ္..ဟုတ္တယ္ခုခ်ိန္ဖိုးဖိုးတို႕ဆီကိုသြားမယ္..ဖိုးဖိုးတုိ႕ ကဟိုဘက္ရပ္ကြက္မွာေနတာ..ေမွာင္ေတာ႕ေနၿပီ ကြင္းၿပင္ၾကီးေတာ႕ ၿဖတ္ေလွ်ာက္ရမယ္ဟိုဖက္ရပ္ကြက္နဲ႕ ဒီဖက္ရပ္ကြက္ကို ၿခားထားတာ..ဟင္.. ၿဖစ္ပါ့မလား ေန႕လည္ဆို လူေတြၿဖတ္ေနၾကေပမယ္႕ ခုလို ညခုႏွစ္နာရီ ေလာက္ဆို လူၿပတ္ၿပီ ေၾကာက္စရာၾကီး ငါတစ္ေယာက္တည္းကို..
သူမေတြးလည္းေတြး ခုနက လမ္းထိပ္ အုတ္ခံုေပၚထိုင္ေနရာကေန ေၿခေထာက္ေတြေ႕ရြလိုက္တယ္ လမ္းထိပ္ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ လမ္းထဲ ၿပန္၀င္လာလိုက္ မ်က္လံုးမွာလဲ မ်က္ရည္ေတြက အဆက္မၿပတ္ကို က်ေနၿပီ...လက္ထဲမွာ အထုပ္ကလဲ ပိုက္ထားေသးတယ္.ေမွာင္ကလဲေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ေနၿပီ..
ဟာ..ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္သြားမယ္ကြာ သူမဆံုးၿဖတ္ၿပီး လမ္းထဲၿပန္၀င္လာတဲ႕ ေၿခေထာက္ေတြကို ၿပန္လွည့္လိုက္တယ္..ဒီခ်ိန္မွာပဲ
သူမအားကိုးအရဆံုုး အသံႏွင့္တူ သူမကိုယ္လံုးေလး ေစြ႕ကေနေပြ႕ခ်ီသြားတယ္.

"ေၿမး ေလးဘယ္သြားမလို႕တုန္း လက္ထဲမွာလဲ အထုပ္ၾကီးနဲ႕ပါလား..ဟာ ငါ့ေၿမးငိုထားတာ မ်က္ရည္ေတြလဲ
ရႊဲလို႕ ပါလား..ၾကည့္စမ္း ငါ့ေၿမး ဓာတ္ရွင္မင္းသမီးလုပ္မလို႔ က်င့္ေနတာၿဖစ္ရမယ္..လာလာဖိုးဖိုးခ်ီၿပီး အိမ္ၿပန္ပို႔ေပးမယ္ေနာ္"

ဒီလိုဒီလို ၾကားမွသူမပိုေတာင္ ငိုၿခင္လာသလိုပဲ။သူမ ခက္အက္အက္ ငိုသံနဲ႔ ဖိုးဖိုး လို႕ေခၚၿပီး ဖိုးဖိုးပခံုးေပၚကို အားကိုးတစ္ၾကီးနဲ႕ သူမေခါင္းကိုမွီခ်လိုက္ၿပီး..ဖိုးဖိုးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားမိတယ္..ၿပီးေတာ႕ ငိုသံစြပ္စြာနဲ႕ ဖိုးဖိုးေၿမးဗိုက္ဆာတယ္.လို႕ သူမဘ၀မွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ပူဆာလိုက္မိတယ္.

သူမ ငယ္စဥ္က အဲဒီအၿဖစ္အပ်က္ေလးကိုသူမစဥ္းစားေနၿဖစ္တာပါ။
ခုေတာင္ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြေတာင္၀ိုင္းေနၿပီ။သူမေနာက္မွ ေမေမတုိ႕ၿပန္ေၿပာသေလာက္ သိရတာကေတာ႕ သူမလမ္းထိပ္မွာ ထိုင္ၿပီး ငိုေနတာၾကာေနလို႕ လမ္းထဲကသိတဲ႕ သူတစ္ေယာက္က ဖိုးဖိုးကို သြားေခၚလာတယ္လို႔ ေၿပာပါတယ္။ အင္း ဖိုးဖိုးသာေရာက္မလာခဲ႕ ရင္ ဘာေတြ ဆက္ၿဖစ္မယ္ သူမမသိပါ။
အင္း အဲဒါေၾကာင့္မို႕ေၿပာၾကတာ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္နဲ႕ ကေလးေတြရဲ႕စိတ္ကို အနာတရၿဖစ္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႕လို႔
ခုေတာ႕ သူမလူၾကီးၿဖစ္လို႕ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ၀င္ ရင့္က်က္ေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာင္ အဲဒီအၿဖစ္အပ်က္ေလးက စိတ္ကို၀မ္းနည္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္တုန္းပဲ။ ခုေတာ႕ သူမရဲ႕ အားကိုးရာ ဖိုးဖိုးလဲ မရွိေတာ႕ပါဘူး အဲဒီရန္ပြဲေလးၿပီး ေနာက္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ႕ ဆံုးသြားတယ္ ထင္တာပဲ သူမမမွတ္မိေတာ႕..အရမ္းကို အံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္လို႕ပဲေၿပာေၿပာပါ..ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႕ ..အဲဒီေန႕ သူမခံစားရတဲ႕ အရာေတြအားလံုးမွတ္မိေပမယ္႕ က်န္တဲ႕ ပထမတန္းကေန ပဥၥမတန္းထိ အၿဖစ္အပ်က္ေတြအားလံုး သူမ..မမွတ္မိေတာ႕ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကၿပန္ေတြ႕လို႔ ေခၚရင္ေတာင္ သူမမသိေတာ႕ပါ။ အဲဒီအတန္းေတြၾကားထဲမွာဘာေတြ ၿဖစ္ခဲ႕လဲဘယ္သူေတြ နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္လဲ သူမ မသိပါ။ ေဖေဖတို႕ ေမေမတို႕ ကေၿပာၿပရင္ေတာင္ေၾသာ္ ဟုတ္လားနဲ႕ ၿပီးခဲ႕သည့္ သူမၿဖစ္သြားပါသည္။
ပဥၥမတန္း ေနာက္ပိုင္းေတာ႕ အသိညဏ္ရင့္က်က္လာလို႔ပဲလား မေၿပာတတ္ သူမၿပန္မွတ္မိလာခဲ႕သည္.ဒါေပမယ္႕ ညီမေလးအေပၚမွာ အၿမင္မၾကည္မႈ ေဖေဖ၊ေမေမ တို႕ကို ဘက္လိုက္တယ္လို႕ ထင္တဲ႕စိတ္ကေတာ႕ ခုခ်ိန္ထိ ဘယ္လို
မွ ေဖ်ာက္လို႕မရ အသိညဏ္ႏွင့္ သူမထိန္းသည္ပဲ မရပါ။ လက္ေတြ႕ကိုယွဥ္ၾကည့္သည္ မရပါ။စိတ္ထဲမွာ စြဲေနၿပီ သည္စိတ္က။ ဒါေၾကာင့္ ညီမေလးနဲ႕ သူမ ညီအစ္မသာၿဖစ္သည္ သူမေပါင္းေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေလာက္ေတာင္ မရင္းႏွီးၾကပါ။သူမကို ညီမေလးနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ေအးဆက္ဆက္ႏိုင္လြန္းတယ္လို႕ ေၿပာၾကသည္။ သူမလဲ ၿပင္ၾကည့္သည္ ဘယ္လိုမွ မရပါ။ဒီေတာ႕ သူမဘ၀နဲ႕ ယွဥ္ၿပီးအသိညဏ္ရလိုက္သည္။ တစ္ကယ္လို႕မ်ား တစ္ေန႕မွာ..သူမသည္ မိဘ တစ္ေယာက္ ၿဖစ္လာခဲ႕မယ္ဆိုရင္ သူမ၏ သားသမီးမ်ားအား ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ဳိး ဒီလိုနာက်င္မႈမ်ဳိး ဘယ္ေတာ႕ မွ မေပးၿဖစ္ေအာင္ သူမသတိထားရမည္။သူမ၏မိသားစုေလးကို ေအးခ်မ္းသာယာေသာ ဘ၀ေလးပဲ ေပးမည္။ ေအးခ်မ္းမႈ.စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြ ပဲ သူမေပးၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမည္။ သူမ မရခဲ႕ေသာဘ၀ကို သူမ၏မိသားစုေလးအား သူမေပးမည္။ သူမၾကိဳးစားရမည္။သူမ ၾကိဳးစားေနရအုန္းမည္။


ဒီပို႕(စ္)ေလးကေတာ႕ ေဆြေလး ဟိုးအရင္ကေရးခဲ႕ဘူးတဲ႕ တစ္ခုပါ။ ခုတစ္ေလာ အလုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနလို႕ ဘေလာ႕ကိုလည္း လွည့္မၾကည့္ႏိုင္ အလည္အပတ္ေတြလဲ မလာႏိုင္တာကို နားလည္ေပးၾကပါလို႔ ေၿပာရင္း မၿပတ္ေသာ သံေယာဇဥ္နဲ႕ ၇ံုးကေနၿပီး တင္ၿပီးသား အေဟာင္းပို႔(စ္)ေလးတစ္ခုကို ေဆြေလး ၿပန္တင္ေပးလိုက္တာပါ။
ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ဒီပို႕(စ္)ေလးကို ေဆြေလးကိုယ္တိုင္ၿပန္ဖတ္ၿဖစ္တိုင္း စိတ္ထဲမွာတစ္ခုခု က်န္ခဲ႕သလို ၿပန္ခံစားမိလို႕ပါ။

ခရမ္းျပာအတြက္ ေခ်ာကလက္ကေပးေသာ ေနာက္ဆံုးေပ်ာ္ရႊင္မႈ

သူမ ရဲ့ လက္ေတြက ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ ေႏွးေကြးေလးလံစြာ ယိမ္းႏြဲ႕လႈပ္ရွားေနသည္။ ကြန္ပ်ဴတာကို ခုမွစသံုးဖူးျပီ ခ်က္တင္ ဆိုတာကိုလည္း ခုမွသာ ထိုင္ျပီးစကား စေျပာဖူးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ေနကုန္ အိမ္ေလးထဲက သူမ၏ အိပ္ခန္းေလးထဲမွာသာ အခ်ိန္ကုန္ေနရသူ သူမအတြက္ အပ်င္းေျပေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီးအေဖာ္မြန္အျဖစ္ အစ္မက ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုး ဆင္ေပးခဲ့ျပီးကြန္ပ်ဴတာ အသံုးျပဳပံုႏွင္႔ အင္တာနက္ အေၾကာင္း အနည္းအက်ဥ္း သင္ျပေပးခဲ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ သူမကို ေခ်ာကလက္ျမိဳ႔ေတာ္ ဆိုက္ေလးထဲသို့ နံမည္ လွလွေလး တစ္ခုေပးျပီး အေကာင္႔ဖြင္႔ေပးခဲ့သည္။ သူမ အတြက္ေတာ့ ေခ်ာကလက္ ျမိဳ့ေတာ္ေလးသည္ စိတ္အပန္းေျဖစရာျဖစ္သလို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခိုလံႈရာေလးလည္း ျဖစ္ေစခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေခ်ာကလက္ ျမိဳ႕ေတာ္ေလးထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း အျပင္မွာ မေတြ႔ဘူး မျမင္ဘူးရေပမဲ့ သူမ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျပီး ခင္မင္ေနမိပါသည္။ သူမ အိမ္ေလးသို႔ ပံုလွလွေလးေတြႏွင္ ့လာလည္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ရရင္ ေပ်ာ္လို႔မဆံုး၊ ပံုေလးေတြကိုလည္း ႀကည္လို႔မဝ ျဖစ္ရကာ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားတို႔၏ ေႏြးေထြးေသာ ခင္မင္မွဳမ်ားကို ရင္ထဲမွာ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ခံစားမိခဲ့သည္။

ကြန္ပ်ဴတာ ကို သိပ္မကၽြမ္းက်င္လွေသာ သူမကေတာ့ အလည္လာသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ာဆီသို့ ပံုမပါဘဲ စာေလးေတြနဲ့သာ ျပန္လည္ျပီး အလည္ေရာက္သြားတတ္ပါသည္။ သူမ အတြက္ ေခ်ာကလက္ ျမိဳ႔ေတာ္ေလးထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လည္း ရွိပါေသးသည္။ သူမ၏ အိမ္ေလးကို ေန႔တိုင္း ထူးထူးဆန္းဆန္းပံုေလးေတြႏွင့့္အတူ ေဘာ္ဒါႀကီးေရ ဟုေခၚကာ ေရာက္ေရာက္လာတတ္ျပီး လစ္ျပီဟု ဆိုကာျပန္သြားတတ္သည့္ ညသခင္ ဆိုသည့္ သူငယ္ခ်င္းဘဲ ျဖစ္ပါသည္။ အျပင္မွာ မေတြ႔ျမင္ဘူးေပမဲ့ သူမ ရင္ထဲမွာ သူကို လွိဳက္လွဲစြာ ခင္မင္မိပါသည္။ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးအေပၚ ေႏြးေထြးေဖာ္ေရြျပီး ဂရုစိုက္တတ္တဲ့ သူရဲ႕အျပဳ အမွဳေလးကို သူမသတိထားမိကာ သေဘာက်ျပီး ျဖဴစင္စြာ ခင္မင္ခဲ့မိသည္။ထို့ေႀကာင့္ သူအိမ္ေလးကိုလည္း သူမ အျမဲလို အလည္ ေရာက္သြားတတ္သည္။ ထို့ေနာက္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရးထားေသာ ပို့စ္ေလးမ်ာကို ဖတ္နိုင္သေလာက္ ဖတ္ျပီး ေကာ္မန့္ေလးေတြ ေပးျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမ ကိုယ္တိုင္လည္း စာေတြေရးျပီး ပို့စ္ေလးေတြ တင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမ ေရးထားတဲ့ စာေလးေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြကဖတ္ျပီး ေကာ္မန့္ လွလွေလးေတြ ေပးထားခဲ့လ်ွင္ သူမ မွာ ဖတ္လို့မဝ ေပ်ာ္လို့ မဆံုးနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

ေခ်ာကလက္ ျမိဳ႕ေတာ္ ဆိုက္ေလးမွာသာ ဝင္ထားခဲ့တဲ့ သူမကေတာ့ ဒီျမိဳ႕ေတာ္ေလးႏွင့္ ျမိဳ့ေတာ္ေလးထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ားသာ သူမ အတြက္ခင္တြယ္စရာ ျဖစ္ေစခဲ့ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္နူးစရာ ေနရာေလးတစ္ခု ျဖစ္တည္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ ခံစားရတဲ့ ေဝဒနာႏွင္႔ စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ကိုအတတ္နိုင္ဆံုး ေမ့ေဖ်ာက္ေစဖို႔ စာေတြဖတ္ စာေတြေရး သည့္အျပင္ ဂ်ီေတာ႔ကေန ခ်က္တင္ ထိုင္ျပီး စာေတြရိုက္ကာ စကားေတြလည္း ေျပာေနတတ္ပါေသးသည္။ သူမကို အင္တာနက္သံုးတတ္ေအာင္ သင္ျပေပးခဲ႕သူ သူမရဲ့ အစ္မက သူမကို အြန္လိုင္းတက္ရင္ ခ်က္တင္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ္အေႀကာင္း၊ နာမည္၊ ေနတဲ့ေနရာကို အမွန္အတိုင္း မေျပာပါႏွင့္ အြန္လိုင္းေလာက က ရွဳပ္ေထြးျပီး အလိမ္အညာေတြမ်ားလြန္းတဲ့အတြက္ VZO ႏွင့္ ဖုန္းကိုလည္း မသံုးပါႏွင့္ ညီမေလး ကိုဒဏ္ရာေတြျဖစ္သြားမွာ ခံစားမွဳေတြ ျဖစ္သြားမွာစိုးရိမ္လို႔ပါ ဟုဆိုျပီး သူမ ထံ ဂတိေတာင္းျပီး တားျမစ္ထားခဲ့ပါသည္။ သူမ ကိုယ္တိုင္လည္း သူမရဲ့ အေႀကာင္းေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ မသိေစခ်င္တဲ့သူမို႔ အဲ့ဒီဂတိကို အလြယ္တကူ ေပးလိုက္ျပီး ခ်က္တင္စထိုင္ကာ မေတြ႕ဘူး မျမင္ဘူးတဲ့ သူမ်ားႏွင့္ အြန္လိုင္းမွာ စာရိုက္ျပီး စကားေျပာျခင္းကို စတင္ပါေတာ့သည္။

ကိုယ့္ ဘဝအေႀကာင္း ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာ ကိုယ့္နာမည္ကိုေတာင္ အမွန္အတိုင္း မေျပာခ်င္ခဲ့တဲ့ သူမ ကေတာ့ ဂ်ီေတာ့ ေပၚမွာ အျခားသူမ်ားႏွင္႔ စကားေျပာလွ်င္ ဘုကလန္႔ စကား ကိုးလိုးကန္႔လန္႔ စကားလံုးမ်ားသာ ထြက္က်လာတတ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဘုကလန့္ စကားေတြ ေျပာတတ္တဲ့ သူမ ကို အျပစ္ မျမင္ဘဲ ပိုျပီးစိတ္ဝင္စားခင္မင္ႀကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရွိႀကသလို၊ အခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လည္း “ မင္းဟာ တကယ့္ လူထူးလူဆန္း တစ္ေယာက္ဘဲ ” ဟုဆိုကာ စိတ္ဆိုးသြားႀကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိႀကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ နွမခ်င္း မစာနာ စြာျဖင့္ ေဒါသတႀကီး မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း ဆဲဆိုသြားႀကတဲ့ သူမ်ားကိုလည္း မႀကာခဏ ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ပါေသးသည္။ အဲ့ဒီလို လူမ်ိဳးမ်ားကို ေတြ႕ရေတာ့ သူမ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး အျပီးတိုင္ ဘေလာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့သည္။ သို့ေသာ္ သူမ ေျဖသာပါသည္။ သည္းခံစိတ္ မရွိတဲ့သူ ေအာက္တန္းက်တဲ့သူ မိုက္ရိုင္းတဲ့သူမ်ားႏွင့္ သူမ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း မျဖစ္လိုက္ ရသည္က ကံေကာင္မွဳ ဟုယူဆလိုက္ေတာ့ သူမစိတ္ ေပါ့ပါးေက်နပ္သြားခဲ့မိပါေတာ့သည္။ တဆက္တည္း သူမ ရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြက ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမ အေပၚ သည္းခံနိုင္ေသာသူ နာလည္ ေပးနိုင္ေသာသူ စိတ္သေဘာထား ျမင့္ျမတ္ေသာသူ သူမကို တကယ္ ခင္မင္ႀကေသာ သူမ်ားသာ က်န္ေနလိမ့္မည္ဟု သူမက ယူဆထားလိုက္ပါေတာ့သည္။ သူမ ယူဆထားခဲ့သည့္ အတိုင္းလည္း ခင္မင္စရာေကာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္မ်ား ရန္ျဖစ္ေဖာ္မ်ား ရခဲ့ပါသည္။


ဒီလိုႏွင္႕ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူမရဲ့ဘဝမွာ ေမ်ာ္လင့္ မထားတဲ ့အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု အမွတ္မထင္ ျဖစ္ပ်က္လာခဲဲ့ပါေတာ့သည္။ သူမရဲ့ ဘုကလန္႔့ စကား၊ ခပ္ရင့္ရင့္ စကားမ်ားကို စိတ္မဆိုးဘဲ သည္းခံျပီး ျပန္လည္ ေနာက္ေျပာင္ က်ီစယ္တတ္ေသာ ေကာင္းကေလး ၅ ေယာက္နွင့္ သူမ ခင္မင္ခဲ့မိသည္။ သူတို႕ကေတာ့ သူတို့၏ နာမည္ သူတို႕၏ အေႀကာင္းေတြကို ပြင့္လင္းစြာေျပာျပတတ္ျပီး သူမ ရဲ့အေႀကာင္းေတြကိုလည္း ေမးတတ္ပါသည္။ သူမက မေျဖဘဲ ေဝ့လည္ေႀကာင္ပတ္ လုပ္ေနတတ္သည္ကိုလည္း နားလည္ေပးကာ “ ဘာျဖစ္လဲ နာမည္ ေနတဲ့ေနရာသိမွ ခင္လို့ရတာ မဟုတ္ပါဘူး ဒီလိုလည္း ခင္လို့ျဖစ္ပါတယ္” ဟုဆိုကာ အမည္မေျပာတဲ့သူမ ကို သူတို႕က တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ နာမည္ေပး ကင္ပြန္းတတ္ ႀကပါေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္က သူမကို ဘြားဘြား ဟုေခၚျပီး ေနာက္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အပ်ိဳႀကီး ဟု ေခၚတတ္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ မႀကီး ဟု ေခၚျပီ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မမ ဟု ေခၚေဝၚႀကပါေတာ့သည္။ ဘြားဘြား ေရ ဟု ေခၚျပီး ခၽြဲတတ္ေသာ ေကာင္ေလးကို သူမက သားသားေရ ဟုျပန္ေခၚကာ စေနာက္တတ္သလို အပ်ိဳႀကီး ဟုေခၚေသာ ေကာင္းေလးကိုလည္း ဘုကလန္႔ စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတတ္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ သူကို မႀကီး ဟုေခၚျပီး အျမဲရစ္တတ္တဲ့ ဂ်စ္ကန္ကန္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုလည္း သူစိတ္ေက်နပ္သြားေအာင္ အရစ္ခံေပးျပီး သူမကလည္း ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ႔ ျပန္လည္ရစ္တတ္ပါေသးသည္။ အဲ့ဒီအခါက်ရင္ေတာ့ သူက “မႀကီး ေျပာတာသိပ္တရားလြန္တာဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ မဘေလာ့ခ်င္ဘူး… မႀကီးဘက္က ဘေလာ့လိုက္ဗ်ာ” ဟု စိတ္ဆိုး မာန္ဆိုးျဖင့္ ေျပာတတ္ပါသည္။ ဒီလို အေျခအေနေလး တင္းမာလာရင္ေတာ့ သူမက ေလေျပေလးနဲ႔ ျပန္လည္ ေခ်ာ့ေမာ့ကာ ေတာင္းပန္ရပါေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ မမ ဟုေခၚျပီး စတတ္ေသာ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ ၊ သူတို့ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သူမ်ားေတြထက္ သူတို႔ကို ပိုျပီး ခင္ေစခ်င္ကာ ဘုကလွန္စကားေတြထက္ စကားေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလးေတြဘဲ ေျပာေစခ်င္ခဲ့တဲ့ သူေလးေတြဘဲ ျဖစ္ပါသည္။ သူမကေတာ့ ကိုယ့္အေႀကာင္း မသိေစခ်င္ခဲ့တဲ့ အတြက္ စကားအေကာင္းမ်ားထက္ ဘုကလန္႔ စကားမ်ားသ ာေျပာတတ္ခဲ့သည္။ ထိုအတြက္ တခါတေလ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ျပီး စိတ္ေကာက္ကာ မေခၚခဲ့ႀကတဲ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါေသးသည္။

ေန႔ရက္ အခ်ိန္ေလးေတြႀကာလာေတာ့ သူတို့ေလးေတြကို သူမ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရွိလာပါေတာ့သည္။ သူတို့ ၅ ေယာက္လံုးက အသက္ေတြလည္း ရြယ္တူေလးေတြ ျဖစ္ႀကသလို သူတို့ ေက်ာင္းတက္ေနႀကတဲ့ နိုင္ငံလည္း တူညီေနျပီး အြန္လိုင္း တက္ခ်ိန္ေတြပါ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ တူညီေနကာ လူငယ္သဘာဝ “ ဒီေန႔ေတာ့ စိတ္ညစ္ေနလို႔ အရက္ေသာက္ေတာ့မယ္ဗ်ား” ဆိုတဲ့ စကားေတြအထိပါ တူညီေနႀကေတာ့ သူမ သံသယ ဝင္လာမိေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္တည္းက ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္က အေကာင့္ေတြ အမ်ားႀကီး ေဖာက္ျပီး သူမကို သက္သက္ အရူးလုပ္ေနတာလား ဟုေတြးမိလိုက္ေတာ့ ေဒါသ ထြက္မိပါေတာ့သည္။

တစ္ေန႔ေတာ့ သူမကို မမ ဟုေခၚေသာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က သူမ အေႀကာင္းေတြကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေမးလာပါေတာ့သည္။ သူမ ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သူမ အေႀကာင္းကို မေျပာျပခ်င္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဘုကလန္႔ စကားမ်ားႏွင့္ ခပ္ရင့္ရင့္ စကားမ်ားသာ ျပန္ေျပာမိခဲ့ပါသည္။ သိခ်င္တာကို မသိရဘဲ စကားလံုး ခပ္မာမာေတြသာ ရရွိခဲ့တဲ့အတြက္ သူ အေတာ္ေလး စိတ္ဆိုးသြားကာ သူမကို ျပန္ ရြဲ႕ ျပီး ဘုကလန္႔့ စကားေတြ ျပန္လည္ ေျပာဆိုလာပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမႏွင့္ ထိုေကာင္ေလး ဂ်ီေတာ့ ေပၚမွာ အႀကီးအက်ယ္ စကားမ်ားႀကပါေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုး သူမ စိတ္ဆိုးျပီး သူ႕ကို ဘေလာ့ လုပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ခဏေလာက္ႀကာေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚက ေျမးေလး “ သား” က “ဘြားဘြား... ေနေကာင္းလား”ဆိုျပီး နုတ္ဆက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရပါသည္။ သူမ ေဒါသ အရွိန္မေသေသး။ ထို့ေႀကာင့္ အေစာပိုင္းက သူမ ႏွင့္ ေကာင္ေလး ရန္ျဖစ္ထားခဲ့ေသာ စာကို“ သား ”ထံ ပို႔ေပးလိုက္ျပီး“ အဲ့ဒီေကာင္ေလး ကိုသိလား” ဟု ေမးလိုက္ပါသည္။ သား က ဂ်ီေတာ့ ေပၚမွာ “ ဟဟဟ” ဆိုတဲ့စကားလံုးနွင့္အတူ “မသိပါဘူးဘြားဘြား ” ရယ္ဟု ျပန္ေျပာလာပါသည္။ သူမက “ဒါဆိုဘာ့ေႀကာင္ ့မင္းကရယ္တာလဲ” ဟုျပန္ေမးေတာ “ဘြားဘြားေလွာ္ခ်က္ေတြ က မိုက္လြန္းလို႔ပါ။ ေကာင္းတယ္ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးေကာင္းကို ဘေလာ့လိုက့္ ဘြားဘြား ကို သက္သက္ေစာကားတာ ” ဟုဆိုျပီး “ဟားဟားဟား ” ဆိုတဲ့ ရယ္သံစြဲေလးက ပါလာျပန္သည္။ သူမစိတ္ထဲ ပိုျပီး မသကၤာျဖစ္လာပါေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ .. မႀကီး ဟုေခၚေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေပၚလာျပန္သည္။ “ကၽြန္ေတာ္ မူးေနလို႔ မႀကီးကို ရစ္မယ္ဗ်ား” ဟုဆိုကာ သူမကို စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ရစ္ေနပါေတာ့သည္။ ထို့ျပင္ “မႀကီး ကၽြန္ေတာ့ကိုခင္ရင္ အဲ့ဒီ ဗီဒီယို ေလးႀကည့္ ” ဟုဆိုကာ “ စိတ္ညစ္ေနလို့ သြားေတာ့မယ္ဗ်ား”ဟု ေျပာျပီး ေပ်ာက္သြားပါေတာ့သည္။ သူ ပို့ထားေသာ ဗီဒီယိုေလးကို ဖြင့္ႀကည့္မိလိုက္ေတာ့ သူမ အလြန္ဘဲ ေႀကာက္လွန့္ျပီး တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားသြားခဲ့ရပါေတာ့သည္။ သူပို႔လိုက္သည္မွာ လူတစ္ေယာက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ အရွင္လတ္လတ္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ ေနတဲ့ ပံုေတြဘဲ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူမက သူ ႀကည့္ေစခ်င္လို႔ ပို႔ေပးခဲ့တာ ဆိုတဲ့ အသိႏွင့္ အဲ့ဒီ ဗီဒီယိုေလးကို တုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခားစြာျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကည့္ေပးေနခဲ့ပါသည္။ သူမ ထို ဗီဒီယို ေလးကိုႀကည့္ေနစဥ္မွာဘဲ မမ ဟုေခၚေသာ ေနာက္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ က နုတ္ဆက္လာျပန္ပါသည္။ သူမ စိတ္ေတြက ေဒါသအရွိန္ သံသယအရွိန္ ႏွင့္ ေႀကာက္လွန့္မွု အရွိန္ေတြ ေႀကာင့္ပါ ရွဳပ္ေထြး ေနာက္က်ိေနပါေတာ့သည္။ ထို့ေႀကာင့္ ထိုေကာင္ေလးအား “သြားေတာ့ ငါ့ကို ဘာစကားမွလာမေျပာေနနဲ့ ငါအိပ္ေတာ့မယ္” ဟု ခပ္တင္းတင္း ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။

ထိုေကာင္ေလးက သူမကို “ မမ အိပ္ခ်င္ရင္လည္း အိပ္ပါ ဒါဆိုရင္ လည္း ေနာက္ေန့မွဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို့ အေႀကာင္းေတြ မမကို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပပါေတာ့မယ္ ” ဟုဆိုလာေတာ့ သူမ အလြန္ဘဲ စိတ္ဝင္စားသြားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုေသာ အသံုးအႏွဳန္းက တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘဲ အမ်ားကို ရည္ညြန္းသည့္ စကားလံုး မဟုတ္ပါလား။ ထို့ေႀကာင့္ သူမ က“ ငါမအိပ္ေတာ့ဘူး စိတ္ဝင္စားတယ္ ေျပာျပစမ္း အမွန္အတိုင္း ”ဟု ခပ္သြက္သြက္ေလးေရးျပီး ျပန္ေျပာလိုက္ပါေတာ့သည္။ ထို့ေနာက္မွာေတာ့ သူက “မမ လံုးဝ စိတ္မဆိုးပါနဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ဆံုး ေတာင္းပန္ပါတယ္ ျပီးေတာ့ ဘေလာ့လည္း မလုပ္လိုက္ပါနဲ့ ” ဟုဆိုကာ ဆက္မေျပာေသးဘဲ ရပ္ေနသည္။ သူမက “ဆက္ေျပာ ငါေစာင့္ေနတယ္”ဟု ေျပာလိုက္ျပီး စိတ္လွဳပ္ရွားစြာ စကားလံုးေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနမိပါေတာ့သည္။ အတန္ႀကာေတာ့ သူက “ ဒီေန့ မမ ဘေလာ့ လုပ္လိုက္တဲ့ တစ္ေယာက္ရယ္ မမ ကသား လို့ေခၚတဲ့ တစ္ေယာက္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကတစ္ခန္းထဲ အတူေနႀကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ။ မႀကီးလို့ေခၚတဲ့ တစ္ေယာက္ နဲ့ အပ်ိဳႀကီးလို႕ေခၚတဲ့ တစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ျခားအခန္းမွာ ေနႀကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို့ အားလံုးဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ မမရဲ႕ ဘုကလန့္ စကားေတြကို စိတ္ဝင္စားျပီး စခ်င္ခဲ့ႀကတဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဲ့ဒီလို လုပ္ခဲ့မိႀကတာပါ ။ ျပီးေတာ့ မမက VZO နဲ႔ ခ်က္မယ္ဆိုလည္း လက္မခံ၊ ဂ်ီေတာ႔နဲ႕ ေျပာမယ္ဆိုရင္လည္း အျမဲျငင္းေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့အားလံုးက မမကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လို႕လည္း ထင္မိခဲ့ႀကပါတယ္။ မမနဲ့ စကားေတြေျပာတာႀကာလာေတာ့ မမရဲ့ စိတ္ထားေလးကိုလည္း သိလာသလို ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ေနွာက္ယွက္လို့ မမ အလုပ္ရွဳပ္ စိတ္ရွဳပ္ ေနခဲ့ရတာေတြကိုလည္း အရမ္းလည္း အားနာခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ အမွန္အတိုင္းေျပာျပီး ဝန္ခံႀကတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို့ကို စိတ္မဆိုးလိုက္ပါနဲ့ေနာ္”ဟု ရွည္လ်ားစြာ ရွင္းျပလာပါေတာ့သည္။

ထိုစကားလံုးမ်ားသည္ သူမကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသလို ခံစားရျပီး ေဒါသ ကို အလိပ္လိုက္ထြက္ေစခဲ့ပါေတာ့သည္။ သူတို့ေလးေတြ အားလံုး ေပါင္းျပီးသူမကို အရူးလုပ္ကာ ကြယ္ရာတြင္ သူမကို ဟားတိုက္ ရယ္ေမာ ေနႀကမည္ ေလွာင္ေျပာင္ေနႀကမည္ဟု သူမ ခံျပင္းစြာ ေတြးမိလိုက္သည္။ ထို့ေနာက္ သူမ ပါးစပ္က ဆဲမိလိုက္သလို လက္ကလည္း ေဒါသ အေငြ႕အသက္ေတြပါတဲ့ စကားလံုးေတြ ခ်ေရးလိုက္မိပါေတာ့သည္။ “ ဘာ့ေႀကာင့္ ဒီလို လုပ္ႀကတာလဲ ငါက မင္းတို႔အတြက္ ဟားတိုက္ေလွာင္ရယ္စရာ အရူးတစ္ေယာက္ ငေပါႀကီးတစ္ေယာက္ မင္းတို႕ရဲ႕့ စကားဝိုင္းထဲက အျမည္းတစ္ခြက္ေပါ့ ဟုတ္လား ”ဟု နာနာက်ည္းက်ည္း ေျပာမိလိုက္ကာ တစ္ဆက္တည္းမွာ “အားလံုး ကိုနုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ” ဟု ေျပာျပီး ဆိုင္းေအာက္ လုပ္ဖုိ႕ သူမ၏ လက္ေတြ ေရြ႕လ်ားလိုက္ပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ “ မမရယ္ အားလံုးကို နုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ဆိုတာက ဘာကိုေျပာေနတာလဲ။ မမ စိတ္ေက်နပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အားလံုးကို ဘေလာ့ခ်င္ရင္လည္း ဘေလာ့လိုက္ပါ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မမကို အျမဲအမွတ္ရျပီး ခင္ေနႀကမွာပါ ခု ကၽြန္ေတာ္တို့ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔မွာ အားလံုးရွိေနပါတယ္” ဆိုတဲ့ စကားေလးက ကမန္းကတန္း ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါသည္။

သူမ ေတြေဝသြားမိပါေတာ့သည္။ သူတို့ေလးေတြနဲ့ စကားေတြေျပာ ျငင္းခုန္ရန္ျဖစ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္မ်ားကိုလည္း ျဖတ္ကနဲ သတိရလိုက္မိကာ ဆိုင္းေအာက္လုပ္ေတာ့မည့္ သူမ၏လက္က အလိုလို ရပ္တန့္သြားေတာ့သည္။ ထို့ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္သူ့ကိုမွ မေျပာျပ ျဖစ္ခဲ့ေသာ သူမ၏ နာက်င္ ေႀကကြဲစရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သူတို့ေလးေတြအား ရင္ဖြင့္ျပီး အားရပါးရ ငိုေႀကြး မိလိုက္ပါေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ သူမက အက္ဆီးဒင့္ တစ္ခုေႀကာင့္ ေအာက္ပိုင္းေသေနသည့္ အျပင္ လူ့ေလာကတြင္ ( ၆)လသာ အသက္ရွင္ခြင့္ ရေတာ့မည့္ ေသြးကင္ဆာ ေရာဂါေဝဒနာကို အျပင္းအထန္ ခံစားေနရေသာ သူ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သူမ၏ ခ်စ္သူမွာလည္း အက္ဆီးဒင့္ မျဖစ္ခင္၊ ေရာဂါေဒနာကို မခံစားရေသးခင္ အခိ်န္ေတြက ေခ်ာေမာလွပေနေသးေသာ သူမကို အလြန္ခ်စ္ကာ ဂရုတစိုက္ရွိေနခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေအာက္ပိုင္းေသ၍ ကင္ဆာေရာဂါေႀကာင့္ ေျပာင္းလဲလာေသာ သူမ၏ ေဟာက္ပက္ပက္ မ်က္လံုးမ်ား က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ဆံပင္မ်ား ပိန္လီွက်ံဳႏြဲ႕ ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ ႏွင့္ ဝီးလ္ခ်ဲေပၚမွာသာ ရွိေနတတ္ေသာ သူမကို အျပီးတိုင္ စြန္႔ခြာသြားျပီး တစ္ျခားေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္သြားခဲ့ပါေတာ့သည္။

ကံတရားက သူမကို မညာတာ အျငိဳးတႀကီး နိုင္လြန္းလွသည္။ ေသဆံုးဖို႔ကိုေတာင္ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ကြဲေႀကျပီး ေစာင့္ေနရမဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးကို ရက္ရက္စက္စက္ ဖန္တီးေပးခဲ့သည္။ ထို့ေႀကာင့္ သူမခံစားရေသာ ေဒနာေတြႏွင့္ စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ကို ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ေမ့ေဖ်ာက္ထားနိုင္ဖို့ ေခ်ာကလက္ ျမိဳ့ေတာ္ေလးထဲမွာ လည္ပတ္ရင္း ခ်က္တင္ထိုင္ကာ မေတြ႔ဘူး မျမင္ဘူးေသာ သူမ်ားႏွင့္ စကား ေျပာျခင္းကို စတင္ခဲ့မိျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ခ်က္တင္ ထိုင္ေသာအခါ သူမ အေႀကာင္း ေမးႀကသည္ကို ေျပာျပနိုင္ေသာ ခြန္အားမရွိသည့္အျပင္ သူမ ဘဝကို သူမ စိတ္ပ်က္အားငယ္ ေႀကာက္ရြံမိေနသည့္ အတြက္ေႀကာင့္ ေျပာလိုက္ေသာ သူမ၏ စကားမ်ားမွာ တဘက္လူ အတြက္ေတာ့ မလွမပ ဘုကလန္႔ မ်ားသာျဖစ္ေစခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုအေႀကာင္းေတြကို သူမ က နာၾကည္းစြာ ခ်ေရးျပီး သူတိုေလးေတြကို ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ အတန္ႀကာသည့္အထိ စကားလံုးေတြ ရပ္နားကုန္သည္။ သူမ ကိုယ္တိုင္လည္း ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔မွာ ေခါင္းငိုက္စိုိက္ခ်ျပီး သည္းထန္စြာ ငိုေႀကြးေနမိပါေတာ့သည္။

ထို့ေနာက္ ကြန္ပ်ဴတာ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ “ မမ....ရယ္ ” ဆိုသည့္ စကာလံုးေလးကို မ်က္ရည္ေတြႀကားမွာ သူမ မွဳန္ဝါးဝါးေတြ႔လိုက္ရလိုက္သည္။ သူမ က “ ငါ့ အေႀကာင္း ဘာသိခ်င္ႀကေသးလဲ ေမးႀကေလ။ သိခ်င္တဲ့ အေႀကာင္းအရာ မွန္သမွ် အကုန္သာေမးႀက အားလံုးေျဖမယ္” ဟု နာနာက်င္က်င္ ျပန္ေျပာလိုက္ျပီး သူတို႔ေလးေတြရဲ့ ေမးလာမည့္ စကားလံုးမ်ားကို ငိုေႀကြးကာ ေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ အတန္ႀကာေတာ့ “မမ ရယ္…. ေတာ္ပါေတာ့ မေျပာပါနဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ အားလံုးကို ခြင့္လြတ္ပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ မမကို ဂ်ီေတာ႔နဲ႔ စကားေျပာျပီး ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါ ခြင့္ျပဳေပးပါေနာ္ ဒီဂ်ီေတာ႕ကေန အသံနဲ႕ ေျပာခြင့္ မရဘူးဆိုရင္လည္း မမကို ဆက္သြယ္လို႔ရမဲ့ ဖုန္းနံပတ္ေလးေတာ့ ေပးပါေနာ္ ။ မမရဲ့ အသံကိုလည္း ႀကားပါရေစ ကၽြန္ေတာ္တို့ အားလံုးလည္း မမနဲ႔ စကားေျပာခ်င္ေနႀကသလို အားလံုးကလည္း အရမ္းကို ေတာင္းပန္ခ်င္ေနႀကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို့ရဲ႕ ဒီ ဆႏၵေလး တစ္ခုကိုေတာ့ လိုက္ေလ်ာာေပးပါ မမ ရယ္ ” ဆိုသည့္ စကားေလး ကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူမ စိတ္အနည္းငယ္ ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားခဲ့ျပီး သူမ၏ ဖုန္းနံပတ္ ေလးကို ေျပာျပလိုက္ပါေတာ့သည္။

၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ သူမ၏ လက္ကိုင္ဖုန္း အသံျမည္လာပါသည္။ သူမ ဖုန္းကို တုန္ယင္စြာ လွမ္းကိုင္လိုက္ျပီး ငိုသံျဖင့္ ထူးလိုက္မိသည္။ တစ္ဆက္တည္း “ မမ...ကၽြန္ေတာ္တို့ပါ ခု ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး ဖုန္းနားမွာ ရွိေနႀကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခြင့္လြတ္ေပးပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ား” ဆိုသည့္ အသံေလးေတြကိုပါ ႀကားလိုက္ရသည္။ သူမ စကားျပန္မေျပာနိုင္ေသးဘဲ ငိုေႀကြးေနမိသည္။ သူမ ငိုသံ ႀကားရေတာ့ သူတို့ ပိုျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားႀကကာ တိုးညွင္းေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ အသံေလးျဖင့္ “ မမ ရယ္ ကၽြန္ေတာ္တို့ အားလံုးက မမနဲ႔့အတူ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ ကိုလည္း ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ျပစ္လို့ မရႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိ အမွတ္ရ ေနႀကေတာ့မွာပါ ကၽြန္ေတာ္တို့ အားလံုး မ နဲ့ ထပ္တူ နာက်င္ ခံစားေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို့ လြန္ခဲ့မိတာေတြ ကိုလည္း တကယ္ရင္ထဲက လွိဳက္လွိဳက္ လွဲလွဲနဲ့ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလည္း မမရဲ႔ တကယ့္ေမာင္ေလး အရင္းေတြလိုဘဲ သတ္မွတ္ေပးပါ။ မမ မသိတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တို့ကို ေမးနိုင္သလို ကၽြန္ေတာ္တို့ နားမလည္တာေတြကိုလည္း မမကို ေမးျပီးတိုင္ပင္ ႀကမယ္ေနာ္ ။ ေနာက္ျပီး အစ္မတစ္ေယာက္ကို ေမာင္ေလးေတြက ဆိုးႏြဲ႔သလိုဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို့လည္း ဆိုးႏြဲ႕ပါရေစ ခြင့္ျပဳပါေနာ္ ” ဟု ဆိုလာသည္။ သူမ စကားျပန္မေျပာနိုင္ေသး ဆို့နင့္စြာ ငိုေႀကြးဆဲ။ ထို့ေနာက္ “ မမ ရယ္ စကားေလးေတာ့ ျပန္ေျပာပါဦးေနာ္။ ဒီမွာ မမရဲ့ ေျမးေလး သားသားက စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနျပီး စကားေတာင္ ေျပာနိုင္တဲ့ အင္အားမရွိလို့တဲ့ အိပ္ယာေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ျပီး ေတြေဝေနတယ္ ။ မ မွာ ဒီလို နာက်င္မွဳေတြ ရွိေနမွန္းမသိလို့ စခဲ့ေနာက္ခဲ့မိတာကို အျပစ္မျမင္ေပးပါနဲ့ေနာ္ ။ မရယ္ မငိုပါနဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ တကယ္ပဲ ခံစားရလို့ပါ ” ဟု ေျပာလာသည္။

ထို့ေနာက္ စကားေျပာသံေလးေတြ ေခတၱသိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ျပီး သူမ နားထဲသို့ သာယာျငိမ့္ေညာင္းေသာ ဂီတာသံေလး တစ္ခု ဖုန္းထဲမွတစ္ဆင့္ ျဖတ္သန္း စီးဆင္းလာပါေတာ့သည္။ သူမ အာရံုစိုက္ျပီး ျငိမ္သက္စြာ နားေထာင္ေနမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဂီတာသံေလးႏွင့္အတူ ဝိုင္ဝိုင္းရဲ့ ေျဖသိမ့္လိုက္ သီခ်င္းေလးကို သံျပိဳင္သီဆိုေနႀကတဲ့ သူတို့ရဲ အသံေလးေတြကိုပါ တစ္ဆက္တည္း ႀကားလိုက္ရပါတာ့သည္။ သူမ ႏွလံုးေသြးေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာပါသည္။ ဝမ္းနည္းပူေဆြးမွဳေတြက ႀကည္နူးမွု အသြင္သို့ ေျပာင္းလဲလာကာ ေအးစက္ေနတဲ့ သူမရဲ့ ႏွလံုးသားက ေႏြးေထြးတဲ့ အေငြ႔အသက္ေလးေတြ ခံစား လိုက္ရေလေတာ့သည္။ “ အိုး.....ႀကည့္စမ္း ဘယ္ေလာက္ ႀကည္နူးဖို့ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးလဲ ။ ဘဝမွာ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြနဲ့ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ အေဖာ္မြန္ေတြ၊ ေမာင္ေလးေတြ ရရွိလာလိမ့္မည္ဆိုတာ သူမ ဘယ္တုန္းကမွ ထင္မွတ္မထားခဲ့မိပါ ။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ျပီး ေသဆံုးဖို့ကိုသာ ေစာင့္ေမ်ာ္ေနရသူ သူမ အတြက္ ကံႀကမၼာက အေကာင္းမြန္ဆံုး လက္ေဆာင္ေလးကို အခ်ိန္မွီ ယူေဆာင္လာေပးခဲ့သည္ေပါ့” ဟု သူမ ႀကည္နူးစြာ ေတြးလိုက္မိသည္။

ထို႔ေနာက္ သူတို့ေလးေတြ အားလံုးႏွင့္ ဖုန္းထဲမွာ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမ၏ မ်က္ရည္မ်ားလည္း ခမ္းေျခာက္သြားခဲ့ရေလျပီ။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လိုကုန္ဆံုးသြားမွန္း သတိမထားမိခဲ့။ ျပဴတင္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အလင္းေရာင္က ႀကိဳလင့္ေနျပီ ။ သူမ အတြက္ေတာ့ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ေသာ တစ္ညတာဟာ လွပလြန္းျပီး အဖိုးထိုက္တန္လြန္းလွေသာ ည၊ သူမဘဝအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ႀကည္ႏူးစရာ ေန့သစ္ေလးေတြ ေဆာင္ယူလာေပးခဲ့ေသာ ညအျဖစ္ ဘဝမွာ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနေတာ့မည္မွာ အေသအခ်ာဘဲ ျဖစ္ေလသည္။ သူမရဲ့ ရွင္သန္ေနထိုင္ခ်ိန္ေတြ အဓိပၸါယ္ရွိလာသလို အထီးက်န္ဆန္ေသာ ခံစားမွဳမ်ားလည္း တေျဖးေျဖး မွဳန္ဝါးလာခဲ့ေတာ့သည္။ေခ်ာကလက္ျမိဳ့ေတာ္ ေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ လည္ပတ္နိုင္သလို သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျမိဳ႔ေတာ္ေလးထဲမွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးျပီး ရင္းနီးပြင့္လင္းစြာ ျငင္းခုန္လို့ရသည္။ ခင္မင္လို့ရသည္ ရင္ဖြင့္လို့ရသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုအတူ သူမတြင္ အရမ္းခ်စ္ရေသာ အေဖာ္မြန္ ေမာင္ငယ္ေလးမ်ားႏွင့္လည္း ည အေစာပိုင္းေတြမွာလည္း ခ်က္တင္ထိုင္ျပီး ဂ်ီေတာ့ေပၚမွာ စကားေတြ မ်ားခဲ့ႀကသလို ကြန္ပ်ဴတာ ပိတ္လို့ အိပ္ခါနီး အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ညတိုင္း မပ်က္မကြက္ ဖုန္းထဲကေန ဂီတာတီးျပီး သီခ်င္းဆိုျပႀကသည္ကို ႀကည္နူးစြာ နားေထာင္ေနခဲ့ရပါသည္။

သီခ်င္းဆို၍ ျပီးလ်ွင္ေတာ့ သူတို့ေလးေတြ အားလံုးနွင့္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ စကားေျပာရပါေသးသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို မေမးမိ စကားမေျပာခဲ့ မိလ်ွင္ေတာ့ ထို တစ္ေယာက္က သူမကို စိတ္ေကာက္ျပီး “သူ႕ကို မခင္လို့ ဂရုမစိုက္လို့ စကားမေျပာတာ မေမးတာ ”ဟုဆိုျပီး ရစ္ပါေတာ့သည္။ ထိုသို့ အရစ္ခံရေတာ့ သူမ ကစိတ္မဆိုးဘဲ ပိုျပီးဝမ္းသာ ႀကည္နူးမွဳ ျဖစ္ရသည္။ သူမ အေပၚထားရွိေသာ သူတို့၏ ခင္မင္မွဳေလးေတြကိုလည္း သူမ တကယ္ပဲ တန္ဖိုးထား ျမတ္နိုးခဲ့မိေလသည္။ သူမ၏ ေျခာက္ေသြ႕အထီးက်န္ေနေသာ ဘဝ ႏွင့္ ၊ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ျပီး ေသဆံုးဖို့ အခ်ိန္ကို ေဝဒနာေတြျဖင့္ ခံစားျပီး ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရသူ သူမ အတြက္ေတာ့ အလိုအပ္ဆံုး အရာက ေရႊ ေငြ စည္းစိမ္ေတြ မဟုတ္ ၊ စစ္မွန္ေသာ ေမတၱာတရားႏွင့္ ႀကင္နာ ဂရုစိုက္မွဳေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။


သူမ ပိုင္ဆိုင္ရေသာ အခ်ိန္ေတြကလည္း တေျဖးေျဖးႏွင္႔ ကုန္ဆံုးလာ ခဲ့ေလျပီ။ ထိုသို့ စိတ္ထားေကာင္း၍ မြန္ျမတ္ေသာ သူမ၏ ေမာင္ငယ္ေလးမ်ားကို မေသခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ ျမင္ေတြ႔သြားခဲ့ရရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္ေလမလဲဟု ေတြးမိလိုက္ေတာ့ သူမ၏ ရင္ဘတ္က ဆစ္ကနဲ နာက်င္လာမိသည္။ ထို့ေနာက္ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ျဖစ္ေနေသာ ဆံပင္မ်ားကို လက္ကအလိုလို စမ္းမိျပီး ေဟာက္ပက္ပက္ ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားက ပိန္လွီခ်ိနဲ႔ေနေသာ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေပၚသို့ ေဝ့ဝဲႀကည့္လိုက္မိသည္။ ထို့ေနာက္ သူမ အသံမထြက္ဘဲ တစ္ခ်က္ ရွိဳက္မိလိုက္ပါေတာ့သည္။





ခရမ္းျပာက်ဴးလစ္


ဒီပို႕ေလးက ေဆြေလး ေရးတာမဟုတ္ပါ။ေခ်ာကလက္ၿမိဳ႕ေတာ္မွ ၿမိဳ႕သူတစ္ေယာက္ေရးထားေသာ ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ဘေလာ႕ေမာင္ႏွမ မ်ားလဲ ဖတ္ေစခ်င္လို႕ ကူးၿပီးတင္ေပးလိုက္တာပါ။

ရာသီစာ အလြမ္း

ရာသီက..ေဆာင္း
တုန္ကာေလ ခ်မ္းရမယ္႕
သည္အခ်ိန္..
မွားကာေလ ေနေရာ႕သလား
ညိႈ႕မႈိင္းမိႈင္း အာကာၿပင္၀ယ္
ညိဳမည္းကာ သည္းမစဲတယ္..။ ။

ဒီရာသီ မွတ္မမွားရင္ၿဖင့္
ေငြႏွင္းေတြစီကာ က်တဲ႕
ဒီ..ေဆာင္းလရာသီပါ..
ဘယ္႕အေရး မစဲသာပဲ
ေရႊမိုးရယ္ညိဳေနရတယ္
ဥတုေတြေဖာက္ၿပန္
မုတ္သံုေလ မွားေရာ႕သလား...။ ။

ေတာ္ရာမွာ ပစ္ကာထားလို႕
ေနသာယံု ေမ႕ထားတဲ႕
အလြမ္းရယ္.......
မုတ္သံုေလ မွားၿပန္ေတာ႕
ၿပန္ေၾကာ႕ကာ ဒီရင္ခြင္ကို
ညိႈးကာေလ သူမစဲ.
ေဆာင္းလိုပင္ .
သူစိမ္႕ကာ ေအးေနေသးတယ္..။ ။

ကာကြယ္မဲ႕ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြၾကား
အိမ္မက္ေတြ တစ္ကယ္ၿဖစ္လာႏိုးနဲ႕
ရာသီေတြေၿပာင္း ၾကာေညာင္းကာ
ေနေပမယ္႕..
တိုက္ဆိုင္လို႕ သတိရရင္ၿဖင့္
သိပါေစ ရည္ညြန္းရင္း..
ရင္တြင္းမွာ ၾကိတ္ေတြးမိတယ္
ယေန႕တိုင္...
လြမ္းေနေသးတယ္...။ ။



ဒီကဗ်ာေလးကေတာ႕ ဒီေန႕ အံု႕မႈိင္းမႈိင္းရာသီဥတုေၾကာင့္ရယ္ ၿပီးေတာ႕ ရံုးမွာအားေနတာရယ္ေၾကာင့္ ေရးၿဖစ္သြားတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ အဲလိုရာသီဥတုက ဘာလိုမွန္းမသိ တစ္ခုခုကို လြမ္းေနသလိုပဲ..
ပံု ေလးကေတာ႕ ထံုးစံအတိုင္း internet ကရွာသံုးထားတာေပါ့။

ဘေလာ႕လာလည္ၾကေသာ ေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႔ ရႊင္လန္းၾကပါေစေနာ္။

ကမၻာငယ္ရဲ႕နိဒါန္း

ထမင္းစားလို႔အသက္ရွင္

ထမင္းရွင္ဟာဘယ္သူလဲ။
ထမင္းဆိုတာဆန္ကလာ
ဆန္ကိုရွာတာဘယ္သူလဲ။
မိသားစုတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ရာ
ျပည့္စံုေစတာဘယ္သူလဲ။
ျပည့္စံုေစဖို႔ ေငြကိုရွာ
ေခါင္းေဆာင္ေနတာဘယ္သူလဲ။

ေျမကမၻာ၀ယ္ေသခ်ာမတ္မတ္
ထူေထာင္ရပ္ကာ လူျဖစ္လာေရး
အသက္ေပးတာ အေမသာဟု
ေမတၱာခ်ိန္ခြင္ ပိုေစခ်င္လည္း
အရွင္ဗုဒၶေဟာျပအလို
မိကိုလက္်ာ ဘကိုလက္၀ဲ
အရွိပဲေလ..
လက္၀ဲမပါ
ဘယ္မွာ ျပည့္စံုေလမည္နည္း။

အေမ့ေမတၱာ လေရာင္ျဖာဆို
အေဖဟာေနမင္း ထိန္ေျပာင္၀င္းလိမ့္
လင္းအားႀကီးလို႔ေရာင္နီလာ
ေနမင္းပါ၀ါ မေမ့ပါႏွင့္။
မိသားစု၀ယ္ ကမၻာငယ္ကို
လူထဲကလူ လူႏွင့္တူဖို႔
နံနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္ျငား
ခ်စ္သားေမာင္လွ ထမင္း၀ဖို႔
ညေနခ်ိန္ေရာက္ ဆည္းဆာေတာက္က
သမီးမေခ်ာ ရယ္ရႊင္ေမာဖို႔
ေန႔ေရာညပါ မအားရွာခဲ့။

အိမ္ရွင္ဇနီး ၾကင္ဘက္မီးကို
မညီးမညဴ စိတ္ၾကည့္ျဖဴဖို႔
ေနပူမမႈ ႏွင္းထုမျမင္
မိုးလွ်င္ မေၾကာက္
ေလွ်ာက္ခဲ့သည့္လမ္း ခရီးၾကမ္းရွ
ဘ၀ဇာတ္ခံု ကႀကိဳးစံုခဲ့။

ထိုေၾကာင့္သာေလ
မေတြေ၀ႏွင့္
အေမ့ပမာ
ေဖ့ေမတၱာကို ကမၻာမွာရွိ
လူတိုင္းသိေအာင္
ကေလာင္တစ္ခ်က္ မွင္တစ္စက္ျဖင့္
ေရးကြက္ကိုရွာ ကဗ်ာေမာ္ကြန္း
ထပ္ဆင့္ညြန္းခ်င္
ေက်းဇူးတင္ၿပီး ခ်စ္တယ္အေဖ......................။
အေဖကိုခ်စ္တတ္ေသာ သူမ်ားျဖစ္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း................