Wednesday, 3 November 2010

ကမၻာငယ္ရဲ႕နိဒါန္း



ထမင္းစားလို႔အသက္ရွင္
ထမင္းရွင္ဟာဘယ္သူလဲ။
ထမင္းဆိုတာဆန္ကလာ
ဆန္ကိုရွာတာဘယ္သူလဲ။
မိသားစုတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ရာ
ျပည့္စံုေစတာဘယ္သူလဲ။
ျပည့္စံုေစဖို႔ ေငြကိုရွာ
ေခါင္းေဆာင္ေနတာဘယ္သူလဲ။

ေျမကမၻာ၀ယ္ေသခ်ာမတ္မတ္
ထူေထာင္ရပ္ကာ လူျဖစ္လာေရး
အသက္ေပးတာ အေမသာဟု
ေမတၱာခ်ိန္ခြင္ ပိုေစခ်င္လည္း
အရွင္ဗုဒၶေဟာျပအလို
မိကိုလက္်ာ ဘကိုလက္၀ဲ
အရွိပဲေလ..
လက္၀ဲမပါ
ဘယ္မွာ ျပည့္စံုေလမည္နည္း။

အေမ့ေမတၱာ လေရာင္ျဖာဆို
အေဖဟာေနမင္း ထိန္ေျပာင္၀င္းလိမ့္
လင္းအားႀကီးလို႔ေရာင္နီလာ
ေနမင္းပါ၀ါ မေမ့ပါႏွင့္။
မိသားစု၀ယ္ ကမၻာငယ္ကို
လူထဲကလူ လူႏွင့္တူဖို႔
နံနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္ျငား
ခ်စ္သားေမာင္လွ ထမင္း၀ဖို႔
ညေနခ်ိန္ေရာက္ ဆည္းဆာေတာက္က
သမီးမေခ်ာ ရယ္ရႊင္ေမာဖို႔
ေန႔ေရာညပါ မအားရွာခဲ့။

အိမ္ရွင္ဇနီး ၾကင္ဘက္မီးကို
မညီးမညဴ စိတ္ၾကည့္ျဖဴဖို႔
ေနပူမမႈ ႏွင္းထုမျမင္
မိုးလွ်င္ မေၾကာက္
ေလွ်ာက္ခဲ့သည့္လမ္း ခရီးၾကမ္းရွ
ဘ၀ဇာတ္ခံု ကႀကိဳးစံုခဲ့။

ထိုေၾကာင့္သာေလ
မေတြေ၀ႏွင့္
အေမ့ပမာ
ေဖ့ေမတၱာကို ကမၻာမွာရွိ
လူတိုင္းသိေအာင္
ကေလာင္တစ္ခ်က္ မွင္တစ္စက္ျဖင့္
ေရးကြက္ကိုရွာ ကဗ်ာေမာ္ကြန္း
ထပ္ဆင့္ညြန္းခ်င္
ေက်းဇူးတင္ၿပီး ခ်စ္တယ္အေဖ......................။
အေဖကိုခ်စ္တတ္ေသာ သူမ်ားျဖစ္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း................

No comments:

Post a Comment

ေၿပာၿခင္ေသာစကားလံုးေလးမ်ား ေရးခဲ႕ေပးေနာ္......