အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း - ၇)

သူငယ္႕ ကိုခ်စ္ပါသည္။ဒါေပမယ္႕ ငိုၿပီးေၿပးထြက္လာေသာ ငယ္႕ မ်က္ႏွာေလး ၿမင္လိုက္ေတာ႕ သူ႔ရင္မွာ နာက်င္ရသည္။ ဘာအတြက္မ်ား ငယ္႕ ကို ထပ္ၿပီးငိုေၾကြးေစေတာ႕ မွာလဲ။ ေနပါေစေတာ႕ ေလ..ေနပါေစေတာ႕ .. ကိုသု ေက်ာင္းေရွ႕ တြင္ ရပ္ထားေသာ သူ႕ ကားေပၚၿပန္တက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ႕ အိမ္အၿပန္လမ္းကို သူေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ဒါေပမယ္႕ သူ႕ရင္ဘတ္ၾကီး တစ္ခုလံုးေတာ႕ ဟာတာတာ ...

(ႏုငယ္)ေမာင္ေလးေရ ဒီဘက္ကို ခဏ။ဒီလက္ဖက္ရည္ေလးကို နည္းနည္းေလာက္ၿပန္ၿပင္ေပးပါလား။ ႏို႕ ဆီနည္းနည္း သၾကားနည္းနည္း ထည့္ေပးေနာ္..

(စားပြဲထိုး) ဟုတ္ကဲ႕ အစ္မ ရ.မယ္..

(ထြန္းသစ္) ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ ငယ္ အရင္က က်စိမ္႕ ေသာက္ၿပီးေတာ႕ ခုမွ

(ႏုငယ္) အဟင္း လက္ဖက္ရည္က ေမာင့္ အခ်စ္လိုပဲ ေမာင္ရဲ႕ နည္းနည္း ခါးေနလို႕ ႏို႕ ဆီေလး သၾကားေလး ထည့္ေရာလိုက္ မွ ေတာ္ရံုၾကတာ..

(ထြန္းသစ္) ဟားဟား လုပ္ေတာ႕ မယ္ ငယ္ကေတာ႕ ။ ဒါဆို ေမာင္လည္း မုန္႕ ဟင္းခါးထဲ ငံၿပာရည္ နည္းနည္းေလာက္ ထပ္ ထည့္ ရမယ္ထင္တယ္..ႏုငယ္ ရဲ႕ အခ်စ္က နည္းနည္းမ်ားေပါ့ ေနသလားလို႕

(ႏုငယ္)အမယ္ေလး ေမာင္ ကသာေပါ့တယ္ ထင္ေနတာ ငယ္ကေတာ႕ အိမ္ၿပန္ေရာက္ရင္ ေသြးတက္ကိန္းရွိတယ္။

(ထြန္းသစ္) အမ္ ဘာလို႕ ။

(ႏုငယ္) ဒီေန႕ ေမာင္နဲ႕ ငယ္႕ အေၾကာင္း တရား၀င္ အေမ႕ ကို အသိေပးလိုက္ေတာ႕ မယ္။ ရိပ္မိေနတာေတာ႕ ၾကာၿပီထင္တယ္. ငယ္ ဘာေၿပာမလဲ ဘာလုပ္မလဲဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနပံုပဲ။ ခုတစ္ေလာ အေမ ေမးတဲ႕ ေၿပာတဲ႕ စကားေတြက နည္းနည္း ဆန္းေနတယ္ ေမာင္ရဲ႕ ..

(ထြန္းသစ္) ဘာလို႕ မ်ား ေလၿငိမ္ရပ္၀န္းမွာ မေနခ်င္ရတာလဲ ငယ္။

(ႏုငယ္)လိမ္ရ ညာရတာကို ငယ္ကိုယ္တိုင္ မုန္းတယ္။

(ထြန္းသစ္) အင္း ငယ္ အစအရာရာအတြက္ ၿပင္ဆင္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ႕ ..သေဘာပဲေလ။ ဒါေပမယ္႕ ..

(ႏုငယ္) စိတ္ခ်ပါေမာင္ ငယ္ က အၿမဲတမ္း ေမာင့္ ဘက္ကပဲ ရပ္တည္မွာပါ။ တစ္ခုပဲ ငယ္႕ ကို ေမာင္ မလိမ္နဲ႕ ။ ဘယ္ေတာ႕ မွ မလိမ္မိေစနဲ႕ ။ ၿပီးေတာ႕ ငယ္ ေမာင့္ကို ခ်စ္ရက်ဳိးနပ္ခ်င္တယ္ ။ ၿဖစ္မလား ေမာင္...

(ထြန္းသစ္) ဟုတ္ကဲ႕ ပါခင္ဗ်ာ ..ဒါေပမယ္႕ ေမာင္ ကေတာ႕ တစ္ခါတစ္ခါ ငယ္ လိမ္ေၿပာတာေလးကိုပဲ ၾကားခ်င္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အမွန္အတိုင္း မေၿပာပါနဲ႕ လားငယ္။

(ႏုငယ္)အဟင္း.. ေမာင္ကလည္းေလ တစ္ခါတစ္ခါ အမွန္တရားကို ၾကားရတာ နားခါးခ်င္ခါးမယ္ ဒါေပမယ္႕ အဲဒါကမွ တစ္ကယ္႕ အႏွစ္သာရေမာင္ရဲ႕ ။ ႏႈတ္ဖ်ားကေန ေမာင့္ သေဘာလို႕ ခြ်ဲၿပီးေၿပာလိုက္တာက ၾကားရတာ ခ်ဳိသာေနေပမယ္႕ အဲဒီ စကားေလးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဓါးထက္ထက္ တစ္ေခ်ာင္မ်ားကပ္ပါလာမယ္ဆိုရင္ ေမာင္ ဘယ္လိုကာကြယ္မလဲ ..

(ထြန္းသစ္) ေတာ္ပါၿပီကြာ.. ေမာင္ ငယ္နဲ႕ စကားၿပိဳင္မေၿပာေတာ႕ ပါဘူး။ ငယ္ကေလ ခုလိုအခ်ိန္မ်ဳိးဆို အရမ္းခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းတယ္။ အင္း ဒါေပမယ္႕ ..

(ႏုငယ္) ေမာင္ နားလည္ထားဖို႕ က ေမာင့္ အရင္ရည္းစားေတြနဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ သတိေပးၿပီး ႏွိပ္ကြပ္ေနတာ ကို ေၿပာတာလား။ အဲဒါက ေမာင္ မွားထားခဲ႕ လို႕ ေလ။ ငယ္ ေမာင့္ ကို ယံုၾကည္ဖို႕ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုလိုတယ္။ ဥပမာ ကြာ ခု ငယ္ က ေမာင့္ရဲ႕ ခ်စ္သူ..

(ထြန္းသစ္) အင္း..ဟင္.. ဒါေပါ့

(ႏုငယ္) ငယ္႕ စိတ္ထဲမွာ ေမာင္ကလြဲရင္ တစ္ၿခားေယာက္က်ားေလးေတြကို စိတ္လဲမ၀င္စားဘူး။ ၿပီးေတာ႕ ေမာင့္ ကိုဘယ္ေယာက္က်ားေလးနဲ႕ မွ မႏႈိင္းယွဥ္ဖူးဘူး။ ေမာင့္ ဘက္ကေပးသေလာက္နဲ႕ ငယ္ေက်နပ္ႏိုင္တယ္။ နားလည္ေပးႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ေမာင့္ရဲ႕ စိတ္ကို ငယ္ အရမ္းနားလည္ေနတယ္။ အဲဒါ ခက္တာပဲ..

(ထြန္းသစ္) အမ္ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ငယ္

(ႏုငယ္)ဒီလိုေလ ေမာင့္ရဲ ဗီဇ ကိုက အရာရာကို လြယ္လြယ္နဲ႕ မစဥ္းစားပဲ လုပ္တတ္တယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေမာင့္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ငယ္ ရွိေနၿပီသားဆိုတာကိုလဲ ငယ္သိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ တစ္ၿခား လွတပတ ေကာင္မေလးေတြကို ၿမင္ရင္ ေမာင့္ မ်က္စပစ္ေနတာလဲ ငယ္သိတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ဘာရယ္ဟုတ္ဘူး ဟိုသူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးက လာေခၚလိုက္ ေမာင္ပါသြားလိုက္။ ဒါေပမယ္႕ ဘာမွေတာ႕ မဟုတ္တာ ငယ္သိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ငယ္႕ ရဲ႕ အေမ မသိဘူး။ ေမာင့္ ကို ငယ္႕ မိဘေတြနဲ႕ အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး ခ်စ္ထားရတာ ကို သိပါတယ္ေနာ္။ မေတာ္လို႕ မ်ား ငယ္႕ မိဘေတြမ်ား ေမာင္ဒီလိုေကာင္မေလးေတြနဲ႕ တြဲတာ ေတြ႕ သြားရင္ ..

(ထြန္းသစ္) အင္း..ဟင္

(ႏုငယ္) ငယ္ ကေရာ ဒါဟာ ကြ်န္မကို တစ္ကယ္ခ်စ္ေနတဲ႕ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ပါလို႕ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ၿပီးေၿပာရမလဲ။ ၿပီးေတာ႕ ငယ္ခ်စ္ရတာက ေမာင္မွ ေမာင္ပဲ ဒါေပမယ္႕ ေမာင္ ခ်စ္ေနတာက ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ခ်စ္တယ္လို႕ ေၿပာေနေပမယ္႕ တစ္ခါတစ္ခါ ေလးေလးနက္နက္ မရွိသလိုပဲ..ဒါေၾကာင့္မို႕ ေမာင့္ကို ငယ္ မယံုၾကည္ေသးဘူး..ဒီေတာ႕ ငယ္လဲ ေမာင့္ ကိုပဲ လက္ထပ္မွာ ယူမွာလို႕ ညာမေၿပာႏိုင္ေသးဘူး.

(ထြန္းသစ္) ကြာ ..ငယ္ကလဲ ေကာင္းခန္းေရာက္မွ လုပ္ၿပီး။ ကိုယ္႕ ခ်စ္သူက ကိုယ္႕ ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း နားလည္ေၾကာင္း ဖီလး္ တက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္မွ ေမာင့္ ကို မယူႏိုင္ဘူးတဲ႕ .. ငယ္ ဒီေလာက္ခ်စ္ေနမွပဲ ဘာလို႕ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ယူမယ္ လို႕ မေၿပာႏိုင္ရတာလဲ..

(ႏုငယ္) ေမာင္ မွားၿပီး ခ်စ္ေနတာမွန္တယ္ ဒါေပမယ္႕ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕ သူက ဒီလိုလူမ်ဳိးပါလားဆိုတာကို စိတ္ထဲမွာ မသိခ်င္တာ. ေမာင့္ ကိုအဲလိုလူမ်ဳိး မၿဖစ္ေစခ်င္တာ. ေမာင့္ကိုယ္လဲ ငယ္ ခ်စ္ေနသလိုပဲ ခ်စ္ေနေစခ်င္တာ။ ငယ္ခံစားမိတာကေတာ႕ ငယ္ခ်စ္သေလာက္ ေမာင္ဆီက ၿပန္မရဘူးဆိုတာပဲ။


(ထြန္းသစ္) ကဲ ေတာ္ၿပီ ၿပန္မယ္။ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ငယ္နဲ႕ ေတြ႕ တိုင္း ဒါပဲ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနေတာ႕ တာပဲ။ ေမာင္ ေသခ်ာ တယ္ တစ္ကယ္တမ္း အခ်ိန္က်ရင္ ေမာင္ ယူမယ္႕ မိန္းမ ကငယ္ပဲ ၿဖစ္ရမယ္။ ၿပီးေတာ႕ ေမာင့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ငယ္ က ေမာင့္ရဲ႕ ခ်စ္သူပါဆိုတာ တိတိလင္းလင္း ေၾကညာၿပီးသား။ ငယ္႕ ကိုလဲ အားလံုးက သိၿပီးသား။ ဒါေပမယ္႕ တစ္ခါတစ္ေလ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးေတြက လိုအပ္လို႕ အကူအညီေတာင္းလာရင္ေတာ႕ ေမာင္ လဲ..


(ႏုငယ္) အင္းပါ အင္းပါ... ဟြန္း ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ ေမာင့္ရဲ႕ ၅ ေပ ၅ လက္မ အရပ္ရယ္ ၿပီးေတာ႕ နည္းနည္း ၾကည့္လုိ႕ ေကာင္းေနတဲ႕ ေမာင့္ ရုပ္ရည္ရယ္ ၿပီးေတာ႕ လူတိုင္းကို ခင္မင္ႏွစ္လိုစြာ ၿပံဳးၿပတိုင္းေပၚေနတဲ႕ သြားတက္ကေလးေတြရယ္
အဲဒါေတြအကုန္လံုးကို ပလတ္စတစ္ ဆာဂ်ယ္ရီ လုပ္လိုက္လို႕ ရရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္.


(ထြန္းသစ္) ဟားဟားဟား... ငယ္က ေတာ႕ ကြာ သူစိတ္ခ်ဖို႕ အေရး ခ်စ္သူ ကို ပလတ္စတစ္ ဆာဂ်ယ္ရီေတာင္ လုပ္ အုန္းမတဲ႕ ..ဒါေလးေတာ႕ ခ်မ္းသာေပးပါကြာ .. အေမ ေပးတဲ႕ ရုပ္ရည္ေလးပါ. တစ္ကယ္ဆို ငယ္လဲ ခ်စ္ဖို႕ အလြန္ေကာင္း ေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါကြာ။ ငယ္က သာ ခပ္တည္တည္ၾကီးေနေနလို႕ ..


(ႏုငယ္) ေမာင့္ ကိုခ်စ္တာ ေခ်ာလို႕ ခ်စ္တာမွမဟုတ္တာေမာင္ရဲ႕ ။ မေခ်ာလဲ ဘာအေရး. အေရးၾကီးတာက တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ သံေယာစဥ္ၾကီးၿပီး နားလည္မႈရွိဖို႕ သာ အဓိက..

(ထြန္းသစ္) ကဲပါ ေမာင့္ ကိုစိတ္ခ် ေသခ်ာတယ္ ေမာင္ ငယ္ေၿပာသလိုေနမယ္ ဆင္ၿခင္မယ္ ငယ္သာ ေမာင့္ေဘးနားမွာ ရွိလို႕ ကေတာ႕ အရာအားလံုးငယ္႕ သေဘာ. ၿပီးေတာ႕ ေမာင္လည္း ေနာင္တရေနပါၿပီကြာ အရင္ကသာ ေမာင္ စိတ္ထင္ရာ ဇြတ္မလုပ္ ခဲ႕ ဘူးဆိုရင္ ခုခ်ိန္မွာ ငယ္႕ မိဘေတြဘက္က ဒီေလာက္ထိ ခါးခါးသီးသီးၿဖစ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေမာင္ ဆိုးခဲ႕ လို႕ ..

(ႏုငယ္) အဲဒီ ငယ္သာ ေဘးနားမွာရွိရင္ဆိုတဲ႕ စကားလဲမၾကိဳက္ဘူး။ ေမာင္ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ပဲ ငယ္ရွိရွိမရွိရွိ ေမာင္ ကိုယ္႕ဘာသာကိုယ္ မွန္ကန္တဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ႏိုင္ရမွာေပါ့။ ေမာင္က အရည္အခ်င္းရွိတဲ႕ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ပဲ ဟာ..

(ထြန္းသစ္) ဟင့္အင္း ငယ္နဲ႕ ေမာင္ စိတ္သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္တာ အဲဒီေနရာေတြပဲ.. ေမာင့္ကေတာ႕ ခ်စ္ခ်င္းရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်င္းနဲ႕ ပဲ အသက္ရွင္တယ္။ ငယ္ ကေတာ႕ ဦးေဏွာက္ရဲ႕ ေစစားရာ အတိုင္း ၿဖစ္သင့္တာေတြနဲ႕ ဘ၀ကို အသက္ရွင္တယ္..
ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ ကလည္းတစ္ခါတစ္ခါ ငယ္ ေမာင့္ကိုခ်စ္ေနတာနဲ႕ ၿဖစ္သင့္တာနဲ႕ ယွဥ္လိုက္ရင္ ေမာင့္ စိတ္ေတြထိုင္းမႈိင္းေလးလံသြားတယ္။ ငယ္တစ္ေယာက္တည္း ေမာင့္ရဲ႕ စိတ္ကို နားလည္တာမဟုတ္ဘူး ေမာင္လဲ ငယ္႕ ရဲ႕ စိတ္ကို နားလည္တယ္ ငယ္...

ႏွစ္ေယာက္သား ခဏမွ် ၿငိမ္သက္သြားၾကသည္။ ခဏေနေတာ႕ ငယ္ ထြန္းသစ္ လက္ဖမိုးေလးကို ၾကင္နယုယစြာ အုပ္မိုး ကိုင္ဆုပ္ လိုက္ရင္း...

(ႏုငယ္) ေမာင္..

(ထြန္းသစ္) ဟင္..

(ႏုငယ္) မတူညီတာရွိရင္ နားလည္မႈေတြနဲ႕ ညိွယူၾကမယ္ေလ..

(ထြန္းသစ္) အင္း.. ေနာက္ဆိုေမာင္လဲ စိတ္ထဲမွာ စိတ္ညစ္စရာရွိရင္ ေမာင့္ရဲ႕ စိတ္ကို ထင္ရာ မစိုင္းေတာ႕ ဘူးေနာ္.

(ႏုငယ္)အင္း..

ထြန္းသစ္ ငယ္႕ လက္ကေလးကို အားမလိုအားမရ ၿပိဳင္ဆုပ္ကိုင္လုိက္ရင္း

(ထြန္းသစ္) ငယ္ သိလား ..ငယ္ နဲ႕ ခြဲရမယ္႕ အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေတြကို မုန္းတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ခုခ်ိန္ထိ ငယ္နဲ႕ နီးစပ္ေအာင္ ကိုယ္႕ ဘာသာ ကိုယ္ မၾကိဳးစားႏိုင္ေသးတဲ႕ ကိုယ္႕ ကိုယ္ကို လဲမုန္းတယ္။ ၿပီးေတာ႕

(ႏုငယ္) ေမာင္..

(ထြန္းသစ္) ဟင္

(ႏုငယ္) ငယ္ တို႕ ၿပန္ၾကရေအာင္. ၾကိဳးစားၾကတာေပါ့ ေမာင္ရယ္ ေနာ္..

(ထြန္းသစ္) အင္း..ဒါေပမယ္႕ ေမာင္ေလ...

(ႏုငယ္) ေတာ္ပါၿပီ ေမာင္ရယ္။ ဘာလို႕ စိတ္ဓာတ္က်စရာ စကားေတြေၿပာေနမလဲ။ ေမာင္ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ငယ္ သိပါတယ္။ ဒါဆို ေက်နပ္ေတာ႕ ေနာ္.

ထြန္းသစ္ မခ်င့္မရဲ ငယ္႕ လက္ကေလးကို ၿပန္လႊတ္ေပးလိုက္ရင္း စိတ္ထဲမွာ သက္ၿပင္းေမာၾကီးမ်ားသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ခ်ေနမိေတာ႕ သည္။ ၿပီးေတာ႕ စိတ္ထဲမွလဲ ေမာင့္ဘက္မွာ အၿမဲတမ္းရပ္တည္ေပးပါ ငယ္ရယ္လို႕ လဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ေၿပာေနမိသည္။
တစ္ခါတစ္ခါ ငယ္႕ ကိုခ်စ္ရလြန္းလို႕ သူ႕ အသက္ရႈေတြေတာင္ ၾကပ္ခ်င္သည္။ မြန္းၾကပ္လြန္းေနသည္။ ငယ္႕ ကိုဆံုးရံႈးရမွာ ကို သူေသမေလာက္ေၾကာက္ပါသည္။ ဒါေပမယ္႕ ငယ္႕ ကိုခ်စ္ရတာ ၾကိဳးတန္းေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ေနရသလိုပင္။ စိတ္ထဲမွာ တစ္ထင့္ ထင့္ ငါ့ကို သူဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္အၿပစ္ေၾကာင့္ လမ္းခြဲစကားေတြ ဆိုလာေလမလဲ.. သူလဲ သတိထားၿပီးေနသည္။
အဘယ္႕ ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ ငယ္ေၿပာသလို ဘာမွ မစဥ္းစားပဲ လြယ္လြယ္ကူကူလုပ္တတ္သေလာက္ ငယ္သည္ အရာရာကို ေစ႕ ေစ႕ စပ္စပ္ စဥ္းစား ၿပင္ဆင္ၿပီးမွသာ သူလုပ္ခ်င္တာကို တစ္ထစ္ခ်င္းအကြက္ခ်ၿပီး လုပ္တတ္သည္ကို ထြန္းသစ္ နားလည္ထားသည္ သိထားသည္။ သူႏွင့္ငယ္ခ်စ္သူၿဖစ္လာခ်င္းသည္ ငယ္၏ စိတ္ကေလး တစ္ဒဂၤလြတ္ထြက္ေသာ အခ်ိန္၌ ငယ္သည္ မလူးသာမလြန္႕ သာ ႏွလံုးသားပိုက္ကြန္ထဲ က်ခဲ႕ ရသည္ မဟုတ္ပါလား....

အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း -၆)

ေမာင္နဲ႕ ေတြ႕ ၿပီးေနာက္ ေနာက္ရက္ေတြမ်ား ေတြ႕ အုန္းမလားရယ္လို႕ ေမ်ွာ္လင့္မိေသာ္လည္း မေတြ႔ခဲ႔ပါ။တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ ေမွ်ာ္လင့္ ေနမိေသာ္လည္း ေမွ်ာ္သူကေတာ႕ ေရာက္မလာခဲ႕ ။ စိတ္ထဲမွာအလိုလိုသိေနသလို ေမာင္ ေရာက္ကိုေရာက္လာရမည္ဟု လည္း စိတ္ထဲမွာထင္ေနမိသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေသာၾကာေန႕ သာေရာက္လာသည္ ေမာင့္ရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေလးမွ်ေတာင္ သူမ မေတြ႕ ေသး..ဟူး..ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေမွ်ာ္ေနရမွာလဲ ေမာင္.. ေနာက္ထပ္ ေမာင္ နဲ႕ ထပ္ေတြ႕ ဖို႕ ကံၾကမၼာကဖန္တီးေပးတဲ႕ အခ်ိန္ထိ သူမေစာင့္ရအုန္းမည္။ အေတြးမ်ားႏွင့္ပင္ ေနရတာ မြန္းၾကပ္လာသည္။ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ မေနခ်င္ေတာ႕ ။ ေအးေအးေဆးေဆး တစ္ေနရာမွာ တစ္ေယာက္တည္း သြားထိုင္ေနခ်င္မိသည္။ ေတြးေနၾကာသည္ သြားထိုင္လိုက္တာက စိတ္ေပါ့ပါးသြားမည္ထင္သည္။ သူမ စိတ္ကူးႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္းထြက္လာခဲ႕ သည္။ စိတ္ထဲမွာ အားမလို အားမရႏွင့္ ေနမထိထိုင္မသာၿဖစ္ေနသည္။ ဘာကို သူမ ေတာင့္တေန လိုခ်င္ေနမွန္းမသိ။ စိတ္ရွိလက္ရွိသာ ေမာင္ ေရ လို႕ အားရပါးရ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။

(ႏုငယ္) ဟင္း.. ေမာင္ ရယ္ ရွင္ဟာေလ ကြ်န္မကို ေလာကၾကီးမွာ ဒုကၡအေပးဆံုးလူတစ္ေယာက္ပဲသိလား။

(ထြန္းသစ္) အဟင္း ဒုကၡေပးတာက ေမာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုငယ္ ကသာ ကိုယ္႕ ဒုကၡ ကုိယ္ရွာေနတာ။

(ႏုငယ္) အဲ.. ဟင္ နင္..နင္..

(ထြန္းသစ္) နင္ေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနပါနဲ႕ ။ ခုနကလိုပဲ ေခၚလိုက္တာ မေကာင္းဘူးလား။

(ႏုငယ္) ငါ ရည္ရြယ္ၿပီး ေမာင္ လို႕ ေခၚတဲ႕ သူဟာ နင္ပါလို႕ ဘာၿဖစ္လို႕ တထစ္ခ် ထင္လိုက္ရတာလဲ ထြန္းသစ္။ နင္ၿဖစ္ခ်င္မွ လဲ ၿဖစ္မွာပါ..

(ထြန္းသစ္) နုငယ္ ဘာၿဖစ္လို႕ ဟန္ေဆာင္ေနအုန္းမွာလဲ။

(ႏုငယ္) နင္..ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕ အခ်စ္ကို ငါဘယ္လို ယံုရမလဲဆိုတာ အရင္ ရွင္းၿပတာ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္။

(ထြန္းသစ္) ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ ႏုငယ္

(ႏုငယ္) မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနပါနဲ႕ ထြန္းသစ္ရယ္။ နင့္မွာ တစ္ၿခားေကာင္မေလးေတြရွိေနတာ ငါသိေနတာပဲ။ ၿပီးေတာ႕ နင္ ငါ့ေရွ႕ ကေန ႏွစ္နဲ႕ ခ်ီၿပီး ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနႏုိင္တာပဲ။ နင့္ကိုယ္နင္ သိပ္ၿပီးအပိုင္တြက္လြန္းတယ္ဟ။ ငါ အဲေလာက္ထိ မိုက္မဲ တဲ႕ မိန္းမ မဟုတ္ဘူး။

(ထြန္းသစ္) ဟုတ္ပါတယ္ နင္ မမိုက္မဲ ဘူးဆိုတာ ငါသိၿပီးသား ဒါေၾကာင့္လဲ နင့္ အေမၾကီးပါးစပ္ကေန တတြတ္တြတ္ရြတ္ေနတဲ႕ ဆရာ၀န္ေလာင္းၾကီး ကုိသု ကိုလက္ခံလိုက္တယ္ေပါ့။ၿပီးေတာ႕ သမီးအလိမၼာတုံးၾကီးေပါ့။

(ႏုငယ္) ထြန္းသစ္ ..နင္ နင္.. ေတာ္ေတာ႕ ..ေတာ္လိုက္ေတာ႕

ထြန္းသစ္ အသက္မပါသလို ေၿခာက္ကပ္ကပ္ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ရင္း

(ထြန္းသစ္) အဟင္း..ဟင္း.. ႏုငယ္ နင္မွတ္ထား ..ေနာက္တစ္ခါမ်ား ငါ့ အသည္းႏွလံုးက ႏုႏုငယ္ ဆိုတဲ႕ မိန္းမ ကို လြမ္းတယ္ လြမ္းတယ္လို႕ ေၿပာလာခဲ႕ ရင္ ေဟာဒီအမွတ္မရွိတဲ႕ ငါ့ အသည္းႏွလံုးကိုပဲ ေဖာက္ထုတ္ပစ္လိုက္မယ္။ ဘယ္ေတာ႕ မွ နင့္ဆီကို ငါ ေၿခဦးလွည့္မလာေတာ႕ ဘူး....ငါကိုက တံုးလြန္းတာပဲ ေနမွာပါ...ကဲ သြားၿပီး..

ႏုငယ္ ကေတာ႕ ဘာမွ ၿပန္မေၿပာႏိုင္ခဲ႕ ပါ။ ရင္ထဲမွာစကားလံုးေတြကေတာ႕ အၿပည့္ပါ ဒါေပမယ္႕ ဘာလို႕ မ်ားကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသား ထဲက စကားေတြ ကြ်န္မမေၿပာလိုက္ႏိုင္ပါလိမ္႕ ။ အေဆာင္အၿပင္ဘက္မွ တစ္ေ၀ါေ၀ါ ဆိုင္ကယ္စက္သံေၾကာင့္ သူမလွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ႕ ဆိုင္ကယ္ကို အၿပင္းေမာင္းႏွင္ထြက္သြားေသာ ထြန္းသစ္ကိုသာ ရိပ္ကနဲ ေတြ႕ လိုက္ရသည္။ ခက္သည္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ ခ်င္သည့္အခ်ိန္မွ လာေတြ႕ ၿပီး .. ခ်စ္လိုက္ပါဆိုတာကေတာ႕ ..ခက္သည္ ခက္လြန္းေနသည္။
ဒါဆို သူေၿပာသလို မေတြ႕ ရေတာ႕ ဘူးလား။

(ႏုငယ္) ဟင္း....ဟင္း.............

သက္ၿပင္းခပ္ေလးေလးတစ္ခ်က္သာ ခ်လိုက္ရင္း အေမ႕ ကိုလဲ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ပါဟု သူမဂတိေပးထား၏။ ေကာင္းပါတယ္ေလ အဆံုးသတ္မေကာင္းမွန္းသိတဲ႕ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို မစလိုက္ရတာပဲ သူေရာ ကြ်န္မေရာ အတြက္ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ပါလိမ္႕ မည္။ ဒါေပမယ္႕ မ်က္၀န္းမွာေတာ႕ မ်က္ရည္တို႕ ရႊဲရႊဲစိုလို႕ ။ ရက္စက္လိုက္တာ ကံတရားရယ္ အခ်စ္ကို စတင္ထိေတြ႕ မိစဥ္မွာပဲ အသည္းကြဲ မွတ္တမ္းထဲ ထည့္လိုက္ရမယ္လို႕ ။ ကြ်န္မခ်စ္ခဲ႕ ရတဲ႕ အခ်စ္ရဲ႕ အနားသတ္ ေနာက္ဆံုးက ဒီလိုပဲလား ..ေက်ာင္းမွာလဲ ဆက္မေနခ်င္။ ဘယ္ေနရာသြားရမလဲ မသိ။ အိမ္ၿပန္ၿပီး အိပ္လိုက္ပဲ ေကာင္းမယ္ထင္သည္။ ေအးေလ ၿပန္တာပဲေကာင္းပါတယ္ေလ..ေလာေလာဆယ္ေတာ႕ အားအင္ခ်ိနဲ႕ သြားသလိုပင္။

"ေဟ႕ ေကာင္ေတြ ေက်ာင္းေရွ႕ မွာ ခုေလးတင္ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႕ ကားနဲ႕ တိုက္မိတယ္ေၿပာတယ္။ ဆိုင္ကယ္သမားကေတာ႕ ပြဲခ်င္းၿပီးပဲတဲ႕ ။ၿပီးေတာ႕ ဆိုင္ကယ္သမားက အၿပင္လူတဲ႕ ကြ တို႕ ေက်ာင္းကမဟုတ္ဘူး"

"ဟာ..လာလာၿမန္ၿမန္ သြားၾကည့္ရေအာင္"

ေက်ာင္းသားတစ္စု ေၿပာလဲေၿပာ ေၿပးလဲေၿပးထြက္သြားၾကသည္။ ခဏေတာ႕ သူမမွင္သက္ေနမိသည္။ ရင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္တစ္ခ်ဳိ႕ မြန္းၾကပ္လြန္းေနသည္ကို။ ဒါေပမယ္႕ သူမတစ္ခုခုကို သတိရသြားသည္။ ဆိုင္ကယ္သမား..ေမာင္ ..ေမာင္ ..လဲ ခု..ခုန ကေလးတင္ ဆိုင္ကယ္ကို အရမ္းေမာင္းထြက္သြားသည္။ ဆိုင္ကယ္သမားဆိုတာ ေမာင္...ေမာင္ ..မ်ားလား..
အို ..မဟုတ္ပါေစနဲ႕ မဟုတ္ပါေစနဲ႕ ဒီလိုသာဆိုရင္ေတာ႕ ကြ်န္မကိုယ္ ကြ်န္မ ခႊင့္မလႊတ္ဘူး ေမာင္..
သူမ ေၿခလွမ္းတို႕ ၿမန္စၿပဳလာၿပီ..ထို႕ ေနာက္ သူမ ေၿပးထြက္လာခဲ႕ သည္။ ေၿပးလာသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ သူမေမာဟုိက္ေနသည္။ အသက္ရႈလို႕ လဲမ၀။ သို႕ ေပမယ္႕ သူမေၿခလွမ္းေတြ ရပ္မပစ္လိုက္ရဲပါ။ ေမာင္ မဟုတ္ပါေစနဲ႕ လို႕ လည္း စိတ္ထဲမွာ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ ၿပီးေတာ႕ သူမ ငိုေနသည္။ ေၿခလွမ္းေတြ ခပ္သြက္သြက္ေၿပးရင္း လူေတြ ၀ိုင္းအံုၾကည့္ေနေသာ ေနရာသို႕ ေရာက္လာသည္။ သူမ ေမာဟုိက္ေနသည္ ဒါေပမယ္႕ မနားပဲ သူမလူအုပ္ထဲ ၀င္တိုးဖို႕ ၿပင္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္..
သူမ၏ လက္တစ္ဖက္အား တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆြဲလိုက္သလို တင္းကနဲ ၿဖစ္သြားသည္။ သူမ လွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ႕ .

(ထြန္းသစ္) ဟိတ္ အရူးမေလး ..ငိုမေနနဲ႕ လာလာ ဒီဘက္ကို..

(ႏုငယ္) ေမာင္..ရွင္ ရွင္ တစ္ကယ္ပဲေနာ္..

ထြန္းသစ္ ေခါင္းညိမ္႕ ၿပလိုက္ရင္း..

(ထြန္းသစ္) အင္း..ဟုတ္တယ္ ေမာင္ မေသႏိုင္ေသးဘူး။ ႏုငယ္ခ်စ္တဲ႕ ႏုငယ္ရဲ႕ ခ်စ္သူ လုပ္ရအုန္းမွာမို႕ လို႕ ။

ႏုငယ္ ရွက္စႏိုးတစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ရင္း..

(ႏုငယ္) ေမာင္ ေနာ္ လာစမေနဲ႕ ဒီမွာၿဖင့္ စိုးရိမ္လို႕ ေသေတာ႕ မယ္။

(ထြန္းသစ္) ေမာင္ ေတြ႕ ပါတယ္ကြာ။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ႏုငယ္ရယ္ ေမာင္ေရာ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ စိတ္ထဲ မွာ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ နားလည္ၿပီးသားပါကြာ။ ေမာင္ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ မာနေတြ ၿပိဳင္ေနၾကလို႔ ပါ။
တစ္ကယ္က ေမာင္ကံေကာင္းသြားတာ။ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႕ ထြက္လာေပမယ္႕ တစ္ကယ္က ႏုငယ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး ညိႈးၿပီးက်န္ ေနခဲ႕ တာ ေမာင့္ ရင္ထဲ တစ္ကယ္မေကာင္းဘူး။ ေနာက္ဆံုး ေမာင့္ေဒါသေတြပဲ ေလွ်ာ႕ လိုက္ပါ့မယ္ေလဆိုၿပီး ေက်ာင္းထဲ ၿပန္ေကြ႕ လာတာ..အဲအခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာင္းထဲကထြက္လာတဲ႕ ေနာက္ထပ္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႕ တိုက္မိၾကတာ..ေမာင္ ဂတိေပးပါတယ္ကြာ။ အရင္တုန္းကလို ႏုငယ္ ခ်စ္တဲ႕ ထြန္းသစ္ ၿပန္ၿဖစ္လာေစရမယ္..ေနာ္..

ႏုငယ္ကေရာ ဘာေၿပာႏိုင္မွာမို႕ လို႕ တုန္း ..မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခ်က္ခဲလို႕ .. ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ ခို၀င္လိုက္ရံုမွတစ္ပါး ႏုငယ္မွာ ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိ။ ခုနက ေမာင္ေသၿပီလို႕ ထင္တဲ႕ ေနာင္တမ်ိဳး ခံစားခ်က္မ်ဳိး သူမေနာက္တစ္ၾကိမ္ မခံစားႏိုင္ေတာ႕ ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႕ အခ်စ္အတြက္ တစ္ခါေလာက္ေတာ႕ မိုက္လိုက္ပါရေစ အေမ..လို႕ သာ စိတ္ထဲမွ အေမ႕ ကိုေတာင္းပန္ ေနမိသည္။

ထိုၿမင္ကြင္းအစ အဆံုးကို မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ေတာ႕ ရွိသည္။ထိုသူကေတာ႕ ဘယ္သူၿဖစ္ဦးမည္နည္း ကိုသု ..ကိုသု ေပါ့...

...........................................................................

အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း -၅)

ဤသို႕ ႏွင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ား တက္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္လာေလၿပီ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ဘယ္မွလဲ မသြားရ ဘာမွလဲ မလုပ္ရ။ အိမ္တြင္းပုန္းလိုက္ တစ္ခါတစ္ရံ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္လိုက္ႏွင့္သာ ႏုငယ္ အခ်ိန္မ်ားကို ကုန္လြန္ေစခဲ႔သည္။စိတ္ထဲမွာ ေတာ႕ အခ်ိန္တိုင္း ထြန္းသစ္ အေၾကာင္းမ်ားသာ။မည္သူ႕ ကိုရင္ဖြင့္ရမည္နည္း။ ဒါလဲမသိပါ။သူမခ်စ္ေသာ ထြန္းသစ္ သည္လည္း သူမအားတစ္ကယ္ ခ်စ္မခ်စ္သူမ မသိေတာ႕ ပါ။ သူမအထင္ေတာ႕ ငယ္ရြယ္ခ်ိန္မို႕ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ႕ သလား။ သူမကေရာ ငယ္ရြယ္သူ မို႕ ထြန္းသစ္ကို စိတ္လႈပ္ရွားၿပီးမ်ား...ခုလိုအခ်ိန္တိုင္းသတိရေနသည္လား။ မသိခဲ႕ ပါ... ခုခ်ိန္မွာ သူမသိသည္က တစ္ခုထဲ . တစ္ခုခုကို လြမ္းေနသည္။

ထြန္းသစ္ ကလဲသူမရွိရာ ေရာက္မလာခဲ႕ ပါ။မစခင္က ဆံုးေနေသာ ဇာတ္လမ္းကဲ႔သို႔ အစလဲမသိ အဆံုးလဲမသိ။ ဘာလဲမသိ။ သူမရည္မွန္းခ်က္က ငယ္ငယ္ေလးထဲက တကၠသိုလ္မွာဆရာမ ၿပန္လုပ္ခ်င္သည္။ ထို႕ ေၾကာင့္ မိမိလုပ္ခ်င္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္ထဲတြင္ သာ စိတ္ကိုႏွစ္ထားလိုက္ဖို႕ သူမဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ခ်စ္ေသာ ထြန္းသစ္အေၾကာင္းသတိရမိလွ်င္ေတာ႕ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလးကိုသာ သူမရင္ဖြင့္ပစ္လိုက္သည္။ ဒါပဲ ဒါပါပဲ...
တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္ ဒီလိုပင္..စိတ္ထဲမွာ ေၿပာင္းလဲပစ္လို႕ ရမည္ စိတ္လႈပ္ရွားခ်င္းသာၿဖစ္သည္ဟု ခံယူထားေသာ အခ်စ္၏ ခ်ည္ေႏွာင္မႈသည္လည္း တစ္စတစ္စ ခိုင္ၿမဲလာခဲ႔သည္။ တစ္ေန႔မွ ေမ႔လို႔မရခဲ႔။ ေဘးနားမွာရွိေနေသာ ကိုသု ကိုေတာ႕ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို အားကိုးခ်စ္ခင္မိတာေတာ႕ ေသခ်ာသည္။ ခ်စ္သူလိုေတာ႕ လက္ခံလို႔ မရ။ မၾကာခဏေတြ႔ ၿဖစ္ၾကသည္။ သို႔ ေသာ္အေၿခအေနတုိင္းသည္လဲ မေၿပာင္းလဲ ခိုင္မာအၿမစ္တြယ္လာသည္က ထြန္းသစ္ ကိုခ်စ္ေသာအခ်စ္မ်ားသာ။ ခုဆိုရင္ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလး ၅ အုပ္ၿဖစ္ေနၿပီေမာင္။ ဟုတ္သည္ သူမ၏ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးထဲမွာ ေမာင္ လို႔သာ သံုးႏႈံးခဲ႕ သည္မွာ ၾကာၿပီ။ သူမကိုယ္တိုင္ သူမလဲ ကြ်န္မလို႕ သံုးႏံႈးတတ္ေနခဲ႕ ၿပီ။ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ကို ဒီလိုႏွင့္ပင္ ၿပီးဆံုးခဲ႕ သည္။ ဘာမွန္းမသိ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကြ်န္မရဲ႕ အခ်စ္စစ္မွန္ခဲ႔ တယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ကြ်န္မတို႕ တစ္ေန႕ေန႕ ခ်စ္သူ ေတြၿဖစ္ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဒါက အခ်စ္နဲ႕ ပတ္သတ္တဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္။ ေရွာင္ေနသာသူအား ကြ်န္မလိုက္ရွာမေနေတာ႔ပါ။ ခ်စ္သူ ၿပန္လာေသာ အခ်ိန္ကိုသာ ကြ်န္မၾကိဳဆိုလိုက္ေတာ႕ မည္..
(ေဒၚခ်ဳိ) သမီး ေက်ာင္းသြားေတာ႕ မလို႔လား ေစာလိုက္တာ..

(ႏုငယ္) ဟုတ္တယ္ ေမ..ဒုတိယႏွစ္ေရာက္လာမွ က်ဴတိုရီရယ္ေတြပိုမ်ားတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ေမရယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘာေတြလဲ ရလာၿပီဆိုေတာ႕ ကင္တန္းထိုင္တဲ႕ ခ်ိန္ေလးေတာ႕ ေပးရမွာေပါ့လို႔ ဟုတ္ဖူးလား..

(ေဒၚခ်ဳိ)ဟုတ္ပေတာ္.. ေမ႕ သမီးကေလ တစ္ေန႔ တစ္ၿခားပိုပိုလွလွလာတယ္။

(ႏုငယ္) အဟင္း..အေမ ကိုယ္႔ငါးခ်ဥ္ ကိုယ္ခ်ဥ္ေနၿပန္ၿပီေနာ္။ ဒါဆို သမီးသြားၿပီေနာ္..ေမ..

ေက်ာင္းကားေစာင့္ေနရင္း တစ္ဖက္ၿခမ္းလမ္းဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ႕ ထြန္းသစ္ တက္ေနသည္ဆိုေသာ GTI ေက်ာင္းကား. အလိုလိုေနရင္းစိတ္က ေတြ႕ မလားလို႕ ေတာ႕ သူမ ရွာၾကည့္မိေသးသည္။ တစ္ခါမွေတာ႕ မေတြ႕ ခဲ႔ ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ခုခ်ိန္ထိ သူမရွာေနစဲ။

(ႏုငယ္)ဟူး ေနကလဲ ပူလိုက္တာ။ ၈ နာရီခြဲေလာက္ရွိေသးတာကို။

သူမေၿပာေၿပာဆိုဆို ထီးေလးထုတ္ၿပီးေနပူရာဘက္ကာထားမိသည္။ ေက်ာင္းကားကလဲ ဒီေန႔မွ မလာေသးၾကာေနသည္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ေစာင့္ေနၾကေရာ႔မည္။ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ႕ ေနာက္က်ေနၿပီ။ေဟာ..ေၿပာရင္းဆိုရင္း ေက်ာင္းကားလာၿပီ...
သူမ ထီးေလးပိတ္ၿပီး ကားေပၚအေၿပးေလးတက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ႕ ေနာက္ဆံုးထိုင္ခံုေနရာမွာ လူလြတ္ေနသၿဖင့္ သူမအေၿပးကေလး သြားၿပီးထိုင္လိုက္သည္။ အၾကာၾကီးစီးရမွာ ေနရာမရရင္ မတ္တပ္ရပ္ရတာ ေညာင္းသည္။ကိုယ္႕ အေတြးႏွင့္ ကိုယ္ၿဖစ္ေနသၿဖင့္ ေဘးနားက ထိုင္သည့္သူကို ခုမွၾကည့္မိသည္။ေက်ာင္းသားပံုလဲ မေပါက္။ဆံပင္ကစုတ္ဖြားႏွင့္ ဒီၾကားထဲ အုပ္ထုပ္ကလဲ မ်က္ႏွာကို အုပ္ၿပီးေစာင္းထားသည္။ ဒီၾကားထဲ အ၀တ္အစားေတြကလဲ တြန္႔ေက်လို႕ ။ ၿပီးေတာ႕ သူမႏွာေခါင္းထဲ ခ်ဥ္စုပ္စုပ္ အနံ႔တစ္ခုလဲရေနသည္။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ႕ မွ သူမထိုအနံ႔ကိုေသေသခ်ာခ်ာ သေဘာေပါက္သြားသည္။ အရက္နံ႔။
ဒုကၡပါပဲ မူးေနတာလားမသိဘူး။ ေစာေစာစီးစီး။ ဒီၾကားထဲ ထိုသူ၏ ဆိုဖာေပၚမွီထားေသာ ေခါင္းက တစ္ဖက္ဖက္ သူမဖက္က်က်လာေသးသည္။ ေတာ္ေသးသူမအသားႏွင့္ ထိေတာ႕ မထိေသး။ စိတ္ကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ၾကီး အေႏွာင့္အယွက္ ၿဖစ္ေနၿပီ။သူမသတိထားၿပီး ၾကည့္ေနသည့္ၾကားမွ ..ထိုလူ႕ ေခါင္းၾကီးက ယိမ္းလာၿပန္၏။ ဒီေတာ႕ ဒီတစ္ခါေတာ႕ လက္ႏွင့္ ဟိုဘက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတြန္းထုတ္လုိက္သည္။ ထိုသူ ႏိုးသြား၏။ ၿပီးေတာ႕ သူမအား ေဒါသတၾကီးႏွင့္ အုပ္ထုပ္ကိုခြ်တ္လိုက္ၿပီး

ဒီမွာ ...ခင္ဗ်ား ....ဘယ္.... အဲ

ေတြ႔ခ်င္ေသာအခ်ိန္မွာ မေတြ႔ရေသာ ကြ်န္မခ်စ္ရတဲ႕ ေမာင္ေလ။ ဘုရားေရ ဘယ္လိုမ်ားၿဖစ္ေနရတာတုန္း။ကြာသြားလိုက္တာ အရမ္းကို ကြာသြားသည္။

(ထြန္းသစ္) အဲ..နင္..နင္


(ႏုငယ္) ဟုတ္တယ္ ငါ ႏုငယ္။ နင္ကေရာ မနက္ေစာေစာစီးစီး ေက်ာင္းကားေပၚ ဘယ္လိုၿဖစ္ေနတာလဲ။ၾကည့္မေကာင္း ရႈမေကာင္းနဲ႕ ။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ႏိုင္လိုက္တာ။ ငါ ထင္ေတာင္မထင္ဘူး။နင္ဆိုးေနတယ္ ဆိုတာေတာ႕ ၾကားတယ္။ ဒီေလာက္ထိ ၿဖစ္ေနမယ္လို႕ ေတာ႕ မထင္ဘူး။ ခုေတာ႕ လက္ေတြ႕

(ထြန္းသစ္) အဟင္း.. ငါညက အိမ္မၿပန္ဘူးဟ။ ၿမိဳ႕ ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြ တိုက္ခန္းလိုက္အိပ္တာ။ ၀ိုင္းလိုက္တာမ်ားသြားတယ္။ အိမ္ၿပန္ၿပီ အက်ီ္လဲမလို႔ ပဲ အိပ္ေပ်ာ္ၿပီးပါလာတာ။ နင္အခုႏိုးလိုက္မွ ႏိုးတယ္ဆိုပါေတာ႕ ။ နင္ကေတာ႕ ပိုလွလာတယ္ဟ.

(ႏုငယ္) အင္း..

(ထြန္းသစ္) ဘာလဲ ငါပံုစံက စုတ္ၿပတ္ေနလို႕ နင္က စကားမေၿပာခ်င္တဲ႕ သေဘာလား..

(ႏုငယ္) နင္က မေတြ႕ ခ်င္လို႕ ေရွာင္ေနတဲ႕ သူပါ။ နင္ေၿပာခ်င္လား မေၿပာခ်င္လား ငါမွမသိတာ.

(ထြန္းသစ္)ႏႈတ္မဆက္ပဲ ထြက္သြားတဲ႕ သူက ဘယ္သူလဲ.. ၿပန္လာေတာ႕ ေရာ ေဘးနားမွာ ငယ္..ငယ္ နဲ႕ ပါလာတာေရာ ဘယ္သူလဲ.. ဘာသတင္း ဘာအဆက္အသြယ္မွ မလုပ္ပဲ ေနႏိုင္ခဲ႕ သူက ဘယ္သူလဲ.. ငါမဟုတ္တာေတာ႕ ေသခ်ာတယ္..

(ႏုငယ္) နင္...နင္... အင္း..ထားလိုက္ေတာ႕ ထားလိုက္ေတာ႕ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ၿပန္ေၿပာေနလဲ ဘာမွ ထူးၿခားမလာတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ငါတစ္ခုေတာ႕ ေၿပာခ်င္ေသးတယ္။ တစ္ခြန္းပဲ ႏွစ္နဲ႕ ခ်ီၿပီး ပုန္းႏိုင္တဲ႕ နင္က ပိုေတာ္ပါတယ္ဟာ..


ထို႕ ေနာက္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး တိတ္ဆိတ္သြားၾကၿပန္သည္။ခဏေနေတာ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း..

(ထြန္းသစ္) ဟိုလူနဲ႕ ေရာ..

(ႏုငယ္)နင္ေရာ..

(ထြန္းသစ္)အဲ အိုေက အိုေက နင္ေမးခ်င္တာ အရင္ေမး

(ႏုငယ္) နင္..နင္.. ေကာင္မေလးေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕ တြဲ..တြဲေန

(ထြန္းသစ္) အင္း.ဟုတ္တယ္ ဒီလိုပါပဲ..နင္ကေရာ ဟိုလူနဲ႕

(ႏုငယ္)အင္း ငါစဥ္းစားေနတုန္းပဲ။ငါလဲ ဒီလိုပါပဲ.

(ထြန္းသစ္)ေၾသာ္.. ငါ့အတြက္ အခြင့္အေရးရွိေသးတာေပါ့

ေမာင္..ရယ္ ရွင္ဟာေလ။ လမ္းၾကံဳလို႕ ေတြ႕ ေတာ႕ မွ အခြင့္အေရးရွိေသးလားတဲ႕ ။

(ႏုငယ္) အဟင္း.. နင္ဟာေလ ေလာဘေတာ႕ ၾကီးသား။ လမ္းၾကံဳတုန္းေလး နင္တြဲေနတဲ႕ မိန္းကေလးေတြလိုပဲ လြယ္လြယ္ရမယ္ ထင္လို႕ ေမးလိုက္တာလား..

ထြန္းသစ္ မ်က္ႏွာတင္းကနဲ တစ္ခ်က္ၿဖစ္သြားသည္။ ထုိ႕ ေနာက္..

(ထြန္းသစ္) ေရွ႕ မွတ္တိုင္ပါတယ္ ဆရာေရ...ဆင္းမယ္

ေမာင္ ကြ်န္မကို ႏႈတ္ဆက္မသြားပါ။ တစ္ခ်က္ေလးမွ်ေတာင္ ၿပန္လွည့္မၾကည့္သြားပါ။ ဘာလဲ ဘာလဲ ေမာင္..
ကြ်န္မနားက ၿပန္လည္ထြက္ခြာသြားၿပန္ၿပီ။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္္ ကြ်န္မနားကို ၿပန္ေရာက္လာဖို႕ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ေစာင့္ေနရ အုန္းမွာလဲ ..တစ္ကယ္ဆို ကြ်န္မသူ႕ ကို စကားေလးေလွ်ာ႕ ေၿပာသင့္တာ။ ခုေတာ႕ ေမာင္နဲ႕ ၿပန္ေတြ႔ဖို႕ ..မေသခ်ာေသာ အိမ္မက္တို႕ အား ကြ်န္မဆက္လို႕ မက္ေနရ ေပအုန္းမည္။ၿပီးေတာ႕ ကြ်န္မ ေမာင့္ကိုေၿပာစရာ စကားေတြ ရွိေနေသးသည္။ ေၿပာခ်င္မိေနေသးသည္။ ဒါေပမယ္႕ လက္ေတြ႕ တြင္ ကြ်န္မေၿပာလိုက္ေသာစကားမ်ားက ႏွလံုးသားႏွင့္ ဆန္႕ က်င္ဘက္မ်ားသာ..
ဟူး ...ေမွ်ာ္လင့္ရတာ ေမာတယ္ ေမာင္ရယ္...

ၿပံဳးေနတာပဲ

တက္လိုက္ရတဲ႕ ေလွကား
ေညာင္းလို႕ ေတာင္
ငါမနားခဲ႕ ရဘူး...။ ။

ထမ္းလိုက္ရတဲ႕ တာ၀န္
ေလးလြန္းလို႕
တစ္ခါတစ္ခါ
အတြင္းပါေၾကတယ္.။ ။

လုပ္လိုက္ရတဲ႕
ၿဖစ္သင့္တာ ခုဆို
ကိုယ္ၿဖစ္ခ်င္တာ
ဘာလဲေတာင္
မသိႏိုင္ေတာ႕ ဘူး။ ။

အၿမဲေတာ႕ ၿပံဳးေနတာပဲ
တစ္ခ်ဳိ႕ ကေၿပာတယ္
ပံုေသေနၿပီးတဲ႕ ။ ။

ဒီတစ္ခါ ငါ့အတြက္
တြက္လြန္းလို႕
ဘာမွကို မက်န္ဘူး။ ။

သည္းခံခ်င္း
အဲဒါ ငါ့ဆီမွာ
အခ်မ္းသာဆံုး ပစၥည္း။

ငါ့ရဲ႕ အနာဂတ္
ေနာက္ပါေတြကို
ေ၀မွ်ေနတာနဲ႕
အဆင္းရဲဆံုး ၿဖစ္ေနတာ
ၾကာေပါ့။


ဒါဆို..
ခုေရာ.. ခုလား
ေလာကၾကီးက
ရသေလာက္ ငါယူတယ္
ေပးသေလာက္ ေက်နပ္လိုက္တယ္
ေပ်ာ္လား အင္း..
ၿပံဳးေတာ႕ ...
ၿပံဳးေနတာပဲ....

အခ်စ္သည္ ...တစ္ခါတစ္ရံ၌.....(အပိုင္း -၄)

ေက်ာခိုင္းေနေသာ ႏုငယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ သူ႕ ကိုေတာ႕ မၿမင္ပါေလ။ ေခၚလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား ။ သူထင္သလိုမ်ား ၿဖစ္ေနခဲ႕ ရင္.. ေ၀ခြဲမရေသာ စိတ္တို႕ ႏွင့္ ေနရာမွာပင္ သူရပ္ေနမိသည္။ သူေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တမိခဲ႕ ေသာ မ်က္၀န္း တစ္စံု..ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြား၏။

ဟင္ .. အထြန္း ပါလား. ႏုငယ္ ေပ်ာ္သြားသည္။ၿပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ထြန္းသစ္ တို႕ အိမ္ကိုလဲ သူမေရာက္ၿပီးၿပီ။ မေတြ႕ ။ ေက်ာင္းသုိ႕ လာခဲ႕ သည္ မေတြ႕ ။ ခုမေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေတြ႕ လိုက္ရသၿဖင့္ အေပ်ာ္လြန္စြာ ထြန္းသစ္ထံသို႕ ေၿခလွမ္းတုိ႔ စလိုက္သည္။ သို႕ ေသာ္... တစ္ခါတစ္ရံ၌ ကံၾကမၼာမ်က္ႏွာသာမေပးေသာအခါ ....
သူမ၏ ေၿခလွမ္းသည္ အုတ္ခဲက်ဳိးတစ္ခုအား တက္နင္းမိၿပီး ေၿခေထာက္ေခါက္လွ်က္ သူမလဲၿပိဳက်မလိုၿဖစ္သြား၏။

(ႏုငယ္) အား...အမယ္ေလး..

(ကိုသု) ငယ္ ေခ်ာလဲ မယ္..အဲ အဲ..

(ႏုငယ္) အ. အား.. ေၿခေထာက္ ေထာက္လို႔ မရေတာ႔ ဘူး. နာလိုက္တာ

(ကိုသု) ရတယ္ ငယ္ ကြ်န္ေတာ္႔ ကိုပဲ ခဏမွီထားလိုက္ေတာ႔ အိမ္အရင္ၿပန္ရေအာင္ေနာ္.

ဒီေတာ႔ ေဘးမွာရွိေနေသာ ကိုသု ကပဲ အလိုက္သင့္ ထိန္းေပးလိုက္ရသည္။ ဒါေပမယ္႔ ႏုငယ္ သည္ေၿခေထာက္ေခါက္သြားသၿဖင့္ သူမေၿခေထာက္သည္ ေတာ္ေတာ္နာေနၿပီ။ မတ္တပ္..မရပ္ႏိုင္ေတာ႔။ ထိန္းေပးထားေသာ ကိုသု ကိုပင္ အလိုက္သင့္မွီထားလိုက္ရသည္။ ေၿခေထာက္နာေနသည့္ ၾကားမွပင္ ထြန္းသစ္ ကိုသူမ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားေသာ ထြန္းသစ္၏ ေနာက္ေက်ာကိုသာ သူမၿမင္လိုက္ရ၏။ သူမ သက္ၿပင္းခပ္မွ်င္းမ်ွင္းေလး က်ိတ္ၿပီးခ်ရံုမွတစ္ပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ႔ ..

ထိုေန႔ ေဆးခန္းသြားၿပလိုက္ရသည္။ ဆရာ၀န္မွ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ လမ္းမေလွ်ာက္ပဲ နားေနမွရမည္ဆိုသၿဖင့္ သူမအၿပင္မထြက္ႏိုင္ခဲ႔။
သူမေမွ်ာ္ေနမိေသာ္လည္း ထြန္းသစ္ေရာက္မလာခဲ႔. ေနေကာင္းလို႔ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္လွ်င္ေတာ႔ ထြန္းသစ္ အိမ္ကိုသူမ သြားေတြ႔ လိုက္မည္။

(ေဒၚခ်ဳိ) သမီး. ေၿခေထာက္သက္သာရဲ႕ လား။

(ႏုငယ္) ဟုတ္ ေမ.. သက္သာတယ္. ထြန္းသစ္ တစ္ေယာက္ေရာ အၿပင္မွာ ေတြ႕ မိေသးလားဟင္ အေမ။ သမီး ၿပန္ေရာက္ ေနတာေတာင္ သမီးဆီလာလည္ေဖာ္မရဘူး.

ေဒၚခ်ဳိ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ရင္း

(ေဒၚခ်ဳိ)ဘာၿဖစ္လဲ သမီးရယ္ သူလာမလည္ေပမယ္႔။ ကုိသု ေတာ႔လာေနတာပဲ မဟုတ္လား။

(ႏုငယ္) ဟင္ ..ေမကလည္း. ကုိသု နဲ႔က

(ေဒၚခ်ဳိ) ေအးပါ အေမသိပါတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ရိုးရိုးခင္တာပဲေပါ့္။ ဒါေပမယ္႔ သမီးသိထားဖို႔ က ေမေမတို႔ လူၾကီးခ်င္းေတာ႔ စကားေၿပာထားတယ္။ ကုိသု ကလဲ သမီးကိုစိတ္၀င္စားေနတာပါပဲ။ သမီးက ငယ္ေသးေပမယ္႔ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးၿပီ ဆိုမွေတာ႔ ေနာက္ဆို မလုပ္သင့္တာေတြ မွားၿပီးလုပ္မိမွာစိုးလို႔ ခုထဲက သမီးသိထားသင့္တာေတြ ေၿပာၿပထားတာ။ သမီးကို မအူပင္ခဏပို႔ထားတယ္ဆိုတာလဲ ကုိသု တို႔ မိဘေတြကိုလဲ သိေအာင္ ကိုသုလဲ ခဏေက်ာင္းပိတ္ ရက္ မအူပင္အိမ္ၿပန္တုန္း သမီးတို႔ လူငယ္ခ်င္းလဲ ရင္းႏွီးေအာင္..

(ႏုငယ္) ေတာ္ပါေတာ႔ အေမ..သမီး လူငယ္တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမယ္႕ သမီး မမိုက္ပါဘူး။ အဲဒါေတာ႕ အေမ စိတ္ခ်။ ဒါေပမယ္႕ လူငယ္ဆိုတာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းရင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာ လြန္လြန္းရင္ လြတ္သြားတတ္တယ္အေမ။ သမီးကို ကိုယ္ပိုင္လြတ္ လပ္ခြင့္ေလးေတာ႔ ေပးပါ။

(ေဒၚခ်ဳိ)အင္းေလ သမီးကို အေမက မမိုက္မဲေလာက္ဘူးလို႕ ယံုၾကည္သလို သမီးကလဲ အေမ႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈေတြကိုေတာ႔ အလြဲသံုးစား မလုပ္မိေစနဲ႕ ေနာ္။

(ႏုငယ္) အင္းပါ အေမ ..အေမလဲ သိသားနဲ႕ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အေမတို႔က သမီးကုိ ဒါမလုပ္ရဘူးလို႔ ဆံုးမစရာမလိုေအာင္ သမီးအလိမၼာတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေအာင္ သမီးကိုယ္ဘာသာကိုယ္ထိန္းၿပီးေနခဲ႔ တာပါအေမ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သမီးကိုခ်ဳပ္ၿခယ္ၿပီး ေဘာင္ခတ္တာကို သမီးမုန္းတယ္ အေမ။ သမီးကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ပဲ ေဘာင္ခတ္ၿပီးေနပါရေစ။

(ေဒၚခ်ဳိ) ေကာင္းၿပီးေလ သမီးစကားတည္ပါေစ။ဒါေပမယ္႔...

(ႏုငယ္) စိတ္ခ်ပါအေမ သမီးက အေမ႔ရဲ႕ သမီးပါ။

ႏုငယ္ ရဲ႕ စ္ိတ္ထဲမွာေတာ႕ အင္းေလ အခ်ိန္ေတြ မလြန္ခင္မွာ သိထားေတာ႕ လဲ ..ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ထြန္းသစ္ နဲ႔ ေတာ႔ ေတြ႕ ကိုေတြ႕ ရေပမည္။ဒါေပမယ္႕ သူမ တစ္ကယ္သြားေတြ႕ သည့္အခ်ိန္တြင္ ထြန္းသစ္ အိမ္မွာ ရွိမေနခဲ႕ ပါ။

(ေဒၚၾကဴ) သားက သူ႔ အေဖရဲ႕ ၿမိဳ႕ ထဲကဆိုင္ကို ေန႕ တိုင္းလိုက္လိုက္သြားတယ္သမီးရဲ႕ ။ အလုပ္ေတာ႕ လုပ္ပါရဲ႕ သမီးရယ္ ဒါေပမယ္႕ ဆိုင္က လူေပါင္းစံုဆိုေတာ႕ ေလ သမီးသူငယ္ခ်င္းကေတာ႕ အတတ္ေကာင္းေတြတတ္ေနေလရဲ႕ ၿပီးေတာ႕ ဘာၿဖစ္ တယ္မသိပါဘူး မ်က္ႏွာကလဲ အၿမဲသုန္မႈန္ေနတာပဲ

(ႏုငယ္) ဘာေတြတတ္လာလို႕ လဲ အန္တီရဲ႕

(ေဒၚၾကဴ) ဟိုတစ္ေန႕ ကေလ သူ႕ အေဖကဆိုင္အတြက္လိုတဲ႕ ပစၥည္းေတြလိုအပ္လို႕ သြား၀ယ္တာေလ သားကိုဆိုင္မွာထားခဲ႕ တာ အဲဒါညက်ေတာ႕ ဆိုင္က အလုပ္သမားေတြနဲ႕ ဘီယာသြားေသာက္သတဲ႕ ။ သူေၿပာတာေတာ႕ ဆိုင္က အလုပ္သမားေတြနဲ႕ ပိုရင္းႏွီးေအာင္ ပိုၿပီးေတာ႕ လဲ ေၿပာလို႕ ဆိုလို႕ ေကာင္းေအာင္တဲ႕

(ႏုငယ္)ဟင္း..

ကနဲ သက္ၿပင္းခ်ရံုမွ လြဲၿပီးဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ႕ ပါေလ။ထြန္းသစ္၏ အေဖက ၿမိဳ႕ ထဲတြင္ electronic shop တစ္ခုဖြင့္ထား၏။
ဆိုင္ကေတာ႕ ၾကီးသည္။ေယာက္က်ားေလး အလုပ္သမားေတြၾကီး ဆိုင္တြင္ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ရွိသည္။ဒါက တစ္ခါတစ္ရံ ထြန္းသစ္ စိတ္လိုလက္ရ ေၿပာၿပေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသာ။ဒီထက္ပိုၿပီး ဘာမွမသိ။ၿပီးေတာ႕ ေလာေလာဆယ္အေၿခအေနတြင္ သူမလမ္းထြက္စရာ အေၾကာင္းၿပခ်က္မရွိ။ အေမကလဲ ခြင့္ၿပဳမယ္မထင္။ ဒီေတာ႕ မိန္းကေလးမို႕ ေမွ်ာ္ၿပီး ေမာရံုသာ..
ထြန္းသစ္ကလဲ ေပၚမလာ။ ဒီေတာ႕ ႏုငယ္၏ ရင္ဖြင့္ရာသည္ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးမွ တစ္ပါး အၿခားမရွိၿပီ။
တစ္လ..ႏွစ္လ..သံုးလ..ေလးလ သူမမေနႏိုင္ ထြန္းသစ္တို႕ အိမ္ဘက္ သြားဖို႕ ၿပင္လိုက္သည္။

(ေဒၚခ်ဳိ) သမီး ခုတစ္ေလာ ထြန္းသစ္ သတင္းေတြၾကားေနရတာမေကာင္းဘူးေနာ္။ သမီးလဲ ဆင္ဆင္ၿခင္ၿခင္ေန။ ညဘက္ဆို မူးၿပီးၿပန္လာတယ္တဲ႕ ။ ဟိုဖက္ရပ္ကြက္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ လဲ တြဲေနတယ္တဲ႕ ေနာ္။ ဒီလို "ဇ" ကေလးရွိ ေနလို႕ ကိုး အေမက ..

(ႏုငယ္) သမီးက ကိုယ္႕ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္းတာကိုပဲ လိုခ်င္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပါ အေမ။

ေၿပာၿပီး ႏုငယ္ အိမ္ကေနထြက္လာခဲ႕ သည္။ ထြန္းသစ္ ေရ နင္ဘာလို႕ ကိုယ္႕ ဘ၀ကို ဖ်က္ဆီးေနရတာလဲဟာ။


(ႏုငယ္) အန္တီၾကဴေရ..

(ေဒၚၾကဴ) ေၾသာ္ သမီးႏုငယ္ပါလား။ လာေလ သမီး။

(ႏုငယ္) အန္တီ ပိန္သြားတယ္ေနာ္။

(ေဒၚၾကဴ) သမီး သူငယ္ခ်င္းကေၿပာရတာ ခက္တယ္ကြယ္။ အန္တီက စကထဲက ဆိုးေနတာဆိုရင္ေတာ႕ ဒီေလာက္ထိ စိတ္မညစ္ ပါဘူးကြယ္။ ခုေတာ႕ ၁၀ တန္းလဲ ေအာင္ ဂုဏ္ထူးလဲ ပါေသး... အညြန္႕ တစ္လူလူနဲ႕ ကိုယ္႕ သားေလ ခုဒီလို ပံုစံၿဖစ္ေနေတာ႕

(ႏုငယ္) သူ႕ ကို ဆိုင္ေခၚမသြားနဲ႕ ေပါ့

(ေဒၚၾကဴ) မရဘူးသမီးရဲ႕ ဆိုင္ပိတ္ရက္ေတာင္ အိမ္မွာမွ မေနတာ။ဒီေတာ႕ ဆိုင္မွာ သူ႕ အေဖမ်က္စိေရွ႕ ဆိုၿပီး စိတ္ေလွ်ာ႕ ၿပီးေတာ႕ ေခၚသြားရေတာ႕ တာပဲ။

(ႏုငယ္)မနက္ကို ဘယ္အခ်ိန္ ဆိုင္ကိုသြားလဲ အန္တီ

(ေဒၚၾကဴ)မနက္ ၉ နာရီေလာက္ဆို အိမ္က ထြက္တယ္ သမီး။

(ႏုငယ္) အဲဒါဆို သမီးမနက္ အေစာၾကီးသူနဲ႕ လာေတြ႕ မယ္ အန္တီ သူ႕ ကိုေၿပာထားေပးေနာ္..

(ေဒၚၾကဴ) ေအး ကူညီပါအုန္းသမီးရယ္..

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္..၇ နာရီ

(ႏုငယ္) အန္တီေရ ထြန္းသစ္ႏိုးၿပီးလား..

(ေဒၚၾကဴ)ေအး လာ သမီး။ အိမ္ေပၚတက္။

(ႏုငယ္) မ..မရိွဘူးလား..ဟင္ အန္တီ

(ေဒၚၾကဴ) ဟင္း ..ဟုတ္တယ္ သမီးရယ္ ညက အန္တီမွာထားပါတယ္ သမီးလာမယ္လို႕ ။ အဲဒါ မနက္အန္တီ အိပ္ယာႏိုးေတာ႕ သား အိမ္မွာမရွိေတာ႕ ဘူးကြဲ႕ ။ သူ႕ အေဖေၿပာတာေတာ႕ မနက္ အေစာၾကီးထဲက ထထြက္သြားတယ္တဲ႕ ။

ႏုငယ္ ရွက္သြား၏။ ရွက္ရြံ႕ ေသာစိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတို႕ နီၿမန္းေန၏။ ဟုတ္တယ္ေလ မိန္းကေလးၿဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ထိ သူမဘက္
က ေလွ်ာ႕ ေပးခဲ႕ တာေတာင္မွ ..ဆိုေတာ႕ ..၀ဲကေနေ၀႕ လာေသာ မ်က္ရည္တို႕ ႏွင့္ အတူ ငိုသံ ခပ္အက္အက္ၿဖင့္

(ႏုငယ္) ဒါဆို သမီးၿပန္ေတာ႕ မယ္ေနာ္။ ေနာက္လဲ သူမေတြ႕ ခ်င္တဲ႕ မ်က္ႏွာကို ဘယ္ေတာ႕ မွ မေတြ႕ ေစရဘူးလို႕ ေၿပာေပးပါေနာ္။

(ေဒၚၾကဴ) သမီးရယ္ သမီးသူငယ္ခ်င္းကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ ကြယ္။ေနာ္..

ႏုငယ္ ဘာမွၿပန္မေၿပာႏိုင္ေတာ႕ ပါ ေခါင္းေလးကိုသာ တစ္ခ်က္ညိမ္႕ ၿပရင္း ထြန္းသစ္တို႕ ၿခံ၀သုိ႕ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္လာ ခဲ႕ သည္။ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ားထိန္း၍ ရေတာ႕ မည္မဟုတ္။ မာန ရွက္စိတ္တို႕ ၿဖင့္ ေရာေထြးလွ်က္ သူမပါးၿပင္တြင္ မ်က္ရည္ တို႕ စိုရႊဲေန၏။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုလဲ သတိမထားႏိုင္။ သူမ အိမ္အၿမန္ၿပန္ေရာက္ၿပီး အခန္းတံခါးပိတ္လွ်က္ အားရပါးရ ငိုရႈိက္ လိုက္ၿခင္ၿပီ။ ဒီေန႕ နင္နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ငါ၀ေအာင္ငုိလိုက္မယ္ ထြန္းသစ္ရယ္။ ေနာက္ေန႔ ေတြမွာ နင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္း အရွင္သခင္ ၿဖစ္ခ်င္မွလဲၿဖစ္ေတာ႕ မယ္။ ငါ့ရဲ႕ အိမ္မက္ထဲက မင္းသားေလးဟာလဲ နင္ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ေတာ႕ မယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေလ ငါ့ႏွလံုးသားထဲက အခ်စ္ဆိုတဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြကိုေတာ႕ ငါ...ငါ ခ်က္ခ်င္းေၿပာင္းလဲလိုက္လို႕ ရပါ့မလား...
.....................................

ထြန္းသစ္ ၿမင္ပါသည္။ ႏုငယ္ သူတို႕ အိမ္ထဲ၀င္သြားတာကိုလဲ ၿမင္သည္။ ႏုငယ္ ၿပန္ထြက္လာတာကိုလဲ ၿမင္သည္။ ငိုေနတာကို လဲ ၿမင္သည္။ ဘာလို႕ ငိုရတာလဲ ႏုငယ္.. နင္ေက်နပ္လို႕ နင္ေပ်ာ္ရႊင္လို႕ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘာလို႕ ငါ့ အတြက္ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနရတာလဲ။ ငါေမးလိုက္ခ်င္တယ္ ႏုငယ္ နင့္မွာ ငါ့အတြက္က်စရာ မ်က္ရည္ေတြမ်ား ရွိေသးလို႕ လား...လို႔.



........................................
ေနာက္ထပ္ အပိုင္း(၅) ကိုတတ္ႏိုင္သမွ် ၿမန္ၿမန္ေလးေရးၿပီးတင္ေပးပါ့မယ္လို႕ ။
ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ရႊင္လန္းၾကပါေစရွင္။