(ကိုၿမ) ေရာ႕ ကိုထြန္း ခင္ဗ်ားအပ္ထားတဲ႕ အထည္ေတြအကုန္ၿပန္ယူသြား။ ေနာက္က်ဳပ္ဆိုင္ကို လာမအပ္နဲ႕ေတာ႕ ။
သက္ပိုင္ ကေတာ႕ စိတ္ထဲကေန ေရရြတ္မိသည္။ ၿပသနာေတာ႕ တက္ၿပီ။ သူ႕အေဖသည္ ထိုကဲ႕သုိ႕ အေၿပာ မတတ္မႈေၾကာင့္ ၿပသနာေတြရွင္းရေပါင္းမ်ားၿ႔ပီး။ အထူးသၿဖင့္ ဆင္းရဲၿပီ နိမ္႕က်ေသာသူမ်ားဆိုလွ်င္ သာသာ ထုိးထိုး ပိုၿပီးဖိေၿပာတတ္သည္။ ခုပဲၾကည့္ေလ စက္ခ်ဳပ္သည့္ ဦးေလးၾကီးအား ခင္ဗ်ားတို႕အသက္ၾကီးၿပီး သမီးေတြရွိတာပဲ ခိုင္းပါလား။ ပညာေတြတတ္ေနလဲ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေယာက္က်ား ယူမွာပဲဆိုေတာ႕ ပိုင္ရွင္ဦးေလး ၾကီး စိတ္ဆိုးစြာၿဖင့္ အထည္ေတြ အကုန္ၿပန္ေပးၿပီး ေနာက္လာမအပ္နဲ႕ေတာ႕လို႕ ေၿပာေနေလၿပီ။
(သက္ပိုင္) ကဲ အေဖသြားၾကစို႕ ေတာ္ၿပီဗ်ာ ၿပသနာ ထပ္ရွာမေနနဲ႕ေတာ႕။
(ဦးထြန္း) ရမလားကြ။ ဒါသက္သက္ေစာ္ကားတာ ပိုက္ဆံမရွိလို႕ စက္ခ်ဳပ္စားရတဲ႕ သူကမ်ားကြာ။သူ႕သမီး ေတြက ဘယ္ေလာက္တန္ေနလို႕လဲ။
(မိုး) ဦးတို႕လိုမ်ဳးိ သားသမီးကို ခိုင္းစားဖို႕ ေမြးတဲ႕ မိဘေတြကေတာ႕ ဒီလိုပဲ တန္ရာ တန္ေၾကးၿဖတ္တတ္ၾက တယ္။ ကြ်န္မ မိဘေတြက သားသမီးေတြကို ဘယ္ေတာ႕မွ တန္ဖိုးမၿဖတ္ဘူး။ ေမတၱာနဲ႕ပဲ ေပးဆပ္ၾကတာ။ ကြ်န္မ မိဘေတြဆင္းရဲေပမယ္႕ သူတို႕ဆီမွာ သားသမီးၿဖစ္ရတာ ကြ်န္မေတာ႕ အရမ္းကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ္႕မိ တယ္။ ဦးတုိ႕လို မိဘမ်ဳိးမွွာ ဆိုရင္ ခိုင္းစားခံေနရမွာစိုးလို႕။
သက္ပိုင္ အံ့ၾသသြားသည္။ စကားေၿပာသံႏွင့္အတူ ၀င္ေရာက္လာသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ မလွေပ မယ္႕ သူမမ်က္ႏွာေလးၾကည့္ရတာ ေအးခ်မ္းသည္။ ၿပီးေတာ႕ သူမ၏ အသံသည္ မမာလြန္းေပမယ္႕ ၿပတ္သား ၿ႔ပီး ၾသဇာသံပါသည္။ ၿပီးေတာ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္ခ်ထားေသာ ဆံပင္ရွည္ရွည္အိအိေလးမ်ားႏွင့္ သူမအား သက္ပိုင္ စိတ္ထဲ ဘယ္လိုၿဖစ္သြားသည္မသိ။ အမ်ဳိးအမည္မသိေသာ ခံစားခ်က္တစ္ခုေတာ႕ သူ႕ရင္ထဲ လႈိင္း ခက္သြားသည္ကေတာ႕ ေသခ်ာသည္။
(ဦးထြန္း) မင္း.မင္း..
(သက္ပိုင္) ကဲ..လာပါအေဖရာ ၿပန္ၾကစို႕။ ဦးေလးတို႕ကိုလဲ ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။ သြားခြင့္ၿပဳပါ အုန္း။
အဲဒီေန႕ …အဲဒီေန႕ ေနာက္ပိုင္း သက္ပိုင္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အဲဒီေကာင္မေလးကို ေမ႕ပစ္လိုက္လို႕မရ။ ထပ္ေတြ႕ ခ်င္ေနမိသည္။ အဲဒီဆိုင္နားကို သြားရွာရင္ေကာင္းမလား။ သူမ၏ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလး ေၿပာေနေသာ ပံုစံေလးအား သူဘယ္လိုမွ ေမ႕ပစ္လို႕မရ။ စိတ္ထဲမွာ သြားရင္ေကာင္းမလား မေကာင္းဘူးလား စိတ္ထဲမွာ လြန္ဆြဲေနမိ သည္။ သူမတို႕ဆိုင္နား သြားမရွာေပမယ္႕ သက္ပိုင္ကေတာ႕ သူသြားသမွ် ေနရာတိုင္းတြင္ ေကာင္မေလး ကို ေတြ႕ႏိုး ေတြ႕ႏိုးၿဖင့္ မ်က္လံုးက အလိုလို လိုက္ရွာေနမိသည္။ မေတြ႕ဘူးမွန္းသိေနေသာ္လည္း ေတြ႕မလား ဆိုေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္။ဒီလိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြႏွင့္ ရွာေနမိသည္ကပင္ သက္ပိုင္ရင္ထဲ နက္နက္ရႈိင္းရိႈင္း ေနရာေတြမ်ား ၀င္ယူသြားေလသလားမသိ။
တစ္ေန႕ သူ႕၏ ရင္တို႕ ဒုတ္ိယအၾကိမ္ လႈိက္ကနဲ ၿဖစ္သြားၿပန္သည္။ ဟုတ္သည္ သူမ။ ဘတ္(စ္)ကားေပၚ တက္ သြားသည္ မမွားႏိုင္ ေသခ်ာသည္။ ကားဂိတ္ကေန ထြက္ခြာစၿပဳေသာ ဘတ္(စ္) ကားေပၚသို႕ သက္ပိုင္ မရမက အတင္းခုန္တက္လိုက္သည္။ ၿမင္ေနရတဲ႕ ေဘးနားကလူေတြထံမွာ အာေမဋိတ္သံမ်ား ထြက္လာ သည္။
ဟဲ႕ဟ႔ဲ အမယ္ေလး ေသေတာ႕မွာပဲ။ ေအးေလ ေနာက္တစ္စီးမွ တက္လဲရတဲ႕ ဟာကို။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကားေပၚေရာက္ေတာ႕ သူ၏ အရွင္သခင္မေလးကို အေမာတေကာ လိုက္ရွာရသည္။ေဟာ ေတြ႕ ၿပီ။ သူမ အနားသို႕ေရာက္ေအာင္ တိုးသြားဖို႕ ၿပင္လိုက္သည္။
(စပါယ္ရာ) အစ္ကို ကားခ။
(သက္ပိုင္) ဟာ ေသေရာ။
သူ႕ပိုက္ဆံအိတ္ကို ကားတံခါးေလာ႕ခ်ၿပီး ကားဒတ္ဘုတ္(စ္) ေပၚတင္ခဲ႕မိၿပီ။ ေတာက္ အရွက္ေတာ႕ ကြဲ ေတာ႕ မွာပဲ။ ဘယ္လို လုပ္ရပ။ အင္က်ီအိတ္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ပိုက္ဆံကပ္မ်ားရွိမလား လိုက္ရွာ မိသည္။
(စပါယ္ရာ) အစ္ကို ၿမန္ၿမန္လုပ္ေလဗ် အစ္ကိုတစ္ေယာက္တည္း ပိုက္ဆံလိုက္ေကာက္ေနရတာမဟုတ္ဘူး
သက္ပိုင္ ေခြ်းေတြၿပန္ထြက္လာသည္။ ဘာလုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္းမသိ။
(မိုး) စပါယ္ရာ ဒီမွာ လာယူလွည့္ ကားခ။ ဟဲ႕ ဒီမွာ ငါေပးလိုက္ၿပီး နင့္အတြက္ ပိုက္ဆံ။ ငါ့ကိုေနာက္ေန႕ ေကာ္ဖီၿပန္တိုက္။ လာေလ ငါ့ဘက္ကို။
သူ႕ကို ရည္ရြယ္ၿပီးေၿပာေနေသာ သူမ၏လုပ္ရပ္ အား အံၾသလို႕မဆံုး။
(သက္ပိုင္) ေအာ္ ..အင္း အင္း..
ေၿပာေၿပာဆိုဆို သူမနား တိုးသြားလိုက္သည္။
(မိုး) နင့္ပုိက္ဆံ အိတ္ေမ႕က်န္ခဲ႕တယ္ မဟုတ္လား။ နင့္ အေဖ ကိုေတာ႕ အဲဒီေန႕က ငါလံုး၀ မေက်နပ္ဘူး။ ဘာလဲ နင္ငါ့ကိုရန္ေတြ႕ဖို႕ အသည္းအသန္ လိုက္လာတာလား။
သူမသည္ သူ႕ကို မွတ္မိေနသည္။ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္လိုက္သည္ၿဖစ္ခ်င္း။ တစ္ခါမွ အဲေလာက္မေပ်ာ္ဘူး။
(သက္ပိုင္) မဟုတ္ပါဘူး။ ငါက နင့္ကိုေတာင္းပန္ခ်င္လို႕။ ခုနင္ဘယ္မွာ ဆင္းမွာလဲ။ စကားနဲနဲေလာက္ ေၿပာ ဖို႕ အခ်ိန္ေလးမ်ားေပးႏိုင္မလားလို႕။
(မိုး)ေရွ႕မွတ္တိုင္ဆင္းမွာ။
သက္ပိုင္ စိတ္ထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနရသည္ကပင္ ေၿမၾကီးႏွင့္ထိသည္လို႕ကို မထင္။ မေမွ်ာ္လင့္ မထင္မွတ္ပဲ အေၿခအေနေတြက အရမ္းၾကီးေကာင္းေနသည္။ အဲဒီေန႕က သူမ၏ နာမည္သည္ စံပါယ္မိုး ရင္းႏွီးေသာ သူမ်ားကေတာ႕ မိုး လို႕ပဲေခၚၾကေၾကာင္း။ သူမဆင္းသည့္ မွတ္တိုင္သည္ သူမ၏ သင္တန္းတက္ေနေသာ ေနရာ ၿဖစ္ေၾကာင္း သက္ပိုင္သိလိုက္ရသည္။ ေပ်ာ္လိုက္သည္ ၿဖစ္ခ်င္း။ ထို႕ေနာက္.. သက္ပိုင္တို႕ တစ္စ တစ္စ ရင္းႏွီးလာၾကသည္။
(သက္ပုိင္) မိုး..
(မိုး) ဟင္း………………………….. ပိုင္ အဆံုးသတ္မေကာင္းမွန္းသိေနရဲ႕သားနဲ႕ ဘာလို႕မ်ား ေ၀ဒနာမီးေတြကို အစပ်ဳိးခ်င္ရတာလဲ။ မိုး တို႕ႏွစ္ေယာက္ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးနဲ႕တူတယ္။ မိုး သမီးလိမၼာပဲ ၿဖစ္ခ်င္တယ္။
(သက္ပိုင္) မိုး ..ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ။ အခ်ိန္ရသမွ်ေလးေတာ႕ မိုး အနားမွာ ေနလို႕မရဘူးလား။ မိုး ကေရာ ကိုယ္႕အေပၚမွာ သံေယာဇဥ္တစ္ကယ္ပဲ မၿဖစ္ခဲ႕ဘူးလား။
(မိုး) ပိုင္ရယ္..မိုး ဘယ္လိုေၿပာရမလဲဟင္။ မိုး စိတ္ထဲမွာ ၿဖစ္သင့္တာနဲ႕ ၿဖစ္ခ်င္တာေတြ လြန္ဆြဲေနတယ္ ပိုင္။
အဲဒီ ေေနာက္ပိုင္း သက္ပိုင္..မိုး ထံသို႕မသြားေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ ေနလို႔ရမလားလို႕ ေနၾကည့္သည္။ ဒါေပ မယ္႕ အခ်ိန္တိုင္း ေနရာတိုင္း မိုး ကိုသာ သတိရေနမိသည္။ လြမ္းသည္။ မိုး မ်က္ႏွာေလး ၿမင္ခ်င္မိသည္။ မိုးရွိရာ သင္တန္းသို႕ သြားေခ်ာင္းၾကည့္မိသည္။ သူ …..မိုးကို လြမ္းေနသည္။
သို႕ေပမယ္႕ မိုးကိုေတာ႕ မေတြ႕ရ။ စိတ္ဓာတ္က်စြာ လာရာလမ္းကို ၿပန္လွည့္လိုက္သည္။ ဘာမွလုပ္ခ်င္ စိတ္မရွိ။ ၿမင္ေနရေသာ ပတ္၀န္းက်င္က ေၿခာက္ေသြ႕အက္ကြဲလြန္းေနသည္။ ပူၿပင္းေလာင္ၿမိဳက္သည္ ရာသီဥ တုထက္ သူ႕ရင္ထဲက ရာသီက ပိုၿပင္းသည္။ အင္းေလ မိုး သည္ သူ႕အေပၚမွာ တစ္ကယ္ပဲ သံေယာဇဥ္ မရွိခဲ႕ ဘူးထင္တယ္။ သူ႕အတြက္ ကံတရားသည္ သည္ေလာက္ေလးေတာင္ မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ႕ဘူးလား။ စိတ္ထဲ မွာ မြန္းၾကပ္ေနမိသည္။
(မိုး) ပိုင္.. ၿပန္ေတာ႕မလို႕လား။ မိုးဆီကို လာတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ေနာက္ေက်ာဘက္က ၾကားလိုက္ရေသာ အသံ စိတ္ထဲမွာ အေပ်ာ္စိတ္တို႕က လႈိက္ကနဲ။ ဟန္မေဆာင္မိ
(သက္ပိုင္) မိုး ကိုလာရွာတာ။ လြမ္းလို႕။ မိုးနဲ႕ မေတြ႕ပဲ အၾကာၾကီး ကိုယ္မေနႏိုင္ဘူး။ ေနလို႕မရဘူး။ ခု ကိုယ္တို႕မေတြ႕တာ ဆို
(မိုး) ႏွစ္ပတ္ တိတိ ၿပည့္ၿပီ။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ မိုးလဲ ပိုင့္ကို …… လြမ္း တယ္။
ရွက္ကိုး ရွက္ကန္းၿဖင့္ ေၿပာလိုက္ေသာ မိုး မ်က္ႏွာေၾကာင့္
(သက္ပိုင္) ဟားဟား ဒါဆို မိုးလဲ ကိုယ္႕ကိုယ္ ခ်စ္ေနၿပီေပါ့။ ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ။ ေပ်ာ္လိုက္တာ။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ နားလည္မႈေတြ အၿပည့္ႏွင့္ ခ်စ္သူဘ၀ကို ကူးေၿပာင္းလိုက္ၾကသည္။ ဘယ္ေလာက္ထိ သူတို႕ခ်စ္ခဲ႕ၾကသလဲ ဆို တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကို တစ္ေယာက္က ၿမင္ရသည္အထိ။ နားလည္ၾကသည္ အထိ။ ဒါေပမယ္႕ သူတို႕ၾကားထဲမွာ ၿပသနာေတာ႕ ရွိသည္ အဲဒီ ၿပသနာေလး တစ္ခုပဲ
(သက္ပိုင္) မိုး အိမ္ၿပန္ေနာက္က်ေနၿပီ မိုး မိဘေတြဆူေနအုန္းမယ္။ ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ဘ၀ ကိုထူေထာင္ ၾကရေအာင္ေလ
(မိုး) ပိုင္ ကေလ ကေလးက်ေနတာပဲ။ အေမက မိုးကိုေၿပာဖူးတယ္။ သမီးတဲ႕ အိမ္ၿပန္ဘယ္ေလာက္ပဲ ေနာက္က်ေနေနတဲ႕ အေမတို႕ရိုက္တာ ဆူတာက ငါ့သမီး ခဏေလာက္ပဲ နာတာတဲ႕။ ေၾကာက္လို႕ အိ္မ္မၿပန္ ရဲလို႕ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္လိုက္ေတာ႕မွ ဘ၀က ရိုက္ၿပီး တစ္ဘ၀လံုးနာေတာ႕တာပဲတဲ႕။ ၿပီးေတာ႕ မိုး ကိုလို ခ်င္ရင္ မိဘ စံုရာနဲ႕ လာေတာင္းေပါ့။ မိုး အဲဒီအလုပ္မ်ိဳး ဘယ္ေတာ႕မွ လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အထူးသၿဖင့္ ပို္င့္ အေဖ ေၾကာင့္ မိုး ပိုၿပီး သတိထားတယ္ ပိုင္.
သက္ပိုင္ ဘာမွ မေၿပာေတာ႕ ကားငွားၿပီး အဲဒီညက မိုးတို႕ အိမ္ေရာက္သည္ အထိ လိုက္ပို႕ေပးခဲ႕သည္။ သူထင္တာက သံေယာဇဥ္ေတြ ခိုင္ၿမဲလာၿပီဆိုရင္ မိုးသည္ ၿဖစ္ခ်င္တာကို လုပ္ေလ႕မည္ဟု သက္ပိုင္ထင္ခဲ႕ မိသည္။ ခုေတာ႕ သက္ပိုင္ထင္ထားတာထက္ မိုးက ပိုၿပီး မာနၾကီးသည္။ ေခါင္းမာလြန္းသည္။ အသည္းမာ လြန္းေနသည္။ သူ႕အေဖရဲ႕ အေၿခအေနရ ဘယ္လိုမွ လူၾကီးစံုရာႏွင့္ ေတာင္းဖို႕ မၿဖစ္ႏိုင္။ အထူးသၿဖင့္ မိုး ၿဖစ္ေနသည့္ အတြက္ သူ႕အေဖဘက္မွ ၿပသနာက ပိုၾကီးသည္။
ဒါေပမယ္႕ မုိး သည္ သူ႕ကို တစ္ကယ္ခ်စ္လြန္းတာေတာ႕ ေသခ်ာသည္။ သူနဲ႕ မိုး ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ မိုးသည္ စိတ္ဆိုးသည္ဟူၿပီး မရွိခဲ႕။ အၿမဲတမ္း သူလိုအပ္တာ ကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ ၿဖည့္ဆည္းေပး သည္။ သူ႕ကိုနားလည္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ႕ အရင္က ေပါ့ပ်က္ပ်က္ သူ႕စိတ္ေတြကို ၿပဳၿပင္ေပးခဲ႕သည္။ မိုးႏွင့္ သူေတြ႕လွ်င္ စကားေတြ ဖလွယ္ၾကေလ႕ရွိၿပီး။ ထုိသို႕ ေၿပာေနရသည္ပင္ မိုးကို သူပိုၿပီး ၿမတ္ႏိုးမိသည္။ ၾကာေလ မိုးႏွင့္ သူပိုၿပီး မခြဲႏိုင္ေလ ၿဖစ္မိသည္။
(မိုး) ပိုင္..ဒီေန႕ ေန၀င္ဆည္းဆာက အရင္ေန႕ေတြထက္ ပိုလွတယ္ေနာ္။ မိုးေလ ပိုင့္ပုခံုးေပၚမွီၿပီး ညေနခင္း ေန၀င္ဆည္းဆာ အလွကို ထိုင္ၾကည့္ရတာ။ အရမ္းပဲ ႏွစ္သက္မိတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ပိုင္နဲ႕လဲ ပိုၿပီး မခြဲႏိုင္ဘူး။ မိုး စိတ္ေတြ အရမ္းပင္းပန္းတာပဲ။ ဒါေပမယ္႕ ခ်စ္လြန္းလို႕ ခံစားရတဲ႕ ေသာကေတြကို မိုး တစ္ေယာက္တည္းပဲ ခံစားခ်င္တယ္။ ပိုင့္ ကိုေတာ႕ မိုးလို မ်ဳိး မခံစားေစခ်င္ဘူး။ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ အဲဒီလိုခံစားရတာ စိတ္အရမး္ ပင္ပန္းေနမွန္း မိုးသိေနတာကိုး။ ပိုင္ မိုး ကို မခ်စ္ပါနဲ႕လားဟင္။
(ပိုင္) ဟင္း……………………….. အဲဒီလို ေၿပာေၾကးဆို အစထဲက ဒီလမ္းကို ေရြးမလား မိုးရာ။ ကိုယ္တို႕ ၾကိဳးစားရင္ ၿဖစ္မွာပါ။ ကိုယ္ အလုပ္ၾကိဳးစားမယ္ကြာ။ ရတဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ပိုက္ဆံနဲ႕ ကိုယ္တို႕ဘ၀ကို တည္ေထာင္ ၾကမယ္။ ဒါဆို မိုးလဲ မ်က္ႏွာမငယ္ေတာ႕ဘူး။ လူၾကီးစံုရာနဲ႕ ေတာင္းဖို႕ကေတာ႕..
(မိုး) ဟင္း..ဟင္း ပိုင္ကေလ မိုးကို ပိုက္ဆံမက္တယ္မ်ားထင္ေနလား။ ပကာသန ေတြမက္တယ္ မ်ားထင္ေန လားမသိဘူး။ အိမ္ေထာင္တစ္ခုစၿပီး ထူေထာင္တယ္ ဆိုရင္ အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ႕ အခက္အခဲဆိုတာ ရွိတာပဲ။ ဒီလိုပဲ ေအးအတူ ပူအမွ် ၾကိဳးစားရတာပဲ။ ပိုင္သာ အဲဒီလိုဆိုရင္ မုိးဘက္က လက္မခံႏိုင္စရာ မရွိပါ ဘူး။ အဓိကက ပိုင္မွာ ပိုက္ဆံရွိဖို႕မလိုဘူး။ ပိုက္ဆံရွိေအာင္ ၾကိဳးစားခ်င္တဲ႕ စိတ္ရယ္။ တာ၀န္ဆိုတာကို ယူခ်င္တဲ႕ စိတ္ရယ္ အဲဒါေလးပဲ ရွိရင္ လံုေလာက္ၿပီ။
ဒီေတာ႕ သူ႕ကိုယ္ပိုင္ပိုက္ဆံႏွင့္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကသည္။ သို႕ေပမယ္႕
တစ္ခါတစ္ရံ ကံၾကမၼာသည္ ရုတ္တရက္ အခ်ဳိးအေကြ႕မ်ားလြန္းသည္။ မၿမင္ရသည့္ေနရာ မၿမင္ႏိုင္သည့္ ေထာင့္မွာ ရုတ္တရက္ ထိုးႏွက္ တိုက္ခိုက္တတ္သည္ မဟုတ္လား။
(ဦးထြန္း) သား သက္ပိုင္ မင္း ႏိုင္ငံၿခားထြက္ရမယ္။ မင္း အစ္ကိုကေခၚတာ ဟိုမွာ အလုပ္က အသင့္ရွိၿပီးသား မင္းၿပင္ဆင္ေတာ႕.
(သက္ပိုင္) အေဖကလဲ သားကိုေတာ႕ ၾကိဳေၿပာသင့္တာေပါ့။ ခုလိုမ်ဳိး ရုတ္တရက္ၾကီးကေတာ႕ မၿဖစ္ႏိုင္တာ။ မသြားႏိုင္ဘူး အေဖရာ။
(ဦးထြန္း) ေဟ႕ေကာင္ သက္ပိုင္ ငါ မင္းအေဖကြ။ မင္း ပါးစပ္ဟ လိုက္တာနဲ႕ မင္းဘာၿဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ သိၿပီးသား။ ငါ့ကုိ ဆင္ေၿခ ဆင္လက္ ေပးမယ္ မၾကံနဲ႕ မင္းမွာ င့ါကို ၿပန္ေၿပာခြင့္ ေမးခြင့္မရွိဘူး။ ငါေၿပာတာ ကိုပဲလုပ္။ ေရွ႕လ ၁၅ ရက္ေန႕ မင္း သြားရမယ္။ ဒါပဲ…
ဒီလုိွႏွင့္ မိုး ကိုသူေၿပာရသည္။အဲဒီေန႕က မိုး ငိုသည္ကို သူပထမဆံုး အၾကိမ္ ၿမင္ဘူးခဲ႕သည္။ သူမသြားခင္ ၾကားထဲ အခ်ိန္ကာလေလးမ်ားသည္ တိုေတာင္းလြန္းသည္ဟုထင္မိသည္။ ၿဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ဒီအခ်ိန္ေလးေတြ မကုန္ သြားေစခ်င္။ သူႏိုင္ငံၿခား သြားရမည္ဟု သိသည့္ေန႕မွ စၿပီး မိုး မ်က္ႏွာသည္ အရင္လို မၾကည္လင္ ေတာ႕။ ၿပီးေတာ႕ သူမကိုယ္ သူမ အားေပးသလိုႏွင့္ အရင္ကလဲ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ခုလဲ တစ္ေယာက္ တည္းၿဖစ္တာ ဘာဆန္းလို႕လဲဟူ၍လည္း တိုးတိုးေရရြတ္ေနေသးသည္။ သူ မိုးကိုမခြဲႏိုင္။
ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အေနႏွင့္ ၾကိဳးစားမိသည္။
(သက္ပိုင္) မိုး ကိုယ္႕တို႕ ထြက္ေၿပးၾကရေအာင္။
(မိုး) ပိုင္ သြားစရာရွိတာကိုတာ ေၿဖာင့္ေအာင္သြားပါ။ မိုး အတြက္မပူနဲ႕ ပိုင္ မရွိလဲ မိုးေနတတ္ပါတယ္။
(သက္ပိုင္) ဟုတ္တယ္ မိုး မင္းကေတာ႕ ေနတတ္သူၾကီး ငါကေတာ႕ မေနတတ္သူၾကီးကြ။ မင္းသိလား။ မင္း ေတာ္ေတာ္ အသည္းမာပါလား မိုး ဟင္။ ငါက မင္းခ်စ္ေနရတဲ႕သူပါ။ ဒီေလာက္ ဘ၀ အခက္အခဲေလးေတာင္ မင္းငါနဲ႕ ရင္ဆိုင္ၿပီး မေၿဖရွင္းရဲဘူး။ မင္းက သက္သက္မဲ႕ ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္နဲ႕ တစ္ကယ္ေတာ႕ မင္းရဲ႕ အတၱ မင္းရဲ႕ မာန မင္းရဲ႕ မိဘ ကို ပိုခ်စ္တာကြ။ ၾကားထဲက ငါဆိုတဲ႕ ေကာင္ရဲ႕ ႏွလံုးသားပဲ ေသသြားတာ အဖတ္တင္တယ္။ ေအး မင္းဘယ္ေလာက္ ေနတတ္သလဲ ေနႏိုင္သလဲ ငါၾကည့္ေနမယ္ မိုး။ ဒါပဲ ..
ခုထဲက ႏႈတ္ဆက္ခဲ႕တယ္။ မနက္ၿဖန္ငါသြားေတာ႕မယ္။
သက္ပိုင္ ေၿပာေၿပာဆိုဆို လွည့္ထြက္ဖို႕ ၿပင္ေတာ႕
(မိုး) မသြားပါနဲ႕ ပိုင္ရယ္ ။ မုိး ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အေနနဲ႕ တစ္သက္စာ ပိုင့္ ပုခံုးေလးကို မွီထားပါရေစ။ ပိုင့္ ေဘးနားမွာ အခ်ိန္ရသမွ် ေနပါရေစ။ မိုးကို ဒီအခြင့္ အေရးေလး ေတာ႕ ေပးပါေနာ္ ..ပိုင္..ေနာ္.
မိုးသည္ မ်က္ရည္၀ဲေနလွ်က္ ငိုသံခပ္အက္အက္တို႕ၿဖင့္ သူ႕အား ေတာင္းပန္ တိုးလွွ်ဳိးေနၿပန္၏။ ဒီလိုက်ၿပန္ ေတာ႕ မိုးကို သူသနားသည္။ သူလဲ မိုးကို ခ်စ္သည္။ ဒါေပမယ္႕ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာင္ မိုး ေခါင္းမာ ေနရပါသနည္း။ မိုးေရ ကိုယ္ရူးေတာ႕မယ္ သိလား။ ရင္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္လြန္းေနၿပီကြာ။အဲဒီေန႕ ကမိုး ေတာင္းပန္သလို သူေနေပးခဲ႕သည္။ ဒါေပမယ္႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႕ တင္းၾကပ္မႈေတြႏွင့္ ၿပည့္ႏွပ္ေနသည္ ။ မိုး ရွိမေနသည့္ အခ်ိန္ေတြ အတြက္ သူဘယ္လို ၿဖတ္သန္းရမွန္း သူကိုယ္တိုင္မသိ။
ပထမေတာ႕ သူမိုးကို စာေတြေရးေနေသးသည္။ မိုးကလဲ သူ႕ကို စာၿပန္ေရးသည္။ ဒါေပမယ္႕ မိုး ေရးထား သည့္ စာမ်ားကိုဖတ္ၿပီးလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူထၿပန္ခ်င္မိသည္။ ဘယ္လိုမွ ေနလို႕မရ။ သူေတာင္ ဒီလို ၿဖစ္ေနလွ်င္ မိုးလဲ သူ႕ေလာက္နီးနီး ခံစားေနရေပလိမ္႕မည္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ မိုးကိုေတာ႕ မခံစားေစလို။ သူလိုမ်ဳိး မခံစားေစလို။ ဒီေတာ႕ မိုး သူ႕ကို နားလည္ႏိုင္လိမ္႕မည္ ထင္သည္။ မိုး ထံသုိ႕ ဘာအဆက္ အသြယ္မွ သူမလုပ္ေတာ႕…. မိုး ကလဲ ထပ္ၿပီး သူ႕ထံသို႕ စာအဆက္အသြယ္ မလုပ္ေတာ႕..
ဒီလိုႏွင့္ ႏွစ္ေတြၾကာခဲ႕သည္။ သူၿမန္မာၿပည္ၿပန္ေရာက္လွ်င္ မိုးကိုေတြ႕ရလိမ္႕မည္ဟု သူထင္သည္။ သံုးႏွစ္ေလာက္ ေနၿပီ သူၿမန္မာၿပည္ ၿပန္ခဲ႕သည္။ မိုးကိုေတာ႕ မေတြ႕ခဲ႕။ မိုး သည္လဲ ၿမန္မာၿပည္ တြင္ မရွိဟု ဆိုသည္။ စကာၤပူမွာလို႕ သူၾကားသည္။ ဒါေပမယ္႕ မိုးႏွင့္ ဘယ္လို ဆက္သြယ္ရမွန္း သူမသိ။ မိုး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေတာ႕ မိုး အရင္က သံုးေသာ email ေတာ႕ ေပးလိုက္သည္။ ဒါေပမယ္႕ အဲဒီ ေမး(လ္) က မသံုးတာ ၾကာၿပီ ဟုဆိုသည္။ သူ ဆုေတာင္းမိသည္။
မိုးေရ…ကိုယ္တို႕စိတ္ခ်င္းနီးၿပီး ၿပန္ေတြ႕ၾကရေအာင္ကြာ။ မိုးလဲ ကိုယ္႕ခံစားခ်က္ေတြကို သိတယ္မဟုတ္လား ဟင္။ ကိုယ္ေၿပာေနတယ္ ကိုယ္ေခၚေနတယ္ေလ မိုးရာ ကိုယ္႕ ေၿပာတာ ၾကားရဲ႕လား..
သူ႕စိတ္ထဲမွ ေနၿပီး ၿပင္းၿပင္းၿပၿပ မိုးကို တမ္းတၿပီး ေၿပာေနမိသည္။ မိုးမရွိမွေတာ႕ ၿမန္မာၿပည္တြင္ သူၾကာၾကာ မေနေတာ႕။ သေဘာၤၿပန္တက္ဖုိ႕ပဲ သူစီစဥ္လိုက္သည္။ မိုး၏ email ေလးထဲကိုေတာ႕ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္စံု တစ္ရာၿဖင့္ သူသံုးေနေသာ email အား သူပို႕ေပးခဲ႕သည္။ အခ်စ္ စစ္မွန္ရင္ ၿပန္ဆံုၾကပါေစလို႕ပဲ သူေမ်ွာ္လင့္ မိသည္။ ၿပီးေတာ႕ မိုးကေရာ သူ႕ကို ခ်စ္ေနစဲပဲလား။ ဒါေတာ႕ မိုးကိုယ္တိုင္ပဲ သိလိုက္မည္ ထင္သည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႕ ေမ်ွာ္လင့္ခ်င္းေတြကသာ သူ႕ရဲ႕ မနက္ၿဖန္ေတြ အတြက္အင္အားပင္။ မိုးထံမွ email reply ကို သူေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ေနေလ ပိုေ၀းေလဆိုသလိုပဲ..
၁ လ …၂ လ …၃ လ….. ၆ လ ေလာက္သာ ၾကာသြားသည္ မိုး ထံမွ မည္သို႕မွ် တုန္႕ၿပန္မလာခဲ႕။ ဒီတစ္သက္ေတာ႕ ေ၀းၿပီထင္သည္။ သူ မိုးကို အဆက္အသြယ္ မလုပ္ခဲ႕မိတာ မွားၿပီလား။ သူစိတ္ဓာတ္ေတြ က်ခ်င္လာသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကင္းမဲ႕ေနသလို ၿဖစ္လာသည္။ စိတ္ထဲမွာ ယူက်ိဳးမရတဲ႕ စိတ္..အဲဒီ စိတ္ေတြနဲ႕ သူအသက္ရွင္ရတာကို ညည္းေငြ႕လာမိသည္။ စိတ္ထဲမွာ မိုးသည္ စကၤာပူမွာ ရွိသည္ဟု သိ ထားသည္ မိုး ရွိေနတဲ႕ အရပ္ကို သြားရင္ေတာ႕ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြ နဲနဲ နာက်င္မႈ သက္သာေစမည္ ထင္သည္ ဟုတ္သည္ ဒီလိုေနတာထက္စာရင္ သူသြားၿပီးလည္ၾကည့္မည္။ ဟိုေရာက္မွ ေရာက္တဲ႕ေနရာက ေနၿပန္စ မည္။ မိုး ကေရာ အိမ္ေထာင္က်သြားလွ်င္ေရာ.. အို ဒီေလာက္ ႏွစ္ေလနဲ႕ သူတို႕ႏွစ္ဦး၏ ေမတၱာသည္ မၿပက္ ပ်ယ္ေလာက္။ အေတြးစိတ္တို႕ မ်ားစြာၿဖင့္ သူ႕အလုပ္မွ ခြင့္ထပ္ယူၿပီး စကၤာပူကို သူအလည္သြားဖို႕ စီစဥ္ခဲ႕ သည္။အဲဒီၾကားထဲမွာပဲ သူ႕ကို မိုး email ေပးလိုက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမွ မိုး၏ ဖုန္းနံပါတ္ဟုဆိုကာ နံပါတ္တစ္ ခ်ဳိ႕ သူ႕ email ထဲပို႕ေပးသည္။ စကၤာပူမွ ၿပန္လာေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ထံမွ သိရသည္ဟုဆိုသည္။
Email ရသည္ဆိုရင္ပဲ သူဖုန္းနံပါတ္ေတြ ေကာက္လွည့္ခ်င္မိသည္။ ရင္ေတြေတာ႕ ခုန္လြန္းေနသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ နိပ္ေသာ လက္တို႕ပင္ တုန္ယင္လြန္းေနသည္။
ေဟာ ဖုန္းေခၚေနသည္။ ထိုခဏတြင္ပင္ သက္ပိုင္ခံစားေနရသည္မွာ ..အမည္ေဖာ္ၿပရန္ခက္ခဲလြန္းေသာ ခံစားခ်က္မ်ဳိး ေပ်ာ္ေနသည္ ဆိုသည္ထက္ သာသည္။ ၾကည္ႏူးသည္ ဆိုသည္ထက္ ဘယ္လိုေၿပာရမွန္းပင္မသိ..
(မိုး) ဟလို …
မၾကားရတာ ႏွစ္ခ်ဳိ႕ေနေသာ သူေတာင့္တမိခဲ႕ေသာ အသံခ်ဳိခ်ဳိတို႕သည္ သက္ပိုင္၏ နားစည္သို႕ လာရိုက္၏
လည္ေခ်ာင္း ကြက္အက္သကဲ႕ သို႕ ရွတတသံႏွင့္ တုန္ေနေသာ အသံအား အတတ္ႏိုင္ဆံုး တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထားလွ်က္…
(သက္ပိုင္) ဟလို မိုး လား ဟင္..
တစ္ဖက္မွ အသံသည္ ခဏမွ် ၿငိမ္က်သြားသည္။ ၿပီးေတာ႕ ရိႈက္သံသဲ႕သဲ႕ေလး သူၾကားရသည္။
(မိုး) ပိုင္ ..မိုး ေလ ပိုင္မရွိပဲလဲ ေနတတ္တယ္ ေၿပာတာ အဲဒါကေလတစ္ကယ္က ညာတာ။ တစ္ကယ္တမ္းက မိုး ပို္င္နဲ႕ မခြဲႏိုင္ဘူး..
သက္ပိုင္ ရင္ထဲက ၿဖစ္ေသာ ပီတိတို႕ သည္ အတိုင္းမသိ။ သူႏွင့္မိုး ႏွစ္ေတြခ်ီၿပီး ေ၀းေနၾကေပမယ္႕ သူ႕၏ အသံ မိုး လားဟင္လို႕ ေၿပာလိုက္ရံုၿဖင့္ မိုး ၿပန္ေၿပာလိုက္ေသာ စကားတို႕သည္ မစိမ္း။ အရင္လိုပင္။ ေၿပာင္းလဲခ်င္း အလ်င္မရွိ။ ေမတၱာတို႕ၿဖင့္ ၿပည့္ႏွက္ေနတုန္း။ ၿပီးေတာ႕ မိုးေရာ သူေရာ ကုိယ္႕ေၿခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ရပ္တည္ေနႏိုင္ၾကၿပီ။ အသက္အရြယ္ရလည္း ကိုယ္ပိုင္စဥ္းစား ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္တဲ႕ အရြယ္ေတြ ၿဖစ္ေနၾကၿပီ။ ၿပီးရင္ မိုးရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ ဘယ္လိုရလာ ေၾကာင္းေၿပာမည္။ ၿပီးရင္ မၾကာမွွီ ရက္ပိုင္းအတြင္း စကၤာပူကို လာမည့္အေၾကာင္းေၿပာမည္။ ဖုန္းသံေလးႏွင့္ ေတာင္ သူတို႕ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ အေပ်ာ္သည္ ဤမွ်ေလာက္ဆိုလွ်င္ လူခ်င္းပါေတြ႕ရ အုန္းမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ႕..
စာဖတ္သူတို႕၏ အေတြးကေရာ။ သူတို႕ႏွစ္ဦး မည္မွွ်ေလာက္ေပ်ာ္မည္နည္း ခန္႕မွန္းၾကည့္ၾကရေအာင္လား။
-------------------------------------------------------------------------------
ခုတစ္ေလာ ဘေလာ႕ အိမ္လည္သိပ္ၿပီးေတာ႕ မထြက္ၿဖစ္ဘူး အလုပ္မအားတာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမယ္႕ စာေလးေတြေတာ႕ ဖတ္ၿဖစ္တယ္ ။ ေၿခရာေလးေတြ ေတာ႕ မထားခဲ႕မိဘူး။
