အတၱတစ္ခုႏွင့္ ခပ္ထူထူရူးေနခဲ႕တယ္

 

ဟင့္အင္း မေရးဘူး။ ဒါေပမယ္႕ စိတ္အလိုကို ဆန္႕က်င္ၿပီး တစ္ၿခားအေၾကာင္းအရာေတြကို ေတြးေနမိတာ ေရးခ်ခဲ႕မိတာ။ စာတစ္ေၾကာင္း စကားလံုးတစ္လံုးဟာ ကြ်န္မအတြက္ ေမာဟိုက္ႏြမ္းလ်ေနသလို။ စကားစုေတြ က ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု။ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း ေရးမိတဲ႕ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ အဓိပၸါယ္ကို မသိႏိုင္ခဲ႕။ ကြ်န္မရူးေနၿပီ ထင္တယ္။

       “ေမာင္.. ”

ဘာလို႕မွန္းမသိပါဘူး။ ခုခ်ိန္မွာ ေမာင့္ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာကို ကြ်န္မေရးခ်ခ်င္ေနမိတယ္။ ကြ်န္မ ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ ေရးလက္စ file ေလးေတြေၿမာက္မ်ားစြာရွိတယ္။ အဲဒီ ေၿမာက္မ်ားစြာေသာ file ေလးထဲက စကား လံုးေတြကိုလည္း စိတ္အလိုမက်စြာ ေရးလိုက္ ၿပန္ဖ်က္လိုက္ႏွင့္ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္လဲလို႕ေတာင္ မမွတ္မိႏို္င္ေတာ႕ဘူး။ တစ္ကယ္က ကိုယ္႕ခံစားခ်က္ေတြကို လိမ္ေနတဲ႕ ကြ်န္မအၿပစ္လို႕ပဲ ဆိုရမယ္ထင္တယ္။ ေမာင့္ကို သတိရတဲ႕စိတ္ တမ္းတတဲ႕စိတ္က ဘာဆိုဘာမွကို အလိုမက်ဘူး။ ခ်ဳပ္တီးထားတဲ႕ စိတ္တစ္စံုကို ေႏွာင္ၾကိဳးကေန လြတ္ေပး လိုက္ ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္… အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္.. 

ေမာင္ လို႕ စကားလံုးေလးတစ္လံုးကို  ေရးလိုက္မိတယ္ဆိုရင္ပဲ ကြ်န္မရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ကီးဘုတ္ စ္ေပၚ သြက္လက္စြာ လႈပ္ရွားသြားၾကတယ္။ စကားလံုးလွလွေလးေတြ စီးေမ်ာထြက္က်လာတယ္။ စိတ္ဟာ ေပါ့ပါး လြတ္လပ္လို႕ ၾကည္ႏူးမိသလိုလို ရွိလာတယ္။  ကြ်န္မဘာလို႕မ်ား ခံစားခ်က္ေတြနွင့္ ေသြဖီစြာ ေနခဲ႕မိ ပါ လိမ္႕။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးထဲ ဘ၀ထဲမွာ ေမာင္ ဆိုတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကို ရွိမေနေစခ်င္ဘူး။ ကြ်န္မရဲ႕ ဘ၀ထဲကို ၿပန္ေရာက္ မလာေစ ခ်င္ဘူး။ ေမ႕ခ်င္တယ္။ မုန္းခ်င္တယ္။ အားလံုးကို ခံစားခ်က္ အသစ္ တစ္ခုရယ္လ႕ို ထပ္ၿပီး မခံစားခ်င္ဘူး။  ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ကြ်န္မရဲ႕ အတိတ္ ကေန ေမာင္ ထြက္ခြာသြားေပးပါလား။ ေၿပာသာေနရတာ တစ္ကယ္ေတာ႕ ေမာင္ ကထြက္ခြာသြားခဲ႕တာၾကာခဲ႕ၿပီပဲ လက္မလႊတ္ႏိုင္ခဲ႕တဲ႕ သူက ကြ်န္မ ။ ပိုက္ေထြးထားခဲ႕သူက ကြ်န္မ။ စြဲလန္းရူးသြပ္ေနမိတဲ႕သူက ကြ်န္မ။ 

 ေမာင္နဲ႕ပတ္သတ္တဲ႕ အရိပ္အေငြ႕ ဟူသမွ် အရာအားလံုးကို မွတ္ညဏ္ေတြထဲက ေဖ်ာက္ တယ္ ။ ရုပ္၀ထၳဳပစၥည္းမွန္သမွ် လႊတ္ပစ္တယ္။ အမွတ္တရေတြမွန္သမွ် ေမ႕ပစ္တယ္။ ခက္တာတစ္ခုပဲ ႏွလံုးသားထဲ မွာ ဖ်က္လို႕မရဘူး။ ေမာင့္ အၿပံဳး ေမာင့္ အၾကည့္ ခ်ဳိၿမတဲ႕ အနမ္း ေမာင့္ အေၿပာေတြက ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ စြဲၿမဲစြာ က်န္ ရစ္ေနတယ္။ ကြ်န္မေရးေနတဲ႕ စကားလံုးေတြထဲမွာ ေမာင္ လို ႕ မသံုးႏံႈးမိေအာင္ တမင္သက္သက္ကို ေရွာင္ခဲ႕တယ္။ ေမာင္ ဆိုတာ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးထဲ စိတ္ထဲ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ မရွိခဲ႕ဘူးတဲ႕ သူတစ္ေယာက္အၿဖစ္ ကြ်န္မရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ပံုသြင္းယူတယ္။ အခ်ိန္ေတြကို စေတးတယ္ အေတြးေတြကို သတ္ၿပစ္တယ္။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မရံႈးေနစဲပါပဲ ။ ရံႈးေနစဲပါပဲ။ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ၾကည္ တို႕ ေ၀႕လာၿပန္ၿပီ။ အၿမင္ေတြက ၀ိုးတစ္၀ါးရယ္။ ဟင့္အင္း ကြ်န္မက မ်က္ရည္ခပ္လြယ္လြယ္ မက်တတ္တဲ႕ မိန္းမ အခ်စ္နဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ ဘယ္ေတာ႕မွ မငိုတတ္တဲ႕ မိန္းမ။ စာရိုက္ေနတဲ႕ လက္ဖမိုးေပၚ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ က်လာၿပန္ တယ္။

         

ကြ်န္မအတြက္ေတာ႕ ခက္ခဲၿပီး ပင္ပန္းလြန္းလွတယ္။ ေမာင့္အေၾကာင္းရယ္လို႕ မဟုတ္တဲ႕ ေရးထားခဲ႕မိသမွ် စကားလံုးတိုင္းဟာ အႏွစ္မပါသလို ၿပန္ဖတ္လိုက္တဲ႕ အခါဟာတာတာနဲ႔ အကာေတြၾကီးၿဖစ္ေနတတ္တယ္ ။ ဆားမပါတဲ႕ ဟင္းလိုပဲ အရသာက ေပါ့ပ်က္ပ်က္။ ဇာတ္ေကာင္ေတြဟာ ၾကိဳးဆြဲရာကရတဲ႕ စကၠဴရုပ္ေလးေတြလို အခ်ဳိးမက် မလွမပ ေၿခကားယား လက္ကားယား။ ဖတ္သူကို ပ်က္ရယ္ၿပဳသလိုေတာင္ ၿဖစ္ေနခဲ႕ၿပီ။ အသိက ေမာင္နဲ႕ အေ၀းမွာေနခ်င္ ေပမယ္႕ သံလိုက္လို ေၿပးေၿပးကပ္ေနတဲ႕ ႏွလံုးသားေၾကာင့္ ကြ်န္မရဲ႕ စကားလံုးေတြဟာ လိုင္းေၾကာင္ေနသလို ၿဖစ္ေန ခဲ႕ၿပီ။ ေရးခ်လိုက္ခ်င္တယ္ ေမာင္ ဆိုတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကို မုန္းေနတဲ႕ မိန္းမ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ဟင့္အင္း ေရးမိလိုက္တာက ေမာင့္ကို ကြ်န္မအရမ္းလြမ္းေနမိတယ္ ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္း။ ေမာင္ ကြ်န္မကို ေမ႕ေနသလားလို႕ မေတြးမိဘူး ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲက ေမာင့္ ကိုအေ၀းႏွင္ထုတ္ဖို႕ပဲ ၾကိဳးစားမိေနတယ္။ ေမာင္ ကြ်န္မကို ခ်စ္ေသးရဲ႕လားလို႕ မစဥ္းစားမိဘူး ကြ်န္မကပဲ ေမာင့္ကို မုန္းတတ္သြားေအာင္ ၾကိဳးစားမိတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ကြ်န္မေမာင့္ကို မုန္းတတ္ခ်င္လို႕ပါ။ 

         

          လိမ္ညာတတ္တဲ႕သူကို ကြ်န္မ မုန္းတယ္ ေမာင္။ အထူးသၿဖင့္ အခ်စ္နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး လိမ္ညာခံရၿပီ ဆိုရင္ အညာခံရတဲ႕သူက ပိုၿပီးထိခိုက္နာက်င္ေၾကကြဲ ခံစားရတယ္။ ယံုၾကည္မႈ အားကိုးမႈ နားလည္မႈေတြနဲ႕ အနားသတ္ ထားတဲ႕ အခ်စ္ပါ ေမာင္။ မီးဆိုတာကို အလြန္ေၾကာက္တတ္ေပမယ္႕ အလင္းေရာင္ကို တြယ္တာလြန္းလို႕ အနားကပ္ လာတဲ႕သူကိုမွ ဒီမွာေရာ႕ မီးဆုိတာ ဒီလိုပူတတ္တယ္လို႕ နာမူနာအၿဖစ္ မီးနဲ႕ရိႈ႕ၿပလိုက္သလိုပါပဲ။ ခုေတာ႕ ကြ်န္မ မီးဆိုတာ အဲဒီလို ပူတတ္တယ္လို႕ နားလည္ခဲ႕ပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႕ တစ္ခ်ိန္က ပိုင္ဆိုင္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ အလင္းေရာင္ကိုေတာ႕ ကြ်န္မ ခုခ်ိန္ထိ ေမွ်ာ္လင့္မိေနတုန္းပဲ။  အညာခံရမွာ ေတြးေၾကာက္တတ္သည့္သူကိုမွ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ အညာခံလိုက္ရတဲ႕ အၿဖစ္။ ကြ်န္မ သိပ္ညံ႕ သြားခဲ႕တယ္။ စိတ္ကူူးယဥ္ အခ်စ္ေတြကို ေရးေနခဲ႕သူမို႕ အခ်စ္နဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ ကြ်မ္းက်င္ပိုင္ ႏိုင္ဆံုးလို႕ ခံယူထားမိတဲ႕ ကြ်န္မ ..ခုေတာ႕ ပရိတ္သတ္ေရွ႕မွာေတာ႕ အၿပံဳးေတြနဲ႕ မတုန္မလႈပ္ ကန္႕လန္႕ကာေနာက္ ကြယ္မွာ ရင္ကြဲေအာင္ ငိုေနရသူက ကြ်န္မ။ 

          ကြ်န္မ ရူးေနသလား မသိဘူးေနာ္။ ေမာင္ ကေတာ႕ ေၿပာခဲ႕ဘူးပါတယ္ မင္းက အတၱတစ္ခုနွင့္ ခပ္ထူထူ ရူးေနတဲ႕ မိန္းမတဲ႕။ ထူးေတာ႕ ထူးဆန္းပါတယ္ အခ်စ္ကို ယံုၾကည္မႈအားနည္းတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္ကူးယဥ္ အခ်စ္ေတြကို ေရးတတ္တဲ႕ စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနတာ အဆန္းေတာ႕ အဆန္းပါပဲ။ ဟူး..ခက္ေတာ႕တာပဲ ေမာင့္ အေၾကာင္းေရးဖို႕ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ ၿငင္းဆန္ေနတဲ႕ၾကားက ေရးမိၿပန္ၿပီ။ ကြ်န္မ ေမာင့္ ကို မခ်စ္ဘူး။ မခ်စ္ခဲ႕ဘူး ေသခ်ာတယ္။ ကြ်န္မေမာင့္ကို လြမ္းေနတာေလးတစ္ခုပဲရွိတာပါ ဟုတ္ပါတယ္. ကြ်န္မ ေမာင့္ကို ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ႕ဘူး မုန္းသြားခဲ႕တာ ၾကာခဲ႕ပါၿပီ

………………….. ေမာင္။ 

--

ခ်စ္ေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလုိ႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။ သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးကၿဖင့္ google ကေန ရွာေဖြအသံုးၿပဳထားပါတယ္။ ခုတစ္ေလာ ဘေလာ႕ေလာကၾကီး ၿငိမ္သက္ေနလြန္းတယ္။ 

ေမာင့္အနား ေမာင့္အပါးကေန တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာခ်င္ ခဲ႕သူပါ

လိႈင္းတို႕သည္ စံုရပ္ေနမိသည့္ ကိုယ္႕ေၿခအစံုုကို အရွိန္ၿပင္းၿပင္းလာရိုက္ခတ္သည္။ ကိုယ္႕ေၿခဖ၀ါး ေအာက္မွ သဲတို႕သည္ ေရနက္ထဲသို႕ စုပ္ယူဆြဲနစ္ၿခင္းခံရ၏။ မၾကာမွီ ေန၀င္ေပေတာ႕မည္။ ေနမင္းၾကီး၏ အလင္းေရာင္သည္ တစ္ၿဖည္းၿဖည္း ေလွ်ာ႕ပါးလာခဲ႕ၿပီ။ ေနမင္းၾကီးသည္ ပင္လယ္ေရၿပင္ေအာက္သို႕ ငုပ္လ်ွုဳိး၀င္ေတာ႕မည့္ အလား ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာၿပင္ႏွင့္ ေနမင္းၾကီးသည္ ထိလုထိခင္း။   တစ္ကယ္ေတာ႕ ဒါဟာ ကြ်န္မစိတ္ကူး ယဥ္မိတာပါ။ ကြ်န္မ မ်က္၀န္းထဲ ၿမင္ေနရတဲ႕ ပံုရိပ္ေယာင္တစ္ခုပဲ။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ပင္လယ္က ပင္လယ္ ေနမင္းက ေနမင္းပါပဲ။ ပင္လယ္ေရ ေအာက္ကို ငံု႕လွ်ဳိးမယ္႕ ေနမင္းဆိုတာ ဒီကမာၻေပၚမွာ ရွိကို မရွိခဲ႕တာပါ။

          ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ၿပံဳးမိသည္ ေၾသာ္ ငါေတာ္ေတာ္စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ႕ မိန္းမပဲလို႕။ ၿပန္မွပါ တည္းေနသည့္ ဟိုတယ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ညစာစားဖို႕ ေစာင့္ေနေပေတာ႕မည္။ ပင္လယ္၏ ေန၀င္ခ်ိန္ သဘာ၀အလွ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း ကမ္းေၿခသို႕ ၿပန္ဆင္းခဲ႕သည္။ ဟိုတယ္ေပၚမွ လွမ္းၾကည့္သည့္ ၿမင္ကြင္းထက္ ပိုလွသည္။ ပိုနာက်င္ရသည္။ ပိုေၾကကြဲရသည္။ ပိုၿပီး အထီးက်န္ဆန္ရသည္။ ဒီေနရာေလးကေန လွည့္ၿပန္ခ်င္လွၿပီ။ သို႕ေပမယ္႕ သည္ေသာင္ယံက “ေမ” မခြာရက္ႏိုင္ၿပန္။  အဲဒီလိုပဲ ခုေန ကြ်န္မရွင့္ကို သတိမရခ်င္ဘူး “ေမာင္”။ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးေတြထဲကို ရွင္ေရာက္မလာေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသားကေတာ႕ ရွင့္ကိုအရမ္းလြမ္းေနမိတယ္ တမ္းတမ္းတတကို လြမ္းမိပါတယ္ “ေမာင္”။

          ေတြးမိရင္း မ်က္ရည္တို႕က ၀ိုင္းလာၿပန္သည္။ ဟင့္အင့္ မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္မက ေတာ္ရံုငိုတတ္တဲ႕ မိန္းမ တစ္ေယာက္မွ မဟုတ္တာ။ မ်က္ရည္လြယ္လြယ္က်တတ္တဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႕ရွင္နဲ႕ပတ္သတ္မွ ကြ်န္မမ်က္ရည္ေတြ မခန္းႏိုင္ေအာင္ က်ေနရသလဲ “ေမာင္”။ ကြ်န္မက မာေက်ာတဲ႕မိန္းမ။ နူးညံ႕ ေပ်ာ႕ေပ်ာင္းၿခင္း အလ်င္းမရွိတဲ႕ မိန္းမ။ မိန္းမႏွင့္ မတူတဲ႕ မိန္းမ။ ဒါေပမယ္႕ “ေမာင္”လို႕ ကြ်န္မေခၚခဲ႕တဲ႕ နာမ္စား ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေနရာေဟာင္းကေန ေၿပးထြက္လာခဲ႕ရတယ္။  ေဟာဒီကမ္းေၿခမွာ မ်က္ရည္က်ေနခဲ႕ရတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသား ခံစားခ်က္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႕မရဘူး။ အတင္းဖ်က္ေနတဲ႕ ဦးေဏွာက္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ႏွလံုးသားရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြက အႏိုင္ယူသြားတယ္။ ၀မ္းနည္းတဲ႕စိတ္ ဆံုးရံႈးလိုက္ရၿပီဆိုတဲ႕ အသိနွင့္ ကြ်န္မ မ်က္ရည္က်ေနရတယ္။ မခ်စ္သင့္တဲ႕ သူကိုမွ ခ်စ္မိတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုပဲ ရိုက္နက္ဆံုးမလို႕ ရရင္ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမလိုက္ခ်င္တယ္။ ဟင္..နင္အမွတ္မရွိဘူးလား။ နင္အမွတ္သည္းေၿခမရွိဘူးလားလို႕ အဲဒီလို ေမးၿပီး ရိုက္ပစ္ လိုက္ခ်င္တာ။  

          ေနမင္းၾကီးလံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ။ ေမွာင္သြားၿပီးပဲ။ မနက္ၿဖန္ဆိုရင္ ကြ်န္မခ်စ္ခဲ႕တဲ႕ ေမာင့္ ရဲ႕ မဂၤလာပြဲ။ မနက္ၿဖန္ကို ကြ်န္မဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ “ေမာင္”။ ေမာင္ ကသစၥာမဲ႕တာလား။ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ ေခါင္းမာ ခဲ႕တာလား။ ေမာင္ သာခုေနေဘးနားရွိရင္ ေၿပာမယ္ထင္တယ္။ “မင္းက ေပးခဲ႕တဲ႕ အခြင့္အေရးကို မယူတတ္တဲ႕သူ” လို႕။ ဟင့္အင္း ကြ်န္မက အခ်စ္နဲ႕ သိကၡာမွာ သိကၡာကိုပဲ ထိန္းခဲ႕တဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။ ေမာင္ နဲ႕ ကြ်န္မ စတင္ ဆံုဆည္းမႈက အခ်ိန္ေတြေႏွာင္းလြန္ခဲ႕တယ္။ စတင္ေတြ႕ဆံုခဲ႕တာကိုက ေမာင့္ရဲ႕ ေစ႕စပ္ပြဲမွာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အစ္ကို ေစ႕စပ္ပြဲ လိုက္ခဲ႕ေပးပါလို႕ အကူအညီေတာင္းမႈေၾကာင့္ လိုက္ခဲ႕မိတယ္။ တစ္ကယ္လို႕ အဲဒီေန႕ကသာ မလိုက္လာခဲ႕ ရင္ အခုလိုမ်ဳိး အခ်စ္ကို ၿမည္းစမ္းၿဖစ္ခဲ႕မယ္ မထင္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီေန႕က ေၿပာခဲ႕တယ္။ “လိုက္ခဲ႕ပါ အပ်ဳိ ၾကီးရယ္ အားက်သြားေအာင္လို႕” တဲ႕။ အားက်တယ္ မက်ဘူးေတာ႕ ကြ်န္မ မသိဘူးေပါ့။ အခုေတာ႕ အခ်စ္ကို ကြ်န္မ စိတ္ကုန္ေနတယ္ လို႔ပဲ ေၿပာခ်င္မိတယ္။

          ေၿပးသူနဲ႕ လိုက္သူရဲ႕ ရာဇ၀င္ကို ရွင္တို႕သိၾကမယ္ထင္တယ္။ ေၿပးတဲ႕သူက အေၿပးေကာင္းေနသမွ် လိုက္တဲ႕ သူကလည္း ပိုလိုက္ၿပီး အမိဖမ္းခ်င္ေလေပါ့။ ဒီလိုပဲ ကြ်န္မက ေရွာင္ခဲ႕သမွ် ေၿပးခဲ႕သမွ် “ေမာင္” ကၿဖင့္ အဖမ္းေတာ္ ခဲ႕တယ္လို႕ ေၿပာရမယ္ထင္တယ္။ အမွန္ေတာ႕ ေစ႕စပ္ပြဲေန႕က ေမာင့္ရဲ႕ မ်က္၀န္း ေမာင့္ရဲ႕ အၾကည့္ေတြကို မွတ္မွတ္ ရရ စြဲလန္းသြားခဲ႕မိတယ္။ စကားေတြ မေၿပာၿဖစ္ေပမယ္႕ ဘာဆိုတာကို စိတ္ထဲကေန နားလည္သြားခဲ႕တယ္။ အဲဒီ အသိေၾကာင့္ပဲ ေမာင္က ထပ္ဆံုေတြ႕ႏိုင္ဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခဲ႕ေပမယ္႕ ကြ်န္မက အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ေရွာင္ေနခဲ႕တယ္။ ကြ်န္မထံကို အားမလိုအားမရ ေဒါသေတြထြက္ၿပီး ေမာင္ ေရာက္လာလိမ္႕မယ္လို႕ တစ္ခါမ်ွ မေတြးမိ ခဲ႕ဘူး။ ေၿပာသြားတဲ႕ စကားေတြလဲ မွတ္မိေနခဲ႕တယ္ “မင္းက အခ်စ္အတြက္ သိပ္ၿပီးသူရဲေဘာေၾကာင္တဲ႕ မိန္းမ တဲ႕ မင္းရဲ႕မာနေတြ ခ၀ါခ်လိုက္ရမွာ သိပ္ေၾကာက္ေနသလားတဲ႕”  ကြ်န္မကေတာ႕ တံုဏိဘာေ၀ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္တဲ႕ မ်က္ႏွာေသနဲ႕ ၿပန္ၿပီးတုန္႕ၿပန္ခဲ႕တယ္။

         

          ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မရဲ႕ႏႈတ္က တစ္ခြန္းေတာ႕ ေမးလိုက္ေသးတယ္။ “ရွင္ သူ႕ကို ခ်စ္လို႕ ေစ႕စပ္ဖို႕ လက္ခံခဲ႕တာ မဟုတ္ဘူးလားလို႕ ” . သူေၿဖသြားတဲ႕ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ၿဖင့္ ကြ်န္မဆြံအလို႕ သြားခဲ႕ရတယ္။ “ ခ်စ္ ဖို႕ေနေန သာသာ မေစ႔စပ္မွီ တစ္ပတ္အလိုကမွ မ်က္ႏွာၿမင္ဖူးတာ” တဲ႕။ ေၾသာ္.. လွည့္စားရက္တဲ႕ ကံၾကမၼာရယ္လုိ႕သာ ညည္း လိုက္ခ်င္ေတာ႕တယ္။

          ေနာက္တစ္ေန႕ ရံုးၿပန္တက္ခ်ိန္မွာ တစ္ညလံုးငိုထားလို႕ မို႕အစ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာအတြက္ အေတာ္ၾကီး မိတ္ကပ္ေတြ ၿခယ္သလိုက္ရတယ္ ေမာင္ ရဲ႕။ ဒါကိုေတာ႕ ရွင္သိခဲ႕မယ္ မထင္ဘူး။ အၿပံဳးေတြကို အလွဆံုးၿဖစ္ေအာင္ ၿပံဳးခဲ႕ေသးတယ္။ အဲဒီေန႕မွပဲ လူေတြက ခ်ီးက်ဴၾကတယ္ သိလား ဒီေန႕ “မ” အရမ္းလွေနတယ္တဲ႕။ ေမာင္ အဲဒီလို ေဒါသေတြထြက္ၿပီး အားမလိုအားမရ လာၿပီးရန္ေတြ႕သြားတာကို ကြ်န္မႏွလံုးသားက ၾကိတ္ၿပီး သေဘာက်တယ္။ သူ ငါ့ကို ခ်စ္ေနတာပါလားလို႕ ေတြးၿပီး ေက်နပ္တယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေသာ႕ခတ္သိမ္းထားၿပီးသား ၀ယ္သူရွိၿပီးသား အလွၿပ ထားတဲ႕ မွန္ဘီဒိုထဲက အရုပ္ေလးေတြလို ၾကည့္သာၾကည့္ ခ်စ္သာခ်စ္ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး ဆိုတဲ႕ အသိက ကြ်န္မကို တစ္ညလံုး ငိုေၾကြး ေနေစခဲ႕တယ္။

          ကြ်န္မက အရမ္းခ်စ္တတ္တဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။ ခုအသက္ ခုအရြယ္ ခုအခ်ိန္ထိ ဘာေၾကာင့္ အပ်ဳိၾကီး ဘ၀ ေနခဲ႕သလဲ ရွင္တို႕သိၾကလား။ ကြ်န္မလိုခ်င္တဲ႕ အခ်စ္မ်ဳိးမရခဲ႕လို႕ ေခါင္းမာမာနဲ႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဂရုမစိုက္ပဲ လိုခ်င္တဲ႕ အခ်စ္ကို ေမွ်ာင္တစ္လင့္လင့္ရွိေနခဲ႕တဲ႕ မိန္းမ။ အၿပင္ပန္း ခပ္တင္းတင္းဟန္က မာေက်ာေနသေယာင္ေယာင္နဲ႕  အတြင္း စိတ္ထဲမွာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းၿပီး ရိုမန္႕တစ္ ခ်စ္ခ်င္ခဲ႕တဲ႕ မိန္းမ။ ေမာင္ ေပးခဲ႕တဲ႕ အခ်စ္ကို ၀မ္းပန္းတစ္သာ ၾကိဳဆို လိုက္ခ်င္တယ္။ ကြ်န္မရွာေဖြခဲ႕တဲ႕ အခ်စ္ကို အခုမွပဲ ေတြ႕ခဲ႕ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ခ်စ္သြားတာလဲလို႕ မေမးနဲ႕ အေၾကာင္းၿပ ခ်က္ရယ္လို႕ တစ္စံုတစ္ရာမရွိခဲ႕တဲ႕ အခ်စ္ရယ္ပါ။ အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြမဲ႕စြာ ေမာင့္ကို ကြ်န္မခ်စ္မိသြား ခဲ႕တယ္။

          “ကိုယ္႕ကိုယ္ကို မလိမ္ပါနဲ႕လား။ ခု မင္းေခါင္းညိမ္႕လိုက္တာနဲ႕ ငါ့ရဲ႕  ေစ႕စပ္ပြဲ ဖ်က္သိမ္း ေၾကာင္းထည့္ လိုက္မယ္။ ငါ့ဘ၀ကို ငါ့ေၿခေထာက္ေပၚရပ္တည္မယ္။ ငါ့မိဘကို နားလည္ေအာင္ ငါ အတတ္နို္င္ဆံုး ေၿဖရွင္းမယ္။ ငါ လိုခ်င္တာ တစ္ခုပဲ မင္းရဲ႕ႏႈတ္က ထြက္လာမယ္႕ စကားေလးတစ္ခြန္းပဲ။ “ကြ်န္မ ရွင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ႕ ” စကား ေလးပဲ ။ အဲဒီ စကားေလးကို ရရင္ အရာအားလံုးကို ငါရင္ဆိုင္ရဲတယ္” တဲ႕ ။ ကြ်န္မထင္ထားတာထက္ ပိုခ်စ္ႏိုင္ခဲ႕တယ္ ေမာင္ ပဲလို႕ စိတ္ထဲက ေတြးၿပီး ေက်နပ္မိေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မနႈတ္က ထြက္လာတဲ႕စကားကၿဖင့္ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသား ေတြကို ေၾကကြဲေစပါတယ္ ေမာင္။ ဖိတ္စာ Design အမ်ဳးိမ်ဳးိကို ရွင္းၿပေနရင္း သတို႕သားေနရာက ေမာင့္ နာမည္နဲ႕ သတို႕သမီးေနရာမွာ ကြ်န္မမဟုတ္တဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမည္ကို ဖတ္ဖတ္ၿပေနရတာ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြ နာက်င္လြန္းလွပါတယ္။ ကြ်န္မေတြးမိေသးတယ္ မိဘလက္ထက္ကထဲက ဦးစီးလုပ္ကိုင္လာခဲ႕တယ္ ေဟာဒီ မဂၤလာဖိတ္စာေတြရိုက္ေပးတဲ႕ ဒီအလုပ္ကို အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မအရမ္းမုန္းမိတယ္။ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ အဲဒီေနရာၾကီးတစ္ခုလံုး မီးတင္ရိႈ႕ၿပစ္လိုက္ခ်င္တာပါ ေမာင္။

         

          ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မအေကာင္းဆံုး သရုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ႕တယ္။ တစ္ကယ္ပဲ လိုလိုလားလားနဲ႕ ေမာင္ ဟာ ဖိတ္စာ design ကို အပ္သြားတာလား ကြ်န္မကိုပဲ ရင္နာေအာင္ ထပ္လုပ္ခ်င္ခဲ႕တာလား ကြ်န္မ မသိဘူး။ “မင္း စိတ္ၾကိဳက္ မင္း စိတ္တိုင္းက်တဲ႕ Design ကိုသာ ေရြးၿပီးလုပ္လိုက္ပါတဲ႕ ငါစရံေငြေပးခဲ႕မယ္ ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါတ႕ဲ” ခပ္တင္းတင္းေၿပာၿပီးထြက္သြားတဲ႕ ေမာင့္ ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ရင္း ကြ်န္မရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ၿပာေ၀သြားခဲ႕ရတယ္။ အဲဒီေန႕ညကေန ေနာက္ထပ္ ၂ ရပ္တိတိ ေဆးရံုေပၚမွာေနခဲ႕ရတယ္လို႕ ေမာင္ ကေတာ႕ မသိခဲ႕ပါဘူး။ ေရာဂါက စိတ္အရမ္းလွဳပ္ရွားလြန္းလို႕ ေလွ်ာ႕ၿဖစ္သြားပါသတဲ႕။ ၿပီး အားနည္းေနၿပီ အနားယူဖို႕လိုတာမို႕ ဆရာ၀န္က ေဆးရံုေပၚမွာပဲ ေနေစခဲ႕သည္။ အားနည္းမွာေပါ့ ေမာင္နဲ႕ဆံုေတြ႕ခဲ႕တဲ႕ ေန႕ကေနစၿပီး ညဘက္ဆို ကြ်န္မရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္ဟာ ၁ နာရီထက္မပိုခဲ႕ဘူး။ အေတြးေတြထဲ တစ္၀ဲလည္လည္ၿဖစ္ေနတဲ႕ ကြ်န္မ။ အခ်စ္ဘက္ကိုလိုက္မလား သို႔မဟုတ္ တစ္ၿခားမိန္းမနဲ႕ ေစ႕စပ္ထားၿ႔ပီးသား ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ကို မ်က္ႏွာခပ္ေၿပာင္ေၿပာင္နဲ႕ ခ်စ္ၿပလိုက္မလား။ ဟင့္အင္း ကြ်န္မအဲဒီေလာက္ထိ သတိၱမရွိခဲ႕ဘူး ေမာင္။

         

“မင္း သတိၱရွိဖို႕မလိုပါဘူး။ ငါ နည္းနည္းအေတြးေခ်ာ္သြားတယ္။ ငါ ပဲ သတၱိရွိဖို႕ လိုတယ္ ဆိုတာကို နားလည္လိုက္တယ္”

          ေနာက္ေက်ာကအသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ႕ ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္ထားတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ေမာင္။ နားမလည္ ႏိုင္တဲ႕ မ်က္၀န္းအစံုႏွင့္ ဆြံအတဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းတို႕ၿဖင့္ ေမာင့္ကို အံ႕ၾသတစ္ၾကီး ၾကည့္ေနမိတယ္။ အိမ္မက္လား။ ခုခ်ိန္မွာ ေမာင္က ရန္ကုန္မွာရွိရမွာေလ။ မနက္ၿဖန္ ေမာင့္ရဲ႕ မဂၤလာပြဲပဲ။ ေမာင္ ရန္ကုန္မွာရွိရမွာ။ ဒါက စိတ္က ထင္ေယာင္ ထင္မွားၿဖစ္တာ။ ဟုတ္တယ္ ကြ်န္မေဘးမွာ ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး။

         

          “မနက္ၿဖန္မွာ လက္ထပ္မဲ႕ သတို႕သမီးက ငါ့ ကုိၿငင္းလႊတ္လိုက္တယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ႏွလံုးသားထဲ ပိုက္ၿပီး အဲဒီမိန္းမမဟုတ္တဲ႕ အၿခားအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ကို ေရႊလက္တြဲလို႕ လက္ထပ္ရဲတဲ႕ ငါလို ေယာက္က်ားကို သူက အယံုအၾကည္ နည္းနည္းေလးမွ မရွိဘူးတဲ႕ အဲဒါ မင္းအသံုးမက်လို႕ ၿဖစ္ရတာ။ ”

         

          အသံက တစ္ကယ္ပဲ ဟုတ္တယ္ ဒါဟာ တစ္ကယ္ပဲ လက္ေတြ႕ ထင္ေယာင္ထင္မွားမဟုတ္ဘူး။ ေမာင့္ ရဲ႕ ၿပစ္ တင္စကားကို ကြ်န္မမၿငင္းလိုေတာ႕ပါဘူး။ ေခါင္းသာငံု႕ထားလိုက္မိတယ္။ ကမ္းစပ္က သဲႏုႏုေလးေတြကို ေၿခေထာက္ နဲ႕ ထိုးေကာ္ရင္း အဓိပၼာယ္မဲ႕ စြာ ေဆာ႕ကစားေနမိတယ္။ ေမာင္ ဆူလိုလွ်င္ ဆူပါေစေတာ႕ေလ။

          “အဲေတာ႕ မင္းမွာ အၿပစ္ရွိတယ္။ ခုငါ့မွာ ေနစရာအိမ္လဲမရွိဘူး။ ထမင္းစားရမယ္႕ ေနရာလဲ ေပ်ာက္ၿပီ။ လူေတြကလည္း ငါ့ကို သစၥာမရွိတဲ႕ေကာင္ဆိုၿပီး အၾကည့္ခံရေတာ႕မယ္။ အဲဒီေတာ႕ မင္း ..ဒီေနရာမွာ ေၿခစံုရပ္ေန တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ မေညာင္းေသးဘူးလား။ ကိုယ္႕ ပုခံုးကို လာမွီၾကည့္ပါလား။ ”

          ကြ်န္မေပၿပီး ရပ္မိေနေသးတယ္။ ေနရာကေန တစ္လက္မ မွ မေရႊ႕။ ေမာင္ က မ်က္ႏွာခပ္တင္းတင္းႏွင့္

             “မင္းရဲ႕ အၿပစ္ဒဏ္က ကိုယ္႕ပုခံုးကို ယံုၾကည္အားကိုးစြာမွွီလိုက္ဖို႕ပဲ ”

ကြ်န္မခုမွ ရွင္သန္လာသူလို႕ လွလွပပၿပံဳးလိုက္မိတယ္။ ေမွာင္ေနေတာ႕ ေမာင္ ေတြ႕လိုက္မယ္လို႕ မထင္ဘူး။ ခပ္ရြံရြံ ေမာင့္ အနားတိုးကပ္သြားရင္း ေမာင့္ ပုခံုးကို ကြ်န္မမွီထားလိုက္တယ္။ ပင္လယ္ၿပင္ကတိုက္လာတဲ႕ ေလတို႕ေၾကာင့္ ကြ်န္မရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ ဖံုးအုပ္သြားတယ္။ ေမာင္ က အသာအယာ မ်က္ႏွာေပၚကဆံပင္တို႕ကို သပ္တင္ေပး ရင္း

          “ငါ မင္း ကို တစ္ကယ္ခ်စ္တာသိလား ” လို႕ တိုးတိုးဆိုတယ္။ ကြ်န္မက ဟိုးအရင္ ေမာင္နဲ႕ဆံုဆည္းစကတည္း က “ေမာင့္အနား ေမာင့္အပါးကေန တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာခ်င္ ခဲ႕သူပါ” ေမာင္ရယ္ လို႕ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ရင္း ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ ကြ်န္မမ်က္ႏွာကို ၀ွက္ထားလိုက္မိေတာ႕တယ္။ ကြ်န္မက ရွက္တတ္တယ္ရွင့္။ 

---

ခ်စ္ေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။ သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးကိုၿဖင့္ google ကေနၿပီး ရွာေဖြ အသံုုးၿပဳထားပါတယ္။

ကြ်န္မက ထားခဲ႕တဲ႕သူ မဟုတ္ပါဘူး “ကို”

                ကြ်န္မက ထားခဲ႕တဲ႕သူ မဟုတ္ပါဘူး “ကို” တစ္ကယ္ဆို ခ်န္ထားခံခဲ႕ ရတဲ႕သူရယ္ပါ။ ခ်န္ထားခံခဲ႕ရတဲ႕ စိတ္ခံစား မႈကို “ကို” နားလည္ခ်င္မွလည္း နားလည္မယ္။ ခံစားတတ္ခ်င္မွလည္း ခံစားတတ္မယ္။ ခ်စ္တဲ႕သူရဲ႕ ေက်ာခိုင္းၿခင္းကို ခံစားခဲ႕ ဖူးတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္နင့္တစ္ပိုးနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ထိ အားငယ္ခဲ႕မယ္ဆိုတာ “ကို” ကေတာ႕ သိနိုင္ခဲ႕မယ္မထင္ဘူး။ တစ္ကယ္ေတာ႕ အဲဒီအခ်ိန္ကဆို ကြ်န္မက ၿဖဴစင္တဲ႕ ယုန္ၿဖဴေလး တစ္ေကာင္ ရယ္ပါ။ “ကို႕” အၿပံဳး “ကို႕” ရဲ႕ မွာတမ္းေတြ ေအာက္မွာ ကြ်န္မက မလူးသာ မလြန္႕သာ ခ်စ္ပိုက္ကြန္မွာ ေက်ေက်နပ္ နပ္ အမိခံခဲ႕တဲ႕ သူတစ္ေယာက္ေလ။

         

          ကြ်န္မကို ေက်ာခိုင္းသြားခဲ႕ၿပီ ထားသြားခဲ႕ၿပီလို႕ သိတဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာင္ အခ်စ္နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ေနာင္တ မရခဲ႕ဖူးတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ၿဖစ္ခဲ႕ဘူးတယ္။ “ကို႕” ကို ခ်စ္ခဲ႕မိခဲ႕လို႕ တစ္ခ်က္ေလးမွ ေနာင္တမရဘူးတဲ႕ မိန္းမပါ။ “ကို” ကၿဖင့္ ကြ်န္မကို သိပ္ခ်စ္ခဲ႕တာပါ။ ဒါဟာ ကံၾကမၼာရဲ႕ လွည့္စားမႈပါလို႕ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီး ကိုယ္ခ်စ္ေနရတာကိုပဲ ေက် နပ္ ခဲ႕ဘူးတဲ႕မိန္းမ။ သူေပ်ာ္ရင္ ေပ်ာ္ေနပါေစ ကြ်န္မမ်က္ရည္က်လည္း ခန္းလိုလွ်င္ ခန္းသြားပါေစ “ကို႕” အၿပံဳးကိုပဲ ကန္႕လန္႕ကာ ေနာက္ကြယ္က မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ၾကိတ္ၿပံဳးေနတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္လည္း ကြ်န္မ ၿဖစ္ဘူးခဲ႕တယ္။

          လြမ္းလိုက္တာ “ကို” ရယ္လို႕ ႏႈတ္က မဆိုမိေသာ္ၿငား မ်က္၀န္းက စကားေတြကိုၿဖင့္ “ကို႕” ကို ဖတ္ေစခ်င္ခဲ႕ တယ္။ ကြ်န္မမွားသြားတယ္ သိလား “ကို”။ ေႏွာင္းလြန္းမွ သိသြားခဲ႕မိတာ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာမွ သိသြားခဲ႕တာ။ နားလည္သြားခဲ႕တာ။ “ကို” က ကြ်န္မကို ဘယ္တုန္းကမွ မခ်စ္ခဲ႕ဘူးဆိုတာပဲ။ ကြ်န္မရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ယံုၾကည္မႈေတြ အားလံုး က်ဳိးပ်က္သြားခဲ႕တယ္။ ကြ်န္မထိန္႕လန္႕သြားခဲ႕တယ္။ တစ္ကယ္ဆိုရင္ အစစအရာရာ “ကုိ႕” ရ႕ဲ စိတ္ကို နားလည္ထားၿပီးသားလို႕ ထင္ထားခဲ႕တာ။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ကြ်န္မက “ကို” လိုအပ္မွ ရွာေဖြခံရတဲ႕ ပစၥည္း အေဟာင္း ေလးတစ္ခုရယ္ပါ။ မလိုအပ္ဘူးဆိုတဲ႕ အခ်ိန္ “ကုိ႕” အနားက ေပ်ာက္ကြယ္သြားသူဟာ ကြ်န္မပဲ ၿဖစ္ခဲ႕ရတယ္။

         

          ကြ်န္မဘက္က တစ္ဖက္သတ္ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႕ ကန္းေနခဲ႕တာပဲ။ ေနွာင္းလြန္းမွ သိသြားခဲ႕ရတယ္။ အခ်စ္ကို ေနာက္ထပ္ရွာေဖြဖို႕ကိုေတာင္ လက္တြန္႕သြားတဲ႕အထိ။ ကြ်န္မရဲ႕စိတ္ေတြ အိုမင္းခဲ႕ရတယ္။ အသက္ရႈသံေတြဟာ အရင္ ကေလာက္ အားမပါေတာ႕တာ ကိုသိေနခဲ႕တယ္။ အသက္ရွင္တယ္ဆိုရံုေလး သာဘ၀ကိုၿဖတ္သန္းခဲ႕တယ္။ ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္ပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ “ကို႕” ကိုစြန္႕လႊတ္ခဲ႕တယ္။ အဲဒါကို ခ်န္ထားခဲ႕တယ္လို႕ မဆိုသာပါဘူးေနာ္။ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ပ်ံပါေစဆိုတဲ႕ ဆႏၵတစ္ခုတည္းရယ္ပါ။ “ကို” နဲ႕ပတ္သတ္တဲ႕ စိတ္ခံစားမႈအားလံုးဟာ ကြ်န္မရဲ႕အသိမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႕တယ္။ ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ႕ဘူး။

         

စိတ္နာသြားတာလား ေသြးေအးသြားတာလား စိတ္ဆိုးသြားတာလား ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေ၀ခြဲႏိုင္ခဲ႕ပါ ဘူး။ ကြ်န္မထင္တာေတာ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္သုဥ္းသြားတဲ႕ ကမာၻမွာ ကြ်န္မကိုယ္႕ကိုယ္ကို သတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီစိတ္နဲ႕ အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ႕ဘူးေလ။ ကမာၻသစ္ကို ကြ်န္မသြားခဲ႕တယ္။ ကြ်န္မထံမွာ အတိတ္မရွိဘူး။ မခ်စ္ခဲ႕ဖူး ဘူး။ ကမာၻသစ္မွာ စိတ္သစ္လူသစ္နဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ အနာဂတ္ကို ၿပန္လည္တည္ေထာင္တယ္။ ကြ်န္မထံမွာ အမုန္းလဲ မရွိဘူး။ နာက်ည္းတာလဲ မရွိဘူး။ တမ္းတစရာလဲမရွိဘူး။  အနာဂတ္ကိုပဲ လွမ္းၾကည့္ရင္း ေရာင္နီသန္းေနတဲ႕ တက္သစ္စ ေန၀န္းရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္း မနက္ၿဖန္ေတြကုိပဲ တမ္းတတယ္။

          ၿဖစ္ေစခ်င္တာ တစ္ခုေတာ႕ ရွိေသးတယ္ “ကို” ကြ်န္မလိုမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ ထပ္ၿပီး မလွည့္စားပါနဲ႕လား ။ အခ်စ္နဲ႕သစၥာကို တစ္ထပ္တည္းၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကည့္ပါလား။ မိန္းမေတြဟာ ကိုယ္႕ခ်စ္သူ ကိုယ္႕အေပၚမွာ သစၥာရွိေစခ်င္တာပါ။ အခ်စ္ခံခ်င္တာထက္ သိတတ္စြာ သစၥာဆိုတာကို ၿမဲၿမံေစခ်င္တာပါ။ ဘ၀ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၿဖတ္သန္းပါ။ ဒါေပမယ္႕ ပ်က္ေတာ႕ မပ်က္ေစနဲ႕။ အလွအပကို ၿမတ္ႏိုးပါ ဒါေပမယ္႕ လွတာကို လိုခ်င္လို႕ ငတ္ေတာ႕မငတ္ပါေစနဲ႕။ ခ်န္ထားခဲ႕သူဟာ ကြ်န္မမဟုတ္ပါဘူး “ကို” ကြ်န္မက နာက်င္မႈေတြနဲ႕ ေနရာေဟာင္းက ေၿပးထြက္လာခဲ႕တဲ႕သူပါ။

         

        ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကြ်န္မရဲ႕ ဘ၀ထဲမွာ အတိတ္ဆိုတာမရွိေတာ႕ဘူး။ နာက်င္တယ္ ဆိုတာ မရိွိေတာ႕ ဘူး။ တစ္ခါက ကြ်န္မဆိုတာ မရွိေတာ႕ဘူး။ ခုရပ္တည္ေနစဲ ကြ်န္မသာလွ်င္ ကြ်န္မရဲ႕ဘ၀ပဲ။ ကြ်န္မရဲ႕ အတိတ္ပဲ ။ ကြ်န္မရဲ႕ သမိုင္းတစ္ရပ္ပဲ။ ဆိုးခဲ႕သည္ ၿဖစ္ေစ   ေကာင္းခဲ႕သည္ ၿဖစ္ေစ ဘ၀သစ္မွာ ကြ်န္မလိုခ်င္ခဲ႕တဲ႕ ေတာင့္တခဲ႕တဲ႕ ေအးခ်မ္း တဲ႕ မိသားစုဘ၀ေလးကို တည္ေဆာက္မယ္။ ကံအေၾကာင္းမလွလို႕ ဘ၀ဟာ ခက္ထန္ခ်င္လွွ်င္ ခက္ထန္ေနပါေစ လိႈင္းေလ ၾကမ္းခ်င္လွ်င္လည္း ၾကမ္းေနပါေစ အခုရေနတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ဘ၀ေလးကို ဘယ္ေတာ႕မွ လက္မလႊတ္ဘူး။ ခံစားရရင္လဲ အတူတူ စံစရာ ရွိလဲ အတူတူ။ အႏွစ္ႏွစ္ အလလက ကြ်န္မေတာင့္တခဲ႕ဘူးတဲ႕  ေအးအတူ ပူအမွ် ဆိုတဲ႕ ဘ၀ေလးကို ကြ်န္မပိုင္ဆိုင္ခဲ႕ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မကို ခ်န္ထားရစ္ခဲ႕တဲ႕သူလို႕ ေခါင္းစဥ္မတတ္ပါနဲ႕လား “ကို” ကြ်န္မက ခ်န္ထားခံခဲ႕ရလို႕ ေကာက္ရိုးေလးတစ္ မွ်င္ကို ဆြဲမိရင္း အသက္ရွင္ရာကို ၾကိဳးစားရုန္းထြက္ခဲ႕ရတဲ႕ သူမို႕လို႕ပါ။

                   

                    ----

ခ်စ္ေသာ ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုး ႏွစ္သစ္မွာ လိုအင္ဆႏၵမ်ား တစ္လံုးတစ္၀ ၿပည့္စံုလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေၿမ႕ၾကပါေစရွင္။

သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးကၿဖင့္ google ကေနရွာေဖြအသံုးၿပဳထားပါတယ္ရွင့္။

ကြ်န္မ၏ လက္စြဲ

          ကြ်န္မငယ္ရြယ္စဥ္မွ ယခု အသက္ (လူလတ္ပိုင္း)အရြယ္ေရာက္သည္အထိ သူငယ္ခ်င္းဟူ၍ သူမတစ္ေယာက္ တည္းသာ ရွိသည္။ ဘ၀တြင္ ၿပိဳၿပိဳလဲလဲ ၿဖတ္သန္းစဥ္ကလည္း သူမသည္ ကြ်န္မ၏ ေဘးနားရွိေပးခဲ႕သည္။ ေခ်ာေခ်ာ ေမာေမာ ေလွ်ာက္ေသာလမ္းတြင္လဲ သူမသည္ ပီတိၿပံဳးမ်ားၿဖင့္ မွ်ေ၀ခံစားေပးခဲ႕သည္။ စိတ္တူ ကိုယ္တူ ဘ၀မတူေသာ္ ၿငား တစ္ခါတစ္ရံ သူမႏွင့္ ကြ်န္မသည္ အေၾကာင္းအရာ အေတာ္မ်ားမ်ား တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ တူေနတတ္သည္။

          တစ္ခါတစ္ရံသူမသည္ ကေလးတစ္ေယာက္ကဲ႕ သို႕ဆိုးႏြဲ႕မည္။ ခ်စ္စႏိုးအႏိုင္ယူတတ္သည္။ ခရားေရလႊတ္ တစ္တြတ္တြတ္ ဆိုတတ္ေသာ္ၿငား စိတ္ရင္းေကာင္းေသာ သူမသည္ ခ်ဳိ႕တဲ႕ေသာ ကြ်န္မအတြက္ အစဥ္အၿမဲ ေဖးမေပး တတ္ေသာ သူၿဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္မက ဆိုမိသည္” ဟဲ႕ ငါတို႕ ညီအစ္မၿဖစ္ရင္ ေကာင္းမယ္” ဟု ဆိုေသာ္ အခါ သူမက “ခုလဲ ညီအစ္မပဲ ဟာကို “ ဟု မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ၿပန္ေၿပာတတ္သည္။

          မည္သို႕ပင္ဆိုေစ သူမသည္ ကြ်န္မဘ၀၏ ကံဆိုးမႈမ်ားထဲမွ ရလာေသာ ဘ၀၏ ကံေကာင္းၿခင္း တစ္စံုတစ္ရာ ၿဖစ္သည္ဟု ခံယူထားသည္။ ကြ်န္မ၏ အခက္အခဲဟူသမွ်ကို စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ လိုက္လံေၿဖရွင္းေပးတတ္သူသည္ သူမပင္ ၿဖစ္ေသာ္ၿငား တစ္ကယ္တမ္း သူမတစ္ေယာက္တည္း သူမအတြက္ လိုအပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ကြ်န္မသည္ သူမႏွင့္ အေ၀းမွာ ရွိေနတတ္သည္။ ထုိအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ ကြ်န္မ၏ စိတ္ထဲ အားမလို အားမရ တစ္စံုတစ္ရာကို စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ မိေနတတ္သည္။ သူမကၿဖင့္ ဘာမွ စိတ္မေကာင္းမၿဖစ္နဲ႕ အဲဒီလိုေလး ေၿပာေပးတာနဲ႕တင္ အိုေကၿပီဟု ၿပန္ေၿပာတတ္ သည့္ သူမၿဖစ္သည္။

          ယခုေတာ႕ၿဖင့္ သူမ၏ ေဘးတြင္ ေဖးမေပးမည့္သူ ပါရမီၿဖည့္ဘက္ သူမကိုနားလည္ေပးမည့္သူ တစ္ဦးေရာက္ရွိ လာၿပီၿဖစ္သည္။ သူမသည္လည္း ဘ၀သစ္တစ္ခုကို စတင္ထူေထာင္ခဲ႕ၿပီ ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္မ၀မ္းသာရပါသည္။ ၀မ္းနည္း မိသလိုလဲ ခံစားရသည္။ အနာဂတ္မွာ ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ဦး အေနစိမ္းသြားမည္လား ပူပန္မိသည္။ ကြ်န္မသည္လည္း သူမ နည္းတူ ဘ၀သစ္ တစ္ခုကို ပိုင္ဆုိင္ရေတာ႕မည္ ၿဖစ္သည္။ ေရွ႕ကဆိုခဲ႕ သည့္အတိုင္း ဘ၀တြင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ တူေနၾကေသာ ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္။ အရင္ . အရင္ႏွစ္မ်ားကဆိုလွ်င္ ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ဦးလံုး သည္ ကိုယ္ပိုင္ဘ၀တစ္ခုထူေထာင္ဖို႕ကို စိတ္ကူးႏွင့္ပင္ မေတြးၾကေပ။ ေဟာ စဥ္းစားၿပီးဆိုၿပန္ေတာ႕ သူမႏွင့္ ကြ်န္မ သည္ ရက္ပိုင္းမွ်သာ ၿခားၿပီး ဘ၀သစ္တစ္ခုကို ထူေထာင္မိၾကသည္။

          သူမ၏ ဘ၀ေလး ကို ေအးခ်မ္းသာယာေသာ မိသားစုဘ၀ေလးတစ္ခု ၿဖစ္ေစခ်င္မိသည္။ သူမ၏ ဘ၀ကို သက္သက္သာသာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၿဖင့္ သက္ဆံုးတိုင္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းတို႕ၿဖင့္ စည္းေႏွာင္အပ္ေသာ မိသားစုေလးတစ္ခု ၿဖစ္ပါေစလို႕လည္း  ရင္တြင္းမွ လိႈက္လိႈက္လွဲ လွဲ ဆုမြန္ေၿခြမိသည္။ မဂၤလာပြဲကို သူမကပင္ ကိုယ္တိုင္လိုက္လံ စီမံခဲ႕ေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းသည္ဟု ေအာ္ေနေသာ သူမကိုၾကည့္ၿပီး အားနာမိသည္။ ကြ်န္မသည္ ပြဲနီးမွ သူမနားေရာက္ ခဲ႕ရသည္ မဟုတ္ပါလား။ သူမကိုထိထိေရာက္ေရာက္ ဘာမွ် မကူညီႏိုင္သည့္အၿပင္ သူမထံမွပင္ ဟိုဟာေလးလိုက္ လုပ္ေပးပါ။ ဒါေလး ကူညီပါဆိုၿပီး အလုပ္ေတြေပးခဲ႕ေသးသည္။

          အနာဂတ္တြင္ သူမႏွင့္ကြ်န္မသည္ အရင္ႏွစ္ေတြကလို  သြားအတူ စားအတူ လာအတူ ၿဖစ္ခ်င္မွပဲ ၿဖစ္ပါလိမ္႕ မည္။ သို႕ေပမယ္႕ ကြ်န္မယံုၾကည္မိသည္  အေနေ၀းခဲ႕ေသာ္ၿငား ေအးခဲသြားမည့္ ခ်စ္ၿခင္းမဟုတ္။ ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ဦး ၏ စိတ္ႏွလံုးတြင္ အစဥ္အၿမဲ ခို၀င္ခ်ည္ေႏွာင္ေနမည့္ ႏြယ္ကဲ႕သို႕ သံေယာစဥ္မ်ဳိးၿဖစ္မည္။ မည္သည့္အခါမွ် ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမည္မဟုတ္။ အစဥ္အၿမဲ အမွတ္ရစရာတို႕ၿဖင့္ ၿပည့္ႏွက္ေနမည့္  ေႏြးေထြးေနမည့္ သံေယာစဥ္ ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္မ ေဟာင္ေဟာင္ကို ၿပန္ေတာ႕မည္ဟု ဖုန္းဆက္ေတာ႕ သူမ၏အသံသည္ ခက္အက္အက္။

အရင္ႏွစ္ေတြကလည္း ယခုကဲ႕သုိ႕ပင္ ငိုသံခပ္အက္အက္ႏွင့္က်န္ခဲ႕လ်ွင္ စိတ္မခ်စြာၿဖင့္ အေမ႕ကို ကြ်န္မက မွာတမ္းေတြ ေၿခြမိတတ္သည္။ ယခုေတာ႕ သူမ၏ေဘးတြင္ ပါရမီၿဖည့္ဘက္တစ္ေယာက္ရွိခဲ႕ၿပီ။ သူမအားကိုးလို႕ရမည့္ ရင္ခြင္တစ္စံုကို သူမပိုင္ဆိုင္ ခဲ႕ၿပီ။ ကြ်န္မၿပန္သည့္အခ်ိန္တြင္ သူမသည္ ငိုသံခက္အက္အက္မရွိေလာက္ေတာ႕ဟု အစက ခန္႕မွန္းထားမိသည္။ သို႕ေသာ္ သူမသည္ မေၿပာင္းလဲေသးေပ။ သူမ၏ ငိုသံခပ္အက္အက္ကို ၾကားရသည္အခါ ကြ်န္မပင္ ႏႈတ္ကဆိုစကား တို႕သည္ အေပ်ာ္အပ်က္ၿဖစ္ေသာၿငား မ်က္၀န္းတြင္ ၀မ္းသာပီတိတို႕ၿဖင့္ မ်က္ရည္ ၀ိုင္းခဲ႕ရသည္။ တစ္ကယ္ဆိုလွ်င္  ကြ်န္မသည္ အၿပန္ခရီးတြင္ မည္သည့္အခါမွ် ငိုတတ္သည့္သူမဟုတ္.. ငိုၿပီးက်န္ခဲ႕ သူသည္ သူမသာၿဖစ္သည္။

          ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ႕ ကြ်န္မ၏ စိတ္ထဲတြင္ ကိုယ္အၿမတ္တနိုး ယုယုယယ ထားေသာ တစ္စံုတစ္ရာ ပစၥည္း ေလးတစ္ခုကို တစ္ၿခားသူလက္ထဲ စိတ္ခ်လက္ခ် မထည့္ႏိုင္သည့္ ခံစားမႈမ်ဳိး ရွိေနသည္။ သူမကေရာ ကြ်န္မအတြက္ ထို ကဲ႕သုိ႕ခံစားရမည္လား မသိႏိုင္ပါ။ ကြ်န္မသတိရမိတိုင္း ထိုပစၥည္းေလးသည္ ကြ်န္မႏွင့္အေ၀းမွာ ရွိေနသည္ဟူ ေသာ ခံစားခ်က္သည္ ကြ်န္မ၏ စိတ္ထဲတြင္ ၾကီးစိုးေနသည္။ သို႕ေပမယ္႕ တစ္ခုေၿဖသာသည္က သူမတစ္ဦးတည္း သို႕မဟုတ္ ကြ်န္မကစၿပီးၿဖစ္ေစ ဘ၀တစ္ခုကို ထူေထာင္လိုက္လွ်င္ က်န္ေနမည့္ သူအတြက္ ကြ်န္မတို႕ ႏွစ္ဦးစလံုး စိတ္ခ်နိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယခုမူ ထြက္ခြာသြားခဲ႕ေသာ္ၿငား ႏွစ္ဦးစလံုး၏ ေဘးနားတြင္ လက္တြဲေဖာ္တို႕ ရွိေနၿပီ ၿဖစ္ရာ စိတ္ခ်လက္ခ် ကိုယ္႕ဘ၀လမ္းကိုယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္ၾကသည္။

         

ထို႕ေၾကာင့္ ေနာင္အနာဂတ္တြင္ ကြ်န္မ၏ လက္စြဲ သူငယ္ခ်င္းေလးသည္ အရင္လို ကြ်န္မ၏ ေဘးနားတြင္ အ စဥ္အၿမဲ မရွိႏိုင္ေတာ႕ေပ။ သို႕ေသာ္ အနာဂတ္တြင္ ဆက္လက္ခင္မင္ၾကမည္။ ညီအစ္မအရင္းသဖြယ္ ဆက္လက္ ေဖးကူၾကမည္။ သူမ၏ တိုးတိုးတိုင္ပင္ေဖာ္သည္ ကြ်န္မၿဖစ္သလို ကြ်န္မ၏ တိုင္ပင္ေဖာ္သည္ သူမအၿဖစ္ ဆက္လက္ရပ္တည္ၾကမည္။ ကြ်န္မ၏ လက္စြဲေလး ယခုအခ်ိန္မွစၿပီး ကံေကာင္းၿခင္းတို႕ၿဖင့္ သာယာလွပေသာ ဘ၀ေလးကို အစဥ္အၿမဲ  ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ။ ကြ်န္မ၏ လက္စြဲေလး သူမ၏ကိုယ္ကိုင္ မိသားစုေလးႏွင့္အတူ သက္ဆံုးတိုင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ပါေစဟု မဂၤလာဆုမြန္ေကာင္း ဆုေတာင္းေပးရင္း လက္စြဲ ေလးရဲ႕ ဘ၀တစ္ေကြ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ဘ၀တစ္ေကြ႕ အလွည့္အေၿပာင္းအေနၿဖင့္ ဒီပို႕စ္ေလးကို အမွတ္တရ ေရးလိုက္မိပါတယ္ရွင္။

ခ်စ္ေသာ ဘေလာ႕ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္တစ္ကြ ေဆြေလးရဲ႕ ဘေလာ႕ေလးကိုကုိ လာေရာက္ အားေပး ၾကကုန္ေသာ စာဖတ္သူအေပါင္းတို႕လည္း ႏွစ္သစ္မွာ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ၿပည့္စံုၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ ၾကပါေစရွင္.