ရန္ကုန္ သို႕ ခရီး

ေမာ္လၿမိဳင္ မုဒံုၿမိဳ႕က ၀င္းစိန္ေတာရ ဘုရားၾကီး

ေဆြေလးမြန္ ခရီးကၿပန္ေရာက္ပါၿပီ။ လူပဲေရာက္တာပါ။  စိတ္ကေတာ႕ရန္ကုန္မွာ က်န္ခဲ႕ပံုရပါတယ္။ ခုထိၿပန္ေခၚလို႕ မရေသးဘူး။ အထီးက်န္ပဲ ဆန္သလိုလို လြမ္းပဲ ေနသလိုလို  ဒီလိုဆိုေတာ႕ ေဆြေလးမြန္အတြက္ ရန္ကုန္မွာ လြမ္းရမယ္႕သူ က်န္ခဲ႕တယ္လို႕  ထင္ခ်င္စရာ။ မိသားစုကို လြမ္းမိတာပါ။ 

   ဒီတစ္ေခါက္ရန္ကုန္ၿပန္ေနရတဲ႕ရက္ ကိုယ္ပိုင္တဲ႕ရက္ကနည္းေနသလိုပါပဲ။ ကိုယ္လုပ္မယ္လို႕ စီစဥ္ထားသမွ် ဘာမွ မလုပ္ပဲ ၿပန္လာခဲ႕ရတယ္။ ၿပန္တာ ၁၄ ရက္ ကိုယ္ပိုင္တဲ႕ရက္က ၂ ရက္ ၃ ရက္ဆိုေတာ႕ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ လုပ္လို႕မရခဲ႕ဘူး။ 

          ေဟာင္ေကာင္ကေန ဒီဇင္ဘာ ၂၃ ရက္ညသန္းေခါင္ flight နဲ႕ ပ်ံသန္းၿပီး ရန္ကုန္ကို ၂၄ ရက္ေန႕ မနက္ ၁၂ နာရီေလာက္ေရာက္ပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဆိုသလို ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ အထုပ္ေတြၿဖည္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားေလေတာ႕ ေ၀ၿခမ္းေရး လုပ္လိုက္တာ မနက္ ၄ နာရီေလာက္မွ အိပ္ယာထဲ ဒိုင္ဗင္ပစ္ ၀င္လိုက္ရတယ္။

(ဒီဇင္ဘာ ၂၄)

          လူကခရီးပန္းလို႕ ဘယ္လိုပင္ ပင္ပန္းေနပါေသာ္လည္း တက္ၾကြေနတဲ႕ စိတ္ေၾကာင့္ထင္တာပဲ တစ္ေမွးေလာက္ရလိုက္တာနဲ႕ မနက္ ၆ နာရီႏိုးေသာ္လည္း လန္းဆန္းတက္ၾကြလို႕။ ၿပီးေတာ႕ မိသားစု မနက္စာစားဖို႕ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကို ခ်ီတက္လိုက္ၾကတယ္။ အေဖရယ္ အေမရယ္ ေဆြေလးမြန္ရယ္ ညီမေလးနဲ႕ သူ႕ခင္ပြန္းေလာင္း (ေမာင္ေလး)  ၿပီးေတာ႕ အေဒၚေတြနဲ႕ တူမေခ်ာႏွစ္ေယာက္ရယ္  စည္စည္ကားကားေပါ့ ၿမန္မာ မုန္႕ဟင္းခါး နဲ႕ လက္ဘက္ရည ္အလြန္ၾကိဳက္တတ္ေသာ ကြ်န္မ (လက္ဘက္ရည္ေပါ့ဆိမ္႕) တစ္ခြက္ဟာၿဖင့္ မွန္းသာၾကည့္ မည္မွ်ေလာက္ အရသာရွိလိုက္မလဲဆိုတာ။ ႏိုင္ငံရပ္ၿခားမွာေနေသာ ကြ်န္မတို႕ေမာင္ႏွမေတြတိုင္း ၾကံဳဖူးၾကပါတယ္ အထီးက်န္ဆန္ၿပီး မနက္စာ breakfast ကို ဘယ္လို ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ႕ၾကသလဲဆိုတာ ကိုေပါ့။ ခုလိုမ်ဳိး အခ်ိန္တစ္ခုေပးၿပီး မိသားစုနဲ႕ မနက္စာ တူတူစားရတဲ႕ အရသာ ဘယ္လိုမွကို ယွဥ္ႏိုင္မည္ မထင္ပါဘူး။ 

          ကြ်န္မ ဒီတစ္ခါရန္ကုန္ၿပန္ရၿခင္း အေၾကာင္းအရင္းက ညီမေတာ္ရဲ႕ မဂၤလာပြဲေၾကာင့္ပါ။ မဂၤလာပြဲမွာ ၀တ္ဖို႕ ၀တ္စံုကို လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၈ လထဲက ခ်ဳပ္ထားခဲ႕တာပါ။ ဒီေတာ႕ ရန္ကုန္မၿပန္ခင္ သည္းထိတ္ရင္ဖို အၿဖစ္ဆံုးကိစၥက ေတာ႕ၿဖင့္ အတက္သာရွိၿပီး အက်မရွိတဲ႕ (ကုန္ေစ်းႏႈန္းမဟုတ္ပါ) အ၀လြန္ေနတဲ႕ ကြ်န္မနဲ႕ၿဖင့္ ၀တ္လို႕မွ ရပါ့မလား။ မရရင္ၿပန္ခ်ဳပ္ေပါ့ ဆိုေတာ႕ ရန္ကုန္ကို ၿပန္ေရာက္တာ ၂၄ ရက္ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႕ဆိုရင္ၿဖင့္ မဂၤလာပြဲ ကဲ ..ဒီေတာ႕ ခ်ဳပ္ခ်ိန္မရပါေလ ပိတ္စ၀ယ္ၿပီး ပတ္ရံုသာရွိေတာ႕တာ။ အဲဒီလိုတစ္ထိတ္ထိတ္နဲ႕ ရန္ကုန္ၿပန္ ၀တ္စံု၀တ္ၾကည့္လိုက္ေတာ႕  အမယ္မင္း ေခ်ာင္လို႕ေနေသးေတာ္.။ ဒီေတာ႕မွ ရင္ထဲက အလံုးၾကီးက်သြားတာ။  မေခ်ာင္ပဲ ေနမလား ရန္ကုန္မၿပန္မခ်င္း လုပ္လိုက္ရတဲ႕ exercise စားလိုက္ရတဲ႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆိုတာ။ 

(ဒီဇင္ဘာ ၂၄)

          ဒီေတာ႕ ၂၄ ရက္ေန႕မွာ ဖိနပ္မ၀ယ္ရေသးတာမို႕ ဖိနပ္လိုက္၀ယ္ရင္း  ေခ်ာင္ေနတဲ႕ ၀တ္စံုကို  ၿပန္ၿပီးသီနဲ႕ ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ရက္ အတြက္အလုပ္စရႈပ္ပါေတာ႕တယ္။  ရန္ကုန္ၿပန္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ ကြ်န္မရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေလး အေၾကာင္းကလဲ မပါမၿဖစ္ပါ။  တစ္ၿခားေနရာေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ လြဲေခ်ာ္ၿပီး ကံဆိုးခဲ႕ ကံဆိုးခဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႕ ကိစၥနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ေတာ႕ ကြ်န္မကံေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ ညီအစ္မအရင္း တစ္မွ် ခ်စ္ၾကသလို တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦးရဲ႕ နားလည္မႈကလည္း အံမခန္းပါပဲ။ ေစ်း၀ယ္တဲ႕ေနရာမွာ အလြန္ည့ံလွတဲ႕ ကြ်န္မအတြက္ ကြ်န္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးကေတာ႕  စံၿပပါပဲ။ ကြ်န္မက ငါဒါေလး၀ယ္ခ်င္တာ ဒါမ်ဳိးေလးလုပ္ခ်င္တာ ၾကိဳက္တာသာေၿပာပါ  သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးနဲ႕ မအားမလပ္တဲ႕ၾကားထဲက ကြ်န္မလိုခ်င္တာ အကုန္ရေစပါတယ္။ ကြ်န္မတို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တစ္ခါမွ ကေတာက္ကဆ စကားမမ်ားဘူးပါ။ ေၿပာရရင္ ၅ တန္းဆိုထဲက သူငယ္ခ်င္းဆိုၿပီး ခင္မင္လာၾကတာ ခုခ်ိန္ထိ။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေလးကေတာ႕ၿဖင့္  ကြ်န္မဘ၀အတြက္ ကံေကာင္းၿခင္း လက္ေဆာင္တစ္ခုပါပဲ။

(ဒီဇင္ဘာ ၂၅ - ၂၆)

          ဒါနဲ႕ပဲ  ၂၅  ရက္ေန႕ကိုေရာက္လာေတာ႕  ေန႕လည္ဘက္က မဂၤလာေဆာင္ ညဘက္က်ေတာ႕ dinner နဲ႕ အရႈပ္ေတြလုပ္လုိက္ၾကတာ ၂၆ ရက္ေန႕ႏိုးတာနဲ႕ အိမ္ရွင္းသင့္တာရွင္းၿပီး မုဒံုဘက္ကို ခရီးထြက္ဖို႕ ၿပင္ဆင္ရၿပန္ပါတယ္။ နယ္ဘက္မွာ မဂၤလာဆြမ္းေကြ်း စီစဥ္ထားတာရွိေသးတယ္ေလ။  ကြ်န္မရန္ကုန္ၿပန္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေလးအပါအ၀င္ မိသားစုနဲ႕ ခရီးတိုေလးတစ္ခုသြားေလ႕ရွိပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာ မုဒံုဘက္သြားမယ္ဆိုေတာ႕ က်န္တဲ႕ေနရာေတြ မစီစဥ္ထားေတာ႕ဘူးေပါ့။ စိတ္မေကာင္းစရာက မုဒံုခရီးမွာ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးမပါခဲ႕ဘူး။ သူေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနတာနဲ႕ ကြ်န္မနဲ႕ ေနာက္ထပ္ရင္းႏွီးရတဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ပဲ ခရီးထြက္ခဲ႕ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေလး မပါလာေတာ႕ စိတ္ထဲတစ္ခုခုလိုေနသလိုပါပဲ။ ၂၆ ရက္ေန႕ညမွာ ကားစထြက္ပါတယ္။ 

 

 

သထံုၿမိဳ႕ က သထံုဘုရား မူရင္း

မနက္ ၃ နာရီေလာက္ သထံုကိုေရာက္ၿပီ ကားေမာင္းတဲ႕အစ္ကိုၾကီး နားေနတုန္း ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ အိပ္ခ်င္မူးတူး ရိုက္လိုက္တယ္။

ဒါက နည္းနည္းၿပင္ထားတဲ႕ ပံု

 

(ဒီဇင္ဘာ ၂၇)

  

 

၀င္းစိန္ေတာရ ဘုရားၾကီးေပၚကေနလွမ္းၾကည့္ရင္ ေတြ႕ရတဲ႕ ဘုရားၾကီးရဲ႕ ပံုေတာ္

 မုဒံုကို ဒီဇင္ဘာ ၂၇ မနက္ ၅ နာရီေလာက္ေရာက္တယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းတစ္ေရးအိပ္ၾကၿပီ။ မနက္ပိုင္း အိမ္နားက ေစ်းကိုပတ္ ညေနေစာင္းေတာ႕ မုဒံုၿမိဳ႕အနီးအနားတစ္၀ိုက္က ဘုရားေတြ လိုက္ဖူးၾကပါတယ္။ ကန္ၾကီးေဒါင့္ဘုရားမွာ အဲဒီက အေၾကာ္စံုအေတာ္႕ ကို ေကာင္းပါတယ္။  ၿပီးေတာ႕ ဘာတဲ႕ ခရမ္းခ်ဥ္သီးအစာသြပ္ ၾကာဇံခ်က္ ေကာင္းခ်က္ကေတာ႕ၿဖင့္ အဲေန႕က  စားပြဲေပၚမွာ ပန္းကန္ေတြထပ္ထားတာနည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဆိုင္ကိုလိုက္ၿပေပးၿပီး ဒီဆိုင္ကေကာင္းတယ္လို႕ မိတ္ဆက္ေပးတဲ႕ အစ္ကိုေတာင္ ဆိုင္ရွင္ထံကေန ေကာ္မရွင္ၿပန္ေတာင္းရင္ ေကာင္းမယ္လို႕ ညည္းညဴးရတဲ႕ အထိပါ။ 

ၿပီးေတာ႕ ကန္ၾကီးတစ္ပတ္ ဆိုင္ကယ္ ပတ္စီးၾကတယ္။ ကန္ေဘာင္ပတ္လမ္းက ေၿမနီလမ္းေလးပါ။ ေၿမနီလမ္းေလးရဲ႕ တစ္ဘက္မွာေတာ႕ တစ္တန္းၿခင္းစီကို ညီညီညာညာနဲ႕ စိုက္ထားတဲ႕ ရာဘာၿခံေတြ ေနရာယူထားၿပီး   ညေနခင္း ေနေအးေအးမွာ ေလေၿပေအးနဲ႕ အိပ္တန္းပ်ံတဲ႕ ငွက္တစ္အုပ္နဲ႕ အရမ္းကိုလွပၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ႕ ေနရာေလးပါပဲ။ ဓာတ္ပံုမရိုက္ခဲ႕ဘူးလား ဒီေလာက္လွတာလို႕ ေၿပာစရာရွိပါတယ္။ မရိုက္ခဲ႕ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ နဂိုထဲက ဆိုင္ကယ္စီးရင္ ေၾကာက္တတ္တာရယ္ ဒီေလာက္ထိ ကဗ်ာဆန္ၿပီး လွမယ္လို႕ မထင္ခဲ႕လို႕ပါ။ ဒီေတာ႕ ကင္မရာလဲ မသယ္ခဲ႕မိဘူး။ ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ၿပန္ပတ္ေပးပါလို႕ ေမာင္းသူကို ကူညီေတာင္းဖို႕က်ၿပန္ေတာ႕လဲ အားနာၿပီ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုင္ကယ္ပတ္စီးတာ မဟုတ္ေလေတာ႕ သူတို႕လဲ ပင္ပန္းရွာၿပီေလ ဆိုၿပီ လက္ေလွ်ာ႔ခဲ႕ရတယ္။

(ဒီဇင္ဘာ ၂၈-၂၉)

က်ဳိကၡမီ ေရလယ္ဘုရား

  

စက္စဲကမ္းေၿခမွာစားခဲ႕တယ္ 

ေရမကူးတတ္တာမို႕ ေရေဆာ႕တဲ႕ ပံုေတြေတာ႕ မတင္ေတာ႕ပါဘူး။ ကို္ယ္တိုင္ေရေဆာ႕ေနတယ္ဆိုေတာ႕  ပင္လယ္ၾကီးကို ဓာတ္ပံုလဲ မရိုက္ၿဖစ္ခဲ႕ဘူး။

ဒီဇင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႕မွာေတာ႕ က်ဳိကၡမီေရလယ္ဘုရားနဲ႕ စက္စဲကမ္းေၿခ ကို အလည္သြားခဲ႕ၾကတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႕မွာေတာ႕ ညီမေလးတို႕ရဲ႕ မဂၤလာဆြမ္းေကြ်းနဲ႕ တစ္ခါ အလုပ္ရႈပ္ၾကၿပန္တယ္။

(ဒီဇင္ဘာ ၃၀)

 

အၿပန္မွာ ရႈခင္းေလးလွလို႕ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ႕တယ္

ဒါလဲ ေနာက္တစ္ပံု

က်ဳိက္သံလႅံ ဘုရားေပၚကေန လွမ္းရိုက္ထားတာ

က်ဳိက္သံလႅံဘုရား

သထံုေရႊစာရံဘုရား

ဒီဇင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႕ ရန္ကုန္ၿပန္ၾကၿပီေပါ့။ ကားေမာင္းရင္း တစ္လမ္းလံုးမွာရွိတဲ႕ ဘုရားေတြ၀င္ဖူးၾကတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ တစ္ကယ္က က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားကို ဖူးခ်င္တာပါ ။ ဒါေပမယ္႕ ဘုရားဖူးရာသီမို႕ လူေတြအရမ္းၾကပ္ေနတာရယ္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလး မပါဘူးဆိုေတာ႕ အဲဒီအစီအစဥ္ကို လက္ေလွ်ာ႕လိုက္တယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႕ ည ၉ နာရီေလာက္ ရန္ကုန္အိမ္ၿပန္ေရာက္ၾကတယ္။

(ဒီဇင္ဘာ ၃၁)

ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႕က်ၿပန္ေတာ႕ မိသားစု စံုစံုညီညီ ရွိတာမို႕ HAPPY NEW YEAR ေလးလုပ္ၾကရေအာင္ ဆိုၿပန္ေတာ႕ ေစ်း၀ယ္ ခ်က္ၾကၿပဳတ္ၾကန႕ဲ အလုပ္ကရႈပ္ၿပန္ေရာ။ ဒီၾကားထဲ ရန္ကုန္ၿပန္ေရာက္ရင္ ဆံပင္ေၿဖာင့္မယ္လို႕ စိတ္ကူးထားသမွ် အိမ္က ညီမေတာ္နဲ႕ အခ်စ္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေလးက ေၿဖာင့္ရင္ လူၾကီးနဲ႕တူတယ္တဲ႕ ေကာက္တဲ႕ မေကာက္ရင္ ေလာေလာဆယ္ ရွိသမွ်ဆံပင္ကို တိုေအာင္ ညွပ္ရမယ္ ဆိုေတာ႕  ဆံပင္ေတာ႕ အတိုမခံႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ဆံပင္အဖ်ားေလးေတြ ေကာက္လိုက္တာ တစ္ေနကုန္ပဲ။ ညဘက္က်ေတာ႕ HAPPY NEW YEAR ပြဲေလး ဆင္ႏႊဲၾကတာေပါ့။

(ဇန္န၀ါရီလ ၁)

မအူပင္သြားတဲ႕ တစ္ေလွ်ာက္ ရိုက္ခဲ႕သမွ်

          ဒါနဲ႕စကားမစပ္.. ကြ်န္မ ငယ္ငယ္ကဆုိ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္တာနဲ႕ မအူပင္က အစ္မတစ္၀မ္းကြဲေတြ အိမ္ သြားၿပီးေနတာ။ ေက်ာင္းေတြၿပန္ဖြင့္မွ ရန္ကုန္ၿပန္လာတတ္တယ္။ မအူပင္က မိသားစုကလည္း ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ၿပီဆိုတာနဲ႕ မလာေသးဘူး ဆိုၿပီးေမွ်ာ္ေနတတ္ၾကတာ။ အဲ ေက်ာင္းပိတ္ၿပီး တစ္ပတ္ေက်ာ္ၿပီး မအူပင္မေရာက္ေသးဘူးဆိုရင္ ရန္ကုန္တက္ၿပီး လာေခၚၾကတာပဲ။ ကြ်န္မကလဲ သြားခ်င္လား မသြားခ်င္လား အထုပ္က ready ၿပင္ၿပီးေနၿပီ။ ေနာက္ အစ္မက ရုတ္တရက္ အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ႕  ကြ်န္မလဲ စိတ္ေတြဆိုးၿပီး မအူပင္ကို မေရာက္ၿဖစ္ေတာ႕ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။ အေဒၚေတြ အစ္မေတြကလည္း ေမွ်ာ္လွၿပီေလ။ ငါ့တူမေလးအရင္က ဆို လာတယ္ ခုက်ေတာ႕ မလာေတာ႕ဘူး ဆုိၿပီး။ ခဏခဏ အလည္လာဖို႕ေခၚပါတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ၿပန္တဲ႕ရက္နဲ႕ သြားဟဲ႕လာဟဲ႕ဆိုေတာ႕ မေရာက္ဘူး။ ကဲ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႕ ဘယ္ခရီးမွ မသြားၿဖစ္တဲ႕တူတူဆိုၿပီ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႕မွာ မအူပင္က အေဒၚေတြ အစ္မေတြဆီကို ေန႕ခ်င္းၿပန္ ခရီးေလးနဲ႕ သြားလည္ခဲ႕ၿပန္တယ္။ အိမ္ကိုည ၈ နာရီေလာက္မွ ၿပန္ေရာက္တယ္။

(ဇန္န၀ါရီလ ၂)

          ဇန္န၀ါရီလ ၂ ရက္ေန႕ မနက္ေစာေစာ မိသားစု စံုစံုညီညီနဲ႕ ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးကို ဖူးေၿမာ္ခဲ႕ၾကတယ္။ Oriental House မွာ dim sum ၀င္စားၾကတယ္။  ၿပီးေတာ႕ ကန္းလြန္းတဲ႕ ကြ်န္မအတြက္ မ်က္မွန္ပါ၀ါ ထပ္တိုးရပါတယ္။ အေမနဲ႕ ကြ်န္မ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ၿမိဳ႕ထဲ ပတ္ၾကတယ္။ က်န္တ႔ဲ မိသားစုေတြကေတာ႕ အိမ္ၿပန္ၾကၿပီ။ ေနာက္ capital ကို ခ်ီတက္ၾကၿပီ ေဟာင္ေကာင္ၿပန္ရင္ ယူမယ္႕ပစၥည္းေတြကို ၀ယ္ရၿခမ္းရ ၿပန္ပါတယ္။ အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ႕ ညေနေစာင္း ၃ နာရီနီးနီး ။ ဒါေပမယ္႕ ညဘက္သူငယ္ခ်င္းတို႕ မိသားစုနဲ႕အတူတူ တရားပြဲ အလွဴရွင္အေနနဲ႕ လွဴထားေသးတာမို႕ ေရမိုးခ်ဳိး အ၀တ္အစားလဲၿပီး ရပ္ကြက္ဓမၼာရံုကို ခ်ီတက္ခဲ႕ရၿပန္တယ္။ အေဖနဲ႕ အေမက တရားသြားနာပါလို႕ဆိုရင္ ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္လို႕ ေနမေကာင္းလို႕နဲ႕ အေၾကာင္းၿပလာခဲ႕သမွ် တရားပြဲလွဴ ထားတယ္ အေဖနဲ႕အေမ တရားသြားနာ ၿပီးရင္ ေရစက္ခ်ၿပီး သြားလွဴပါဆိုေတာ႕မွ တရားပြဲေရာက္ၾကတယ္ေလ။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တက္အားသမွ် လွဴခဲ႕တာ ဒီႏွစ္ေတာ႕ မိသားစု စံုစံုညီညီ ခ်စ္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကလဲ ေဘးမွာ တရားနာၿပီး ကိုယ္တုိင္ေရစက္ခြက္ကိုကိုင္ ေရစက္ခ်ၿပီး လွဴခြင့္ရခဲ႕တာက ဒီႏွစ္ရန္ကုန္ၿပန္ရခ်င္းရဲ႕ အၿမတ္ပါပဲ။ 

 

(ဇန္န၀ါရီလ ၃)

ဇန္န၀ါရီလ ၃ ရက္ေန႕ အေလာတၾကီးနဲ႕ ဖုန္းကိုဖြင့္ ပါလာတဲ႕ laptop နဲ႕ခ်ိတ္ နာရီ၀က္သာ ၾကာသြားပါတယ္  fb က တက္မလာေသးပါဘူး။ ဒါနဲ႕ laptop ၾကီး ၿပန္ပိတ္။ ဖုန္းနဲ႕ တိုက္ရိုက္ fb ကိုတက္။ ၾကာေနတုန္းပါပဲ။ fb က messages box ေလးေပၚလာတာမို႕ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕ခ်င္ ဆက္သြယ္ခ်င္တဲ႕ ရန္ကုန္က ဘေလာ႕ဂါ ညီမ တစ္ေယာက္ကို ဟိုင္း လုပ္လိုက္ပါတယ္။ error ၿပန္တက္လာတယ္။ Invalid receipt address. အဲေတာ႕ မွ ေနာင္တ ရခ်င္တယ္။ ေဟာင္ေကာင္က မလာခင္ထဲက ဆက္သြယ္ရမယ္႕ ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းလာရင္ ေကာင္းသားလို႕။ ခုေတာ႕ ဘယ္လိုမွ ဆက္သြယ္လို႕မရ။  ဒီလိုနဲ႕ ေန႕တစ္၀က္ေလာက္ လည္ေနတဲ႕ အ၀ိုင္းေလးနဲ႕ နပန္းလံုးၿပီး ေနာက္မွာေတာ႕ ဖုန္း၀င္လာတယ္။ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးက ေခၚတာပါ။ တရုတ္တန္းသြားၿပီး ဆံၿပဳတ္နဲ႕ ဘဲေၿခေထာက္သုပ္ လုိက္ေကြ်းမယ္တဲ႕။ ႏွစ္ခါ မေခၚရပါဘူး။ ၿမန္လိုက္တာ အိမ္ေနရင္း အင္က်ီနဲ႕ ၿမိဳ႕ထဲေရာက္သြားပါၿပီ။ ဟိုေရာက္ေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းညႊန္းတဲ႕ ဆိုင္က ပိတ္ထားတယ္တဲ႕။ ဒါနဲ႕ ဖြင့္တဲ႕ဆိုင္မွာ ရသလိုဆြဲလိုက္ရင္း ေနာက္က ၀က္သားဒုတ္ထိုးဆိုင္ကို ခဏခဏ ခိုးၾကည့္မိတဲ႕ ခဏမွာပဲ စားခ်င္သြားစားေလဆိုေတာ႕ ဆိုင္ကူးၿပီး ထပ္စားပါတယ္။ အဲ မ်က္ေစာင္းထိုးက ၀က္ေကာက္ညွင္းထုတ္ကို ေစြၿပီးၾကည့္မိတဲ႕ အခါမွာေတာ႕ ေတာ္ၿပီ စားခ်င္ရင္ ပါဆယ္ဆြဲသြား ဆိ္ုလို႕ ေၿပာစကားနားေထာင္ၿပီး ပါဆယ္ ၀ယ္လာခဲ႕တယ္။ ကဲ ကြ်န္မနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္ခ်င္သူမ်ားရွင္ ဒါနမူနာပဲ ရွိပါေသးတယ္ရွင့္။ သူငယ္ခ်င္းကလဲ စားသမွ်ရွင္းရင္ အိတ္ေတာ္ပါးလာၿပီမို႕ ကဲၿပန္ၾကစို႕ လို႕စကားေခၚလာၿပီေလ။ ဟဲဟဲ

(ဇန္န၀ါရလ ၄)

ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္ေန႕ ေဟာင္ေကာင္မွာ ခင္သြားတဲ႕ ညီမေလးနဲ႕ ေမာင္ေလးကို ဖုန္းဆက္ၿပီးခ်ိန္း ထမင္းေကြ်းမယ္ေပါ့ ေရႊဘဲမွာ။ အေဖကဆိုလာတယ္ ေရႊဘဲမွာ ထမင္းမစားရတာ ၾကာၿပီတဲ႕။ ကဲ ဒါဆိုလဲ ညီမေလးတို႕ လင္မယားကိုလဲေခၚ မအူပင္ကေန အလည္ပါလာတဲ႕ အစ္မတို႕မိသားစုလဲေခၚ ဆိုၿပီး ေန႕လည္စာ ေရႊဘဲကို ခ်ီတက္ၾကၿပန္ပါတယ္။ ေဟာင္ေကာင္က ညီမေလးက လာေတာ႕လဲ တစ္ေယာက္တည္း ကိုယ္႕မိသားစုက ပိုမ်ားေနၿပန္ေတာ႕ အားနာလိုက္တာ မေၿပာပါနဲ႕ေတာ႕။  အဲဒီကေန ၿပန္လာေတာ႕ capital ကိုေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္ၿပီး YKKO က ေၾကးအိုးနဲ႕ ေရႊပုစြန္နဲ႕ကုိ အလြမ္းေၿပ ေလြးလိုက္ပါေသးတယ္။  ရန္ကုန္ၿပန္ေရာက္တဲ႕ ၂ ရက္ ၃ ရက္မွာ ကိုယ္စားခ်င္တာေတြကို မွီေအာင္ လိုက္စားရတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္တယ္ အဟဲ..

(ဇန္န၀ါရလ ၅)

ဇန္န၀ါရီ ၅ ရက္ေန႕ ညသန္းေခါင္ဆို ေလယဥ္ေပၚၿပန္တက္ရေတာ႕မယ္။ အေမက အမိန္႕ေပးထားတယ္။ ဘယ္အၿပင္ကိုမွ မသြားရ။ အိမ္မွာေနရမယ္။ သူငယ္ခ်င္းေလးက ဖုန္းဆက္တယ္ ေဟာင္ေကာင္မွာ က်ေပ်ာက္လာတဲ႕ ဆြဲၾကိဳးၿပန္လုပ္မယ္ဆိုတဲ႕။ ကိုယ္လဲ စိတ္ပဲရွိေတာ႕တယ္ ပိုက္ပိုက္မရွိေတာ႕ဘူးလို႕။ ညည္းၿပလိုက္ေတာ႕ လာမွသာ လာခဲ႕ တဲ႕ ဒါနဲ႕ အေမ႕ကိုေၿပာၿပီ ၿမိဳ႕ထဲ တစ္ေခါက္ေၿပးရၿပန္တယ္။ ကိစၥေတြၿပီးေတာ႕ ညေန ၃နာရီ ထုိးၿပီး။ ဒံေပါက္စားခ်င္တယ္လို႕ ပူဆာတာ။ ဒီညၿပန္မွာမို႕ မစားရအမိန္႕နဲ႕ အိမ္ၿပန္ေရာက္လာတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေဟာင္ေကာင္မွာတူတူေနတဲ႕ အစ္မေတြဆီက viber call နဲ႕ ဖုန္း၀င္လာတယ္။ 

          “ညီမေလး နင္ဒီေန႕ၿပန္မွာဆို။ ဒီေန႕ ေဟာင္ေကာင္ flight မွ မရွိတာတဲ႕”

ကိုယ္လဲ အဲဒီေတာ႕မွ ဟုတ္လား အစ္မဆိုၿပီး air ticket ထုတ္ၿပီးၾကည့္ၿဖစ္တယ္။ ဟုတ္ပေတာ္ လြဲခ်က္က ဇန္န၀ါရီလ ၆ ရက္ ညသန္းေခါင္မွ ၿပန္ရမွာ။ လက္မွတ္မွာေရးထားတာကေတာ႕ ဇန္န၀ါရီ ၇ ေပါ့။ ဒါနဲ႕ ဇန္န၀ါရီ ၅ ရက္မၿပန္ရေတာ႕ဘူးေဟ႕လို႕ အိမ္ကလူေတြကို ေၿပာလိုက္တာ။ အမယ္ေလး ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ မီးပ်က္ေနၿပီး မီးၿပန္လာရင္ ေပ်ာ္တဲ႕ အေပ်ာ္မ်ဳိးနဲ႕ ေဟးကနဲ႕ အိမ္ရွိလူကုန္ အကုန္ထၿပီး ေအာ္ၾကတာ။ အေမဆို အတက္ၾကြဆံုး။

“ခုညေန ၃နာရီ ငါ့သမီး ၾကိဳက္တ႕ဲ မုန္႕ဟင္းခါး ခ်က္ေကြ်းမယ္ “ ဆိုၿပီး ေစ်းၿခင္းဆြဲၿပီ ထြက္သြားလိုက္တာ ၿမန္ပ

အေမသြားၿပီး မၾကာဘူး ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလး ဖုန္းဆက္လာတယ္။

          “နင္ဟာေလ ေတာ္ေတာ္ နေမာ္နမဲ႕ႏိုင္တယ္သိလားတဲ႕။ ၿပီးေတာ႕ ဟီးဟီး ငါေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ နင္ဒီညမၿပန္ရဘူး ဆိုလို႕တဲ႕”

အဲဒီေန႕ညစာကေတာ႕ အေမကိုယ္တိုင္ခ်က္တဲ႕ အိမ္ခ်က္မုန္႕ဟင္းခါးကို အၿပီဆြဲလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ အေမေရာ အေဖေရာ အဲဒီေန႕က မအိပ္ပဲ မိသားစု သံုးေယာက္ထိုင္ၿပီး ညဘက္စကားေၿပာၿဖစ္ၾကတယ္။ ည ၁ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ အိပ္ယာ၀င္ၿဖစ္တယ္။

(ဇန္န၀ါရလ ၆)

          တူမေခ်ာက ေစာေစာစီးစီး အိမ္ေရာက္လာၿပီ ႏိုးပါတယ္။ စကားမပီ တစ္ပီနဲ႕

 မြင္းဂါး စားမယ္ မြင္းဂါစားမယ္ဆို ၿပီး အိမ္ေပါက္၀လာေအာ္ေလေတာ႕ ႏိုးရၿပန္ပါတယ္။ ညက အေမခ်က္ထားတဲ႕ မုန္႕ဟင္းခါး ေလြးရင္း ဒီေတာ႕ မွ ၿပန္မယ္႕ အိတ္ကို စီစဥ္တဲ႕ စခန္းကိုေ ရာက္ပါတယ္။ အိတ္ထဲကို ဟိုဟာကယူမယ္ ဒီဟာက မယူဘူးနဲ႕ ေနာက္ဆံုး အိတ္အၾကီးၾကီးထဲမွာ စားေသာက္စရာေတြနဲ႕ ၿပည့္သြားပါတယ္။ အ၀တ္အစားက လက္နဲ႕ကိုင္မယ္႕ hand carry ေလာက္ပဲရွိတာပါ၊ ဒါေတာင္ ကီလိုပုိတဲ႕ေၾကး US 100 ေဆာင္ခဲ႕ရပါေသးတယ္။ က်န္တာဆိုရင္ ၿခမ္ထားခဲ႕ခ်င္ေပမယ္႔ အစားအေသာက္တစ္ခုမွ ၿပန္ထုတ္ဖို႕ စိတ္ကူးမရွိတာေၾကာင့္ ကီလိုပိုေၾကးေပး ခဲ႕တာပါ။

 ေၾသာ္ မၿပန္ခင္ၾကၿပန္ေတာ႕လဲ ၿပင္ရဆင္ရ ။ ေရာက္ၿပန္ေတာ႕လဲ သြားရလာရ။ ၿပန္ခါနီးေတာ႕လဲ စိတ္မေကာင္းၾကၿပန္ဘူး။ ဒါေပမယ္႕လဲ မတတ္ႏိုင္ဘူး  ပိုက္ဆံဆိုတာ တတ္အားသေရႊ႕ေတာ႕ လိုအပ္ေနေသးတာပ။ ရွာရေဖြရေပအုန္းမည္ေလ။ ကိုယ္လဲ မၿပန္ခ်င္ေပမယ္႕ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ အံၾကိတ္ၿပီး ဇန္န၀ါရီ ၆ ရက္ေန႕ည ေလယဥ္ေပၚတက္ခဲ႕ရတာပဲ။ ႏႈတ္ဆက္တယ္ အမိၿမန္မာၿပည္ေရ။ ေနာက္ႏွစ္ဒီလို အခ်ိန္မွာ ၿပန္ဆံုၾကတာေပါ့ လို႕ စိတ္ထဲက ႏႈတ္ဆက္ရင္း အမိအရ ေလယဥ္ေပၚမွာ အိပ္ရပါတယ္။

(ဇန္န၀ါရီလ ၇)

  ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ႕ မနက္ ၆ နာရီမွာ ေဟာင္ေကာင္ကို ေရာက္ၿပီး ၉ နာရီခြဲမွာ အလုပ္ၿပန္ဆင္းရမယ္႕ အတြက္ပါ။ ဘ၀ဆိုတာ ရုန္းကန္ေနမွပဲ ေနသာထိုင္သာ ရွိတဲ႕ဟာမ်ဳိးေလ။ အေကာင္းဘက္က လွည့္ေတြးေတာ႕လဲ ေကာင္းတာပါပဲ။ တစ္ကယ္လို႕ အိမ္မွာသာဆို ငိုရင္  ငိုမိမယ္။ အလုပ္ေရာက္ေတာ႕ စိတ္က အလုပ္ထဲေရာက္သြားၿပန္ ေတာ႕ အားလံုးေမ႕။  ၿပည္ပမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေနတယ္ဆိုတဲ႕ ဘ၀ထဲကို ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ ေၿခစံုပစ္၀င္လိုက္ ရေတာ႕တာပဲ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ တစ္လ ႏွစ္လ ေလာက္က ပံုမွန္ ၿပန္မၿဖစ္တတ္တာကို ကြ်န္မသိေနခဲ႕တယ္ေလ။ 

ၿပည္ပမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ကိုယ္႕အမိေၿမ ကိုယ္႕ေမြးရပ္ကိုၿပန္သြားၿပီလို႕ လုပ္ငန္းခြင္ထဲၿပန္၀င္ရမယ္ဆိုၿပီး ၿပည္ပကို ၿပန္ထြက္ရမယ္႕အခ်ိန္ အဲဒီအခ်ိန္ဆို အားလံုးရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြက အတူတူပဲ ခံစားရလိမ္႕မည္ လို႕ ကြ်န္မထင္တာပဲ။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ကြ်န္မတို႔အားလံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က တူတူပါပဲ ဘယ္ေသာ္အခါမ်ားမွ ခ်စ္လွတဲ႕ ကိုယ္႕ေၿမ ကိုယ္႕ေရ ကိုယ္႕ အိုး ကိုယ္႕အိမ္ နဲ႕ မခြဲခြာပဲ ကိုယ္႕၀မ္းစာကို ရွာေဖြႏိုင္ပါ့မလဲေနာ္.။   ။

တစ္ခါတည္း ဒီေနရာကေန ေတာင္းပန္ပါရေစ။ ရန္ကုန္ၿပန္ရင္ တီတင့္ တို႕ ညီမေလး ေရႊအိမ္စည္ ရယ္ အစ္မၿမေသြးနဲ႕ ေတြ႔မယ္ လို႕ ေၿပာထားၿပီး မေတြ႕ခဲ႕ရလို႕ပါ။  ၿပီးရင္  စာဖတ္ပြဲေလးကိုလဲ သြားမယ္ လို႕ ခဲထားေလသမ်ွ အရာမထင္ႏိုင္ခဲ႕ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေၿပာသာရွိခဲ႕တာ မဟုတ္ပါလို႕ ခဲေလသမွ် သဲေရက်ၿပီး ေဟာင္ေကာင္ကို ၿပန္ေၿပးလာခဲ႕ရတယ္ ေဆြေလးမြန္ ပါလို႕ ၀န္ခံပါရေစ။


ဘေလာ႕ေလးကို လာေရာက္လည္ပတ္ၿပီး အားေပးၾကေသာ ခ်စ္ေသာေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။ 

ကြ်န္မသည္ မိန္းမတစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္

တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ကြ်န္မသည္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ အလြန္သနားစရာေကာင္းေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟု ခံစားမိ သည္။ အဘယ္႕ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္မွ မသနားလွ်င္ ကြ်န္မတြင္ သနားမည္႕သူ မရွိေသာေၾကာင့္ၿဖစ္ သည္။ ေတြ႕သမွ် ပတ္သတ္မိသမ်ွ သူအားလံုးသည္ ကြ်န္မထူမွ ထႏိုင္ေသာ လူသားမ်ားၿဖစ္ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူတို႕က ရင္ဘတ္စည္တီးၿပီး ငို၍ေၿပးလာလွ်င္ ကြ်န္မသည္လည္း အုတ္တံတိုင္းၾကီးပမာ ဆီးၿပီးကာေပးတတ္သည္။ 

ထို႕ကဲ႕သုိ႕ ကာေပးလိုက္သမွ် ကြ်န္မမည္မွ်ေလာက္ နာၾကင္သြားသည္ ကြ်န္မမည္မွ်ေလာက္ ထိခိုက္သြား သည္ စိုးစဥ္းမွ် မေတြးမိခဲ႕။ အခ်ဳပ္အားၿဖင့္ဆိုရေသာ္ ကြ်န္မသည္ သူတို႕၏ အုတ္တံတိုင္းၾကီး ၿဖစ္သလို သူတို႕ရဲ႕ မွီခိုအားထားရာၾကီး တစ္ခုလဲ ၿဖစ္ၿပန္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ပတ္သတ္သမွ် လူအားလံုးတြင္ ကြ်န္မသည္ မိန္းမ တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ အားငယ္တတ္သည္ နာၾကင္ခံစားတတ္သည္ ၀မ္းနည္းတတ္သည္ ကို ေမ႕ေလ်ာ႕ ေနၾကပံုရသည္။ ကြ်န္မကိုၿမင္သည္ႏွင့္ သူတို႕၏ အခက္အခဲၾကီးအား ေၿဖရွင္းေပးႏိုင္မည့္ ကယ္တင္ရွင္ တစ္ဦး ဖန္ဆင္းရွင္ တစ္ဦးၿဖစ္သည္ဟုသာ ၿမင္ထားၾကသည္။

သူတို႕ဆိုသမွ်ထဲတြင္ ကြ်န္မမၾကားခ်င္ဆံုး စကားတစ္ခြန္းရွိသည္။ ထိုသည္မွာ လိမၼာထက္ၿမက္ေသာ မိန္းမ တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ဟူေသာ စကားၿဖစ္သည္။ လိမၼာသည္ဟူသည့္ စကား၏ေနာက္ကြယ္တြင္ ၿဖစ္ခ်င္တာမ်ားကုိ စြန္႕လႊတ္ခဲ႕ရသည္။ ၿဖစ္သင့္ေသာ လမ္းကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ႕ရသည္။  ထက္ၿမက္သည္ဟူေသာ စကား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ ေလွကားတို႕ကို ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ႕ရသည္။ ရင္ဆိုင္ခဲ႕ရသည္။ စိတ္ဒဏ္ရာေတြ တစ္နင့္တစ္ပိုးႏွင့္ ကြ်န္မ ၿဖစ္ခဲ႕ရသည္။

ဘာလဲ ခုၾကေတာ႕မွ ေနာင္တရေနသလားဟု ေမးလာလွ်င္ မဟုတ္ပါဟုသာ ကြ်န္မေၿဖမည္ၿဖစ္သည္။ ဒါဆိုလွ်င္ ဘာေၾကာင့္ဒါေတြ ေရးၿပေနသလဲ ေတြးေနသလဲဟု ေမးလာလွ်င္ အေၿဖတစ္ခုသာ ရွိသည္။ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္က ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ၿဖည့္ဆည္းေပးေလေလ တစ္ဖက္မွလဲ ပိုပိုၿပီး လိုလာေလေလ ၿဖစ္သည္။ ဒီေတာ႕ ကြ်န္မေတြးမိသည္ ၿဖစ္လာသမ်ွကို ေခါင္းခါၿခင္းမၿပဳပဲ ရင္ဆိုင္ၿပီး ေၿပးေၿပးေတြ႕ေပးေနတာ ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္ မွားေနသလားေပါ့။ 

အေၾကာင္းက သူတို႕သည္ ကြ်န္မကို ငဲ႕ညွာရမည္ကို ေမ႕ေလ်ာ႕ေနၾကသည္။  မိန္းမတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္ ဆိုသည္ကို သူတို႕ ေမ႕ေလ်ာ႕ေနၾကပံု ေပၚသည္။ သူတို႕၏ အခက္အခဲကို ေၿပလည္သြားေရး အတြက္သာ စိတ္၀င္စား ၾကသည္။ သူတို႕ထင္သည္မွာ ကြ်န္မ၏လက္ႏွင့္ ထိလိုက္ ကိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ၿပသနာတစ္ခုသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္း ပန္းတစ္ပြင့္အၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲသြားၾကသည္ ဟူေလာက္သာ ထင္ထားၾကသည္။

ေတြးရင္း ေတြးရင္း ကြ်န္မ နားလည္လာသည္မွာ ဤအၿဖစ္တို႕သည္ အမွန္စင္စစ္အားၿဖင့္ သူတို႕၏ အၿပစ္မဟုတ္ ကိုယ္႕ေၾကာင့္ သူတစ္ပါး ၀န္ေလးမွာကို မလိုလားတတ္ေသာ ကြ်န္မ၏ ကိုယ္ပိုင္အားနည္းခ်က္သာ ၿဖစ္သည္။ သူတစ္ပါးထံမွ မယူတတ္ေသာသူသည္ အၿမဲတမ္း ေပးေ၀မ်ွသူသာ ၿဖစ္တတ္သည္ကို ကြ်န္မ ေမ႕ေလ်ာ႕ ေနခဲ႕သည္။ ေလာကၾကီးတြင္ မေပးလဲ မေပး ယူလဲမယူေသာ လူသားပုထုစဥ္ဟူ၍ ရွိမည္မထင္ေပ။ ေပးေသာသူမ်ား ရွိ၍ ယူတတ္ေသာ သူမ်ား ရွိလာၿခင္းၿဖစ္သည္။ 

ကြ်န္မသည္ အၿမဲတမ္း ေပးဆပ္ေနေသာ သူၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္မႏွင့္ပတ္သတ္ေနသမွ် သူတို႕သည္ ရယူဖို႕အတြက္သာ အားသာေနၾကသည္။ ကြ်န္မသည္ သူတို႕အားခ်စ္ေသာ ဂရုဏာသက္ေသာ စိုးရိမ္ေသာ မ်က္လံုးၿဖစ္သာ ၾကည့္တတ္သၿဖင့္ သူတို႕၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို အခ်ိန္ၿပည့္နားလည္ေနတတ္သည္။ သူတို႕သည္လည္း ကြ်န္မအား ခ်စ္ေသာ အားကုိးတစ္ၾကီး ရွိေသာ မ်က္လံုးတို႕ၿဖင့္သာ ၾကည့္တတ္သၿဖင့္ ကြ်န္မကို တံတုိင္းၾကီးတစ္ဖြယ္သာ ၿမင္တတ္ၾကသည္။ 

          တစ္ကယ္ေတာ႕ ကြ်န္မ၏ ဂရုစိုက္ အနစ္နာခံမႈေၾကာင့္ သူတို႕အက်င့္ပါသြားၿခင္းၿဖစ္သည္။ကြ်န္မကို ၿမင္သည္ႏွင့္ သူတို႕၏ အခက္အခဲကို တင္ၿပရန္သာ စိတ္ကူးရွိၾကၿပီး  ကြ်န္မ၏ ငိုထားေသာ မ်က္၀န္းမ်ားအား သူတို႕မၿမင္ခဲ႕ၾကေပ။ 

 တစ္ကယ္ေတာ႕ မည္သူ႕ မည္သူ႕ ထံတြင္မွ အၿပစ္တစ္စံုတစ္ရာမရွိေပ။ ေလာကၾကီးသည္ မ်ွတစြာ ေနရာခ်ေပးထားတတ္သည္။ ယူလိုေသာသူမ်ား၏ ေဘးတြင္ ေပးဆပ္တတ္သူမ်ား ရွိတတ္သလို။ ေပးဆပ္ေနသူတို႕၏ ေဘးတြင္ ယူလိုေသာ သူမ်ားသာ ရွိတတ္ၾကသည္။ ဒါသည္ပင္ ေလာကၾကီး၏ နိယာမ တရားတစ္ခု။ 

ဒါေပမယ္႕ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေတာ႕ ကြ်န္မတြင္လည္း အားငယ္သည့္အခ်ိန္ ရွိတတ္သည္။ ၀မ္းနည္းသည့္အခ်ိန္ရွိတတ္သည္။ သူတို႕ထံတြင္ ဆီးကာေပမယ္႕ တံတိုင္းၾကီးတစ္ခုရွိသည္။ေမးတင္လို႕ ရသည့္ ပုခံုးတစ္ဖက္ရွိသည္။ ကြ်န္မထံတြင္ေတာ႕ မရွိပါ။ ေသခ်ာလြန္းလွသည္။ 

ထို႕ေၾကာင့္ ကြ်န္မသူတို႕သိေအာင္ ေၿပာၿပခ်င္ပါသည္။ ကြ်န္မသည္ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္။ ႏူးညံ႕ေသာ အထိအခိုက္လြယ္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္။ ထစ္ကနဲဆို မ်က္ရည္က်လြယ္ၿပီး ၀မ္းနည္းလြယ္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္။ ထို႕အၿပင္ အလြန္ညံ့ဖ်င္းေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္လည္းၿဖစ္သည္။  ကိုယ္႕အတြက္ဆိုလ်ွင္ ဘာမွ အသံုးမက် အသံုးမခ်တတ္ေသာ မိန္းမ တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ ဆိုတာကိုေပါ့။

*****************

ခ်စ္ေသာေမာင္ႏွမမ်ားရွင္ ကြ်န္မခရီးကေန ၿပန္ေရာက္ပါၿပီ။ ခရီးသြားပို႕(စ္)ေလးကိုေတာ႕ ေနာက္ ထပ္ ပုိ႕(စ္) အသစ္ေလးတစ္ပုဒ္အၿဖစ္ တင္ေပးပါ့မယ္။

ႏွစ္သစ္မွာ ခ်စ္ေသာေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ရႊင္လန္းၾကပါေစရွင္။

ႏွင္းဆီပံုေလးကိုေတာ႕ google ကေန ရွာၿပီး သံုးထားပါတယ္ရွင္။

ကႏၱာရ သစ္ပင္

ကႏၱာရထဲ ရွင္သန္ၾကီးၿပင္း
သစ္တစ္ပင္ႏွယ္
မိုး ဆိုတာကို ေမွ်ာ္တစ္လင့္လင့္
ငံံ့လင့္ေစာင့္ဆိုင္း
မက္..မေနတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။  ။

ၿမင္သမွ် အဆံုး သဲပင္လယ္နဲ႕
ေမွ်ာ္လင့္မိေတာ႕ ေလေၿပသုန္သုန္
ေရာက္လာရက္ေတာ႕ ေလနီၾကမ္းတမ္း
ၿမက္ခင္စိမ္းစိမ္း ရွာမေတြ႕တယ္
ကႏၱာရထဲ ဒီတစ္ပင္တည္း။ ။

ၿမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္
စမ္းေရးစီးသံ ေရႊငါးတို႕ၿမဴး
ေတးသီငွက္ငယ္ ခပ္စိမ္းစိမ္းေတာ
အသိသာရွိ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္
မေတြ႕ မရွိ မထိဘူးတယ္။  ။

ဒီကႏၱာထဲ ေပါက္ဖြားရွင္သန္
ဒီ. အပင္ ၿဖစ္လာမွေတာ႕
ဒီ..သဲပင္လယ္ ငါၿမတ္ႏိုးမယ္
ဒီ..ေလၾကမ္းလဲ ငါခံရမယ္
ဒီ..မိုး မလာလဲ ငါ..
ဆက္လို႕ ရွင္သန္ေနအုန္းမယ္။  ။


**********************

ခ်စ္စြာေသာ ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုး က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။ 
ပံုေလးကိုေတာ႕ google ကေနရွာေဖြၿပီးတင္ထားပါတယ္လို႕။

ႏွစ္သစ္မွာ ခ်စ္ေသာေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္..

ေဆြေလးမြန္ရဲ႕ ၀ါသနာအရ ဖြင့္ထားၿဖစ္တဲ႕ blogspot ေလးမွာ ေဆြေလးမြန္ စိတ္ကူးတည့္ရာ ေရးထားသမွ်ကို မပ်င္းမရိ ပုိ႕(စ္) အသစ္ေလးေတြ တက္ၿပီဆိုတာနဲ႕ ဘေလာ႕ေလးကို လာေရာက္လည္ပတ္ၿပီး အားေပးၾကတဲ႕ ဘေလာ႕ ေမာင္ႏွမမ်ားေရာ လာလည္ၿပီး စာဖတ္ေပးၾကတဲ႕ စာဖတ္သူမ်ားကိုေရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ အရင္ဆံုးေၿပာပါရေစ။ 

စာေရးတဲ႕အခါ စိတ္အားလပ္မွ ေရးတတ္တဲ႕ အက်င့္ေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံ ေဆြေလးမြန္ရဲ႕ ဘေလာ႕ေလးမွာ ပို႕(စ္) အသစ္ေလးေတြ ေပ်ာက္ေနတတ္ပါတယ္။ ေၿပာရရင္ေတာ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ႕ေလးတစ္ခုဖြင့္ထားၿပီ ဆိုရင္ အနည္းဆံုး  ၁ ပတ္ကုိ ပို႕(စ္) ေလးတစ္ပုဒ္ ၂ ပုဒ္ေလာက္ေတာ႕ တင္သင့္ပါတယ္။ ေဆြေလးမြန္ရဲ႕ ဘေလာ႕ေလးက ေတာ႕ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ပတ္ထဲမွာပဲ ၂ ပုဒ္ ၃ ပုဒ္ တင္လိုက္သလို တစ္ခါတစ္ရံ သံုးေလးလ ၾကာလို႕မွ ပို႕(စ္) အသစ္ တစ္ပုဒ္မတင္ၿဖစ္ပါဘူး။ 

          ဒီလိုဆုိေတာ႕ ေဆြေလးမြန္သည္ ဘေလာ႕ေလးကို ဖြင့္သာဖြင့္ထားသည္ ေရးခ်င္မွ ေရးသည္  လာၿပီးအားေပးေသာ စာဖတ္သူမ်ားအား ဂရုမစိုက္ဟု ထင္စရာ အေၾကာင္းရွိသည္။ အဲဒီလို မဟုတ္ပါ။ ေဆြေလးမြန္ မွာ ခံစားခ်က္ေတြ ေအးခဲေနေသာ အခ်ိန္ ခံစားခ်က္ေတြမဲ႕ေနတဲ႕ အခ်ိန္ အဲဒိီလို အခ်ိန္ဆိုလွ်င္ စာတစ္ပုဒ္ မေၿပာႏွင့္ စာတစ္ေၾကာင္းထဲကိုပင္ ခက္ခက္ခဲခဲ စာစီရေသာ အခ်ိန္ၿဖစ္သည္။ ကိုယ္ေရးၿပခ်င္သည္က တစ္မ်ဳိး စာစီထားသည္က တစ္မ်ဳိးၿဖစ္ေနသလို ခံစားရခက္လွသည္။ ေရးၿပီးၿပန္ဖတ္ မၾကိဳက္ဘူး ေရးလိုက္ ဖ်က္လိုက္ ေရးလိုက္ ဖ်က္လိုက္နွင့္ သံသရာ လည္ေနေလေတာ႕သည္။  ကိုယ္ေရးထားတဲ႕စာ ကိုယ္တိုင္ၿပန္ဖတ္ ကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းမက်ဘူးဆိုမွၿဖင့္ ဘေလာ႕ေပၚလည္း မတင္ၿဖစ္ေတာ႕ ထိုပို႕(စ္)ေလးမ်ားသည္ ေဆြေလးမြန္ရဲ႕ computer ထဲမွာသာ file တစ္ခုအေနႏွင့္ အစီအရီ အသိမ္းခံရရွာသည္။ ဘေလာ႕ေလးလည္း တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ေသြ႕သြားၿပန္သည္။ 

          တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္႕စိတ္ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေပမယ္႕ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ႕ စိတ္ေတြ ပ်ံ႕လြင့္ေနတတ္သည္။ အဲဒီလို အခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ဘေလာ႕ေလးမွာ စာေတြ မတင္ၿဖစ္ေတာ႕ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ေဆြေလးမြန္ရဲ႕ ဘေလာ႕ေလး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ႕ အခါ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ။ နားလည္ေပးၾကပါလို႕သာ ေတာင္းပန္ပါရေစ။  စာေရးမိခဲ႕တယ္ဆိုတာ စာေရးခ်င္တတ္တဲ႕ ၀ါသနာေၾကာင့္သာ ေရးမိခဲ႕တာမို႕ စိတ္ေတြပ်ံ႕လႊင့္ေနရင္ ဘယ္လိုမွ စာေရးလို႕မရတာ ေဆြေလးမြန္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္တစ္ခုပါ။ 

          ခုလဲ ေဆြေလးမြန္ ဘေလာ႕ေလးကေန ၁ လေက်ာ္ေက်ာ္ ၂ လေလာက္နီးနီး ေပ်ာက္ေနပါလိမ္႕မည္။ ရန္ကုန္ၿပန္မလို႕ပါ။ ၂၀၁၄ ခုရဲ႕ ႏွစ္စ HAPPY NEW YEAR တြင္လဲ ရန္ကုန္မွာပဲ ရွိေနမွာပါ။ ဒီေတာ႕ ဘေလာ႕ေလးကေန ေပ်ာက္မည့္အေၾကာင္းနွင့္ ေဆြေလးမြန္ရဲ႕ တာ၀န္မေက်မႈမ်ားကို ၀န္ခံရင္း ႏွစ္သစ္အတြက္ တစ္ခါတည္း ဆုေတာင္းေပးပါရေစ။ 

ႏွစ္သစ္မွာ ဘေလာ႕ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္အတူ လာေရာက္ၿပီး စာဖတ္ေပးၾကတဲ႕ ခ်စ္ေသာညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး ေအးခ်မ္းလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ရပါတယ္ရွင္။ 

 ******

ပံုေလးကိုေတာ႕ google ကေနရွာၿပီး သံုးထားပါတယ္။  ႏွစ္သစ္အတြက္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားဆိုတာ ေစာေနေသးေပမယ္႕ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ဆို အလုပ္ေတြမ်ားေတာ႕မွာမို႕ ခုထဲက ပို႕(စ္) ေလးကိုတင္ရင္း ႏႈတ္ဆက္ပါရေစလို႕။ ။

ခ်စ္ဖူးသူတိုင္း (ကြဲ) ၾကသည္

ဒီေန႕ တနဂၤေႏြေန႕ ဘၿမင့္ရဲ႕ အလုပ္ပိတ္ရက္။ ဇိမ္ယူရတဲ႕ ရက္။ ေဆာင္းတြင္း၀င္လာၿပီမို႕ အိပ္ယာထဲ ေစာင္ၿခံဳ ၿပီး ခပ္ေကြးေကြးနဲ႕ ေတြးခ်င္တာေတြးေနရတာကိုးက ဇိမ္တစ္မ်ဳိး။ အရင္ကေတာ႕ ဒီအိမ္မွာ အေမနဲ႕ ဘၿမင့္ ႏွစ္ေယာက္ေပါ့ ခုေတာ႕ အေမတစ္ေယာက္ေတာ႕ၿဖင့္ သားတစ္ေယာက္ကို စိတ္ခ်ၿပီး ထားသြားခဲ႕တာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ႕ၿပီ။ ဒီေတာ႕ မိဘရဲ႕ အေမြ ဒီအိမ္ေလးရယ္ တစ္လတစ္လရတဲ႕ ၀င္ေငြလစာေလးႏွင့္ ဘၿမင့္ ဘ၀က မခ်မ္းသာေပမယ္႕ အမ်ားတကာတို႕ထက္ အူစိုတာေတာ႕ ၀န္ခံရေပလိမ္႕မည္။ 

ဒီၾကားထဲ ဘၿမင့္က စာတိုေပစေလးေရးတဲ႕ ၀ါသနာကလဲရွိ။ တစ္ခါ တစ္ခါ သူ႕ရဲ႕ စာတိုေပစေလးေတြကလည္း ဟိုမဂၢဇင္းထဲပါ ဒီမဂၢဇင္းထဲပါဆိုေတာ႕  ၀ါသနာပိုး ကေတာ႕ၿဖင့္ အေတာသတ္လို႕မရေပဘူး။  ဒီလိုမနက္ခင္း ခပ္ေအးေအးဆို တစ္ခါတစ္ခါ အိပ္ယာထဲကမထတမ္း ေဆးလိပ္ေလးဖြာလိုက္ ေဘးနားအသင့္ရွိၿပီးသား စာအုပ္ေလးနဲ႕ ေဘာပင္ ဆြဲၿပီး ေရးလိုက္ႏွင့္ ဘၿမင့္အတြက္ေတာ႕ တနဂၤေႏြေန႕ရဲ႕ တန္ဖိုးအရွိဆံုး အခ်ိန္မ်ားပင္။ ခုလဲ စာေရးမယ္ဆိုၿပီး စာအုပ္ကေလးဆြဲ ..ေဆးလိပ္္မီးညိွေနတုန္းရွိေသး …

“ကိုၾကီးဘၿမင့္ ေရ ကိုၾကီးဘၿမင့္ တံခါးဖြင့္ပါအုန္းဗ်.. ဒုန္း..ဒုန္း ..ဒုန္း.. အီး ဟီး ဟီး…”

သြားပါၿပီကြာ မနက္ေစာေစာစီးစီး မာရ္နတ္ေတာ႕ ေႏွာက္ၿပီဟလို႕ပဲ ေတြးရင္း ေဆးလိပ္ကုိ ေဆးလိပ္ၿပာခြက္ထဲ အလ်င္အၿမန္ ပစ္ထည့္ရင္း တံခါးဖြင့္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ..

“အီးဟီးဟီး ကိုၾကီးဘၿမင့္ ကြ်န္ေတာ္႕ကိုၾကည့္ပါအုန္းဗ်ာ ၾကည္ၿပာေလ ၾကည္ၿပာ ကြ်န္ေတာ္႕ကို ေဆာ္ လိုက္တာ ခုအကြဲပဲ . ဒီမိန္းမကိုေလ ခ်စ္လြန္းလို႕ အလိုလုိက္ထားတာ။ ခုၾကည့္စမ္း ကြ်န္ေတာ္႕ နဖူးဘုထြက္ေအာင္ ရိုက္တဲ႕ အဆင့္ကေန ခုနဖူးမွာ ေသြးစို႕ေနၿပီး ကိုၾကီးဘၿမင့္ ရဲ႕ အီး..ဟီး..ဟီး..ကြ်န္ေတာ႕္ကို မကယ္ႏိုင္ေတာ႕ ဘူးလားလို႕…ကိုၾကီးဘၿမင့္ေရ …. ကို္ၾကီးဘၿမင့္ရဲ႕ ..အီးဟီးဟီး”

ထင္တဲ႕ အတိုင္းပင္ နဖူးတြင္ ေသြးနည္းနည္းစို႕ေနတဲ႕ ဘုၾကီးတစ္ခုနဲ႕ ေပါက္ခ်လာသူက စိုးတင့္။  ဒီၾကားထဲ မဆီမဆိုင္ ဒင္းက သူ႕နာမည္ တတၿပီး ငိုေနတာမို႕ မသိတဲ႕ သူမ်ားဆို ဘၿမင့္တစ္ေယာက္ေတာ႕ ေသရြာကို ေနမလာခင္ အၿပီးသြားရွာၿပီလို႕ ထင္ၾကေပေတာ႕မည္။

“ဟိတ္ေကာင္ တိတ္စမ္းကြာ။ မနက္ေစာေစာစီးစီး ငါ့နာမည္ၾကီး တတၿပီး ေအာ္ငိုမေနနဲ႕။ ေၿပာ..ေၿပာဒီတစ္ခါ ငါ ဘာလုပ္ေပးရမွာတုန္း”

“ကြ်န္ေတာ္ ဒီမိန္းမနဲ႕ ဆက္ၿပီးမေပါင္းႏိုင္ေတာ႕ဘူး”

“ဒါမ်ားကြာ.  ရပ္ကြက္ရံုးသြားေပါ့။ ငါ့အိမ္ဘာလို႕လာေသးလဲ။  ”

          “ဒါက ဒီလိုေလ..အစ္ကိုေရးေပးတဲ႕ ရည္းစားစာ ပထမတစ္ေစာင္ထဲနဲ႕တင္ ၾကည္ၿပာမ ကြ်န္ေတာ္႕ကို ခ်စ္အေၿဖၿပန္ေပး ၿပီး တစ္ခါထဲ ခိုးရာ လိုက္ခဲ႕တာေလ။ အဲဒါ  ခုလဲ ကြ်န္ေတာ္႕ကို စာတစ္ေစာင္ေလာက္ ထပ္ေရးေပးပါလား”

“ဘယ္လို..!!!!!!!”

“တစ္ခါထဲဖတ္ၿပီး တစ္ခါထဲ ကြ်န္ေတာ္႕မ်က္ႏွာမၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းၿပီး ကြာရွင္းလက္မွတ္မွာ တစ္ခါတည္း လက္မွတ္ထိုးေအာင္လို႕ေလ ကြ်န္ေတာ္႕ကို စာေလး တစ္ေစာင္ေလာက္ ထပ္ေရးေပးပါလား ဟင္ အစ္ကို..”

စိုးတင့္ စကားကို ဆံုးေအာင္ နားေထာင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဘၿမင့္မ်က္ႏွာခ်က္ခ်င္းနီတတ္လာသည္။ ေဘးဘီကို မ်က္လံုးေ၀႕ ၿပီးၾကည့္သည္။ ေဟာေတြ႕ၿပီး ေရခ်ဳိး မ်က္ႏွာသစ္တဲ႕ ဒန္ဖလားခြက္။ ဒန္းဖလားခြက္ကို ေကာက္ယူလိုက္ရင္း..

“#!!! ေအး မင္းကို တစ္ခါတည္း ဓါးနဲ႕ထုိးသတ္သြားေအာင္ ေရးေပးမယ္။ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႕ အသက္ထြက္ၿပီး တစ္ခါတည္းေလွ်ာသြားေအာင္ ေရးေပမယ္။ ဒါမွ  ငါလည္း တစ္ခါတည္း နားေအးပါးေအးၿဖစ္ေရာ။ ”

“ဟီး ကိုၾကီးဘၿမင့္ကလဲ ကိုယ္႕ညီေလးကို အဲလို ေနာက္ရဘူးေလ။ တားက ကိုယ္႕ အစ္ကိုၾကီးမို႕လို႕ အားကိုးလို႕လာတာကိုး ”

မပီကလာ ပီကလာႏွင့္ သူ႕လာၿပီ ညဳတုတုအမူအရာ လုပ္ၿပေနေသာ စိုးတင့္ကိုၾကည့္ရင္း ေဒါသက ငယ္ထိပ္ထိတက္ၿပီ။ ဘယ္႕ႏွယ္ တနဂၤေႏြစည္းစိမ္ ဒင္းလာဖ်က္တဲ႕ အၿပင္ ၿပီးေတာ႕ လာလာခ်ီေသး လင္မယားကြဲသြားေအာင္ စာထပ္ေရးေပးရမယ္..

“ေအး..ခုေတာ႕ ေလ မင္းကို ၾကည္ၿပာ ဓါးနဲ႕မထိုးခင္ ငါကအရင္ဦးေအာင္ ဒန္ဖလားနဲ႕ သမလိုက္မယ္ ဟိတ္ေကာင္. လာေလာ႕ေရာ႕ ကြာ ကဲ..”

၀ွစ္..၀ွီး… ေဂါင္…ေဒါင္….

“!!!!ေအာင္.မယ္ေလးဗ်ာ … ဒီတစ္ခါ နဖူး တစ္ကယ္ေပါက္ပါၿပီဗ်… အားလားလား … …အီးဟီးဟီး”

ဒန္ဖလားခြက္ႏွင့္ စိုးတင့္အား လက္သံခပ္ၿပင္းၿပင္း မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။ ဒီေတာ႕မွ စိုးတင့္လဲ ဖေႏွာင့္ႏွင့္တင္ပါး တစ္သားထဲ က်ေအာင္ ၿခံထဲမွ ေအာ္ဟစ္ ငိုယိုၿပီး ထြက္ေၿပးေလေတာ႕သည္။ ဒန္ဖလားခြက္ဖင္ေတာ႕ နည္းနည္းေလး ခ်ဳိင့္သြားသည္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ သိပ္မသိသာလို႕ ေတာ္ၾကာအရမ္းၾကီးခ်ဳိင့္သြားလ်ွင္ ထပ္၀ယ္ေနရအုန္းမည္။

ကဲ ..စာေရးဖို႕ ဖီလင္လဲေပ်ာက္ၿပီမို႕  မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားတာပဲ ေကာင္းတယ္။ ေတာက္ ငနာေလး ..ဒင္း.မရခင္ကေတာ႕ ၾကည္ၿပာမကိုမွ မရရင္ၿဖင့္ သူ႕အသည္းေတြ ဟက္တက္ကြဲရ ပါေတာ႕ မယ္ ဆုိၿပီး နားပူနားဆာ လုပ္လြန္းလို႕ သူရည္းစားစာေရးေပးခဲ႕ရသည္.။ ေဟာၾကည့္..ခုယူၿပီး ရၿပီးၿပန္ေတာ႕လဲ ဒီေကာင္ ထူးမၿခားနား ကြဲတာက ကြဲတာပါပဲကြာ..

ဒီလိုႏွင့္ ဘၿမင့္တစ္ေယာက္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သြားသည့္ လမ္းေပၚေရာက္ခဲ႕ၿပီ။ အင္း ..မဆိုးပါဘူး ေစာေသးေတာ႕ လူကလဲရွင္း ၿမဴခိုးတို႕ခပ္ေ၀ေ၀ႏွင့္ဆိုေတာ႕ အတန္ငယ္လွမ္းေနသည့္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ႏွင့္ဆို ကြက္တိ။ ေစာေစာစီးစီး လမ္းထေလွ်ာက္သည္ေပါ့။ ကိုယ္႕ဘာသာကိုယ္ ေက်နပ္ရင္း ေရွ႕ဆီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႕ အလို…. တစ္ေလာကမွ သူ႕ရည္းစားစာေကာင္းမႈႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သြားရွာေသာ လူပ်ဳိၾကီး ကိုသိုက္ပါလား။ ဒီလူ မနက္ေစာေစာစီးစီး ဘယ္ကေနၿပန္္လာပါလိမ္႕။

“ဗ်ိဳ႕ ကိုသိုက္ ဘယ္ကၿပန္လာတုန္း ေစာေစာစီးစီးၾကီး”

“မင္းေၾကာင့္ေလ မင္းေၾကာင့္ေပါ့။”

ဟိုက္!!!! ..ဘုရား ဘုရား.. ငါဘာမ်ားလုပ္မိလို႕တုန္း.။ ကိုယ္႕အိမ္မွာ ကိုယ္ေနတာပါ။ သူတို႕အိမ္လဲ ငါမသြား မိပါဘူး။

“ကိုသိုက္ စကားေၿပာတာ ၾကည့္ေၿပာဗ်ာ။ က်ဳပ္က ဘာလုပ္လို႕တုန္း. ခင္ဗ်ာနဲ႕ မေတြ႕တာေတာင္ ခင္ဗ်ားတို႕ မဂၤလာေဆာင္လာၿပီကထဲက မေတြ႕တဲ႕ဟာကို”

 “ဟ. မင္းက ဦးေဆာင္ၿပီး ရက္ကြက္ထဲက လုူပ်ဳိၾကီးေတြ အေလွာ္ေကာင္းလို႕ေလ ခုငါ မိန္းမရတယ္ေလ”

“ေအးေလ ခင္ဗ်ားပဲ မဂၤလာေဆာင္တုန္းကေတာ႕ သြားၾကီးကိုၿဖဲလို႕. ေကာင္မေလးက ငယ္ကလဲငယ္  ေခ်ာကလည္း ေခ်ာ ဆိုေတာ႕”

“ေအး အဲဒီငယ္တာက စတာ..”

“ဘယ္လို..!!!!!!!”

“ဟုတ္တယ္ေလကြာ ငယ္ေတာ႕ အႏိုင္လိုခ်င္တယ္. မင္းလဲသိသားနဲ႕ ငါက ဒီလိုရာသီဆို ေနဖင္ထုိးေတာင္ ထတာမဟုတ္ဘူး။ “

“ေအးေလ..အဲဒါ  က်ဳပ္လဲသိတာပဲဟာ . မနက္ ၉ နာရီ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္သြားမယ္ဆိုတာေတာင္ မလႈပ္တဲ႕ ဟာ ကို . ခုဆိုမိန္းမငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ ပိုၿပီး နပ္…နပ္..”

“ဟိတ္ေကာင္…ေတာ္ေတာ႕…ငယ္တာမပါေစနဲ႕..စိတ္နာလို႕..ခုေတာ႕ကြာ အိမ္က မမေလးဘုရားက အိပ္ယာႏိုးရင္ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္ထိပ္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ဆက္သရမယ္ဆိုလို႕ သြား၀ယ္တာ။ အဲဆိုင္ကလည္း နည္းနည္းေနၿမင့္ရင္ ကုန္ေရာ။ အဲလိုေန႕မ်ားဆိုေလ စိတ္ေကာက္ၿပီ ေစ်းမသြား ထမင္းမခ်က္ ဘာမခ်က္နဲ႕ ငါ..ငတ္ေရာ”

“ဟင္!!! အလိုၾကီးလား အဟီး”

ဒီတစ္ခါ အဟီးၿပရသူက သူကိုယ္တုိင္။ သူ႕ေရးတဲ႕ ရည္းစာစားနဲ႕ သူအေလွာ္ေကာင္းခဲ႕လုိ႕ ကိုသိုက္ၾကီး မိန္းမရခဲ႕ရွာတာ။  ေကာင္မေလးကလည္း ကိုသိုက္ၾကီးကို အၿပတ္ေၾကြေနတာဆိုေတာ႕ ကိုသိုက္ၾကီးေတာ႕ ကံေကာင္း ၿပီဆိုၿပီ သူကစေပးခဲ႕တာ။ ခုေတာ႕..

“ေအးးး အလိုၾကီး ခုမွေတာ႕ လြန္ကုန္ၿပီ ၿပန္အပ္လို႕လဲမရေတာ႕ဘူး ထမင္းအငတ္မခံခ်င္ေတာ႕လည္း မမေလးဘုရား စားခ်င္တဲ႕ဟာမ်ားဆို ခုလို မနက္ေ၀လီေ၀လင္း ရပ္ကြက္တစ္ကာေလွ်ာက္ၿပီ ၀ယ္ေပးရေတာ႕တာပဲ။ ခုခ်ိန္ၾကမွေတာ႕  ဘာလုပ္လို႕ ရမွာတုန္း သူ႕အေမလည္း ၿပန္အပ္လို႕ မရေတာ႕ဘူး..  မင္းၾကေတာ႕ အသည္းကြဲတာ ..ငါ့ၾကေတာ႕ အဲ…အဲ ..ငါ လည္း ကြဲတာပါပဲကြာ..”

ကိုသိုက္ၾကီးတစ္ေယာက္ ေၿပာရင္းေၿပာရင္း ငိုခ်င္လာပံုေပါက္သည္။ သူ႕ကုိေတာင္ ႏႈတ္မဆက္နိုင္ဘူး ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္နဲ႕ ထြက္ခြာသြားသည္။ ေၾသာ္..ကိုသိုက္ၾကီးလဲ ကြဲတာပါပဲလားလို႕ ဘၿမင့္ေတြးလိုက္မိ တယ္။ သူတို႕ေတြ ကြဲပံုၾကေတာ႕လည္း တစ္မ်ဳိး။ အဲ သူကြဲပံုၾကေတာ႕လဲ တစ္မ်ဳိး..သူက အသည္းကြဲခဲ႕တာ. ခင္စႏၵာ ေၾကာင့္ သူအသည္းေတြ ကြဲခဲ႕တာ။

          ခင္စႏၵာ ဆိုတာက အရင္တုန္းကေပါ့ ေလ  ဘၿမင့္တို႕ ရပ္ကြက္က အလွပေဂး။ အဲဒီတုန္းက ခင္စႏၵာ တို႕မိသားစုက ရပ္ကြက္ထဲကို ေၿပာင္းလာကာစ အခ်ိန္ေပါ့။ ခုလို မနက္ခင္း ေ၀လီေ၀လင္းမ်ားဆိုေလ ထူထဲနက္ေမွာင္ ေနတဲ႕ သူမရဲ႕ ဆံေကသာကို က်စ္ဆန္ၿမီးက်စ္ၿပီး ေဘးတစ္ေစာင္းခ်လို႕ ႏွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္ အၿမဲပန္ၿပီး သူမရ႕ဲ အိမ္ေရွ႕ၿခံထဲမွာ ပန္းပင္ေတြ ေရေလာင္းေနၾက။ သူမရဲ႕ ၀င္းပပ မ်က္ႏွာကို  မနက္ခင္းေတြ႕လိုက္ရၿပီဆိုရင္ပဲ ဘၿမင့္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေတြက ဒီေန႕တစ္ေန႕တာအတြက္ပဲ မဂၤလာအၿပည့္ရွိသြားသလိုလို ဘၿမင့္ အပါအ၀င္ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေတြ သည္းသည္းလႈပ္ခ်စ္ရတဲ႕ ခင္စႏၵာ။ 

          ေနာက္ဆံုး ခင္စႏၵာ တို႕နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လက္ရာညံ့လြန္းလို႕ အေရာင္းမသြက္ပဲ ထိုင္းေနတဲ႕ ကိုေပါက္ၾကီးတို႕ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ခင္စႏၵာ တို႕အိမ္စၿပီး ေၿပာင္းလာကထဲကိုက စီးပြားဥစၥာ ဒီေရအလားတိုးလာလိုက္တာ ကိုေပါက္ၾကီး မိန္းမ မိသန္းလည္ပင္းမွာ ေန႕ခ်င္းညခ်င္း လက္သန္းလံုးေလာက္ ေရႊဆြဲၾကိဳးၾကီး တစ္၀င္း၀င္း ၿဖစ္လာတာပဲ ၾကည့္။ ကိုေပါက္ၾကီးဆို ခင္စႏၵာ တို႕မိသားစုကို ေက်းဇူးရွင္ေတြ ေက်းဇူးရွင္ ေတြဆိုတာ ေၿပာလို႕ကုိ မဆံုးဘူး။ 

အဲဒီအခ်ိန္ကဆို ဘၿမင့္ ေၾကၿငာထားရတယ္။ ခင္စႏၵာ အတြက္ဆိုရင္ ရည္းစားစာ ရွဲဒိုးေရးမေပးဘူးဆိုတဲ႕ အေၾကာင္းေပါ့။ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေတြမ်ား ဘၿမင့္ကို မေခၚႏိုင္ မေၿပာႏိုင္ေပါ့။ ဘၿမင့္ရည္းစားစာက လည္း သမိုင္းတြင္သကိုး။ ဘယ္သူ႕ေရးေပးေပး ေကာင္မေလးေတြက ခ်က္ခ်င္း တစ္ပတ္အတြင္း အေၿဖၿပန္ရၾကေပတာ။ ဘၿမင့္မ်ား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားၿပီဆို ပိုက္ဆံပါစရာမလိုဘူး။ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႕ ေဘာပင္ တစ္ေခ်ာင္းပါရင္ ဗိုက္အကား စားၿပီး အိမ္ထၿပန္ရံု။ အဲဒီေလာက္ကို ဘၿမင့္ရဲ႕ ရည္းစားစာက တန္ခိုးထြားခဲ႕ဖူးတာ။ 

ဒါနဲ႕ဘၿမင့္လည္း မနက္မနက္ ၿမင္ေတြ႕ေနရတဲ႕ ခင္စႏၵာမ်က္ႏွာေလးကို စိတ္ကူးေတြယဥ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ တန္ခိုးထြားလွတဲ႕ ရည္းစားစာကို တစ္လတိတိ ေရးခဲ႕တာ။ ခင္စႏၵာရဲ႕ လက္ထဲ ဘၿမင့္ေရးတဲ႕ ရည္းစာစာ ေရာက္သြားၿပီ ဆိုတဲ႕ သတင္း ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေတြလဲ ၾကားေရာ  ၾကိဳ ၿပီးအသည္းကြဲၿခင္း အထိန္းအမွတ္နဲ႕ေတာင္ ဦးပံုး တို႕ရဲ႕ ခြက္ပံုးဆိုင္မွာ လူစည္ကားလိုက္ပံုမ်ား အလကားတိုက္ေနသလားေတာင္ ထင္ရပါသတဲ႕။ ပြဲတိုင္းေက်ာ္ခဲ႕တဲ႕ ရည္းစားစာေပကိုး ခင္ဗ်။

ဘၿမင့္ ကေတာ႕ တြက္ေရးႏွင့္ ခင္စႏၵာခ်စ္သူ ၿဖစ္ေနခဲ႕တာ ၾကာေပါ့။ အိမ္မက္ထဲမွာ ေၿပာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သူ႕ရဲ႕စာကို လက္ခံၿပီး သံုးရက္ေၿမာက္ေန႕မွာ ခင္စႏၵာတို႕အိမ္ကို အ၀တ္သြားသြားေလွ်ာ္ေနၾက အမီနာ က စာတစ္ေစာင္ယူလာေပးတယ္။ ခင္စႏၵာ ထံမွ ၿပန္စာေပါ့ဗ်ာ။ အိုး ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ ဘၿမင့္တစ္ေယာက္ အိမ္ထဲ ေရွ႕ဂြ်န္း ေနာက္ဂြ်န္းပတ္ၿပီးထိုးေနတာ။ ေပ်ာ္လြန္းလို႕။ အုိ.ရေခ်ေသးရဲ႕ေပါ့။ 

အဲ..ဒါေပမယ္႕ အေၿဖေတာ႕ မပါဘူးဗ်ာ။ ရပ္ကြက္ထိပ္မွာ တည္ထားတဲ႕ ဆုေတာင္းၿပည့္ ဘုရားကို လာခဲ႕ဖို႕ခ်ိန္းတာ။ လူခ်င္းေတြ႕မွ အေၿဖေပးမယ္ဆိုပဲ။ ဘာပဲ ေၿပာေၿပာ ကိုယ္႕ဘက္က တစ္၀က္ေတာ႕ ၾကိမ္းေသ ေနၿပီပဲ။ အိုလႊတ္ေပ်ာ္ အရမး္ကိုေပ်ာ္ခဲ႕ မိတာ။ ဒါနဲ႕ ဘၿမင့္တစ္ေယာက္ ဘုရားကို အရင္ေရာက္ၿပီး တစ္ေမွ်ာ္ေမ်ွာ္ေပါ့။ ဘၿမင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ႕သူကေတာ႕ မလာေသးပါဘူး။ အဲလံုးလံုး လံုးလံုးနဲ႕ ဘုရားကို လိမ္႕လာတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုေတာ႕ ေတြ႕တာေပါ့။ အေတာ္၀တဲ႕ မိန္းမဗ်ာ။ ၾကဴၾကဴသင္းထက္ေတာင္ သာေသး။ ခါးေသးၿပီး ခ်ီေနတာမ်ား အေနာက္ ေရ အိုးတစ္လံုး အေရွ႕ေရအိုး တစ္လံုး တင္လို႕ ရသဗ်ာ။ 

နီးလာေလ ဘၿမင့္ နည္းနည္း သေဘာေပါက္လာေလပဲ ႏွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္နဲ႕ ဆံပင္ကို က်စ္ဆံၿမီးကလဲ က်စ္ထားေသးတယ္။ ဘၿမင့္ ရင္ေတြတုန္လာတယ္။ ဘုရားဘုရား ခင္စႏၵာမ်ား ဒါၾကီးၿဖစ္ေနရင္ေတာ႕ ဘၿမင့္လို အရိုးေပၚ အရည္တင္ ၀ါးၿခမ္းၿပားဘ၀ မေတြး၀ံ႕စရာရယ္။ မ်က္ႏွာေလးလွသေလာက္ ခင္စႏၵာ သက္ခ်ဳိၿပံဳး ဆင္ခႏၶာ၀က္ကုိယ္လံုးၾကီးပါလားလို႕။ ကေတာက္! ခင္စႏၵာတို႕အိမ္က ကာထားတဲ႕ မ်က္ႏွာေလးေလာက္သာ ၿမင္ရတဲ႕ အုတ္တံတိုင္းၾကီးကိုပဲ အၿပစ္ဖို႕ရမလား ။ လွတာေလးကို ခ်စ္တတ္တဲ႕ စိတ္ကိုပဲ အၿပစ္တင္ရမလား။ 

ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေဆးဗ်ာ ဘၿမင့္အဲဒီေန႕က ခင္စႏၵာ ဘုရားေပၚမေရာက္ခင္ ဘုရားအေနာက္ေပါက္ကေန ဖိနပ္ေလး ခါးၾကားထိုးၿပီး ေၿပးခဲ႕ရတာ။ မ်က္ရည္ေတြလဲ ရႊဲ အသည္းေတြလဲ ကြဲေပါ့။ ကစ္ကစ္ေလာက္ဆို ဘၿမင့္ခ်စ္ႏိုင္ပါေသးတယ္ဗ်ာ။ ခုဟာက ..ေရွ႕ ေရအိုးတစ္လံုး ေနာက္ေရအိုးတစ္လံုးစာဆိုေတာ႕ကား ဘၿမင့္အေနနဲ႕ ရာ၀င္အိုး ဖါးပ်ံကပ္တဲ႕ ဥပမာေတာင္ လိုက္မွီမယ္ မထင္ဘူး။ အဲဒီထဲက ကြဲလိုက္တဲ႕ အသည္း ခုခ်ိန္ထိ ၿပန္ဆက္လို႕ မရေသးဘူး။ 

ခင္စႏၵာကေတာ႕ ရွက္လြန္းလို႕တဲ႕ မခံခ်င္တဲ႕ စိတ္နဲ႕ ပိန္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါသတဲ႕။ ငါးရံ႕ ကိုယ္လံုးေလးနဲ႕မွ ဘၿမင့္ရဲ႕ ရည္းစားစာကိုကိုင္ၿပီး ဘၿမင့္တို႕ အိမ္ေရွ႕ကေန ၿဖတ္ေလွ်ာက္ၿပမယ္ လို႕ၾကိမ္း၀ါးထားေပတာ။ ဘၿမင့္ကေတာ႕ ခင္စႏၵာ အဲဒီလို ေလွ်ာက္ၿပမယ္႕ အခ်ိန္ကို ေစာင့္စားေနရတာေပါ့။ အဲရာသီေတြ အလီလီေၿပာင္းေနေပမယ္႕လည္း ခင္စႏၵာရဲ႕ အရိပ္အေရာင္ေလးမွ် မၿမင္ရေသးပါဘူး။ 

အဲဒီထဲ မဆီမဆိုင္ဗ်ာ  ကိုေပါကၾ္ကီးက ေၿပာသတဲ႕ ဘၿမင့္မ်က္ႏွာကိုေတြ႕ရင္ စိတ္နာတယ္တဲ႕။ ဒင္းလဲ မိန္းမရွိၿပီးသား ခင္စႏၵာကိုလည္း လိုက္ပိုးေနတာမဟုတ္ပဲနဲ႕။ သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းသတဲ႕။ သူတို႕လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလး အရံႈးၿပသြားလိုက္တာ မိသန္း လည္ပင္းက လက္သန္းလံုးေလာက္ ဆြဲၾကိဳးေတာင္ အေၾကြးနဲ႕ ထိုးဆပ္လိုက္ရဆိုပဲ။ 

ဘၿမင့္ကေတာ႕ ခုခ်ိန္ထိ ကြဲတုန္းပါဗ်ာ။ အသည္းေၿပာပါတယ္။ အဲဒီထဲက ဘၿမင့္တို႕ ရပ္ကြက္ေလးထဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မရွိတာ ခုလိုမ်ဳိး ခပ္ေ၀းေ၀း လမ္းေလ်ွာက္ၿပီး သြားရေတာ႕တာပဲ။ ကိုယ္႕အေတြးနဲ႕ ကိုယ္ ႏွစ္ေမွ်ာေန ရွာတဲ႕ ဘၿမင့္..

“၀ုနး္”

“ေအာင္မယ္ေလးဗ်..”

၀ုန္းကနဲ အသံနဲ႕ အတူ လမ္းေဘးနားက ေၿမာင္းထဲ ၿပဳတ္က်သြားတာ။ ဘာၿဖစ္လို႕ ၿဖစ္သြားမွန္းကို မသိတာ။ တစ္ခုခုနဲ႕ တိုက္တာေတာ႕ ေသခ်ာတယ္။ ဘာန႕ဲ တိုက္မွန္းကိုး မသိတာ။ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး ေရေၿမာင္းထဲက အတင္းကုန္းထ တိုက္သြားတဲ႕ အရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ႕ အလို လံုးလံုး လံုးလံုးနဲ႕ ပါလားဟရို႕။ 

******

ကဲ ..ဒီတစ္ခါေတာ႕ ဖတ္လို႕ေကာင္းမယ္႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စတိုင္ေလးနဲ႕ ေရးလိုက္မိတယ္။ ဘေလာ႕ ေလးကို လာေရာက္လည္ပတ္ၿပီး စာေတြ လာဖတ္ေပးၾကတဲ႕ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါလို႕ ေၿပာရင္း ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္။

ပံုေလးကိုေတာ႕ google ကေနရွာေဖြၿပီး ယူသံုးထားပါတယ္လို႕။