“ေသ..ေသခ်ာရဲ႕ လားဗ်ာ။ ၿပီးေတာ႕ မိန္းကေလးက
ေယာက္က်ားေလးကို ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းတယ္ ဆိုတာ ..”
“အို ကြ်န္မက ေသခ်ာလို႕ တိုင္တာေပါ့။ မယံုရင္
အဲဒီေကာင္မေလး အိမ္ကို သြားေမးၾကည့္ပါလား”
“မဟုတ္ဘူး ဗ် ဒီအခ်ိန္ဆို ေမႊး တို႕ ဘုရားေပၚမွာ ငါးေတြ
လႊတ္ေနေလာက္ၿပီ။ ဒါက ကြ်န္ေတာ္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲက ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း
လုပ္ေနၾကပြဲေလးပါဗ်ာ။ ကေလးေတြကို အထင္မလြဲပါနဲ႕။ ၿပီးေတာ႕ မိန္းကေလးဘက္က
အရွက္တရားနဲ႕ သိကၡာဆိုတာလဲ ရွိပါေသးတယ္ဗ်ာ။ သူတို႕ ၿပန္လာၾကမွာပါ။ ဟုတ္ၿပီလား
အစ္မၾကီး ဒီညေနေလာက္ထိေတာ႕ ေစာင့္လိုက္ၾကပါအုန္း။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ညဘက္က်မွ
ႏွစ္ဖက္မိဘ စံုၿပီး ေၿဖရွင္းေပးပါ့မယ္ ဗ်ာ ..ေက်နပ္ပါေနာ္ အစ္မၾကီး..ခုေတာ႕ အိမ္ၿပန္ၿပီးေတာ႕
ပဲ ေစာင့္ေနလိုက္ပါ။”
အဲဒီ သတင္းက ေမႊး တို႕ အိမ္က မိဘေတြ ထိေရာက္လာၿပီ။
ရပ္ကြက္ရံုးက အေၾကာင္းၾကားရၿပီကိုး။ ဒီေတာ႕ လမ္းထဲ ရပ္ကြက္ထဲ ေမႊး ဆိုေသာ
မိနး္ကေလးႏွင့္ ဇ ဆိုေသာ ေကာင္ေလး ညေနဘက္ ၿပန္လာသလား ၿပန္မလာဘူးလားကိုပဲ ေစာင့္
ၾကည့္ေနၾကၿပီ။
“ေမႊး ငါနင့္ကိုေၿပာစရာရွိလို႕ ..”
“ဒီေန႕ေတာ႕ မေၿပာနဲ႕ ေတာ႕ ငါတို႕ အခ်ိန္မရွိေတာ႕ ဘူး.
ဘုရားေပၚက လူေတြ လိုက္စုၿပီး ၿပန္ၾကရေအာင္ လမ္းထဲမွာ ပရိတ္ရြတ္ တရားပြဲ အမွီ
ငါတို႕ ၿပင္ဆင္စရာရွိတာေတြ ၿပင္ဆင္ရအုန္းမွာ လူၾကီးေတြ ငါတို႕ ကိုေမွ်ာ္ေန
လိမ္႕မယ္ဟ. မိုး ေရ လာေဟ႕ လူသြားစုရေအာင္ ဇ နင္ဒီမွာပဲ ေစာင့္ေနေနာ္ ငါတို႕
ၿပန္လာခဲ႕ မယ္ .”
ဇ စိတ္ညစ္သြားသည္။ သူ႕ မွာေတာ႕ သူမအတြက္ စြန္႕
စားလိုက္ရတာ။ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးတဲ႕ အလုပ္ေတြ လုပ္လိုက္ ရတာ။ ၿပီးေတာ႕
အိမ္ၿပန္သြားရင္ အေမနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဘယ္လို ဆုိင္ရမယ္မွန္းမသိ။ သူမ၏ ႏွလံုးသား
ေက်ာက္သားေက်ာက္ဆိုင္ေတြမ်ား ၿဖစ္ေနသလားမသိ။ တစ္ကယ္ဆို သူ႕ကို စကားေၿပာႏိုင္မယ္႕
အခြင့္အေရးေလး ေတာ႕ ေပးသင့္သည္။ ခုေတာ႕ သူမက ၾကိဳတင္ၿပီး ဘာမွ မၿဖစ္သလို
ေရွာင္ေရွာင္ထြက္သြားသည္။ ဒီေန႕အဖို႕ အိမ္ကို မၿပန္ခ်င္ေသး။ တစ္ေနရာရာမွာ
တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနခ်င္ေသးသည္။
“ကဲ လူစံုရင္ ဘုရားေပၚက ဆင္းၾကမယ္ေဟ႕။ ”
“ေနအုန္း ေမႊး. ဇ ကို မေတြ႕ဘူး။ငါ ဘုရားတစ္ပတ္ ပတ္ၿပီး
ရွာလိုက္အုန္းမယ္။”
“ဟာ မိုး ကလည္း ငါခုနက ေၿပာၿပီးသား ဒီမွာ
ေစာင့္ေနပါဆိုတာကို။ အမ်ားနဲ႕ အလုပ္လုပ္ရတာ ဒီေလာက္ေလးေတာင္ သူနားမလည္ဘူးလား။
ၿပီးေတာ႕ သူတစ္ေယာက္တည္းကိုရွာ ေနတာနဲ႕ ငါတို႕ အၿပန္ ေနာက္က်ေနလို႕ မၿဖစ္ဘူး။
လမ္းထဲမွာ လုပ္စရာေတြ ရွိေသးတယ္။ ၿပီးေတာ႕ သူလဲ လူၾကီးၿဖစ္ေနၿပီပဲ ငါတို႕ ကို
မေတြ႕ ရင္ သူ႕ဘာသာသူ ၿပန္လာမွာေပါ့။ ဒီေလာက္ လူေတြ အမ်ားၾကီးထဲမွာ ရွာရတာ လြယ္မွာ
မဟုတ္ဘူး။ လာ..လာ ၿပန္ၾကရေအာင္”
ေမႊး က ေၿပာေၿပာဆိုဆို မိုး ရဲ႕ လက္ကို ဆြဲၿပီး
ဘုရားေပၚက ဆင္းဖို႕ ၿပင္လိုက္သည္။ မထင္မွတ္စြာပဲ.. မိုး က သူမရဲ႕ လက္ကို
ေဆာင့္ၿပီး ရုန္းလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမႊး ကိုတစ္ခ်က္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
လူအုပ္ၾကားထဲ တိုး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသည္။
“ဟာ..မိုး.. ”
ေမႊး သူမရင္ထဲမွာ ဟာကနဲ ၿဖစ္သြားသည္။ သူမ၏
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးသည္ တစ္ခါမွ် သူမကိုယ္ ဒီလို မဆက္ဆံဘူး။ ဒါပထမဆံုး အၾကိမ္။
ရင္ထဲမွ လိႈက္ကနဲ တက္လာေသာ ၀မ္းနည္းစိတ္တို႕ေၾကာင့္ မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္တုိ႕
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေ၀႕ ကနဲ။
“မမ ေမႊး လူစံုၿပီး ဆင္းၾကေတာ႕ မွာမဟုတ္လား။ ဟင္ မမေမႊး
ငိုေနတာလား..”
ေဘးနားမွ ကေလးေတြ ေမးသံၾကားမွ သူမကိုယ္ကေလး
ဆတ္ခနဲတုန္သြားၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ကို ၿပန္ၿပီး သတိထား မိသည္။
“မ..မဟုတ္ပါဘူး။ ရုတ္တရက္ၾကီး မ်က္လံုးကစပ္ၿပီး
မ်က္ရည္ေတြက်လာလို႕ ေလ ။ ရတယ္ ရတယ္ ဘာမွ မၿဖစ္ဘူး။ မၾကီး မိုး တို႕ကို ေစာင့္ၿပီး
ေခၚခဲ႕လိုက္မယ္ မင္းတို႕ လူငယ္ေတြ အုပ္စုၿပန္လိုက္ေတာ႕ ေနာ္။ လမ္းထဲမွာ
ၿပင္ဆင္စရာေတြရွိတာ လိုအပ္တာေတြ လူၾကီးေတြကို ကူညီေပးလိုက္ၾကအုန္း။ မၾကီးတို႕
ပရိတ္တရားနာပြဲ အမွီၿပန္လာခဲ႕ မယ္ေနာ္..ကဲကဲ သြားၾကေတာ႕ ”
သူမေမႊးထံမွ လွည့္ထြက္လာၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ဇ ကို
လိုက္ရွာရင္းၿဖင့္ မိုး ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းလာသည္။ ေမႊး ကို စိတ္ညစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႕
မိၿပီထင္။ ဒီစိတ္ ဒီစိတ္ ေၾကာင့္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလး ဘယ္လိုၿဖစ္က်န္ခဲ႕ သည္မသိ။
ဒီမနာလိုတဲ႕စိတ္ ၀န္တိုတဲ႕စိတ္ေၾကာင့္ၿဖစ္တာ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္႕ဘာသာကိုယ္လည္း အံ႕
ၾသမိသည္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဇ ႏွင့္ ပတ္သတ္လ်ွင္ ေမႊး ကိုသူမ အလိုလိုေနရင္း
စိတ္တိုေနမိလဲမသိ။တစ္ကယ္ေတာ႕ ဘုရားသြားမယ္ဆိုၿပီး လူစုခ်ိန္မွာ ဇ ေရာက္မလာခဲ႕။ သူမမွာေတာ႕
ဇ မ်ား လိုက္လာေလမလားလို႕ တစ္ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္။ ေနာက္ ေမႊး တို႕လူစုႏွင့္ဆံုခ်ိန္မွ ဇ
တစ္ေယာက္ ေမႊး တို႕ အုပ္စုႏွင့္ ပါသြားမွန္း သူမသိလိုက္ရသည္။ ဒါဘာလဲ။ အေစာၾကီးထဲက ေခၚသြားမယ္ဆိုလဲ ေမႊး
ကသူမကို ၾကိဳေၿပာသင့္တာေပါ့။ အဲဒီထဲက သူမစိတ္ေတြ မၾကည္လင္ခဲ႕ တာ။ ေမႊး ကသူမ ေရွ႕မွာဆိုရင္ေတာ႕
ဇ ကိုပဲ ေရွာင္ေနသလိုလို။ ဂရုပဲ မစိုက္သလိုႏွင့္ သူမေနာက္ကြယ္မွာၾကေတာ႕
တစ္မ်ဳိးမ်ားၿဖစ္ေနသလား။
ဒီလိုစိတ္ၿဖင့္ပင္
သူမေမႊး ကိုတစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ႕ ၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူမ ေမႊး ကိုလည္း စိတ္မဆင္းရဲ
ေစၿခင္ပါ။ ဒါေပမယ္႕ ဇ ကိုလည္းသူမခ်စ္လြန္းသည္။ ေလာကၾကီးေရ ကြ်န္မဘာလုပ္ရမလဲဟင္။
ခုလဲ ဇ ကိုလိုက္ရွာေနမိသည္မွာ ၾကာၿပီၿဖစ္ေသာ္လည္း ဇ ရဲ႕ အရိပ္အေယာင္မည္ပင္
မေတြ႕ေသး။ ၿပန္ရရင္
ေကာင္းမည္လား။ဒီလိုစဥ္းစားလိုက္မွ သူမသတိရသည္။ သူမ၏ အိတ္ေတြေရာ ဖိနပ္ေတြေရာ ေမႊး ထံမွာ က်န္ခဲ႕ ၿပီပဲ။ ဟာ ..သြားၿပီး။ ေမႊး
သူမကို ေစာင့္ပါမည္လား။ ခုပဲ ေမႊး နဲ႕လမ္းခြဲလာခဲ႕တာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနၿပီ။ ၿပီးေတာ႕
ေမႊး ထုိေနရာမွာ အၾကာၾကီး ေစာင့္ေနပါ့မည္လား။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလ ေမႊး ရွိေနေသာ
ေနရာကို တစ္ေခါက္ေလာက္သြားၿပန္ၾကည့္တာ မမွားေလာက္။
……….
“ေဟ ေမႊး တို႕ မိုး တို႕ေရာ မင္းတို႕ပဲ အုပ္စုၾကီးပဲ ၿပန္လာတာလား”
“ဟုတ္တယ္ အဘ မမမိုး ကို ေစာင့္အုန္းမယ္ဆိုၿပီး မၾကီး
ေမႊး ဘုရားေပၚမွာ က်န္ခဲ႕ တယ္။ ပရိတ္တရားနာပြဲ အမွီေတာ႕ ၿပန္လာမယ္လို႕ မွာလိုက္တယ္
”
ဒါက ဘုရားကေနၿပန္လာေသာ လူငယ္ေတြထံမွ ၾကားရတဲ႕ စကား။ ခက္တာပဲ ။ ေမႊး ရဲ႕ မိဘေတြကေတာ႕ စိတ္ပူလြန္း
လို႕ မ်က္ႏွာေတြမသာမယာႏွင့္။
……………
မိုး တစ္ေယာက္ ခုနက ေမႊး ႏွင့္လမ္းခြဲ ခဲ႕ ေသာ စေနေထာင့္
ကို ၿပန္ေလွ်ာက္လာခဲ႕ သည္။ ရွာတုန္းက
မေတြ႕ ခုက်မွ ဇ ကို ေတြ႕ လိုက္ရသည္။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေမႊး ၿပန္သြားလွ်င္လည္း သူမတြင္
အနည္းဆံုးေတာ႕ ဇ ရွိေသးသည္။
“ဇ ရွာလိုက္ရတာဟာ။ နင္က ဒီမွာ ဘာလာလုပ္ေနတာလဲ။ ထထ ငါ
တို႕ ၿပန္ၾကရေအာင္။ ”
“ငါ မၿပန္ၿခင္ေသးဘူး မိုး။ ေမႊး တုိ႕ ေရာ
ၿပန္သြားၿပီလား။”
“ငါ ငါ မသိဘူးဟ။ ငါ ေမႊး ကိုထားခဲ႕ၿပီး နင့္ကိုမရရေအာင္
ရွာမယ္ဆိုၿပီး ထြက္လာတာ။”
“ဟာ… နင္ကလည္း မိုးရာ ေမႊး ဘယ္ေလာက္ထိ နင့္ကိုခ်စ္တယ္
ခင္တယ္ ဆိုတာ သိရဲ႕ သားနဲ႕။ ဘာလို႕ ဒီလို လုပ္လာရတာလဲ”
“ငါ ..ငါ.. ”
ဇ ေမႊး အတြက္ စိုးရိမ္သြားသည္။ ေမႊး ေတာ္ေတာ္
၀မ္းနည္းေနမွာပဲ။
“ကဲ ကဲ ေတာ္ေတာ႕ ငါ .ငါ မေနနဲ႕ ညေနေစာင္းေနၿပီ ေမႊး ဘယ္မွာက်န္ခဲ႕တာလဲ ေၿပာ.. သြားရေအာင္.”
“ေမႊး နဲ႕ ငါ လမ္းခြဲလာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီဟ။
သူေစာင့္ေနပါ့မလား မေသခ်ာေတာ႕ ဘူး။”
“မိုး နင္ကေလ နင့္သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း မသိဘူးလား။ နင္မပါပဲ
နဲ႕ သူအိမ္ကို ၿပန္ပါ့မလား။သြားမယ္ ဘယ္ေနရာမွာ က်န္ခဲ႕တာလဲ ”
“နင့္ ကိုေစာင့္ေနလို႕ ေၿပာတဲ႕ ေနရာမွာ..”
…..
ေမႊး တစ္ေယာက္ ပထမေတာ႕ မိုး ကို ဘာမွ
မေၿပာလိုက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ဘုရားေပၚတြင္ လိုက္ရွာဖို႕ စဥ္းစားမိေသး သည္။ ဒါေပမယ္႕
အခါၾကီးရက္ၾကီးေန႕ ၿဖစ္တာမို႕ ဒီေလာက္ လူေတြ အမ်ားၾကီးတြင္ ေတြ႕ေအာင္ ရွာဖို႕ က
မလြယ္လွ။ ၿပီးေတာ႕ မိုးရဲ႕ အိတ္ေတြ ဖိနပ္ေတြက သူမထံမွာမို႕ မိုး ဒီေနရာကို
ၿပန္လာကိုရွာမွာပဲ ဆိုသည့္ စိတ္ၿဖင့္ ထိုင္ေစာင့္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ခုညေန ၆ နာရီ
ထိုးေနၿပီ ခုထိ မိုးရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေလး မွ် မေတြ႕ ရေသး။ သူမ ၿပန္ရင္ေကာင္းမလား။
မၿဖစ္ေသးပါဘူး။ မိုးထံမွာ ပိုက္ဆံတစ္ၿပားမွ မရွိပဲ တစ္ေယာက္တည္း အားငယ္ေနလိမ္႕
မည္။ မိုး က အားငယ္တတ္သည္ေလ။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ မိုး မလာမၿခင္း ေစာင့္မည္။
“ေဟာ ဟိုမွာ ေမႊး ..လာလာၿမန္ၿမန္လာ မိုး.”
မိုး ကေတာ႕ သူမရဲ႕ အၿပစ္ႏွင့္ သူမ မို႕ မ၀ံ႕ မရဲ ဇ ရဲ႕
ေနာက္ကေန လိုက္လာခဲ႕သည္။
“ေမႊး ..”
ေခၚသူက ဇ ။ ဒါေပမယ္႕ ေမႊး ၿပန္ေၿပာလိုက္တာက မိုး ကို။
“ေဟာ နင္တို႕ ၿပန္လာၾကၿပီလား။ လာေလ မိုး ။ ငါတို႕
ၿပန္ၾကရေအာင္ ဒီမွာ နင့္ရဲ႕ အိတ္ေတြနဲ႕ ဖိနပ္။ ေနာက္က်ေနၿပီဟ”
“ေမႊး ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။”
“လာပါ မိုးရာ သြားၾကစို႕ ဒါေတြ ေၿပာမေနပါနဲ႕ေတာ႕။ ဇ
နင္လည္း ၿပန္မွာမဟုတ္လား။ ငါတို႕ taxi ပဲ ငွားလိုက္ၾကစို႕”
အိမ္အၿပန္လမ္းတြင္ေတာ႕ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ဘာစကားမွ
မေၿပာၿဖစ္ၾက။ အားလံုး ထိခိုက္မႈကိုယ္စီ အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။
ဒါေပမယ္႕ သူတို႕ ၿငိမ္သက္ေနသေလာက္ ေပါက္ကြဲဖို႕ ၿပင္ေနတဲ႕ ဗုံးတစ္လံုးကေတာ႕
ရပ္ကြက္ရံုးမွာ ေရာက္ရွိေနၿပီၿဖစ္သည္။
ေမႊး တို႕ taxi ရပ္လိုက္ၿပီး လမ္းထဲစၿပီး၀င္လာထဲကိုက
လူေတြ ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္လံုးက ထူးၿခားေနၾကသည္။ တစ္ခုခုကို စူးစမ္းသလို တစ္ခုခုကိုပဲ
သိေနၿခင္ေနသလို အၿပစ္ပဲ တင္ေနသလိုႏွင့္ ဘာလဲေတာ႕ ေမႊး မခန္႕မွန္းတတ္
“သမီးေမႊး
ေနာက္က်လိုက္တာကြယ္ ..”
“ဟုတ္တယ္ အေမ မိုးေလ သူ႕ ကိုေစာင့္ေနရလို႕ ။”
“သာမန္အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ႕ ကိစၥမရွိဘူးေပါ့။ ခုေတာ႕ ..”
“ခုေတာ႕ ဘာၿဖစ္လို႕လဲ အေမ။ သမီး အရင္တုန္းကလဲ ဒီလိုပဲ
သြားေနၾကပဲဟာ။ အိမ္ၿပန္နဲနဲေလး ေနာက္က်သြားတာပဲ ရွိတာကိုး သမီး
အင္က်ီလဲလိုက္အုန္းမယ္ေနာ္..”
“ဟင္း….င္း……………. မလဲနဲ႕ အုန္း သမီး အေမတို႕ ရပ္ကြက္ရံုး
သြားရေအာင္.”
ေမႊး အေမ႕ ကို မ်က္ေမွာင္ ကုတ္ၾကည့္လိုက္ရင္း
ရပ္ကြက္ရံုး ရပ္ကြက္ရံုး က ဘာကိစၥ ..
“ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ဘာကိစၥ ရွိလို႕လဲ။ အိမ္မွာ
ဧည့္သည္ေရာက္ေနလို႕ ဧည့္စာရင္း သြားတိုင္မလို႕ လား ”
“မဟုတ္ဘူး .. သမီးကို ဇ ရဲ႕ အေမက
ရပ္ကြက္ရံုးမွာတိုင္ထားတယ္။ သူ႕ သားကို …”
“ဘာ..ဘာ ေၿပာတယ္ အေမ..ဇ ရဲ႕ အေမက ..ဟာ ..ခံၿပင္းဖို႕
ေကာင္းလိုက္တာ.. .”
ေမႊး တစ္ေယာက္ ဒီေလာက္သာ ေၿပာႏိုင္ပါသည္။ သူမအသံတို႕
တိမ္၀င္သြားၿပီး ရိႈက္သံတို႕ ထြက္လာသည္။ ခဏမွ် သူမ ငိုလိုက္ၿပီးေနာက္..
“အင္းေပါ့ေလ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ၿဖစ္လာမွေတာ႕
ရင္ဆိုင္ၾကယံုေပါ့ ။ သမီးဘက္က မွန္ေနတာပဲဟာ”
“သမီးရယ္.. ငါ့သမီးမွန္တာေတာ႕ သိတာေပါ့။ ဒါေပမယ္႕
ရပ္ကြက္ထဲမွာက ကိုယ္႕ကိုယ္ လိုတဲ႕သူလဲ ရွိတယ္ မလိုတဲ႕ သူလဲ ရွိတယ္ေလသမီးရဲ႕ ..
ရင္ဆိုင္တာက ရင္ဆိုင္လို႕ ရတယ္။ ပ်က္သြားတဲ႕ သမီးနာမည္ကို သမီး ဘယ္လိုမ်ား
ၿပန္ၿပင္ၿပီး ရင္ဆိုင္မလဲ ။ ၿပီးေတာ႕ အေဖနဲ႕ အေမ႕ ရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုေရာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ
ေရွ႕ဆက္ၿပီး ဘယ္လို မ်က္ႏွာေၿပာင္တိုက္ၿပီး ေနရမလဲ။ အေမ စိတ္ပူတာ စိတ္ညစ္တာက
အဲဒါ..”
အဲဒီေန႕ က ကိစၥက အေမေၿပာသလိုပါပဲ ရင္ဆိုင္လိုက္တာက ဘာမွ
မဟုတ္။ တစ္ကယ္တန္း ရင္ဆိုင္ရတာက ပတ္၀န္းက်င္။ အဲဒီကိစၥေနာက္ပိုင္း ေမႊး သည္ မိုး
နွင့္လည္း လံုး၀ အေတြ႕မခံ။ အခန္းထဲမွလဲ အခန္းၿပင္သို႕ မထြက္။ မည္သူႏွင့္မွ် အေတြ႕
မခံေတာ႕။
မိုး
သည္လည္း မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူ႕ေၾကာင့္ ေမႊး အိမ္ၿပန္ေနာက္က်ၿပီး
ၿပသနာက ဒီေလာက္ ၾကီးထြားခဲ႕ ရသည္မဟုတ္လား။ ေမႊး ေၿပာသလို ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ဆိုၿပီး ဇ
ကိုသာ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ႕ လွ်င္ ဒီလိုမ်ဳ္ိးေလာက္ထိ ၿဖစ္သြားႏိုင္စရာမရွိ။
ဇ
ကေတာ႕ စိတ္ထိခိုက္လြန္းသည္။ သူ႕ေၾကာင့္
ေမႊး နာမည္ပ်က္ခဲ႕ ရသလို။ အရာအားလံုး၏
တရားခံသည္ သူၿဖစ္သည္။ သၾကၤန္ကို ကစားခ်င္တယ္ ဆိုတာလဲ သူပဲ. အရာရာ သည္ သူေၾကာင့္
ၿပီးေတာ႕ ထိုေန႕ က ရပ္ကြက္ရံုးတြင္ ေမႊး ေၿပာသြားေသာ စကားကို
သူအထပ္ထပ္ၾကားေယာင္မိေနသည္။
“နင့္ကို
ေစတနာထားခဲ႕ မိလို ခုလိုမ်ဳိး ငါ့ဘ၀မွာ အရိပ္မည္းၾကီးထင္ခဲ႕ရတာ နင့္ကို ငါ
တစ္သက္လံုး ခြင့္မလႊတ္ဘူး ဇ. နင္မွတ္ထား. ၿပီးေတာ႕ နင့္ အေမကိုေရာပဲ ငါ တစ္သက္လံုး
မေက်ဘူးဆိုတာ နင္သိထားလိုက္”
ဟုတ္တယ္ ေမႊး ေၿပာတာလဲ မွန္သည္။ အားလံုးသည္ သူရဲ႕
ေပ်ာ႕ည့ံမႈ မိုက္မဲမႈ ႏွင့္ ေတြေ၀ေနခဲ႕ေသာ
စိတ္ေၾကာင့္သာ ၿဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ႕ တစ္သက္မွာ တစ္ေယာက္သာ ခ်စ္ခဲ႕ရေသာ ေမႊးႏွင့္
ဒီတစ္သက္ေ၀း ခဲ႕ ၿပီ။ ေနာက္ထပ္ လ အနည္းငယ္ အၾကာတြင္ေတာ႕ေမႊး တို႕ တစ္မိသားစုလံုး
အိမ္ေရာင္းၿပီး တစ္ၿမိဳ႕ တစ္ေနရာသို႕ ေၿပာင္းသြားသည္ဟုသာ သူသိခဲ႕ရသည္။အဲဒီေန႕
ကထဲကစၿပီး ေမႊးကို မေတြ႕ မၿမင္ရေတာ႕ တာ ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္ထိပင္…
သူမသည္ ဇ ၏ဘ၀ထဲသို႕ ပိေတာက္ေတြေ၀ေနေအာင္
ပြင့္ေသာအခ်ိန္တြင္ စတင္ေရာက္ရွိလာခဲ႕သလို ပိေတာက္ေတြ ေ၀ေနေအာင္ ပြင့္ၿပီးေသာ
အခ်ိန္တြင္ ဇ ၏ဘ၀ထဲမွ အၿပီးအပိုင္ စြန္႕ခြာထြက္သြားခဲ႕သည္။ ခုလည္း ပိေတာက္ေတြ
ပြင့္ေသာ အခ်ိန္တြင္ သူမ ၿပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပန္သည္။ ဒါေပမယ္႕ ဇ ရဲ႕ဘ၀က
ပိေတာက္ပန္းမ်ားကဲ႕ သို႕ ပင္ယံထက္တြင္ လွေနသည္ကိုပဲ ေငးၾကည့္ေနခြင့္ ရွိေသာ
သူသာၿဖစ္သည္။ သူ႕တြင္ ခူးပိုင္ခြင့္မရွိ။ နမ္းရိႈက္ခြင့္မရွိ။ ေလေၿပသယ္ေဆာင္လာေသာ
ပိေတာက္ရဲ႕ ရန႔ံကိုသာ ၿမတ္နိုးစြာသူရႈရိႈက္ခြင့္ရွိသည္။
“ေမႊး
ၿမန္မာၿပည္ကို အၿပီး ၿပန္လာတာလားဟင္..”
“မဟုတ္ဘူး။ ငါ ခဏၿပန္လာတာ။ ေမေမ တို႕ကို လာေခၚတာ။
ၿပီးေတာ႕ နင့္လဲ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါနဲ႕ တူတူလိုက္ခဲ႕ ၿပီး ငါ့ရဲ လက္ထပ္ပြဲမွာ သတို႕
သမီးအရံ လုပ္ေပးပါလားဟင္ မုိး.”
“နင္ နင္ တစ္ကယ္ပဲ..”
“ဟုတ္တယ္။
ၿပီးေတာ႕ မိုး နင္လည္း တစ္ေယာက္တည္း မေနသင့္ေတာ႕ ဘူးေလ။ ငါ့လိုမ်ဳိးပဲ
ဘ၀အတြက္ တစ္ခုခုကို ေရြးခ်ယ္သင့္ၿပီ ထင္တယ္။ ငါတို႕ ရင့္က်က္သင့္တဲ႕ အရြယ္
ေရာက္ေနၿပီပဲ ”
“ငါ မလိုက္ေတာ႕ ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္။ နင္သာ ငါ့ကို
ပိေတာက္ေတြပြင့္ခ်ိန္ ေရာက္တိုင္း သတိရၿပီး ငါ့ကို စိတ္နာေပးေနာ္…”
“ဟာ ..နင္ကလည္း စိတ္နာစရာလား။ ဒါေတြက ၿပီးခဲ႕ ပါၿပီဟာ.
ထားလိုက္ပါေတာ႕။ ငါ့ရင္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိေတာ႕ ဘူး ေနာ္.. ပိေတာက္ေတြ ပြင့္တိုင္း
နင့္ ကို ငါသတိရေနမွာ သိလား မိုး.ေနာ္..”
မိုး တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲရင္း ေမႊး ကို
ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ ဖက္ထားေသာ မိုး ကိုေက်ာ္ၿပီး ေမႊး တစ္ဖက္အိမ္၏ ၀ရံတာေပါ့သို႕
အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ တစ္ဖက္ၿခံမွ ၀ရံတာေပၚတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္
မ်က္လံုးခ်င္း အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားမိသည္။
ထိုစဥ္အခ်ိန္မွာပင္ ေလေၿပႏွင့္တူတူ ၀ဲပ်ံလာေသာ
သင္ပ်ံ႕ပ်ံ႕ ပိေတာက္ပန္းရနံ႕ေၾကာင့္ ေမႊး ႏွစ္သက္ခံုမင္ ၿမတ္ႏိုးစြာၿဖင့္ အားရပါးရ
ရႈရိႈက္လိုက္မိေလေတာ႕ သည္။
......................................................................................
အားလံုးပဲ က်န္းမာလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ ႏုိင္ၾကပါေစရွင္။
ဘေလာ႕မွာ ရွိတဲ႕ ပံုေလးကိုေတာ႕ google ကေနပဲ ရွာၿပီး အသံုးၿပဳထားတာပါရွင္။
