သူရဲေကာင္းမဟုတ္တဲ႕ သူရဲေကာင္း

ကြ်န္မနားလည္ထားတဲ႕ သူရဲေကာင္းဆိုတာကေတာ႕ စစ္ေၿမၿပင္မွာ အသက္ကိုစြန္႕၀ံ႕ၿပီး အမ်ားအတြက္ေပးဆပ္ႏိုင္တဲ႕သူ။ ေသသည္ ရွင္သည္ကိုု အဓိကမထားပဲ အမ်ားေကာင္းဖို႕ သက္စြန္႔သြားတဲ႕ စစ္သည္ သူရဲေကာင္းလည္းရွိတယ္။ ေနာက္.. အခ်စ္အတြက္ဆိုရင္.. အၿပည့္အစံုေၿပာရရင္ေတာ႕ ခ်စ္သူအတြက္ဆိုရင္ စြန္႕လႊတ္ၿခင္းေတြနဲ႕လား ေပးဆပ္ၿခင္းေတြနဲ႕လား အခ်စ္ကို အဓိပၸါယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ သူရဲေကာင္းလုပ္သြားတဲ႕ အခ်စ္သူရဲေကာင္းလည္းရွိတယ္။ဒီေတာ႕ သူရဲေကာင္းဆိုတာကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရင္ ၿဖစ္လာမယ္႕အက်ဳိးအၿပစ္ေတြကိုလဲ သိတယ္…စြန္႕လႊတ္ၿခင္းမွန္သမွ်ဟာလဲကုိယ္႕အတြက္္မဟုတ္ မွန္းသိတယ္..ဒါေပမယ္႕ အဲဒီအရာေတြကို ထြက္ေၿပးတိမ္းေရွာင္တယ္ဆိုတဲ႕ ၀ိေသသကိုမသံုးပဲ ရဲရဲရင့္ရင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ္ၿပီးေၿဖရွင္းလိုက္တဲ႕လူမ်ဳိး အဲလိုလူေတြကို သူရဲေကာင္းလို႕ ေခၚတယ္လို႕ ကြ်န္မေတာ႕ယူဆတယ္။ေနာက္ထပ္ သူရဲေကာင္း
တို႕ ၀ိေသသထူးတစ္ခုကေတာ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ ထြက္ေၿပးတိမ္းေရွာင္တဲ႕ ဆိုတဲ႕ ဗ်ဴဟာကိုမသံုးဘူး.ဒီလိုအေတြးေတြက ေတာ႕ ကြ်န္မကိုယ္ပိုင္ပါ။ အၿခားအၿခားေသာ ပညာရွင္ၾကီးမ်ားကေတာ႔ သူရဲေကာင္းဆိုတဲ႕အဓိပၸါယ္ ေတြကို စာေပေတြနဲ႕ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင့္ဆိုၾကတယ္။ကြ်န္မလို အညတရမိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ႕ သူရဲေကာင္းဆိုတာကို ဒီေလာက္နားလည္ၿပီးဆိုရင္ လံုေလာက္ၿပီးလို႕ ေတာ႕ ကြ်န္မထင္တာပဲ။တစ္ၿခားတစ္ၿခားေသာ လူေတြမွာလဲ သူရဲေကာင္းဆိုတာကို သူတို႕နားလည္တဲ႕ အေတြးေတြနဲ႕ကိုယ္ပုိင္ အဓိပၸါယ္ရွိၾကမွာပါ။
ဒါေတြကေတာ႕ ကိုယ္ပိုင္စဥ္းစားမႈနဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ေတြးေခၚမႈေတာ႕ ရွိၾကမွာေပ့ါ။ဒါဟာေလာကၾကီးပဲ။ ခုလဲ ကြ်န္မရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈအရ ကြ်န္မႏွစ္သက္တဲ႕ ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ကို အမွတ္တရေတြအမ်ားၾကီးက်န္ခဲ႕တဲ႕ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အရသာခံၿပီးစိမ္ေၿပနေၿပေသာက္ ေနမိတယ္။ ဒီဆိုင္ကိုေရာက္ၿပီး ေသာက္လိုက္တဲ႕ ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္က ကြ်န္မအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္. ခြန္အားတစ္ခု.. မနက္ၿဖန္ေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းေတြ ဆိုလဲ မမွားဘူး.ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႕ တစ္ၿခားဆိုင္က ေကာ္ဖီေတြနဲ႕ မတူဘူး။
အဲဒါေတာ႕ ကြ်န္မေၿပာရဲတယ္။ဟူး..ေနရတာအထီးက်န္ဆန္လိုက္တာ..ေလာေလာဆယ္ကြ်န္မေဘးနားမွာ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး …ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေပ်ာက္ကြယ္ေနတာၾကာၿပီး .. တိတိက်က်ေၿပာရရင္ အၿပံဳးေတြ ကြ်န္မမ်က္ႏွာမွာေပ်ာက္ကြယ္ေနတာေတာ္ေတာ္ၾကီး ကိုၾကာၿပီ။ကြ်န္မဆိုလိုတဲ႕ အၿပံဳးဆိုတာက..ဟန္ေဆာင္ၿခင္းကင္းတဲ႕အၿပံဳးမ်ဳိး တစ္ကယ္လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ႕ အၿပံဳးမ်ဳိး..အဲဒီ လိုမ်ဳိး ကိုေၿပာတာပါ..ဟန္ေဆာင္မႈမကင္းတဲ႕အၿပံဳးေတြကေတာ႕ ကြ်န္မေန႕တိုင္းၿပံဳးေနရတယ္။ေဟာၾကည့္ခုေတာင္ကြ်န္မၿပံဳးၿပလိုက္ ေသးတယ္။ ဆိုင္ထဲကို အသိတစ္ေယာက္၀င္လာလို႕။အင္း..တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတုန္းကေတာ႕ကြ်န္မကို တစ္ေယာက္ေယာက္ကေၿပာ ဘူးတယ္။

“မင္းကခုခ်ိန္မွာေတာ႕ ဘာမွသိသာမွမဟုတ္ဘူး။အထီးက်န္ၿခင္းဆိုတဲ႕ ရသကို ပီပီၿပင္ၿပင္ ခံစားလိုက္ရၿပီး
မင္းတစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနမွပဲ မင္းသိလိမ႕္မယ္တဲ႕။”

အင္း..သူေၿပာသလိုပါပဲ ကြ်န္မခုေလာေလာဆယ္ အထီးက်န္ၿခင္းဆိုတဲ႕ ရသကို ပီၿပင္ယံုတင္မဟုတ္ဘူး တစ္ေၿမ႕ေၿမ႕ေလာင္ကြ်မ္း သလိုခံစားေနရၿပီေလ။ဒါဆိုရင္ဘယ္သူကိုအၿပစ္သြားတင္မလဲ ကြ်န္မဒီလိုအထီးက်န္ေနတာ..တစ္ေယာက္ တည္း ၿဖစ္ေနတာ.. ေသာကဟူသမွ်ကို ဒီလိုအမွတ္တရ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕ ေရာေရာၿပီး ေသာက္သံုးေနရတာ.. တစ္ကယ္ေတာ႕ တရားခံအစစ္က ကြ်န္မကုိယ္တိုင္ပဲ..ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ အၿပစ္တင္ရမလား…တစ္ကယ္ေတာ႕ ဒီလမ္း ကိုမေရြးခ်ယ္ခင္ကတည္းကဒီလိုၿဖစ္မယ္ ဆိုတာ ကြ်န္မသိတယ္.ဒါေပမယ္႕ဒီေလာက္ခံစားရခက္လိမ္႕မယ္လို႕မထင္ဘူး.ေကာ္ဖီရဲ႕ အရသာဟာ ခါးသက္သက္နဲ႕ႏို႕ေလး သၾကား ေလးနဲ႕ေရာလိုက္ေတာ႕လဲ ႏွစ္သက္စဖြယ္ အနံ႔ေလးအရသာေလးနဲ႕႔ စြဲေနတာပဲေလ။ ကြ်န္မထင္ခဲ႕တာက ဒီလိုပဲသၾကားေလး ႏို႕ေလးနဲ႕ေရာၿပီး အရသာေလးကိုစြဲႏိုင္မယ္လို႕ထင္ခဲ႕တာေလ။ခါးတာကိုၾကိဳက္ႏွစ္သက္လွတယ္ဆိုတဲ႕ ကြ်န္မအထီးက်န္ၿခင္းခါးခါးၾကီး ကို မိသားစု..သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႕ ႏို႕ေလး သၾကားေလးနဲ႕ေရာေနတာေတာင္ ဘ၀ကေတာ္ေတာ္ခါးေနသလိုပဲ။ ဘယ္ေတာ႕မွမခ်ဳိၿမိန္ႏိုင္ ဘူး…ဒါေပမယ္႕ သူမ်ားေတြေၿပာတာကေတာ႕ကြ်န္မ ဘ၀ၾကီးကေတာ္ေတာ္ခ်ဳိၿမိန္ တယ္ဆိုပဲ။သူမ်ားတင္မကပါဘူး ကြ်န္မရဲ႕မိဘ ေတြကအစ..

သမီးတဲ႕ ေလာကၾကီးမွာ ဘာလို႕တစ္ေယာက္တည္းေနၿခင္မလဲတဲ႕။ခုသမီးရဲ႕စီးပြားေရးကလည္း ေအာင္ၿမင္ေနၿပီ ၿပီးေတာ႕သမီးရဲ႕ အသက္ကလည္း အိမ္ေထာင္ၿပဳတယ္ဆိုတဲ႕ အရြယ္ကိုေက်ာ္ေနၿပီး လိုၿခင္တဲ႕သူကမ္းလွမ္းေနတဲ႕ သူေတြလဲရွိတာပဲ သမီးဘာမွစိတ္ ပူစရာမွမရွိတာ..အိမ္ေထာင္ၿပဳပါေတာ႕လားတဲ႕။ ညီမေလးေတာင္ သူ႕ဘ၀နဲ႕သူၿဖစ္ေနၿပီပဲတဲ႕.အေမ တို႕ကေတာ႕ အသက္ၾကီးၿပီး ဆိုေတာ႕ ဘုရားေလးတရားေလးအားၿပဳၿပီးအသက္ရွင္ေနယံုပဲရွိေတာ႕တယ္တဲ႕။ အေမတို႕မရွိရင္သမီးဘယ္လိုေနမလဲတဲ႕…ခုသမီး မွာလိုေလေသးမရွိၿပီးၿပည့္စံုေနၿပီးပဲတဲ႕..

တစ္ကယ္ေတာ႕ အေမတို႕မသိလို႕ပါတစ္ကယ္ဆို ကြ်န္မမွာ ဘာဆိုဘာမွကို ဘ၀အတြက္မရွိေသးတာပါ။တစ္ကယ္ေတာ ႕ ခုလိုၿ ပီးၿပည့္စံုၿခင္းေတြကို အေမတို႕ကိုေပးဖို႕အတြက္ ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုကြ်န္မကိုယ္တိုင္စြန္႕လႊတ္ ခဲ႕ရတာပါ။တစ္ကယ္ေတာ႕ ေၿပာရရင္..လူ႕စိတ္ဆိုတာကလည္း ခက္သား..ရွင္တို႕ပဲစဥ္းစားၾကည့္ေလ အခ်စ္ရ႕ဲ သာယာၿခင္း ခ်ဳိၿမိန္ၿခင္း ၾကည္ႏူးၿခင္း အားလံုးအားလံုးေသာ ရသမ်ားကို ကြ်န္မရခဲ႕တယ္ ခံစားဖူးခဲ႕တယ္..ခု အခ်စ္မပါတဲ႕ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ႕ အရာေလးတစ္ခုတည္းနဲ႕ ဘ၀အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာၾကီးကို လက္ခံရမယ္ဆိုရင္ ..သူမ်ားေတြေတာ႕မသိဘူး.. ကြ်န္မက ေတာ႕ဘယ္ေတာ႕မွေရြးမွာမဟုတ္ဘူး. ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ အခ်စ္ရဲ႕ ရသေတြကို ပီပီၿပင္ၿပင္ၾကီးကို ကြ်န္မရခဲ႕တာကိုး.တစ္ကယ္ ေတာ႕ ကြ်န္မအခ်စ္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ၿခင္ခဲ႕တာ။ ဆင္းရဲတာလဲ ကြ်န္မ မေၾကာက္ဘူး.ေနာက္ဆံုး အသက္ကိုေတာင္ ေပးၿပီး ခ်စ္တဲ႕ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ၿခင္တာ..ခ်စ္သူသာေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ဘာေတြပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကြ်န္မလုပ္ေပးခဲ႕ၿခင္တာ ကုန ္ကုန္ေၿပာ ရရင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို..ဒါကိိုယ္႔ရဲ႕ ခ်စ္သူေလလို႕ မိတ္ဆက္ေပးခဲ႕ရင္ ေတာ႕ ကြ်န္မခ်စ္ခဲ႕တဲ႕ ခ်စ္သူအေပၚမွာ ကြ်န္မခြင့္လႊတ္ႏိုင္တယ္..ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ သူေပ်ာ္ေနတာေလ.. သူၿဖစ္ၿခင္တာကို သူလုပ္ေနတာေလ..သူသာေပ်ာ္ရႊင္ ေနမယ္ ဆိုရင္ ကြ်န္မအဲေလာက္ထိကို ခ်စ္ရဲခဲ႕တာပါ။ ဆင္းရဲၿခင္းဆိုတာကလဲ ကြ်န္မေမြးကထဲက ဆင္းရဲလာတာ..လူမွန္းသိ တတ္စ အရြယ္ထဲက ဒီပိုက္ဆံဆိုတဲ႕ အရာအတြက္ ကြ်န္မေသာကေတြေရာက္လာတာ ရိုးေနၿပီလို႕ေၿပာရမယ္ကြ်န္မထံု ေနၿပီေပါ့။အဲဒီလို ေသာကေတြ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြရွိလာတိုင္း ေ၀မွ်ခံစားေပးခဲ႕တာ နားလည္ေပးခဲ႕တာ အားေပးခဲ႕တာက ကြ်န္မစြန္႕ပစ္ခဲ႕တဲ႕ ..ကြ်န္
မရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းအိမ္မက္ ကြ်န္မရဲ႕ ခ်စ္သူေလ..

“ဟန္နီေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္ ခုေလာေလာဆယ္မွာ ကိုယ္႕ကိုယ္စြန္႕လႊတ္ခဲ႕မယ္ဆိုရင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္လဲကိုယ္က်င္လည္ ေနတဲ႕ ပံုစံခြက္ထဲမွာ ေနသားက်ေနသလို ဟန္နီလဲတူတူပဲ..အဲဒီလိုအခ်ိန္ဆုိိေနသားက်ေနတဲ႕ ပံုစံခြက္ထဲကေနရုန္းထြက္ လို႔ရေတာ႕မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ႕..”

တစ္ကယ္လဲ ဟုတ္ခဲ႕တယ္ မိသားစုဆိုတဲ႕ႏြံ သမီးအၾကီဆံုးဆိုတဲ႕ စြဲခ်က္ေတြေအာက္မွာ မလူးသာ မလြန္႕သာနဲ႕ကြ်န္မအဲဒီပုံစံခြက္ ထဲကို၀င္ခဲ႕ရတယ္။ ဒါေတြဟာ ကြ်န္မေက်နပ္လို႕ ၿဖစ္သင့္တယ္ထင္လို႕ လုပ္ေပးခဲ႕တာေတြပါ။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ကြ်န္မလိမၼာ သိတတ္တဲ႕ သူ မၿဖစ္ၿခင္ဘူး ကြ်န္မ မိုက္မဲတဲ႕သူသာၿဖစ္ၿခင္ခဲ႕တာ။ဆင္းရဲမွာမေၾကာက္တဲ႕ ကြ်န္မမွာ ဆင္းရဲေနတဲ႕ ကြ်န္မမိသားစု ရွိတယ္။ ဆင္းရဲေပမယ္႕ ကြ်န္မကိုလူၿဖစ္ရႈံး ေအာင္ေတာ႕ မထားခဲ႕ဘူး မၿပည့္စံုတဲ႕ၾကားက ပညာေတြသင္ေပးခဲ႕တယ္။ အေဖနဲ႕အေမ အငတ္ခံၿပီး စုခဲ႕တဲ႕ စုဗူးကကြ်န္မတဲ႕..ကဲ ကြ်န္မဘာလုပ္ရေတာ႕မလဲ..ၿပီးေတာ႕ ကြ်န္မ မၿဖစ္ၿခင္တာတစ္ခုက ကြ်န္မလုပ္ လိုက္ တိုင္း မေအာင္ၿမင္ၿခင္ဘူး ..က်ရႈံးၿခင္တယ္..ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ကြ်န္မလုပ္လိုက္တိုင္းေအာင္ၿမင္လာေလ မိဘေတြက ကြ်န္မကို ပိုၿပီးအားကိုးလာေလ ..ကြ်န္မပိုၿပီးနစ္သြားလိုက္ၿဖစ္လာေလ..ကြ်န္မနဲ႕ ခ်စ္သူဟာပိုၿပီးေ၀းေ၀းလာေလ..ပညာတစ္ ခုတည္းကိုသာ အားကိုးၿပီးအသက္ေမြးရတဲ႕ ကြ်န္မအတြက္ အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးလိုလာတယ္..ၾကားထဲမွာဘယ္ အရာကိုမွ ကြ်န္မလမ္းေရြးၿပီး ေလွ်ာက္လို႕မရခဲ႕ဘူး။မိသားစုအေၿခတက်ဆိုတဲ႕ လမ္းကိုပဲ ၿဖစ္လာသမွ်ေတြ ၾကံံ႕ၾကံ႕ခိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္ခဲ႕ရတယ္။..ခ်စ္သူကေတာ႕ ကြ်န္မ မေရြးခ်ယ္ခဲ႕တဲ႕လမ္းမွာ က်န္ခဲ႕တယ္။ခုေတာ႕ ကြ်န္မရင္းခဲ႕သမွ်ေတြခံစားေနရၿပီလို႔ေၿပာလို႕ရတယ္။ဒါေပမယ္႕ အဲဒီအရာေတြ
က ကြ်န္မအတြက္ အသံုးမ၀င္တဲ႕ အပိုေတြၿဖစ္ေနတယ္.ကြ်န္မရဲ႕ မိသားစုအတြက္ကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကိုအသံုး ၀င္ေနခဲ႕တယ္ လို႕ေၿပာရမယ္။ေၿပာရရင္ မိသားစုရဲ႕တာ၀န္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးၾကီးကို ထမ္းၿပီးေၿပးခဲ႕ရတဲ႕ ကြ်န္မအတြက္ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္လို႕ အထုပ္ၾကီးကို ပစ္ခ်လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္ လက္လြတ္ေၿခလြတ္ၿဖစ္သြားတဲ႕အေၿခအေနမွာ ကြ်န္မခံစားမိတဲ႕စိတ္က မိသားစုကေတာ႕ လိုရာကို ေရာက္သြားတဲ႕ အခ်ိန္ ကြ်န္မကေတာ႕ကြ်န္မရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းအိမ္မက္ေတြနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းကို ေရာက္ေနၿပီ။ သူတို႕ကိုထားၿပီးကြ်န္မၿပန္လွည့္ၿပီး ေၿပးခဲ႕လည္း အခ်ိန္ေတြမွီေတာ႕မယ္မထင္ဘူး..

..ေၾသာ္ ေကာ္ဖီနဲ႕ေမွ်ာခ်ေနရတဲ႕ ေသာကေတြက ေကာ္ဖီသာ ကုန္သြားတယ္ ေသာကေတြ မကုန္ေသးဘူး..
ကြ်န္မၿပန္ရေတာ႕မည္. .ဒီေန႔အတြက္ေတာ႕ ဒီေလာက္ပါပဲ ေနာက္တစ္ခါ ခံစားခ်က္ေတြ ၿပင္းထန္လာ တဲ႕ေန႕ အထီးက်န္ ္ၿခင္း ေတြ ႏွိပ္စက္တဲ႕ ေန႕က်ရင္ ကြ်န္မေနာက္တစ္ေခါက္ ေကာ္ဖီနဲ႕ ေသာကေတြေရာၿပီးလာေသာက္သံုးရ အုန္းမည္။ၿပည့္လာတဲ႕ အင္အားေတြနဲ႕ မနက္ၿဖန္ေတြကို ေက်ာ္ၿဖတ္ရအုန္းမည္…

ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ေကာင္တာကို သြားဖို႕ သူမ..ၿပင္လိုက္သည္.တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္ သူမတုိက္မိလိုက္သည္။


“sorry! ေနာ္ ..ကြ်န္မ မၿမင္လိုက္လို႕ ”


ေၿပာလဲေၿပာ တုိက္မိတဲ႕လူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၿမင္လိုက္တဲ႕ သူမ ..မွင္သက္သြားမိသည္.


“ေၾသာ္ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႕ ..မင္းဘယ္တုန္းက ၿပန္ေရာက္လဲ ကိုယ္က မင္းကို ႏိုင္ငံၿခားမွာပဲထင္ေနတာ
မင္းလဲ ဒီဆိုင္ေလးကိုလာတုန္းပဲလား..မင္းအဆင္ေရာေၿပရဲ႕လား မင္းၾကည့္ရတာေတာ႕ အဆင္ေၿပေန
တဲ႕ပံုပါ..ကိုယ္ကေတာ႕..ဟန္….”

“ကိုမင္းေရ ..ေၾသာ္ ကိုမင္းသူငယ္ခ်င္းလား..”

ဟန္နီ လို႕ေခၚမယ္႕ ခ်စ္သူ႕ရဲ႕ စကားမဆံုးလိုက္….အသံနဲ႕အတူေရာက္လာတဲ႕ ေနာက္ထပ္မိန္းမတစ္ေယာက္.


“အင္း ဟုတ္တယ္..ဒါက ကုိယ္နဲ႕ မၾကာခင္လက္ထပ္ေတာ႕မဲ႕ ခိုင္ ေလ..ခိုင္ ဒါက ကိုယ္႕ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုး ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေမသူ တဲ႕..”

“ဟုတ္ကဲ႕ ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ မေမသူ..ဒါဆို ဖိတ္စာပါေပးလိုက္ေလ ကိုမင္း ခိုင္ တို႕လက္ထပ္ပြဲၾကရင္ လာၿဖစ္ ေအာင္လာေနာ္..အစ္မ”


“ေကာင္းပါၿပီ ခိုင္..အစ္မ ၾကိဳးစားပါ့မယ္..အစ္မလဲ ႏိုင္ငံၿခားၿပန္ထြက္ဖို႕ စီစဥ္ေနေတာ႕ေလ အလုပ္မ်ားလို႕႔.ပါလာၿဖစ္ေအာင္ ေတာ႕ ၾကိဳးစားပါ့မယ္ ညီမရယ္...ကိုမင္း..ေမသူ႕ ကို ဖိတ္စာေပးေလ..”


တစ္ကယ္ေတာ႕ ကြ်န္မ ႏိုင္ငံၿခားက ၿပန္ေရာက္ခဲ႕တာ ၾကာၿပီ။လြန္ခဲ႕တဲ႕ သံုးႏွစ္ေလာက္ထဲက ၿမန္မာၿပည္ကို ၿပန္ေရာက္ ေနခဲ႕တာပါ။ ခ်စ္သူကေတာ႕ သူ႕ အိတ္ထဲ ဖြင့္ၿပီးခဏရွာသည္ ၿပီးေတာ႕..

“ဖိတ္စာက ကုန္သြားၿပီဟ ငါ့မွာမရွိေတာ႕ဘူး ဖုန္းနံပါတ္ေပးခဲ႕ေလ ငါဖုန္းဆက္ၿပီး လာေပးလိုက္မယ္.”


ကြ်န္မ အင္းလို႕သာေၿပာခဲ႕ၿပီး ..ဖုန္းနံပါတ္ေရးေပးခဲ႕သည္ ၿပီးေတာ႕ သူမ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ႕မိသည္.တစ္ကယ္ေတာ႕ ခ်စ္သူရဲ႕ အိတ္ထဲမွာ ဖိတ္စာေတြကို ကြ်န္မေတြ႕လိုက္ပါသည္။ေဘးခ်င္းယွဥ္လွ်က္ရပ္ေနမိေသာ ကြ်န္မ… ခ်စ္သူအိတ္ဖြင့္လိုက္စဥ္ အခါက ကြ်န္မေကာင္းေကာင္းၾကီးကို ေတြ႕လိုက္သည္။ခ်စ္သူက ကြ်န္မကို ခုခ်ိန္ထိ ငဲ႕ညွာေနတုန္းဆိုတာ ကြ်န္မသိလိုက္သည ္.ဖိတ္စာအားသူမေပးလို..ကြ်န္မခံစားရမွာ သူမလိုလား။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ခ်စ္သူေၿပာခဲ႕သလို သူလဲ ပံုစံခြက္ထဲ ေရာက္ေနခဲ႕ၿပီပ ဲ..တစ္ကယ္ဆိုရင္ သူရဲေကာင္းၿဖစ္ၿခင္တဲ႕ ကြ်န္မ ခ်စ္သူရဲ႕လက္ထပ္ပြဲကို ေခါင္းေမာ႕ရင္ေကာ႕ၿပီးသြားသင့္တာေပါ့..ဒီလိုၿဖစ္မယ္
ဒီလိုခံစားရမယ္ဆိုတာ သိသိၾကီးနဲ႕ ကြ်န္မေရြးခဲ႕တဲ႕လမ္းပဲဟာ..ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မ သူရဲေကာင္း မဆန္ခဲ႕ပါ။

ကြ်န္မထြက္ေၿပးတိမ္းေရွာင္ခဲ႕သူပါ။အခ်စ္နဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ကြ်န္မသူရဲေကာင္းမဆန္ခဲ႕ပါဘူး.သူရဲေကာင္းလဲမၿဖစ္ခဲ႕ဘူး.. ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မ..ခ်စ္ရတဲ႕..မိသားစုအတြက္ေတာ႕ …သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္လိမ္႕မယ္လို႕ ေတာ႕ ကြ်န္မေတြး ေနခဲ႕မိတယ္။……။



အမွာစာ….
အေတြးထဲေရာက္လာတဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကို ေရးၿဖစ္ခဲ႕တာပါ။ တစ္ကယ္လ္ို႕ ဖတ္ရင္းနဲ႕ အၿမင္
မေတာ္တာေလးမ်ားေတြ႕ရင္ နားလည္ၿပီး ဖတ္ေပးဖို႕ ေမတၲာရပ္ခံပါရေစလို႕...