လမ္းေပ်ာက္တဲ႕ တိမ္

ရုတ္တရက္ ကိုယ္တိုင္ေပ်ာက္ဆံုးသြားမိတယ္။ တိတ္ဆိတ္လြန္းတယ္။ ၿငိမ္သက္ေနလြန္းတယ္။ မုန္တိုင္းမလာခင္ ၿငိမ္သက္ၿခင္းမ်ဳိးလား။ အမည္မေဖာ္ၿပတတ္တဲ႕ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ၿခင္းမ်ဳိးနဲ႕ ဆာတယ္။ ရုတ္တ ရက္ ကိုယ္႕မွာ ဘာမွရွိမေနေတာ႕ဘူး။ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရုတ္ခ်ည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ကိုယ္သိပ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ႕ အရာေတြကို မလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး။ စြန္႕ပစ္ခ်င္လာတယ္။ အဲဒါကုိ ဘာလို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္ရမလဲ။ စိတ္ဆာေလာင္ ငတ္မြတ္ၿခင္းလား။

         ကိုယ္တိုင္ေတာ႕ ဒါဟာ စိတ္ဆာေလာင္ၿခင္းပဲ လို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္မိတယ္။ ေလာကၾကီးထဲ ကိုယ္တစ္ဦးတည္း ထီးထီးၾကီးရွိေနသလိုခံစားရတယ္။ Bus ကားေတြလဲ ေမာင္းေနတယ္။ လူေတြလဲ သြားလာေနတယ္။ ေလလဲ တိုက္ၿမဲ။ေအးလဲ ေအးၿမဲ။  ဒါေပမယ္႕ အဲဒီရုပ္၀ထၳဳေတြနဲ႕ ကိုယ္ဟာ အရမ္းသူစိမ္းဆန္လြန္းေနတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္သလိုပဲ။ ဒါေလးသာ ၿဖစ္ရင္ ေတာ႕ ေပ်ာ္မွာပါလို႕ထင္ထားတာ။ ရသြားေတာ႕လဲ ဟက္ကနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လို႕ ၿပံဳးလိုက္မိတယ္ ဆိုရံုထက္ မသာၿပန္ဘူး။

          ကိုယ္ဘာၿဖစ္ေနသလဲ။ ကိုယ္တိုင္နားမလည္မိဘူး။ ခဏေလးနဲ႕ ေပ်ာ္တယ္။ ခဏေလးနဲ႕ ၀မ္းနည္းတယ္။ ခဏေလးနဲ႕ ေက်ာခိုင္းတယ္။ ခဏေလးနဲ႕ ၿပန္ေအးစက္သြားတယ္။ လွမ္းမယ္႕ ေၿခလွမ္းကို မစဥ္းစားပဲ လွမ္းတယ္။ လွမ္းၿပီးမွ မသြားခ်င္ေတာ႕သလို ေက်ာခိုင္းၿပီး လွည့္ၿပန္လာခဲ႕တယ္။  ငိုစရာရွိရဲ႕သားနဲ႕ မ်က္ရည္မက်ခဲ႕ဘူး။ လြမ္းစရာ ရွိရဲ႕သားနဲ႕ အလြမ္းကဗ်ာေလး တစ္ေၾကာင္းေလာက္ေတာင္ မဖြဲ႔ႏိုင္ဘူး။ ၿပံဳးရံုသာ ၿပံဳးနိုင္တဲ႕ ကိစၥကို ဟက္ဟက္ပက္  ရယ္ေမာခဲ႕တယ္။

          ဘာမ်ားလဲ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို သံသယၿဖစ္တယ္။ လိုခ်င္တာန႕ဲ ၿဖစ္ခ်င္တာ တစ္ထပ္တည္းမက်ဘူးလား။ ကိုယ္႕ ခံစားခ်က္ေတြ သိပ္မ်ားေအးခဲသြားသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ဟာ အခ်ဳိးအေကြ႕ကို မ၀့့ံရဲတာမ်ားလား။လမ္းၾကားတစ္ခု ကို ကိုယ္ေလွ်ာက္တယ္။ အဲဒီလမ္းေလးရဲ႕ အဆံုးမွာ လမ္းေကြ႕ေလးတစ္ခုေတြ႕တယ္။ သြားစရာဒီလမ္းပဲ ေသခ်ာတယ။္ ဒါေပမယ္႕ ခ်ဳိးေကြ႕လိုက္တဲ႕ လမ္းဘက္မွာ ဘာေတြရွိေနလဲ ကိုယ္မၿမင္ရဘူး။ မေရရာ မေသခ်ာမႈတစ္ခုနဲ႕ ကိုယ္ဟာ လမ္းေထာင့္ခ်ဳိးမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနခဲ႕တယ္။ ေကြ႕လိုက္တဲ႕ လမ္းေကြ႕ေလးထဲမွာ ဘာေတြရွိေနမလဲ စူးစမ္းခ်င္စိတ္ က တစ္ဖက္ ခ်ဳိးေကြ႕လိုက္လို႕ မထင္မွတ္တဲ႕ အေၾကာင္းအရာေတြကို စိုးရြံမိတာက တစ္ဖက္ ကိုယ္ေၿခလွမ္းေတြ မေရႊ႕ ႏိုင္ဘူး။

         

          ေတြေ၀မႈေတြနဲ႕ ေၿခဆံုရပ္ေနလဲ လိုရာခရီးကို ကိုယ္ေရာက္ၿဖစ္ခဲ႕မယ္ မထင္ဘူး။ ဘာမွန္းမသိတဲ႕ အာသီသ တစ္ခုနဲ႕ ကိုယ္႕စိတ္ကိုတင္းတယ္။ ကိုယ္႕ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္တယ္။အားမပါတဲ႕ လက္သီးကို ဆုပ္တယ္။ လိုခ်င္တာ မရွိတဲ႕ဘ၀မွာ ထပ္ၿပီးဆံုးရံႈးစရာ ဘာမွ မရွိေတာ႕ဘူးလို႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုေၿဖသိမ္႕တယ္။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ကိုယ္ဟာ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ႕ တိမ္။ ေၿခရာမရွိတဲ႕ ေကာင္းကင္ၾကီးထဲ ေလႏွင္ရာ အၿပင္းႏွင္ေနရတဲ႕ ခရီးသည္။ ကိုယ္ ဘယ္ကိုဦးတည္ၿ႔ပီးသြားမလဲ။ ကိုယ္ဘယ္လို ဆက္လက္ေရႊ႕ရွားမလဲ။ ကိုယ္ဘယ္လို တိမ္အၿဖစ္နဲ႕ ရပ္တည္မလဲ။ တစ္ကယ္ကို မေသခ်ာၿခင္းမ်ားစြာၿဖင့္ ကိုယ္ဟာ လမ္းေပ်ာက္တဲ႕ တိမ္။ ေသခ်ာပါတယ္ ကိုယ္ဟာ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ႕ တိမ္ေပါ့။

          

---

အခန္းဆက္ေလးကိုေရးရင္ စိတ္တိုင္းမက်ေသးတာနဲ႕ .. ခုလို ပို႕(စ္)အေသးေလးတစ္ပုဒ္နဲ႕ ဧည့္ခံရပါေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားအပ္ပါသည္ရွင့္။ 

ခ်စ္ေသာ ေမာင္ႏွမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။ 

သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးကိုၿဖင့္ google ကေနရွာေဖြထားပါတယ္။