ၿပည္သူတစ္ေယာက္၏ အၿမင္

 ပထမဆံုးကြ်န္မ၀န္ခံထားပါရေစ။ ကြ်န္မႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း ဘာတစ္ခုမွ် မသိပါ။ လုပ္လဲမလုပ္ဖူးပါ။ ယခု ကြ်န္မေရးေသာစာ အၿမင္ သေဘာတရားတို႕သည္ ဖိနွိပ္ခံၿပည္သူတစ္ေယာက္အေနႏွင့္သာ ေရးမိၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဒီလို အေၾကာင္းအရာ ဒီလိုပို႕စ္မ်ဳိးကိုလည္း ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေရးမိၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ေရးဖို႕လည္း ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားခဲ႕ ရသည္။ မသိပဲ ဘာလို႕ေရးသလဲဟုေမးေသာ္ အေၿဖရွိပါသည္။ ကိုယ္ေမြးဖြားရာ ဇာတိအမိေၿမၾကီးအတြက္ စိတ္ထဲမွာ ခံစားရလြန္းလို႕ ေရးပါသည္။ ၿမိဳသိပ္မထားႏိုင္၍ ေရးပါသည္။ ေပါက္ကြဲလာ၍ ေရးပါသည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ ကြ်န္မထပ္ ၿပီးေၿပာပါမည္ ယခုေရးေသာစာသည္ ဖိနွိပ္ခံၿပည္သူတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္သာ ေရးပါသည္။ 

          ဟိုးအရင္ကဆိုလွ်င္ ဆႏၵၿပသူမ်ားကို ကြ်န္မမုန္းပါသည္။ သည္လူေတြအားေနလို႕ လမ္းေပၚထြက္တာႏွင့္ ကြ်န္မတို႕လို အေၿခခံလူတန္းစာေတြကို ဒုကၡေရာက္ရသည္ဟုေတြးသည္။ သည္လူေတြလုပ္လို႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း တက္ဖို႕ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလးႏွစ္ေစာင့္လိုက္ရသည္။ ေဗ ဂ်ိ ဆိုထိၿပီးဟ ဆိုသည့္ လူအတန္းအစားထဲတြင္ ပါသည့္ အားေလ်ာ္စြာ ေတာ္၏ေရာ္၏ အေ၀းသင္ေလးႏွင့္သာ ေက်နပ္လိုက္ရသည္။ ဘာတတ္ဆို ဘာမ်ွမတတ္။ ၾကိဳးစားခ်င္ သည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္၏ ဘ၀တြင္ တက္လမ္းဟူသမ်ွ အကုန္ပိတ္ေနသည္ဟု ခံစားခဲ႕ရသည္။ ႏိုင္ငံကလႈပ္လႈပ္ဆို လွ်င္ တတ္ႏိုင္သည့္လူေတြက ဆန္ေတြပို၀ယ္ ဆီေတြပို၀ယ္။ အိမ္မွာေလွာင္ထား။ စီးပြားေရးသမားၾကီးမ်ားကလည္း ကုန္ေစ်းႏႈန္းကို လိုခ်င္သေလာက္တက္လိုက္ၾကသည္။ ဒီေန႔ပိုက္ဆံရွာ မနက္ၿဖန္သံုးရေသာ ကြ်န္မတို႕လို အေၿခခံ လူတန္းစားမ်ားအတြက္ ဆန္လဲ ပိုမ၀ယ္နိုင္ ဆီလဲ ပိုမ၀ယ္ထားနိုင္ၿဖင့္ တက္ခ်င္သေလာက္တက္ထားေသာ ေစ်းႏႈန္းႏွင့္ သာ တစ္ေန႕စာတစ္ေန႕၀ယ္ခဲ႕ရသည္။ အရင္က ဘဲဥဟင္းခ်က္စားႏိုင္လွ်င္ ထိုအခ်ိန္ဆို ကန္ဇြန္းရြက္ေၾကာ္ႏွင့္ ငါးပိ ရည္ေဖ်ာ္တစ္ခြက္သာ ဟင္းၿဖစ္ေတာ႕သည္။

         

        

    အလုပ္မ်ားနားလိုက္ရလ်ွင္ ငါတို႕မိသားစုေတာ႕ ဒုကၡဟု ေတြးၿပီးေသာကပြားရသည္။ အလုပ္နားရလွ်င္ ၀င္ေငြ မရွိ။ ၀င္ေငြမရွိလွ်င္ ဒီေန႕မလုပ္ရ ေနာက္ေန႕ ဘာႏွင့္စားရေသာက္ရမည္နည္း။ ငတ္ေပေတာ႕မည္။ ေတြးရင္း ေဒါသေတြထြက္သည္။ ကိုယ္ေတြမွာ စားေရး ေနေရး ၀တ္ေရး ရုန္းကန္ မအားလပ္ရသည့္ ၾကားထဲ. ဒီလိုဟာေတြေၾကာင့္ ဒါေတြဟာ လမ္းေပၚမွာ ထြက္ၿပီး ဆႏၵၿပသူမ်ားေၾကာင့္ဟု ၿမင္သည္။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူမ်ား၏ မိသားစုမ်ားသည္လည္း ရတက္မေအးရေပ။ ႏိုင္ငံေရးက လႈပ္လႈပ္ဆိုလွ်င္ သူတို႕အိမ္ေရွ႕ ကားတစ္စီးထိုးဆိုက္လာကာ ထိုသူအားေခၚေဆာင္သြားေလ႕ရွိသည္ကို ၿမင္ရတတ္သည္။ မိသားစုမ်ားကလည္း မ်က္ရည္ေလး၀ဲ၀ဲ။ ကိုယ္႕အိမ္ေရွ႕ ကိုယ္႕မ်က္စိေရွ႕ၿဖစ္ေသာ္ေၾကာင့္  မၾကည့္ပဲ ၿမင္ေနရသည္။ အမွန္ဆို ထိုႏိုင္ငံေရးလုပ္သူၾကီးသည္ ဖခင္တာ၀န္လည္းမေက်။ ခင္ပြန္းတာ၀န္လည္းမေက်။ ဇနီးၿဖစ္သူ မွာ ၀မ္းေရးလဲ ကိုယ္႕ဘာသာကိုယ္ရွင္း သားေရးသမီးေရးလဲ ကိုယ္႕ဘာသာကိုရွင္း ဒီလိုအညိမ္႕သားထိုင္စားၿပီးေတာ႕ မ်ား ဇနီးကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ရက္ေလတယ္ဟု ကြ်န္မေတြးသည္။

         

          ည ၈ နာရီသတင္းလာလွ်င္ ဘယ္နားမွာ တံတားၾကီးဖြင့္လိုက္ၿပန္ၿပီ။ သီခ်င္းေတြဆိုလို႕ ဇာတိမာန္ေတြ ထက္ၿပေနလိုက္တာ ၿမန္မာ႕ရုပ္ၿမင္သံၾကားကၿမင္ေနရသည္။ ဘယ္၀န္ၾကီးကၿဖင့္ ဘယ္ေနရာသြား ဘယ္လိုညြန္ၾကား ခဲ႕သည္။ ၿမန္မာ႕သတင္းစာဆုိလဲ ယူဖတ္ၾကည့္ ေခါင္းစီးပိုင္းက ဒါေတြၾကီး။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုယ္႕အေရးသာ စိတ္၀င္စားသည္။ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားႏိုင္မွာ ကိုယ္ရွာမွ ကိုယ္၀တ္ႏိုင္မွာ ဒါကပထမ။ အေရးၾကီးတာက စီးပြားေရး လုပ္ကိုင္စားရေနဖို႕သာအဓိက ဘယ္သူပဲတက္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနေန ကိုယ္႕အေရးမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူပဲတက္လာ တက္လာ ဒီလိုပဲ သူတို႕ရဖို႕သာ စားဖို႕ ေသာက္ဖို႕ ၀ါးတီးဖို႕သာ လုပ္ယူၾကမွာပဲ။ ကိုယ္႕ေၿခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ ကိုယ္႕ အေၾကာင္းကိုယ္ေတြး ကိုယ္႕ဘ၀ ကိုယ္သိဖို႕သာအေရးၾကီးသည္။ ကံသာလွ်င္ အမိ ကံသာလွ်င္အဖ ေၾသာ္ ငါကိုယ္က ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလိုက္တာ ငါ့ဘ၀ကိုက ဆိုးလိုက္တာ။

အဲဒီလိုေတြးခဲ႕မိေသာ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ယခု အေတာ္ၾကီး ရွက္မိသည္။

ငါေတာ္ေတာ္ေလး ညဏ္နညး္ခဲ႕ပါလား ငါေတာ္ေတာ္ေလး ယုတ္ညံ႕ခဲ႕ပါလား ငါေတာ္ေတာ္ေလး အသိညဏ္ ေခါင္ပါးခဲ႕ပါလား တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္ခဲ႕တာပါလားဟု အေတာ္ၾကီး အရွက္ရမိသည္။ ကြ်န္မတို႕ အသိညဏ္ေတြ ပြင့္ဖို႕လိုၿပီ။ ကြ်န္မတို႕ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲဖို႕ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ ကြ်န္မတို႕ ရုန္းထြက္ဖို႕ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ ကြ်န္မတို႕မွာ ေလွ်ာက္စရာလမ္းေတြ မရွိေတာ႕ပါဘူး။ လမ္းေတြပိတ္ေနခဲ႕ၿပီ။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာမွ မရုန္းထြက္ခဲ႕လွ်င္ ေနာင္ရုန္းထြက္ဖို႕ အခြင့္အေရးဟာ အေတာ္ၾကီးကိုရွားပါးသြားပါလိမ္႕မည္။ အခုအခ်ိန္မွာ ေရွ႕က လမ္းေဖာက္သူကလဲ အားနဲ႕အင္နဲ႕ ေဖာက္ေနၿပီ ကြ်န္မတို႕ကလဲ ေနာက္ကလိုက္ဖို႕လိုေနပါၿပီ။ ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြခ်ီၿပီၾကာေအာင္ ကာရံထားတဲ႕ ဒီတံတိုင္းၾကီးကို လူနည္းစုေလးနဲ႕ ၿဖိဳေနရင္ အခ်ိန္ၾကာသလို လမ္းလဲ မေပါက္ေလာက္ပါဘူး။ ဦးေဆာင္မယ္႕သူရွိတုန္း ခ်ီတက္မယ္႕သူရွိတုန္း ကြ်န္မတို႕ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ၿခင္းစီရဲ႕ အင္အားေလးေတြကို အသံုးခ်လိုက္ၾကရေအာင္။

ဘာသာေရးကို ဗန္းၿပၿပီး အၿမင္ေစာင္းေအာင္လုပ္သည့္ photo ေလးမ်ား သတင္းေခါင္းစဥ္ေလးမ်ားကို ဖတ္မိ သည့္အခါ ကိုယ္႕စိတ္ထဲမွ ထိုသို႕ေလာ္သည့္လူမ်ားကို ေမးမိသည္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္ရက္ရတာလဲလို႕ ေမးမိသည္။ ငါတုိ႕ၿပည္သူေတြ ေက်ာေကာ႕ေနေအာင္ ခံေနရတာ နင္မၿမင္လို႕မ်ားလား နင့္မိသားစု နင့္အသိုင္းအ၀န္းထဲမွာေရာ ဒီလို ဒုကၡေတြကို မခံစားခဲ႕ရဘူးလား။ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ခိုင္းတိုင္းလုပ္မေနပါနဲ႕။ နင္လုပ္လိုက္တာက photo ေလးတစ္ပံုပဲ။ ဒါေပမယ္႕ မသိနားမလည္သူရဲ႕ ရင္ထဲ ၀ါဒတစ္ခုခုမ်ားေရာက္သြားခဲ႕ရင္ ငါတို႕တိုင္းၿပည္ဟာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြခ်ီေအာင္ ငရဲ ထက္ခံေနရမည္။ နင္ကိုယ္တိုင္ကေရာ နင့္အနာဂတ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုမ်ား အာမခံခ်က္ အၿပည့္နဲ႕ ရပ္တည္ေနလဲ။ ၿမင္သာေအာင္ နမူနာေလး တစ္ခုေၿပာရရင္ အပင္ကအသီးကို ဆြတ္ယူစားသံုးယံုသာ စားသံုးၾကတယ္။ ဒီအပင္ ဆက္လက္ရွင္သန္ေအာင္ ၾကီးထြားေအာင္ ဘာတစ္ခုမွ စြမ္းေဆာင္ၿခင္းမရွိဘူး။ ဒီအပင္ေသလဲ ေသ. သူေသတာ ငါတို႕ အလုပ္မဟုတ္ဘူးလို႕ ခံယူထားတဲ႕ လူတစ္စုရဲ႕ ေအာက္မွာ နင္တာ၀န္ထမ္းေနတယ္ဆိုတာကိုမေမ႔ပါနဲ႕။ သူတို႕မွာ တစ္ပင္လဲရင္ ေနာက္တစ္ပင္ကူးလို႕ရေလာက္တဲ႕ အခြင့္အေရးေတြ ယူထားၿပီးသား အသီးေတြကိုလဲ ေလွာင္ထားၿပီး သားရွိေနမွာပဲ။ နင္ ငတ္ေနလို႕ သူတို႕ေလွာင္ထားတဲ႕ အသီးမ်ား ထုတ္ေကြ်းလိမ္႕မယ္လို႕ နင္ ေမွ်ာ္လင့္ထားမိသလား။ ေသခ်ာစဥ္းစားပါေလ နင္ေၿပာဆို ဆက္ဆံေနတဲ႕သူေတြဟာ ဘယ္လိုလူမ်ုဳိးေတြဆိုတာ နင္ကိုယ္တိုင္ သိၿပီး ၿဖစ္ပါလိမ္႕ မယ္။ အဲဒီလို လူမ်ဳိးလူနည္းစုေတြရဲ႕ ေအာက္မွာ နင္ဟာ တာ၀န္ကိုေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေနတာပါလို႕ ဆိုလာရင္ေတာ႕ ၿဖင့္ နင္ဟာ အလြန္ကိုသနားစရာေကာင္းလြန္းလွတယ္။ ဒီေနရာတြင္  နင္ လို႕သံုးႏႈံးထားပံုဟာ မယဥ္ေက်း ေပမယ္႕ သည္းခံေပးပါဟုသာ ဆိုခ်င္ပါသည္။ မဟုတ္တမ္းတရား လုပ္ဇာတ္ ဇာတ္လမ္းဖန္တီးေနေသာသူမ်ား ရပ္ၾကပါေတာ႕ရွင္။ သတင္းအမွန္ကိုသာ ထင္သာၿမင္သာေအာင္ ေရးၾကပါ။ ၿမန္မာလူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ဆဲဆို ၾကမ္းတမ္းတဲ႕ စကားဆိုၿခင္းေတြကို ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းၾကပါ။ သူမ်ားေသလို႕၀မ္းသာအားရ ဘယ္ဘာသာကြလို႕ ေၿပာဆိုေနၿခင္းထက္ ကိုယ္႕ဘာသာသာသနာ အရွည္တည္တံ႕ေအာင္ထိန္းသိမ္းၾကပါ။

ဘယ္ပါတီကို မဲေပးပါလို႕ ကြ်န္မတစ္ထစ္ခ်မေၿပာပါဘူး။ လူၿပိန္းေတြးပဲ ေတြးၾကည့္ပါ။ 

ကြ်န္မတို႕ကို ဘာမွ် မေၿပာင္းလဲစြာ အုပ္ခ်ဳပ္လာတာ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ၾကာၿပီနည္း။ 

ကြ်န္မတို႕ၿပည္သူေတြ ထမင္း၀ခဲ႕ၾကရဲ႕လား ပိုၿပီးဆာေလာင္လာၾကသလား။ 

ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ မိသားစုေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႕ၾကတာလား ခါးသီးၿခင္းေတြနဲ႕ ဘ၀ေတြကို ရုန္းကန္ေနၾကရသလား ။

ကြ်န္မတို႕ၿပည္သူေတြ ၾကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ေတာက္ေခါက္ၿပီး ၿငိမ္ခံေနခဲ႕ၾကရသည္မွာ    ႏွစ္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ

ကြ်န္မတို႕အေၿခခံလူတန္းစားေတြအတြက္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ၿခယ္မခံရတဲ႕ ေနရာမ်ား ရွိခဲ႕သလား ။ 

ကြ်န္မတို႕အေၿခခံလူတန္းစားေတြေန႕စဥ္ႏွင့္အမ်ွကိုယ္စြမ္း သေလာက္ ေလွ်ာက္ခဲ႕ၾကတယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ကိုယ္ၾကိဳးစားခဲ႕သေလာက္ ရလဒ္ကၿပန္ရခဲ႕ရဲ႕လား။ (ဥပမာ- အစိုးရရံုးတြင္း ရာထူးစာေမးပြဲတစ္ခုခုအတြက္ ေလွ်ာက္ၾက တယ္ဆိုပါေတာ႕။ စာေမးပြဲမွာရတဲ႕ ရလဒ္က အဓိကက်သလား သို႕တည္းမဟုတ္ စားေမးပြဲေနာက္က ကန္ေတာ႕ခန္းက ပိုၿပီးအဓိကက်သလား)     

 ရိုးသားၾကိဳးစားေနၾကတဲ႕ လူငယ္ေလးေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းက ဘယ္မွာလဲ။ အခြင့္အေရးက ဘယ္မွာလဲ။ 

 ပညာေရးစနစ္ၾကီးကေရာ တိုးတက္လာခဲ႕သလား ဆုတ္ယုတ္သြားခဲ႕သလား။ 

တိုင္းၿပည္မွာ တတ္သိနားလည္တဲ႕သူေတြ ေပါမ်ားလာၾကသလား ဆုတ္ယုတ္သြားခဲ႕ၾကသလား။

                    ကိုယ္႕အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၿပီး ကိုယ္႕ဘ၀ကိုယ္ေၾကာင္းေနၾကေပမယ္႕  ေန႕စဥ္ႏွင့္ အမွ်ရင္ဆိုင္ေနရတာက စား ၀တ္ ေန ေရးပါ။ ေၿပာလွ်င္ေတာ႕ၿဖင့္ ေရးလို႕လည္း ကုန္မည္မထင္ပါ။ ကြ်န္မေရးထားသည္မ်ားသည္ ဘာမွ် မဟုတ္ေလာက္ေသးေသာ အေၿခခံ ေမးခြန္းေလးမ်ွသာ ရွိေသးသည္။ ကိုယ္လုပ္သေလာက္ ကိုယ္ပိုင္ၿပန္မရတဲ႕ဘ၀။ ကိုယ္ၾကိဳးစားသေလာက္ ကိုယ္ပိုင္ မခံစားရတဲ႕ ဘ၀။ ကိုယ္က ခက္ခက္ခဲခဲ ဒီလုိေနရာ ေရာက္ေအာင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း အခ်ိန္ေတြ လူေတြ စိတ္ေတြ ရင္းၿပီးရပ္တည္လာခဲ႕ရသည္။  (နမူနာ- မိုးက်ေရႊကိုယ္) လို႕ နာမည္ၾကီးေနသည့္ကိစၥမ်ားကိုပဲ ၾကည့္ပါ။ အေရာင္စံုကာလာစံု ဖဲၾကိဳးေတြနဲ႕ ဆန္႕က်င္ေနၾကရတာကိုပဲၾကည့္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ရိုေသလို႕ ေခါင္းေလးညိမ္႕ ခါးေလးကိုင္းေပးရတာက သဘာ၀ပါ ေၾကာက္လို႕ ေခါင္းေလးညိမ္႕ ခါးေလးကိုင္းေပးရတာၿဖင့္ သဘာ၀မက်လွေပ။

         

          သည္လိုဖိႏွိပ္ခံ ဒုကၡခံ မ်က္ရည္ေတြလွ်ံၿပီး ေနလာခဲ႕ရသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီေနခဲ႕ပါၿပီ။ ဆက္ၿပီးေတာ႕ ဒီလိုပဲ သြားၾကမလား။ ေနာက္ထပ္အသစ္အာဏာရလာသည့္ ပါတီသည္ ေကာင္းလွ်င္လည္း ေကာင္းမည္။ ဆိုးလ်ွင္လည္း ဆိုးမည္။ ကြ်န္မေမးလိုက္ခ်င္သည္က အဆံုးစြန္ေအာင္ ေမွာင္ေနသည့္ အေမွာင္ထဲမွာ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီေအာင္ ကြ်န္မတို႕ ေနလာခဲ႕ၿပီးၿပီပဲ။ ဒီထက္ပိုၿပီး ေမွာင္မိုက္မွာကို စိုးရိမ္ေနၾကေသးသလား ေၾကာက္ေနၾကေသးသလား။ ကြ်န္မတို႕ ၿမင္ေနရသည့္ အလင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ မိန္ေဖ်ာ႕ေနတယ္ အားနည္းေနတယ္လို႕ ဆိုဆို အေမွာင္ထဲမွာထက္စာရင္ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ပိုၿပီး ၿမင္ႏိုင္ၾကပါေသးတယ္။

         

         

          ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားရာ ဒီတိုင္းၿပည္မွာ တရားဓမၼကိုေဟာေၿပာခြင့္ နာယူခြင့္ေတြ ပိတ္ပင္ခံၾကရတယ္။ တရားဓမၼလို႕ဆိုမွေတာ႕ အမွန္တရားကို ေၿပာရေဟာရမွာပဲ။ အမွန္တရားကိုေၿပာတာေဟာတာ ပိတ္ပင္ခံရတယ္ဆိုမွၿဖင့္ လိုက္ၿပီးပိတ္ပင္ေနတဲ႕သူေတြဟာ အမွန္တရားကို လက္မခံႏိုင္တာလား အမွားတရားကို လက္ကိုင္ထားတာလားလို႕ ေမးစရာရွိၿပန္တယ္။ ကြ်န္မက ႏိုင္ငံေရးဘာမွ မသိတဲ႕ၿပည္သူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီလိုၿပည္သူတစ္ေယာက္မွာေတာင္ ဒီလို အၿမင္မ်ဳိး ဒီလိုေမးခြန္းမ်ဳိး ဒီလိုအေတြးမ်ဳိး ေၿပာင္းလဲရွိလာခဲ႕ပါတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ ကြ်န္မေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ၿပီး မမိုက္မဲေတာ႕ပါဘူး။ မွန္တဲ႕လမ္းကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ေတာ႕မွာပါ။ အခြင့္အေရးရွိတုန္းေလး ရေနတုန္းေလး အင္အားညီညီ ညြတ္ညြတ္နဲ႕ ရုန္းထြက္လိုက္ၾကရေအာင္လား။သူမ်ားေေယာင္လို႕လဲ လိုက္မေယာင္ၾကပါနဲ႕ေတာ႕။ အားလံုးသတိရွိစြာနဲ႕ မွန္ကန္တဲ႕လမ္းကိုေရြးခ်ယ္ၾကပါ။  

    မိႈင္းတိုက္မခံၾကပါနဲ႕ေတာ႕ မိႈင္းတိုက္ဖို႕ လုပ္ေနတဲ႕ လူေတြလဲ ရပ္လိုက္ၾကပါေတာ႔ရွင္။ ကြ်န္မတို႕မဆိုင္သလိုေနခဲ႕မိလို႕ ဖိႏွိပ္ခံသက္လည္း ရွည္ခဲ႕ၾကပါၿပီ။ ကိုယ္ပိုင္အသိညဏ္နဲ႕ ေသခ်ာ ေတြးေတာဆင္ၿခင္ၾကပါလို႕ တိုက္တြန္းႏိုးေဆာ္ရင္း မွန္ကန္တဲ႕ လမ္းကိုေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါေစလို႕ ဆႏၵၿပဳလိုက္ရပါတယ္။  

**

ခ်စ္ေသာ ဘေလာ႕ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။