ခ်စ္စရာ႕ ပံုရိပ္

ခုတစ္ေလာ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ အတိတ္တစ္ခုကို ၿပန္ၿပီး အမွတ္ရေနမိသည္။ ကြ်န္မအသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ခန္႕ကၿဖစ္ လိမ္႕ မည္ထင္သည္။ ေတြးမိတိုင္းလည္း ၿပံဳးမိသည္။ ကြ်န္မငယ္ငယ္က ပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ အသားေလးကအိအိ အရွည္သည္ အရမ္းၾကီးလည္း မရွည္ ဒူးလယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႏွင့္ အထူးသၿဖင့္ စကတ္ေလး၏ ခါးပတ္ေလးကို ပိုၿပီး ႏွစ္သက္မိ သည္။ ခပ္ၿပားၿပားကုိယ္လံုးႏွင့္ ေသးသြယ္ေသာခါးသည္ ထုိစကပ္ေလး၀တ္လိုက္သည့္အခါ ပံုၿပင္ထဲမွ စင္ဒရဲလား မင္းသမီးေလးနွယ္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ထင္မိတတ္သည္။ (စာၾကြင္း -  ငယ္ငယ္ထဲက ဇ ကေလးႏွင့္ ရူးမိသည္)။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုစကတ္ ေလး မပိုင္ဆိုင္ခင္အထိ အေမ ၀ယ္ေပးေသာ စကတ္မ်ားသည္ မာေခါက္ေခါက္ႏွင့္ ခပ္ကားကား ပံုမက် ပန္းမက်မ်ား ၿဖစ္ေနတတ္ေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ အေရာင္သည္ စပ္ၿဖဲၿဖဲ (ခရမး္ရင့္ေရာင္ ပန္းႏုေရာင္ရင့္ရင့္ အစိမ္းပုတ္ေရာင္) ထို ကဲ႕သို႕ အေရာင္မ်ားၿဖစ္သည့္ အၿပင္ အားလံုးသည္ ေၿဗာင္ၾကီးႏွင့္ မည္သည့္အပြင့္မွမပါ ထို႕အၿပင္ အခ်ဳိးမေၿပစြာ  တြန္႕ထားေသာ အတြန္႕ၾကီးမ်ားသည္ ထင္းထင္းၾကီးၿဖစ္ေနတတ္ၿပီး ခပ္ကားကားၾကီးၿဖစ္ေနတတ္သည္။

          ဒီၾကားထဲ စကတ္၏ခါးပတ္သည္ လက္ ၅ လံုးမွ်ၾကီးကာ ၀မ္းဗိုက္တြင္ စည္းထားသလိုၾကီး ၿဖစ္ေနေပ ရာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္မရွိ ထိုစကတ္မ်ား၀တ္လွ်င္ ကြ်န္မစိတ္ထဲ ေကာက္ညွင္းထုပ္ၾကီးႏွင့္ တူသည္ဟု ထင္မိသည္။ ထို႕ ေၾကာင့္ ပူေဖာင္းေနေသာ ဗိုက္အား ဖံုးအုပ္ရန္အလို႕ငွာ. အင္က်ီခပ္ပြပြ ခပ္ရွည္ရွည္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ၀တ္မိေလရာ ကြ်န္မ၏ ပံုသည္ တုံးယံုမ်ွမက လံုးလွ်က္သာေနေတာ႕သည္။ ၿမင္ၾကည့္ေတာ္မူၾကပါကုန္ တစ္ေၿဖာင့္တည္း အင္က်ီခပ္ပြပြၾကီး တို႕အား ေအာက္ဘက္အရမ္းကားေနသည့္ စကတ္ႏွင့္၀တ္သည္။ ၿပီးစကတ္၏ အသားသည္ မာေခါက္ေခါက္ ခပ္ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး အေရာင္တို႕သည္ စပ္ၿဖဲၿဖဲ။ ကြ်န္မက အသားၿဖဴသၿဖင့္ မည္သည့္အေရာင္မဆို လိုက္သည္ ထို႕ေၾကာင့္ အေရာင္လြင္လြင္ေလးမ်ားသာ ၀ယ္ဆင္ေပးတတ္ေသာ ကြ်န္မ၏ အေမၿဖစ္သည္။

          ထိုကဲ႕သို႕ ပံုမက်ပန္းမက် စကတ္မ်ားထဲတြင္ တစ္ထည္တည္းေသာ ထိုစကတ္ေလးသည္ အေရာင္က လည္းကိုယ္႕အၾကိဳက္ ၀တ္လိုက္လွ်င္လည္း စကတ္အသားအိအိေလးက ေလထဲ တစ္လြင့္လြင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း လက္လြဲမိသည့္အခါ ထုိစကတ္ေလးႏွင့္လက္ ပြတ္တိုက္မိသည့္ ခံစားခ်က္ကေလးကိုပင္ ကြ်န္မ အလြန္ႏွစ္သက္မိေလ သည္။ အရြယ္ကလည္း ၿမီးေကာင္ေပါက္အရြယ္မို႕ လွခ်င္ပခ်င္။ ထိုစကတ္ေလးကို ေဒါက္ၿမင့္ဖိနပ္ကေလးမ်ားႏွင့္ တြဲ ၀တ္မိသည့္အခါ ကြ်န္မသည္ ငါအရမ္းလွတာပဲဟု ကိုယ္႕စိတ္၀ယ္ ဘ၀င္ကိုင္မိခဲ႕သည္။ အမွန္မူကား မ်က္ႏွာ ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္းၿပည့္ၿပည့္ႏွင့္ အေရွ႕ဆံၿမိတ္ခ်ကာ ဆံပင္ကုပ္၀ဲ ညွပ္ထားေသာ ကြ်န္မသည္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လွပရန္ မၿဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေပ။ လည္ပင္းကလည္း ခပ္တိုတိုမို႕ လည္ကုပ္သည္ တိုေနသည့္သဖြယ္ပင္ ထင္ရေလသည္။ သို႕ေသာ္ ငယ္စဥ္ကၿဖင့္ ဒါသည္ပင္ လွသည္။

          ကြ်န္မသည္ ထိုစကတ္ေလးကို အၿပင္သြားတိုင္း ထုတ္၀တ္ေလ႕မရွိ။ အေရာင္ႏုလြန္းသၿဖင့္ အစြန္းအထင္းလြယ္လွသည္။  လွလွပပ ခပ္ေၾကာ႕ေၾကာ႕ သြားရမည့္ ေနရာတြင္သာ ထိုစကတ္ေလးကို ထုတ္၀တ္ေလ႕ ရွိသည္။  တစ္ေန႕ မဂၤလာေဆာင္သြားရမည္ဟုဆိုလာေသာအခါ ထိုစကတ္ေလးကို ထုတ္၀တ္ခဲ႕မိသည္။ ရြယ္တူ ၀မ္းကြဲအစ္မလဲ ပါမည္ အၿပန္က်လွ်င္ အေဒၚကေရႊတိဂံုဘုရားလိုက္ပို႕ေပးမည္ဟု ဆိုသည္။ မနက္ထဲက ၀ီရိယ ေကာင္းစြာ ေရမိုးခ်ဳိးအလွၿပင္ ထုိစကတ္ေလး၀တ္ ေဒါက္ၿမင့္ဖိနပ္ထုတ္စီးရင္း မွန္ေရွ႕ တြင္ တစ္ေဒါက္ေဒါက္လမ္း ေလွ်ာက္ေလေသာအခါ အေမသည္ မ်က္ေစာင္းလွမ္းခ်ိိတ္ေလ၏။

         

          လမ္းထြက္လာသည့္အခါမွပင္ အေဒၚက သူ႕အလုပ္သို႕အရင္သြားမည္ ၿပီးမွရံုးကလူေတြႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္ သြားမည္ဟူသည့္ အစီအစဥ္ကို သိရသည္။ သို႕ႏွင့္ အေဒၚ၏အလုပ္သို႕ ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ ပါသြားခဲ႕သည္။ ရံုးသို႕ေရာက္ေသာအခါ ကြ်န္မတို႕ညီမအစ္မႏွစ္ေယာက္ကို ဧည့္နားေနခန္းတြင္ အေအးဗူးမ်ားႏွင့္ထားကာ အေဒၚသည္ သူ႕ရံုးခန္းရွိရာ အေပၚထပ္သို႕တက္သြားေလသည္။ အခန္းထဲတြင္ ကြ်န္မတို႕ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္သာ က်န္ခဲ႕သည္။ တစ္ခဏမွ် ထိုင္ေနမိေသးသည္။ ၿပင္ထားဆင္ထားၿပီး လိုရာမေရာက္ေသးသည့္ အတြက္ ေစာင့္ရသည္မွာ ၾကာသည္ဟု ထင္မိသည္။ ဧည့္ခန္းမွ အၿပင္သို႕ထြက္ၾကည့္မိေသာ္. အဆင္းေလွကားကိုေတြ႕ရသည္။ ကြ်န္မတို႕ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ စိတ္အ၀င္စားဆံုးမွာ အဆင္းေလွကားေအာက္ဘက္တည့္တည့္ရွိ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ခ်ပ္ အၾကီးၾကီးၿဖစ္သည္။

          ေလွကားေပၚမွ ေဒါက္ၿမင့္ဖိနပ္ တစ္ေဒါက္ေဒါက္နွင့္ ဆင္းေလေသာ္. မွန္ၾကီးထဲ ၾကြၾကြရြရြ လမ္းေလွ်ာက္ဟန္ ေပၚေနသည့္ ပံုရိပ္သည္ စိတ္ထဲတြင္ အေတာ္လွပေက်ာ႕ရွင္းေနေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အထက္ကဆိုခ႕ဲ သည့္အတုိင္း စင္ဒရဲလားအငံု႕စိတ္သည္ ထြက္ေပၚလာခဲ႕သည္။ ေၿခတစ္လွမ္းအဆင္း စက္ကတ္အသား အိအိေလးကို ခပ္ရြရြကိုင္ ဆင္းရင္း စကတ္ေလးတစ္ခ်က္ ကားကနဲ ၿဖစ္သြားသည္ကိုပင္ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာရယ္ေမာမိၾကသည္။ ကြ်န္မတို႕ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္သည္ ဧည့္ခန္းကို၄င္း ေစာင့္ေနၿခင္းအမႈကို၄င္း ေမ႕ေလ်ာသြားခဲ႕ေလေတာ႕သည္။ ၿပီး စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါဆိုသလိုပင္ ကဲလာၿပီ စင္ဒရဲလား စကတ္ကိုင္ၿပီး ေလွကားက ဆင္းလာသည့္အခန္း။ မ်က္ႏွာ အမူအရာကလည္း ပါေသးသည္။        ခပ္ေမာ႕ေမာ႕ အေရးထဲ ေလွကားေအာက္ထစ္က်မွ ေဒါက္ကေခ်ာသလိုၿဖစ္ေလရာ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားေသာ ကြ်န္မအား အစ္မလုပ္သူက လက္ညိႈးထိုးကား တစ္ဟားဟား ရီ၏။

          ကြ်န္မၿပီးသြားေတာ႕ အစ္မကလည္း မေခစြာ သူလဲ စင္ဒရဲလား စကတ္ကိုင္ဆင္းေလ၏။ သူ႕အလွည့္က်မွ ပိုဆိုးေၿခေခ်ာကာ အရွိန္လြန္သြားေသာနဖူးသည္ ေရွ႕ကမွန္ႏွင့္ ေၿပးေဆာင့္၏ ဒိန္းကနဲ။ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ရီသံ သည္ တစ္၀ါး၀ါး တစ္ဟားဟား။ အစ္မသည္ အရွက္ေၿပ ေၿခေထာက္က ေၿခဆီေတြထြက္ေနလို႕ပါေနာ္ဟု ဆို၏။ အရွိန္က ပိုတတ္လာၿပီ။ ခပ္ေက်ာ႕ေက်ာ႕ ေလွကားေပၚၿပန္တက္သြားရင္း ေလွကားအလယ္ေလာက္တြင္ မတ္တပ္ ရပ္ ေနာက္ၿပန္လွည့္ကာ ကပြဲအလယ္ေဟာခန္းၾကီးထဲက မင္းသားေလးကို ရွာခန္း။ မ်က္ႏွာအမူအရာႏွင့္ မ်က္လံုးသည္ တစ္ခုခုကိုရွာေဖြဟန္ၿပဳ၏။ ထို႕ေနာက္ မင္းသားေလးကို ေတြ႕ဟန္ႏွင့္ စကတ္ေလးမ အေသာ႕ကေလး ေအာက္ေၿပး ဆင္းလာဟန္ စကတ္ေလးမ ခါၿပီးေၿပးဆင္း၏။ အစ္မကလည္း အားက်မခံ သူကလည္း ဘုရားသြားလ်ွင္ ၀တ္ၿပဳဖို႕ ယူလာသည့္ ပု၀ါခပ္အိအိေလးအား ေခါင္းတြင္ခ်ည္ကာ မင္းသားေလးကို ရွာၿပၿပန္ေလသည္။  ေအာက္ေရာက္လွ်င္ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ လက္၀ါးၿပိဳင္တူရိုက္ကာ ရူးခ်က္ဟုဆိုကာ ရီၾကၿပန္ေလသည္။

         

          ကဲလာေလ႕ ေနာက္တစ္ခန္း. ဖိနပ္ခြ်တ္ၿပီး ေၿပးသည့္အခန္း။ အဟမ္း .. အခန္းက်ယ္ ေၿမၿပန္႕မရွိသည္မို႕ ရွိ သည့္ေလွကားေပၚသာ ၿပန္တက္၏။ ၿပံဳးေပ်ာ္ေနရင္း တစ္ခုခုကိုစိုးထိိတ္သြားဟန္ ေလွကားတစ္ထစ္ဆင္း၏ ၿပီး ထိန္႕ လန္႕သြားသည့္ အမူအရာၿဖင့္ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကိုခြ်တ္ခါ ေထာ႕နင္းေထာ႕နင္း စကတ္မၿပီး ေအာက္သို႕ဆင္းၿပန္ေလ ၏။ မွန္ခ်ပ္ၾကီးကို ၿပန္ၿပန္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာအမူအရာကလည္း လုပ္ေနရေသးသည္မဟုတ္ပါလား။ ကြ်န္မၿပီးသြားေတာ႕ အစ္မအလွည့္ သူလဲကြ်န္မလိုပင္ ဖိနပ္ခြ်တ္သည္ ေအာက္ကိုေထာ႕နဲေထာ႕နဲ႕ ဆင္းသည္။ ေၿခဆီတို႕ၿဖင့္ ေခ်ာ္ေနသာ ေၿခေထာက္သည္ အရွိန္လြန္ကာ ဟိုက္ကနဲ မွန္ၾကီးကို ေၿပး၀င္ေဆာင့္၏။ အရွိန္နည္းနည္းၿပင္းသၿဖင့္ မွန္ကြဲမွာစိုးရိမ္ ကာ ထိတ္ထိတ္ၿပာၿပာ ကြ်န္မက ၀င္ထိန္း၏။ ကြ်န္မ အစ္မကို မမိလိုက္ပါ။ မွန္ေဘးနားရွိ ဘုကေလးကို နိပ္မိလိုက္ သည္။ မွန္ၾကီးသည္ တံခါးသဖြယ္ ပြင့္သြားလွ်က္ အစ္မသည္ ထိုအခန္းထဲ ပံုကနဲ လွဲက်၏။ ကြ်န္မသည္ မ်က္လံုးအၿပဴးသား ႏွင့္လဲေနေသာ အစ္မကိုသြားဆြဲထူရင္း မွန္ၾကီးကို ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အမယ္ေလး ဘုရားဘုရား  အၿပင္ကိုအတိုင္းသားၿမင္ေနရပါလား။

          မယံုႏိုင္သည့္သဖြယ္ အစ္မကိုၿပန္ဆြဲမထူပဲ အၿပင္သို႕ေနာက္ တစ္ေခါက္ သြားထြက္ၾကည့္မိေသးသည္။ ဟုတ္ပါ တယ္ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ခ်ပ္ၾကီးပါ။ အထဲၿပန္၀င္ၾကည့္ အၿပင္ကေလွကားကို ေကာင္းစြာ ၿမင္ရေလသည္။ ပထမဆံုးေသာ ႏွစ္ဖက္ၿမင္ မွန္ခ်ပ္ကိုေတြ႕ဖူးမိခ်င္းၿဖစ္သည္။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ႏွစ္ခါေလာက္ၾကည့္ၿပီးမွ အစ္မကို သြားဆြဲထူေလ သည္။ အစ္မ၏ လက္မ်ားသည္ ေအးစက္ေန၏။ ၿပီး တုန္တုန္ခ်ိခ်ိၿဖစ္ေန၏။ စိတ္ထဲမွဒီေလာက္ေလး ေခ်ာလဲတာကိုး သူက ႏုေနေသးသည္ဟု ေတြးမိေသးသည္။ အစ္မ မတ္တပ္ရပ္သည့္အခ်ိန္တြင္ တစ္ခစ္ခစ္ၾကိတ္ရီသံမ်ား ၀ါးဟားဟား ဆိုသည့္ အသံက်ယ္ၾကီးမ်ားထြက္လာ၏။ ဒီေတာ႕မွ ေရာင္ရမ္းကာ အခန္းတြင္းထဲ လွည့္ၾကည့္မိသည္။

          ေအာင္မယ္ေလး  အေဒၚတို႕ တစ္ရံုးလံုးသည္ အစည္းအေ၀း ထိုင္ေနၾကၿခင္းၿဖစ္သည္။ ကြ်န္မတို႕ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္း ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ တံခါးႏွင့္အနီးဆံုးေနရာတြင္ရွိလွ်က္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ရုပ္ၾကီးက စပ္ၿဖဲၿဖဲ ဒင္းေသခ်ာၿပီး ခုနက ကြ်န္မတို႕ရူးသမွ် လိုက္ၾကည့္ခဲ႕ပံုေပၚသည္။ ဘုရား ဘုရား ခုနက မွန္နားကပ္ခါ ၀က္ၿခံပင္ညွစ္လိုက္ေသးသည္။ ဘာတဲ႕ စင္ဒရဲလား ငိုလို႕ မ်က္ရည္မက်သည္ႏွင့္ တံေတြးေလးစြတ္ကာ မ်က္လံုးမွ မ်က္ရည္တုလုပ္ခဲ႕ၾကေသးသည္။ ဟင္.ဟင္ ဒါတင္ပဲလား မကေသးပါဘူး မွန္နားကပ္ခါ “အခ်စ္ရယ္.. ကြ်န္မေတာ႕ အရမ္း လြမ္းေနၿပီ သိလား” မာန္ပါပါ ေၿပာခဲ႕ၾက ေသး သည္။ မ်က္လံုးၾကီးၿပဴးကာ(အမွန္က ခ်စ္သူကိုေတြ႕လို႕ ၀မ္းသာသြားဟန္) “ေမာင္” ဟု မပြင့္တစ္ပြင့္ ေမာင္ လို႕ပင္ေခၚခဲ႕ၾကေသးသည္။ ဖိနပ္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုၿခြတ္ ၿပိဳင္တူေကာက္ကိုင္ခါ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ေလွကားေပၚ အလုအ ယက္ ေၿပးတက္ခဲ႕ၾကသည္။ ဧည့္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၾကသည့္အခါ  တံခါးသည္ ဆြဲဖြင့္ေသာ္လည္း မပြင့္။ အထဲကေန  ဖြင့္ေပးမွ ရသည့္ တံခါးကို။ မသိေလ အားကုန္းသံုးၿပီး ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ဆြဲဖြင့္ၾကသည္။ ေအာက္ထပ္ ေလွကား ရင္းမွ သူမ်ားသည္ ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ဦးကို ၾကည့္ကာ တစ္ဟားဟား ရယ္ၾကၿပန္သည္။

          ရွက္ကလည္းရွက္ တံခါးကလည္းမပြင့္ ေၿပးစရာေၿမကလည္း မရွိသည္မို႕ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာၾကီးေတြ နီရဲလာကာ တစ္ဟီးဟီး ႏွင့္ ၿပိဳင္တူငိုၾကသည္။ မဂၤလာေဆာင္ မသြားေတာ႕ ဘူး တံခါးအေပါက္၀တြင္ ဖင္ခ်ထိုင္ကာ ၿပန္မယ္ ၿပန္မယ္ဟု ေအာ္ငိုၾကသည္။ ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ ထုိ႕ေန႕က မဂၤလာေဆာင္မသြားၿဖစ္ေတာ႕ေပ။ အေဒၚရံုးကေန ခ်က္ ခ်င္း ၿပန္လာၾကသည္။ အေဒၚရံုးမွသူမ်ားသည္ အေဒၚအား မၾကာခဏေမးသည္။ စင္ဒရဲလား ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ႕ ရံုးကိုေခၚလာအုန္းမွာလဲဟု ေမးၾကသည္။ ကြ်န္မသည္လည္း လူၾကားသူၾကားထဲသြားလွ်င္ ထိုစကတ္ ပန္း ေရာင္ေလးကို ၀တ္ဖို႕ရာ မ၀ံ႕မရဲ။ ေတာ္ၾကာ အေဒၚ၏ ရံုးမွ လူမ်ားသည္ ဒီစကတ္ေလးေၾကာင့္ ကြ်န္မကိုမွတ္မိသြား လွ်င္ မခက္ပါလား။ ထို႕အၿပင္ စကတ္ေလးသည္ အေရာင္တစ္ခ်ဳိ႕ စြန္းထင္သြားခဲ႕သည္။ တံခါးအေပါက္၀တြင္ ထိုင္ခ် လိုက္မိေသာ အခ်ိန္ကၿဖစ္လိမ္႕မည္။ အိမ္က အေမကေတာ႕ ေၿပာသည္ ခုမွပဲ မ်က္စိေနာက္သက္သာသြားေတာ႕သည္ တဲ႕။ ႏို႕မို႕ အဲဒီစကတ္ၾကီး ဘတ္လက္ ဘတ္လက္ကို သူပဲ ၾကိဳက္တတ္တယ္တ႕ဲေလ။ 

--

ၿမန္မာႏွစ္သစ္ကူးသၾကၤန္ခ်ိန္ခါတြင္ ခ်စ္ေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။ သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးကၿဖင့္ google ကေန ရွာေဖြၿပီး ယူသံုးထားတာပါရွင့္။  

 ေဆြေလး ခရီးထြက္မွာမို႕  ၁ လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေပ်ာက္ေနပါမည္လို႕ အေၾကာင္းၾကားထားပါရေစရွင့္။