ေမာင့္အနား ေမာင့္အပါးကေန တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာခ်င္ ခဲ႕သူပါ

လိႈင္းတို႕သည္ စံုရပ္ေနမိသည့္ ကိုယ္႕ေၿခအစံုုကို အရွိန္ၿပင္းၿပင္းလာရိုက္ခတ္သည္။ ကိုယ္႕ေၿခဖ၀ါး ေအာက္မွ သဲတို႕သည္ ေရနက္ထဲသို႕ စုပ္ယူဆြဲနစ္ၿခင္းခံရ၏။ မၾကာမွီ ေန၀င္ေပေတာ႕မည္။ ေနမင္းၾကီး၏ အလင္းေရာင္သည္ တစ္ၿဖည္းၿဖည္း ေလွ်ာ႕ပါးလာခဲ႕ၿပီ။ ေနမင္းၾကီးသည္ ပင္လယ္ေရၿပင္ေအာက္သို႕ ငုပ္လ်ွုဳိး၀င္ေတာ႕မည့္ အလား ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာၿပင္ႏွင့္ ေနမင္းၾကီးသည္ ထိလုထိခင္း။   တစ္ကယ္ေတာ႕ ဒါဟာ ကြ်န္မစိတ္ကူး ယဥ္မိတာပါ။ ကြ်န္မ မ်က္၀န္းထဲ ၿမင္ေနရတဲ႕ ပံုရိပ္ေယာင္တစ္ခုပဲ။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ပင္လယ္က ပင္လယ္ ေနမင္းက ေနမင္းပါပဲ။ ပင္လယ္ေရ ေအာက္ကို ငံု႕လွ်ဳိးမယ္႕ ေနမင္းဆိုတာ ဒီကမာၻေပၚမွာ ရွိကို မရွိခဲ႕တာပါ။

          ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ၿပံဳးမိသည္ ေၾသာ္ ငါေတာ္ေတာ္စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ႕ မိန္းမပဲလို႕။ ၿပန္မွပါ တည္းေနသည့္ ဟိုတယ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ညစာစားဖို႕ ေစာင့္ေနေပေတာ႕မည္။ ပင္လယ္၏ ေန၀င္ခ်ိန္ သဘာ၀အလွ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း ကမ္းေၿခသို႕ ၿပန္ဆင္းခဲ႕သည္။ ဟိုတယ္ေပၚမွ လွမ္းၾကည့္သည့္ ၿမင္ကြင္းထက္ ပိုလွသည္။ ပိုနာက်င္ရသည္။ ပိုေၾကကြဲရသည္။ ပိုၿပီး အထီးက်န္ဆန္ရသည္။ ဒီေနရာေလးကေန လွည့္ၿပန္ခ်င္လွၿပီ။ သို႕ေပမယ္႕ သည္ေသာင္ယံက “ေမ” မခြာရက္ႏိုင္ၿပန္။  အဲဒီလိုပဲ ခုေန ကြ်န္မရွင့္ကို သတိမရခ်င္ဘူး “ေမာင္”။ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးေတြထဲကို ရွင္ေရာက္မလာေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသားကေတာ႕ ရွင့္ကိုအရမ္းလြမ္းေနမိတယ္ တမ္းတမ္းတတကို လြမ္းမိပါတယ္ “ေမာင္”။

          ေတြးမိရင္း မ်က္ရည္တို႕က ၀ိုင္းလာၿပန္သည္။ ဟင့္အင့္ မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္မက ေတာ္ရံုငိုတတ္တဲ႕ မိန္းမ တစ္ေယာက္မွ မဟုတ္တာ။ မ်က္ရည္လြယ္လြယ္က်တတ္တဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႕ရွင္နဲ႕ပတ္သတ္မွ ကြ်န္မမ်က္ရည္ေတြ မခန္းႏိုင္ေအာင္ က်ေနရသလဲ “ေမာင္”။ ကြ်န္မက မာေက်ာတဲ႕မိန္းမ။ နူးညံ႕ ေပ်ာ႕ေပ်ာင္းၿခင္း အလ်င္းမရွိတဲ႕ မိန္းမ။ မိန္းမႏွင့္ မတူတဲ႕ မိန္းမ။ ဒါေပမယ္႕ “ေမာင္”လို႕ ကြ်န္မေခၚခဲ႕တဲ႕ နာမ္စား ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေနရာေဟာင္းကေန ေၿပးထြက္လာခဲ႕ရတယ္။  ေဟာဒီကမ္းေၿခမွာ မ်က္ရည္က်ေနခဲ႕ရတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသား ခံစားခ်က္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႕မရဘူး။ အတင္းဖ်က္ေနတဲ႕ ဦးေဏွာက္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ႏွလံုးသားရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြက အႏိုင္ယူသြားတယ္။ ၀မ္းနည္းတဲ႕စိတ္ ဆံုးရံႈးလိုက္ရၿပီဆိုတဲ႕ အသိနွင့္ ကြ်န္မ မ်က္ရည္က်ေနရတယ္။ မခ်စ္သင့္တဲ႕ သူကိုမွ ခ်စ္မိတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုပဲ ရိုက္နက္ဆံုးမလို႕ ရရင္ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမလိုက္ခ်င္တယ္။ ဟင္..နင္အမွတ္မရွိဘူးလား။ နင္အမွတ္သည္းေၿခမရွိဘူးလားလို႕ အဲဒီလို ေမးၿပီး ရိုက္ပစ္ လိုက္ခ်င္တာ။  

          ေနမင္းၾကီးလံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ။ ေမွာင္သြားၿပီးပဲ။ မနက္ၿဖန္ဆိုရင္ ကြ်န္မခ်စ္ခဲ႕တဲ႕ ေမာင့္ ရဲ႕ မဂၤလာပြဲ။ မနက္ၿဖန္ကို ကြ်န္မဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ “ေမာင္”။ ေမာင္ ကသစၥာမဲ႕တာလား။ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ ေခါင္းမာ ခဲ႕တာလား။ ေမာင္ သာခုေနေဘးနားရွိရင္ ေၿပာမယ္ထင္တယ္။ “မင္းက ေပးခဲ႕တဲ႕ အခြင့္အေရးကို မယူတတ္တဲ႕သူ” လို႕။ ဟင့္အင္း ကြ်န္မက အခ်စ္နဲ႕ သိကၡာမွာ သိကၡာကိုပဲ ထိန္းခဲ႕တဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။ ေမာင္ နဲ႕ ကြ်န္မ စတင္ ဆံုဆည္းမႈက အခ်ိန္ေတြေႏွာင္းလြန္ခဲ႕တယ္။ စတင္ေတြ႕ဆံုခဲ႕တာကိုက ေမာင့္ရဲ႕ ေစ႕စပ္ပြဲမွာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အစ္ကို ေစ႕စပ္ပြဲ လိုက္ခဲ႕ေပးပါလို႕ အကူအညီေတာင္းမႈေၾကာင့္ လိုက္ခဲ႕မိတယ္။ တစ္ကယ္လို႕ အဲဒီေန႕ကသာ မလိုက္လာခဲ႕ ရင္ အခုလိုမ်ဳိး အခ်စ္ကို ၿမည္းစမ္းၿဖစ္ခဲ႕မယ္ မထင္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီေန႕က ေၿပာခဲ႕တယ္။ “လိုက္ခဲ႕ပါ အပ်ဳိ ၾကီးရယ္ အားက်သြားေအာင္လို႕” တဲ႕။ အားက်တယ္ မက်ဘူးေတာ႕ ကြ်န္မ မသိဘူးေပါ့။ အခုေတာ႕ အခ်စ္ကို ကြ်န္မ စိတ္ကုန္ေနတယ္ လို႔ပဲ ေၿပာခ်င္မိတယ္။

          ေၿပးသူနဲ႕ လိုက္သူရဲ႕ ရာဇ၀င္ကို ရွင္တို႕သိၾကမယ္ထင္တယ္။ ေၿပးတဲ႕သူက အေၿပးေကာင္းေနသမွ် လိုက္တဲ႕ သူကလည္း ပိုလိုက္ၿပီး အမိဖမ္းခ်င္ေလေပါ့။ ဒီလိုပဲ ကြ်န္မက ေရွာင္ခဲ႕သမွ် ေၿပးခဲ႕သမွ် “ေမာင္” ကၿဖင့္ အဖမ္းေတာ္ ခဲ႕တယ္လို႕ ေၿပာရမယ္ထင္တယ္။ အမွန္ေတာ႕ ေစ႕စပ္ပြဲေန႕က ေမာင့္ရဲ႕ မ်က္၀န္း ေမာင့္ရဲ႕ အၾကည့္ေတြကို မွတ္မွတ္ ရရ စြဲလန္းသြားခဲ႕မိတယ္။ စကားေတြ မေၿပာၿဖစ္ေပမယ္႕ ဘာဆိုတာကို စိတ္ထဲကေန နားလည္သြားခဲ႕တယ္။ အဲဒီ အသိေၾကာင့္ပဲ ေမာင္က ထပ္ဆံုေတြ႕ႏိုင္ဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခဲ႕ေပမယ္႕ ကြ်န္မက အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ေရွာင္ေနခဲ႕တယ္။ ကြ်န္မထံကို အားမလိုအားမရ ေဒါသေတြထြက္ၿပီး ေမာင္ ေရာက္လာလိမ္႕မယ္လို႕ တစ္ခါမ်ွ မေတြးမိ ခဲ႕ဘူး။ ေၿပာသြားတဲ႕ စကားေတြလဲ မွတ္မိေနခဲ႕တယ္ “မင္းက အခ်စ္အတြက္ သိပ္ၿပီးသူရဲေဘာေၾကာင္တဲ႕ မိန္းမ တဲ႕ မင္းရဲ႕မာနေတြ ခ၀ါခ်လိုက္ရမွာ သိပ္ေၾကာက္ေနသလားတဲ႕”  ကြ်န္မကေတာ႕ တံုဏိဘာေ၀ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္တဲ႕ မ်က္ႏွာေသနဲ႕ ၿပန္ၿပီးတုန္႕ၿပန္ခဲ႕တယ္။

         

          ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မရဲ႕ႏႈတ္က တစ္ခြန္းေတာ႕ ေမးလိုက္ေသးတယ္။ “ရွင္ သူ႕ကို ခ်စ္လို႕ ေစ႕စပ္ဖို႕ လက္ခံခဲ႕တာ မဟုတ္ဘူးလားလို႕ ” . သူေၿဖသြားတဲ႕ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ၿဖင့္ ကြ်န္မဆြံအလို႕ သြားခဲ႕ရတယ္။ “ ခ်စ္ ဖို႕ေနေန သာသာ မေစ႔စပ္မွီ တစ္ပတ္အလိုကမွ မ်က္ႏွာၿမင္ဖူးတာ” တဲ႕။ ေၾသာ္.. လွည့္စားရက္တဲ႕ ကံၾကမၼာရယ္လုိ႕သာ ညည္း လိုက္ခ်င္ေတာ႕တယ္။

          ေနာက္တစ္ေန႕ ရံုးၿပန္တက္ခ်ိန္မွာ တစ္ညလံုးငိုထားလို႕ မို႕အစ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာအတြက္ အေတာ္ၾကီး မိတ္ကပ္ေတြ ၿခယ္သလိုက္ရတယ္ ေမာင္ ရဲ႕။ ဒါကိုေတာ႕ ရွင္သိခဲ႕မယ္ မထင္ဘူး။ အၿပံဳးေတြကို အလွဆံုးၿဖစ္ေအာင္ ၿပံဳးခဲ႕ေသးတယ္။ အဲဒီေန႕မွပဲ လူေတြက ခ်ီးက်ဴၾကတယ္ သိလား ဒီေန႕ “မ” အရမ္းလွေနတယ္တဲ႕။ ေမာင္ အဲဒီလို ေဒါသေတြထြက္ၿပီး အားမလိုအားမရ လာၿပီးရန္ေတြ႕သြားတာကို ကြ်န္မႏွလံုးသားက ၾကိတ္ၿပီး သေဘာက်တယ္။ သူ ငါ့ကို ခ်စ္ေနတာပါလားလို႕ ေတြးၿပီး ေက်နပ္တယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေသာ႕ခတ္သိမ္းထားၿပီးသား ၀ယ္သူရွိၿပီးသား အလွၿပ ထားတဲ႕ မွန္ဘီဒိုထဲက အရုပ္ေလးေတြလို ၾကည့္သာၾကည့္ ခ်စ္သာခ်စ္ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး ဆိုတဲ႕ အသိက ကြ်န္မကို တစ္ညလံုး ငိုေၾကြး ေနေစခဲ႕တယ္။

          ကြ်န္မက အရမ္းခ်စ္တတ္တဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။ ခုအသက္ ခုအရြယ္ ခုအခ်ိန္ထိ ဘာေၾကာင့္ အပ်ဳိၾကီး ဘ၀ ေနခဲ႕သလဲ ရွင္တို႕သိၾကလား။ ကြ်န္မလိုခ်င္တဲ႕ အခ်စ္မ်ဳိးမရခဲ႕လို႕ ေခါင္းမာမာနဲ႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဂရုမစိုက္ပဲ လိုခ်င္တဲ႕ အခ်စ္ကို ေမွ်ာင္တစ္လင့္လင့္ရွိေနခဲ႕တဲ႕ မိန္းမ။ အၿပင္ပန္း ခပ္တင္းတင္းဟန္က မာေက်ာေနသေယာင္ေယာင္နဲ႕  အတြင္း စိတ္ထဲမွာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းၿပီး ရိုမန္႕တစ္ ခ်စ္ခ်င္ခဲ႕တဲ႕ မိန္းမ။ ေမာင္ ေပးခဲ႕တဲ႕ အခ်စ္ကို ၀မ္းပန္းတစ္သာ ၾကိဳဆို လိုက္ခ်င္တယ္။ ကြ်န္မရွာေဖြခဲ႕တဲ႕ အခ်စ္ကို အခုမွပဲ ေတြ႕ခဲ႕ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ခ်စ္သြားတာလဲလို႕ မေမးနဲ႕ အေၾကာင္းၿပ ခ်က္ရယ္လို႕ တစ္စံုတစ္ရာမရွိခဲ႕တဲ႕ အခ်စ္ရယ္ပါ။ အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြမဲ႕စြာ ေမာင့္ကို ကြ်န္မခ်စ္မိသြား ခဲ႕တယ္။

          “ကိုယ္႕ကိုယ္ကို မလိမ္ပါနဲ႕လား။ ခု မင္းေခါင္းညိမ္႕လိုက္တာနဲ႕ ငါ့ရဲ႕  ေစ႕စပ္ပြဲ ဖ်က္သိမ္း ေၾကာင္းထည့္ လိုက္မယ္။ ငါ့ဘ၀ကို ငါ့ေၿခေထာက္ေပၚရပ္တည္မယ္။ ငါ့မိဘကို နားလည္ေအာင္ ငါ အတတ္နို္င္ဆံုး ေၿဖရွင္းမယ္။ ငါ လိုခ်င္တာ တစ္ခုပဲ မင္းရဲ႕ႏႈတ္က ထြက္လာမယ္႕ စကားေလးတစ္ခြန္းပဲ။ “ကြ်န္မ ရွင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ႕ ” စကား ေလးပဲ ။ အဲဒီ စကားေလးကို ရရင္ အရာအားလံုးကို ငါရင္ဆိုင္ရဲတယ္” တဲ႕ ။ ကြ်န္မထင္ထားတာထက္ ပိုခ်စ္ႏိုင္ခဲ႕တယ္ ေမာင္ ပဲလို႕ စိတ္ထဲက ေတြးၿပီး ေက်နပ္မိေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မနႈတ္က ထြက္လာတဲ႕စကားကၿဖင့္ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသား ေတြကို ေၾကကြဲေစပါတယ္ ေမာင္။ ဖိတ္စာ Design အမ်ဳးိမ်ဳးိကို ရွင္းၿပေနရင္း သတို႕သားေနရာက ေမာင့္ နာမည္နဲ႕ သတို႕သမီးေနရာမွာ ကြ်န္မမဟုတ္တဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမည္ကို ဖတ္ဖတ္ၿပေနရတာ ကြ်န္မရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြ နာက်င္လြန္းလွပါတယ္။ ကြ်န္မေတြးမိေသးတယ္ မိဘလက္ထက္ကထဲက ဦးစီးလုပ္ကိုင္လာခဲ႕တယ္ ေဟာဒီ မဂၤလာဖိတ္စာေတြရိုက္ေပးတဲ႕ ဒီအလုပ္ကို အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မအရမ္းမုန္းမိတယ္။ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ အဲဒီေနရာၾကီးတစ္ခုလံုး မီးတင္ရိႈ႕ၿပစ္လိုက္ခ်င္တာပါ ေမာင္။

         

          ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္မအေကာင္းဆံုး သရုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ႕တယ္။ တစ္ကယ္ပဲ လိုလိုလားလားနဲ႕ ေမာင္ ဟာ ဖိတ္စာ design ကို အပ္သြားတာလား ကြ်န္မကိုပဲ ရင္နာေအာင္ ထပ္လုပ္ခ်င္ခဲ႕တာလား ကြ်န္မ မသိဘူး။ “မင္း စိတ္ၾကိဳက္ မင္း စိတ္တိုင္းက်တဲ႕ Design ကိုသာ ေရြးၿပီးလုပ္လိုက္ပါတဲ႕ ငါစရံေငြေပးခဲ႕မယ္ ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါတ႕ဲ” ခပ္တင္းတင္းေၿပာၿပီးထြက္သြားတဲ႕ ေမာင့္ ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ရင္း ကြ်န္မရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ၿပာေ၀သြားခဲ႕ရတယ္။ အဲဒီေန႕ညကေန ေနာက္ထပ္ ၂ ရပ္တိတိ ေဆးရံုေပၚမွာေနခဲ႕ရတယ္လို႕ ေမာင္ ကေတာ႕ မသိခဲ႕ပါဘူး။ ေရာဂါက စိတ္အရမ္းလွဳပ္ရွားလြန္းလို႕ ေလွ်ာ႕ၿဖစ္သြားပါသတဲ႕။ ၿပီး အားနည္းေနၿပီ အနားယူဖို႕လိုတာမို႕ ဆရာ၀န္က ေဆးရံုေပၚမွာပဲ ေနေစခဲ႕သည္။ အားနည္းမွာေပါ့ ေမာင္နဲ႕ဆံုေတြ႕ခဲ႕တဲ႕ ေန႕ကေနစၿပီး ညဘက္ဆို ကြ်န္မရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္ဟာ ၁ နာရီထက္မပိုခဲ႕ဘူး။ အေတြးေတြထဲ တစ္၀ဲလည္လည္ၿဖစ္ေနတဲ႕ ကြ်န္မ။ အခ်စ္ဘက္ကိုလိုက္မလား သို႔မဟုတ္ တစ္ၿခားမိန္းမနဲ႕ ေစ႕စပ္ထားၿ႔ပီးသား ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ကို မ်က္ႏွာခပ္ေၿပာင္ေၿပာင္နဲ႕ ခ်စ္ၿပလိုက္မလား။ ဟင့္အင္း ကြ်န္မအဲဒီေလာက္ထိ သတိၱမရွိခဲ႕ဘူး ေမာင္။

         

“မင္း သတိၱရွိဖို႕မလိုပါဘူး။ ငါ နည္းနည္းအေတြးေခ်ာ္သြားတယ္။ ငါ ပဲ သတၱိရွိဖို႕ လိုတယ္ ဆိုတာကို နားလည္လိုက္တယ္”

          ေနာက္ေက်ာကအသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ႕ ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္ထားတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ေမာင္။ နားမလည္ ႏိုင္တဲ႕ မ်က္၀န္းအစံုႏွင့္ ဆြံအတဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းတို႕ၿဖင့္ ေမာင့္ကို အံ႕ၾသတစ္ၾကီး ၾကည့္ေနမိတယ္။ အိမ္မက္လား။ ခုခ်ိန္မွာ ေမာင္က ရန္ကုန္မွာရွိရမွာေလ။ မနက္ၿဖန္ ေမာင့္ရဲ႕ မဂၤလာပြဲပဲ။ ေမာင္ ရန္ကုန္မွာရွိရမွာ။ ဒါက စိတ္က ထင္ေယာင္ ထင္မွားၿဖစ္တာ။ ဟုတ္တယ္ ကြ်န္မေဘးမွာ ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး။

         

          “မနက္ၿဖန္မွာ လက္ထပ္မဲ႕ သတို႕သမီးက ငါ့ ကုိၿငင္းလႊတ္လိုက္တယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ႏွလံုးသားထဲ ပိုက္ၿပီး အဲဒီမိန္းမမဟုတ္တဲ႕ အၿခားအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ကို ေရႊလက္တြဲလို႕ လက္ထပ္ရဲတဲ႕ ငါလို ေယာက္က်ားကို သူက အယံုအၾကည္ နည္းနည္းေလးမွ မရွိဘူးတဲ႕ အဲဒါ မင္းအသံုးမက်လို႕ ၿဖစ္ရတာ။ ”

         

          အသံက တစ္ကယ္ပဲ ဟုတ္တယ္ ဒါဟာ တစ္ကယ္ပဲ လက္ေတြ႕ ထင္ေယာင္ထင္မွားမဟုတ္ဘူး။ ေမာင့္ ရဲ႕ ၿပစ္ တင္စကားကို ကြ်န္မမၿငင္းလိုေတာ႕ပါဘူး။ ေခါင္းသာငံု႕ထားလိုက္မိတယ္။ ကမ္းစပ္က သဲႏုႏုေလးေတြကို ေၿခေထာက္ နဲ႕ ထိုးေကာ္ရင္း အဓိပၼာယ္မဲ႕ စြာ ေဆာ႕ကစားေနမိတယ္။ ေမာင္ ဆူလိုလွ်င္ ဆူပါေစေတာ႕ေလ။

          “အဲေတာ႕ မင္းမွာ အၿပစ္ရွိတယ္။ ခုငါ့မွာ ေနစရာအိမ္လဲမရွိဘူး။ ထမင္းစားရမယ္႕ ေနရာလဲ ေပ်ာက္ၿပီ။ လူေတြကလည္း ငါ့ကို သစၥာမရွိတဲ႕ေကာင္ဆိုၿပီး အၾကည့္ခံရေတာ႕မယ္။ အဲဒီေတာ႕ မင္း ..ဒီေနရာမွာ ေၿခစံုရပ္ေန တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ မေညာင္းေသးဘူးလား။ ကိုယ္႕ ပုခံုးကို လာမွီၾကည့္ပါလား။ ”

          ကြ်န္မေပၿပီး ရပ္မိေနေသးတယ္။ ေနရာကေန တစ္လက္မ မွ မေရႊ႕။ ေမာင္ က မ်က္ႏွာခပ္တင္းတင္းႏွင့္

             “မင္းရဲ႕ အၿပစ္ဒဏ္က ကိုယ္႕ပုခံုးကို ယံုၾကည္အားကိုးစြာမွွီလိုက္ဖို႕ပဲ ”

ကြ်န္မခုမွ ရွင္သန္လာသူလို႕ လွလွပပၿပံဳးလိုက္မိတယ္။ ေမွာင္ေနေတာ႕ ေမာင္ ေတြ႕လိုက္မယ္လို႕ မထင္ဘူး။ ခပ္ရြံရြံ ေမာင့္ အနားတိုးကပ္သြားရင္း ေမာင့္ ပုခံုးကို ကြ်န္မမွီထားလိုက္တယ္။ ပင္လယ္ၿပင္ကတိုက္လာတဲ႕ ေလတို႕ေၾကာင့္ ကြ်န္မရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ ဖံုးအုပ္သြားတယ္။ ေမာင္ က အသာအယာ မ်က္ႏွာေပၚကဆံပင္တို႕ကို သပ္တင္ေပး ရင္း

          “ငါ မင္း ကို တစ္ကယ္ခ်စ္တာသိလား ” လို႕ တိုးတိုးဆိုတယ္။ ကြ်န္မက ဟိုးအရင္ ေမာင္နဲ႕ဆံုဆည္းစကတည္း က “ေမာင့္အနား ေမာင့္အပါးကေန တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာခ်င္ ခဲ႕သူပါ” ေမာင္ရယ္ လို႕ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ရင္း ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ ကြ်န္မမ်က္ႏွာကို ၀ွက္ထားလိုက္မိေတာ႕တယ္။ ကြ်န္မက ရွက္တတ္တယ္ရွင့္။ 

---

ခ်စ္ေသာ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။ သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးကိုၿဖင့္ google ကေနၿပီး ရွာေဖြ အသံုုးၿပဳထားပါတယ္။