Thursday 16 September 2010

ေတြးလက္စ


စမ္းေရလဲေနာက္ ပန္းလဲေျခာက္ၿပီ
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ၿပီေကာ...
စိတ္ရိုင္းတစ္ခုရဲ႕ ၀ါးမ်ဳိဒဏ္ကို
ေဆးၿမီးတိုနဲ႔ အန္တုခဲ့တာ
နာရီေတြေတာင္ ငိုက္ျမည္းလာတယ္..
ခရီးႏွင္စကတည္းက မ်က္ေတာင္ေတြကို
လမ္းခြဲမေပးခ်င္ဘူး
တိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ့ စမ္းေရအိုင္ကို
ငါထိုင္ေငးမိတယ္......
ေရရိပ္က မ်က္ရည္ေတြကို
မင္းဘယ္သူလဲလို႔ ေမးစမ္းလိုက္ခ်င္တယ္..
ေနာက္ေက်ာမွာေန ေရွ႕ရင္ျပင္မွာစမ္း
အတိတ္စိမ္းေတြကို ေရးျခစ္ေနတာ
ငါ့အရိပ္ေတာင္ ငိုေနၿပီပဲ

1 comment:

  1. အရိပ္ေတြငုိေနမွေတာ႔
    အတိတ္ေတြထဲက ေဖာက္ထြက္လုိက္ေတာ႔...
    ေဆြေလးေရ.........


    ခင္မင္စြာျဖင္႔
    ခုိင္နုငယ္

    ReplyDelete

ေၿပာၿခင္ေသာစကားလံုးေလးမ်ား ေရးခဲ႕ေပးေနာ္......