ယေန႕မွစ..

 

 

တစ္ေယာက္ရင္ထဲက စကားကို တစ္ေယာက္က မၾကားရသည့္အခါ ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ဦး ေက်ာခ်င္းကပ္လ်ွက္ ေ၀းကြာ ေနသလို ခံစားလာရသည္။ အေနနီးေနပါလွ်က္ ကမာၻၿခားေနသလို ခံစားေနရသည္။ သူ႕မ်က္၀န္းမွ စကားတို႕ ကိုဖတ္ရင္း ကိုယ္တိုင္ဘာသာၿပန္ေနရသည္။ သူ၏စိတ္တို႕သည္ ကြ်န္မအေပၚတြင္ ေအးခဲသြားခဲ႕ၿပီလား။ ကြ်န္မႏွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး မည္သည့္ခံစားခ်က္မွ် ရွိမေနေတာ႕ဘူးလား။ ေတြးမိလွ်င္ေတာ႕ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာသည္ စိတ္အတြင္း တည္ဖြဲ႕ၿဖစ္ေနသည္။ အမွန္ဆိုရမူ နႈတ္ကဖြင့္ဟလို႕ ေမးခဲ႕ေသာ္ လြယ္ကူစြာအေၿဖရႏုိင္ေပသည္။  မိန္းမပီသစြာႏွင့္ ဒင္းၿပည့္က်ပ္ၿပည့္ေတြးေသာ္ သူ႕ႏႈတ္မွ ၿပန္ေၿဖလာသည့္ အေၿဖသည္ မွန္ကန္သည္ဟု စိတ္တြင္လက္ခံႏိုင္ရန္ ခက္ခဲလွသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ အေမးရွိလွ်င္ အေၿဖၿပန္ရႏိုင္ေသာ္လည္း အေၿဖအားလက္မခံလိုေသာ ကြ်န္မသည္ ႏႈတ္ဆိတ္စြာ ႏွင့္ အိမ္တြင္းတစ္ကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵၿပေနခဲ႕သည္မွာ ယေန႕တြင္ ၃ လတင္းတင္းၿပည့္ခဲ႕ၿပီ ၿဖစ္သည္။

ထိုသံုးလအတြင္း တစ္ခါတစ္ရံ သူအိပ္ေနသည္ကို ခိုးၾကည့္မိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူ၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို မၿမင္ ကြယ္ရာမွ ေစာင့္ၾကည့္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သိသိသာသာ တံခါးကို ၀ုန္းကနဲေနေအာင္ပိတ္သည္။ပစၥည္းမ်ားကို အသံထြက္ေအာင္ ပစ္ခ်ၿခင္းမ်ား ၿပဳလုပ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူကမ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားလာသည့္အခါ ကြ်န္မကသိသာထင္ရွားစြာ ေရွာင္ေနၿခင္းမ်ဳိးမ်ားၿဖင့္ တုန္႕ၿပန္ခ႕ဲသည္။ သို႕ေသာ္ မယား၀တၱရားရွိသည္နွင့္အညီ သူအလုပ္မွၿပန္လာၿပီဆိုလွ်င္ ထမင္းပြဲေရွ႕ေရာက္ ၿပင္ဆင္ ထားေပးတတ္သလို သူအလုပ္သြားသည့္အခါ ၿပင္ဆင္ေပးတတ္သည့္ အ၀တ္တစ္စံုသည္ အစဥ္အၿမဲ အသင့္ရွိ ေနခဲ႕သည္။ သူသည္လည္း ခါတိုင္းလိုပင္ အၿပင္ထုတ္ေပးထားသည့္ အ၀တ္တစ္စံုအားယူ၀တ္သည္။ ထမင္းခ်ဳိင့္ဆြဲကာ အလုပ္သြားသည္။ ၿပန္လာလွ်င္ ေရမိုးခ်ဳိး ၿပင္ထားေပးသည့္ ထမင္းစားပြဲတြင္ ညေနစာ စားသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ အိပ္ခန္းထဲ၀င္ကာ သူႏွစ္သက္ေသာ စာအုပ္ဖတ္ေနတတ္သလို တစ္ခါတစ္ေလ သူ၏ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ ေနတတ္သည္။ ကြ်န္မအိပ္ခန္းထဲ၀င္ခ်ိန္တြင္ သူသည္ တစ္ခူးခူး တစ္ေခါေခါႏွင့္ အိပ္စက္ေနၿပီၿဖစ္သည္။ ကြ်န္မကၿဖင့္ သူၿပန္လာခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ဧည့္ခန္းထဲရွိ တီဗီေရွ႕တြင္ ကိုးရီးယားကား အပိုင္းဆက္ေၿမာက္မ်ားစြာၿဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတတ္သည္။

တစ္ခါတစ္ေလေတာ႕လည္း ေအးစက္ေနေသာ ပါးၿပင္တစ္စံုသည္ ေနြးေထြးၿမတ္ႏိုးစြာ နမ္းတတ္ေသာ အနမ္းတို႕ကို လြမ္းဆြတ္မိေနသလိုလိုရွိသည္။ ၾကည္ၿမစြာရယ္တတ္ေသာ သူ႕အၿပံဳးတို႕ကို ေအာက္ေမ႕မိသလိုလို ရွိသည္။ ေက်ာခိုင္းအိပ္စက္ရသည့္ အေနအထားတြင္ လွစ္ဟာေနေသာ ေက်ာၿပင္သည္ ေအးစက္ေနသလိုလို  လံုၿခံဳလွပါသည္ ဆိုသည့္ ရင္ခြင္တစ္စံုကိုပဲ ၿပန္ၿပီး လြမ္းတတ္ေနသလိုလို။ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိမ္ေမာက်ၿခင္းကို အလိုရွိေသာ္ လည္း ေက်ာေပးထားသည့္ တစ္ဖက္ၿခမ္းကို စိတ္သည္ခုန္ကူးေနသည့္အခါ မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနရန္ပင္ အေတာ္ၾကီး ၾကိဳးစားယူေနရသည္။ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္က အိပ္မရလို႕ တစ္လႈပ္လႈပ္ၿဖစ္ေနသည္ကို သူ႕ကိုမသိေစခ်င္ေပ။ ကြ်န္မက ေန႕လည္ေန႕ခင္း အိမ္တြင္အနားယူလို႕ရေသာ္လည္း အလုပ္သြားေသာ သူ႕အတြက္ အိပ္ေရးပ်က္ၿခင္းၿဖစ္မွာကုိေတာ႕ စိုးရိမ္တတ္ေနေသးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ေရးမွ ေမွးမရလိုက္ပဲ မိုးလင္းသြားေသာ ညမ်ားစြာရွိသည္။ အိပ္ပ်က္ရက္ မ်ားစြာၾကံဳလာရလ်ွင္ တစ္အိမ္လံုးကို သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ မိသည္။ ထိုအခါ လူသည္ပင္ပန္းသည့္အရွိန္ၿဖင့္ ညကို ေစာေစာစီးစီး အိပ္ယာ၀င္ကာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားရေလသည္။

လကုန္လွ်င္ေတာ႕ၿဖင့္ စာအိတ္ၿဖဴၿဖဴတစ္ခုသည္ ကြ်န္မ၏ ေခါင္းအံုးေပၚတြင္ အခန္႕သားရွိေနတတ္သည္။  ကြ်န္မသည္လည္း စာအိတ္ၿဖဴၿဖဴထဲမွ ေငြသားတို႕ကို စစ္ၾကည့္တတ္သည္။ ေလွ်ာ႕ေနလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ပိုေနလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း စာေရးၿပီး သူ႕ေခါင္းအံုးေပၚ ၿပန္တင္ေပးထားတတ္သည္။ ထိုအခါ သူသည္လည္း စာတစ္ ေစာင္ေရးကာ အေၾကာင္းအရင္းတို႕အား ရွင္းၿပၿမဲ။ ႏႈတ္ကဖြင့္ဟလို႕ ရွင္းပါေတာ႕လားလို႕ သူေရးထားသည့္စာကို ဖတ္ရင္း မ်က္ေစာင္းထိုးမိသည္လည္း ရွိခဲ႕သည္။ သူႏွင့္ကြ်န္မ ပတ္သတ္လာမိသည့္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ သည္တစ္ၾကိမ္သည္ စိတ္ေကာက္ၿခင္းအမႈ အရွည္လ်ားဆံုး ကာလပင္ၿဖစ္သည္။ ၿပန္ၿပီးေတာ႕မ်ားေခ်ာ႕ ပါေတာ႕လားလို႕ စိတ္က ေမ်ွာ္တစ္လင့္လင့္ၿဖစ္မိသည္။ စကားသံတို႕ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အိမ္သည္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ အတိၿပီး၏။ ၾကည္လင္ေအးၿမသည့္အိမ္ဟု စိတ္တြင္ခံစား၍မရပဲ တစ္ၿမည့္ၿမည့္ၾကိတ္ေလာင္ေနသက႕ဲသို႕ ရွိသည္။ သူႏွင့္ ကြ်န္မ တစ္ၿဖည္းၿဖည္းေ၀းကြာလာေနသလို ခံစားရသည္။ ဆန္႕က်င္ဖက္ အစြန္းတစ္ဖက္စီကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေလွ်ာက္ေနသကဲ႕သို႕ထင္ၿမင္မိသည္။

 အိမ္ေထာင္တစ္ခုတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ယံုၾကည္မႈမရွိသည့္အခါ ဆိုသမွ် စကားတိုင္းသည္ ရာႏႈန္းၿပည့္မွန္ သည္ဟု လက္မခံနိုင္ေပ။ “ကိုယ္ရွင္းၿပလည္း မင္းမယံုၾကည္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္ေၿပာသမွ်က အလကား ၿဖစ္ေနမွာပဲ” တဲ႕။ သံသယကိုေမြးၿမဴထားမိေသာ ကြ်န္မသည္ လြယ္လြယ္ကူကူေတာ႕ၿဖင့္ ေခါင္းညိမ္႕မ်က္လံုးမွိတ္ ယံုၾကည္မိမည္မဟုတ္ ေပ။ သို႕ေပမယ္႕ ကာလၾကာရွည္လာမိသည္ႏွင့္အမွ် တစ္ခုခုကို စိုးထိတ္လာသလို ရွိသည္။ ကြ်န္မတို႕ တစ္ကယ္ပဲ ေအးခဲ ၿပတ္သားသြားခ႕ဲ ၾကၿပီလားဟူသည့္ ေမးခြန္းပင္ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ဦးအၾကားတြင္ သံေယာစဥ္တို႕သည္ တစ္ကယ္ပဲ ၿပတ္သုဥ္းသြားခဲ႕ေလၿပီထင္။ အႏွစ္မရွိေသာ အိမ္ေထာင္ေရးၾကီးထဲ ကြ်န္မေမ်ွာပါေနခဲ႕ၿပီဟု ထင္မိသည္။ တစ္ကယ္ဆိုလ်ွင္ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္စြာ သူရွင္းၿပသင့္သည္။ ဒီေလာက္ထိ အခ်ိန္အၾကာၾကီးဆြဲေနဖို႕ မေကာင္းေပ။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ကြ်န္မ၏ စြပ္စြဲမႈသည္ မွန္ကန္ေၾကာင္း စိတ္တြင္ သတ္မွတ္မိလာသည္။ ဒါဆိုလ်ွင္ လက္ရွိအိမ္ေထာင္ေရးအား အဆံုးသတ္သင့္ၿပီ။

          ေထြလီေသာ စိတ္ေသာကတို႕ၿဖင့္ အေၿဖရွာမရစြာ ႏြမ္းလ်ေနမိသည္။ အလံၿဖဴေလးပဲ ေထာင္ၿပလိုက္ရမည္လား။ အရံႈးေပးပါၿပီေပါ့။ ဒီလိုေတာ႕ၿဖင့္လည္း မဟုတ္ ၃ လဟူသည့္အခ်ိန္ ပြဲၾကမ္းထားသမွ် ဒီတစ္ခ်ီတည္းႏွင့္ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရံႈးလို႕ေတာ႕ၿဖင့္ မရေပ။  ညေနစာခ်က္ခ်ိန္နီးေနၿပီၿဖစ္ေသာ္လည္း လူက မလႈပ္ခ်င္မရွားခ်င္။ ခဏမွ် တစ္ေရးေတာ႕ ေမွးလိုက္မွ ေတာ္ကက်မည္။ အိပ္ပ်က္ရက္ေတြမ်ားလွၿပီေလ။ နဖူးေပၚတြင္ ေနြးကနဲ ခံစားမႈႏွင့္အတူ စိုးရိမ္စြာၿဖင့္ ငံု႕မိုးၾကည့္ေနေသာ သူ႕ကိုၿမင္လိုက္ရသည္။ “မိန္းမ ေနမေကာင္းဘူးနဲ႕တူတယ္ ကိုယ္ေတြပူေနတယ္။ အ၀တ္အစားေလး လဲလိုက္ ကိုယ္ေဆးခန္းလိုက္ပို႕ေပးမယ္” ။ စိတ္တြင္းမွ ခုမွလာၿပီးေတာ႕ဟု မူခ်င္ေသာ္ၿငား အဖ်ားေၾကာင့္ လူတစ္ကိုယ္လံုး ကိုက္ခဲေနေလၿပီ။ စိတ္ကိုေလွ်ာ႕လိုက္ရင္း ႏႈတ္ဆိတ္စြာၿဖင့္  ေဆးခန္းသို႕ လွမ္းရေလေတာ႕သည္။ ညကတစ္ညလံုးအပူရွိန္၏ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ သတိပဲလစ္ခ်င္သလိုလို ဂေယာင္ဂတမ္း ဘာဆိုဘာမွ် မသိ။ ဒီမနက္ႏိုးေတာ႕ အဖ်ားက်သြားေသာ္လည္း လူကႏံုးခ်ိေနစဲၿဖစ္သည္။ ထမွပါေလ မ်က္ႏွာေလးသစ္ မနက္စာေလးၿပင္မွ ဆိုသည့္အေတြးၿဖင့္ အိမ္ေနာက္ေဖးခန္းထဲ လွမ္းခဲ႕မိသည္။

          အိမ္ေနရင္း အကၤ် ီခပ္ပါးပါးၿဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာသည္ မ၀င္စဖူး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေခြ်းတစ္လံုးလံုးၿဖင့္ အလုပ္မ်ားေန၏။ သူ ဒီေန႕အလုပ္မသြားေတာ႕ဘူးထင္သည္။ “အလုပ္မသြားဘူးလား”  ဟုအသံေပးလိုက္ေတာ႕ သူလွည့္ၾကည့္ရင္း “အင္း. မင္းဖ်ားေနတယ္ေလ ညက ဂေယာင္ဂတမ္းေတြေၿပာတယ္။ ကိုယ္႕ကိုယ္လဲ ရိုက္ေသးတယ္” ၿပီးေတာ႕ သူ႕မ်က္ႏွာက ၿပံဳးစိစိ။ ကြ်န္မက မ်က္ေမွာင္ကုပ္ၾကည့္လိုက္ရင္း “ဘာၿဖစ္ မ်က္ႏွာကိုက ၿပီတီတီနဲ႕” ဟု မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ဆိုမိသည္။ “မင္း မ်က္ႏွာသစ္ ေၿခ လက္ပဲေဆးေလ ၿပီးရင္အခန္းထဲ နားေနလိုက္. ကိုယ္မနက္စာ ၿပင္ၿပီး ယူလာေပးမည္။ စားၿပီးမွ ေဆးေသာက္ေပ့ါ။” ကြ်န္မက သူ၏ ဆိုစကားတို႕အား “အင္း” တစ္လံုးတည္း တုန္႔ၿပန္ရင္း အခန္းထဲ ၿပန္လွဲေနလိုက္သည္။ ညကကြ်န္မဘာေတြမ်ားေၿပာမိပါလိမ္႕။

 သူယူလာေပးေသာ မနက္စာကိုစားၿပီးေဆးေသာက္သည္။ထို႕ေနာက္ စကားစလိုက္မိသည္။ “သည္လို က်ေတာ႕လည္း ကြ်န္မအသက္ရွိေနေသးမွန္း ရွင္သိသားပဲ။” ။ သူသည္ သက္ၿပင္းခပ္ေလးေလးခ်ရင္း “မိန္းမ”  ။ ရန္မၿဖစ္ခ်င္ဘူးဆိုသည့္သေဘာ။ ကြ်န္မကလည္း ဆိုခ်င္သည့္စကားကုိ ႏႈတ္ကဟေနေသာ္လည္း အသံတို႕သည္ ထြက္မလာ မ်က္၀န္းတြင္သာ မ်က္ရည္၀ိုင္းေနေတာ႕သည္။ “မိန္းမ တိတ္တိတ္ မငိုနဲ႕ေတာ႕ေနာ္ ေနလဲေကာင္းတာ မဟုတ္ပဲနဲ႕။ ေနာက္ဆိုရင္ၿပသနာတစ္ခုကို ဆူဆူပူပူမလုပ္ပဲ ေအးေဆးစြာ စကားေၿပာရင္းေဆြးေႏြးၾကရ ေအာင္။ ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး စိတ္နာၾကင္စရာေတြ မလုပ္ပဲေနၾကရေအာင္ကြာ။ ညကမိန္းမေၿပာတာေတြၾကားၿပီး စိတ္မေကာင္းဘူး။ ၿပီးေတာ႕ စိတ္ထဲမွာလည္းၾကည္နူးတယ္။ ငါ့မိန္းမ ခုခ်ိန္ထိ ငါ့ကို ဒီလိုဘာလားဆိုၿပီးေတာ႕။”  ကြ်န္မ၏ႏႈတ္ကခြန္းတုန္႕ၿပန္ဖို႕ ၿပင္လိုက္ေသာ္လည္း.

          “ဖြားဖြားေရ” ..ခ်စ္ရသည့္ေၿမးေလး၏ တီတီတာတာအသံေၾကာင့္ ႏႈတ္ဆိတ္သြားရသည္။ “အေမ ေနမေကာင္းဘူးဆုိလို႕ အေဖကဖုန္းဆက္တယ္ေလ။” ခ်စ္ရသည့္သမီး၏အသံ။ ၿပီးေတာ႕ “အေဖ ရံုးေတာင္မသြားဘူးလား ဘယ္လိုလဲ အေဖတို႕ေၿခေန”     ဆိုသည့္ သားၾကီး၏ အသံတို႕ေၾကာင့္ ေၿခာက္ေသြ႕ေနေသာ အိမ္သည္ စိုေၿပလာသလို ႏံုးခ်ိေနေသာစိတ္အစဥ္သည္ လန္းဆန္းတက္ၾကြလာသလို ခံစားလာ ရသည္။ သူကေတာ႕ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးသာ ကြ်န္မကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ႕ သားႏွင့္သမီး အလစ္တြင္ ကြ်န္မနားသို႕ ကပ္ခါ ခပ္တိုးတိုး ဆိုသည္ “တို႕လင္မယား အသက္သာ ၅၀ ေက်ာ္တာ အခ်စ္က ၂၀ ေက်ာ္ပဲကြေနာ႕” ဟု ဆို၏။ ကြ်န္မကၿဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္သာလႊတ္လိုက္မိသည္။ ေနႏွင့္အူးေပါ့ သားႏွင့္သမီးၿပန္သြားမွ ဒင္းေတြ႕ မယ္ဟု စိတ္တြင္းမွၾကိမ္းလိုက္မိေလေတာ႕သည္။

အက်ည္းတန္ အခ်စ္

 

 

စိတ္အစဥ္မွာ ၿမတ္ႏိုးၿခင္းတစ္စံုတစ္ရာႏွင့္ ခ်စ္ၿခင္းတရားတို႕ၿပည့္ႏွက္ေနေပမယ္႕လည္း ႏႈတ္ကဖြင့္ဟဖို႕ အခြင့္မသာခဲ႕ဘူး။ ခ်စ္တတ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရုိးခံၿဖဴစင္တဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းကို ၿမင္ေအာင္မၾကည့္တတ္တဲ႕သူဟာ အခ်ိန္တိုင္း ကြ်န္မကိုေက်ာခိုင္းလို႕ေပါ့။ သူ႕ရဲ႕တုန္႕ၿပန္မႈဟာ မည္သို႔ပင္ၿဖစ္ေနပါေစ ခ်စ္မိတဲ႕ ကြ်န္မကၿဖင့္ အခ်စ္ကို ရူးမိုက္စြာ တြယ္ဖက္ထားခဲ႕စဲ။ ခ်စ္လိုက္ရတာလို႕ ႏႈတ္ကဖြင့္ဟ မဆိုေသာ္ၿငားလည္း ၿမတ္ႏိုးၿခင္းတစ္စံုတစ္ရာ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းတို႕ၿဖင့္ ၾကည့္တတ္တဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ မ်က္၀န္းကို ဖတ္တတ္ေအာင္ ဘာသာၿပန္တတ္ေအာင္မ်ား ၾကိဳးစားၾကည့္ပါေတာ႕လား။

          ကြ်န္မအၿဖစ္က လၿပည့္ညမွာသာတဲ႕လမင္းၾကီးဟာ ေအးၿမၿပီးလွပလိုက္တာလို႕ ခံစားရေသာ္လည္း လမင္းၾကီးကုိ ၿမတ္ႏိုးယုယစြာ ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ၾကည့္ဖို႕ကၿဖင့္ အိမ္မက္ထဲမွာေတာင္ မမက္ရဲခဲ႕ဘူး။ ကြ်န္မသိေနခဲ႕ တယ္ေလ ဒါဟာ စြဲလန္းစြာ ရူးသြပ္ၿခင္းတစ္မ်ဳိးပဲ။ မၿဖစ္ႏိုင္မွန္းသိပါလွ်က္ႏွင့္ ထိေတြ႕ခံစားၾကည့္ဖို႕ဆိုတာ မၿဖစ္နိုင္တဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုပဲ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ရွင္ဟာ ကြ်န္မကို ခ်စ္စရာေကာင္းတ႕ဲ မိန္းမတစ္ေယာက္လို႕ ဘယ္တံုးကမွ မထင္ခဲ႕တာပဲ။ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လည္းသိခဲ႕ပါတယ္။ အေပၚယံရုပ္ဆင္းရူပကာ အရ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိဆိုတဲ႕ အဆင့္ကိုမွ ၿဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ၿခင္းမရွိတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ အေၿခအေန သိသိသာသာေလး ၾကည့္ရဆိုးေနတဲ႕ ၀ါၾကန္႕ၾကန္႕ ခပ္ၾကီးၾကီးသြားေတြဟာ  ရွင့္မ်က္၀န္းထဲ ဘယ္ေလာက္ထိ ခလုတ္တိုက္ခဲ႕သလဲမွ မသိပဲ။ ဒါ့အၿပင္ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုၿပီးမဲညစ္ညစ္ အေရၿပားအေပၚယံဟာ ရွင့္အတြက္ အလြန္မ်ား ေမွာင္ေနခဲ႕သလား။

အၿပင္ထြက္ လက္တြဲေလွ်ာက္ဖို႕ ရွင့္လက္ကေလးမ်ား ကိုင္လိုက္မိရင္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ႏွင့္တို႕လိုက္သလို တြန္႕က နဲၿဖစ္သြားတဲ႕ ရွင့္ကိုၾကည့္ရင္း သက္ၿပင္းေလးခိုးခ်လို႕ မခ်င့္မရဲ ၿပန္လႊတ္ေပးလိုက္ရတဲ႕ လက္တစ္စံုကို ကြ်န္မသိပ္ၿပီး ႏွေမ်ာခဲ႕မိတယ္။ ရွင္နဲ႕အတူတူ လက္တြဲၿပီး လမ္းကေလးဆံုးေအာင္ ေလွ်ာက္ခ်င္မိတာ ဇနီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ဆိုရင္ ဒါဟာ ၿဖစ္သင့္တဲ႕ အခြင့္အေရးတစ္ခုပါ။ အေပၚယံအေရၿပားတစ္ေထာက္စာႏွင့္ ရုပ္ဆင္းအဂၤါဟာ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ အတြက္ သိပ္ၿပီးအေရးၾကီးေနသလားလို႕ တစ္ခါတစ္ရံ ေပါက္ကြဲစြာ ေမးပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႕ ယူခဲ႕ တယ္မ်ားထင္ေနသလားလို႕ မ်က္မာန္ရွစြာ မလုိမုန္းထားအၾကည့္ႏွင့္ ရန္စကားဆိုလို႕ ရွင္ၾကမ္းတမ္းလာတဲ႕အခါ အိပ္ခန္းေလး ထဲ တံခါးပိတ္ေလာ႕ခ်ၿပီး အသံမထြက္ေအာင္ ရိႈက္ငိုခဲ႕ရတာ ဒီႏွစ္ထဲ ဘယ္ႏွၾကိမ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ႕ဘူး။

          ညဘက္မီးလင္းရင္ မအိပ္တတ္ဘူးလို႕ သိခဲ႕ရတဲ႕ သူ႕ရဲ႕အက်င့္ေၾကာင့္ အခန္းထဲမီးဖြင့္ၿပီး အိပ္ေစခဲ႕တယ္။  မီးပိတ္ထားတာမွေတာ္ေသးတယ္ မီးမ်ားလင္းေနရင္ ကိုယ္႕ေဘးနားအိပ္ေနတဲ႕ မိန္းမၿမင္ရၿပီး လန္႕လြန္းလို႕တဲ႕။ ေၿပာရက္လိုက္တာလို႕ ရင္ထဲမေကာင္းခဲ႕ဘူး။ အက်ည္းတန္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈရက္ခဲ႕သလား။ ဇနီးတစ္ေယာက္ပီသစြာ ကိုယ္ယူထားတဲ႕ လင္ေယာက္က်ားကို ကိုယ္တိုင္ခ်က္ၿပဳတ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ထမင္း၀ိုင္းၿပင္ေပးခ်င္ တယ္။ ဇနီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀တၱရားေက်ခ်င္ခဲ႕မိတယ္။ အရယ္အေမာတို႕ၿဖင့္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ မိသားစုေလးတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိခဲ႕တယ္။ မင္းဟင္းခ်က္တာ သိပ္ေတာ္တယ္လို႕ သူ႕ထံမွ ခ်ီးက်ဴးစကားေလး တစ္ခြန္းစၿပီး ၾကားရတုန္းက ဆိုလွ်င္ ေပ်ာ္လိုက္တာ သူစိတ္ထဲ ကြ်န္မအတြက္ ေနရာေလးတစ္ခုရွိေသးသားပဲလို႕ ကိုယ္႕ဘာသာကို ၾကံဖန္ေတြးၿပီး ေက်နပ္ခဲ႕တယ္။

          အ၀တ္အစားဆိုလညး္ သူ႕ေနရာႏွင့္သူ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ပတ္၀န္းက်င္ကေတာင္ မိန္းမရၿပီးမွ မင္းပိုၿပီး သန္႕ၿပန္႕ ၾကည့္ေကာင္းလာတယ္လို႕ ဆိုၾကရသည္အထိ။ ဒါေပမယ္႕ အဲဒီ လင္ေယာက္က်ားႏွင့္ လက္တြဲၿပီး သြားခြင့္မရွိတဲ႕ အိမ္တြင္းပုန္းဇနီး ၿဖစ္ခဲ႕ရတယ္။ ခ်စ္ၿခင္းတစ္စံုတစ္ရာႏွင့္ ပတ္သတ္သည့္ ဆိုစကားေတြကို မၾကားရေပမယ္႕ မနက္ၿဖန္ေတာ႕ ဘာဟင္းေလးခ်က္ကြာ မနက္ၿဖန္အလုပ္သြားရင္ ဘာအင္က်ီ၀တ္မွာေနာ္ အဆင္သင့္ ထုတ္ထားေပး ဆိုတာမ်ဳိး  ကိုယ္႕လက္သည္းေတြရွည္ေနၿပီေနာ္လို႕ သတိေပးသလိုလို ဆိုတတ္တာမ်ဳိး အိမ္ရဲ႕ဘယ္ေနရာေလးမွာ ညစ္ပတ္ေနၿပီ ရွင္းလိုက္အုန္း ခုိင္းတတ္တာမ်ဳိးကေတာ႕ တစ္ေန႕တစ္မ်ဳိး မရိုးရေအာင္ ခိုင္းတတ္လြန္းတဲ႕ လင့္၀တၱရားေတာ႕ၿဖင့္ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ ေတာ္လြန္းခဲ႕ပါတယ္။

                    ရွင္မူးလာရင္ ေၿပာသလို ငါကမင္းရဲ႕ ေငြ၀ယ္ကြ်န္တဲ႕။ အမွန္တစ္ကယ္ အခိုင္းခံ ကြ်န္ ၿဖစ္ေနရတာက ကြ်န္မပါလို႕ တင္းၾကပ္ေနတဲ႕ ရင္ဘတ္ၾကီးသာ စည္တီးသလို တီးၿပီးေအာ္ဟစ္လိုက္ခ်င္မိတယ္။ ကြ်န္မက ၿမင္ၿမင္ခ်င္း ခ်စ္ခဲ႕မိသေလာက္ ရွင္ကၿဖင့္ ၿမင္ၿမင္ခ်င္း မုန္းခဲ႕ေလသလားမသိ။ မိဘတို႕သေဘာပါလို႕ ေခါင္းညိမ္႕ခဲမိတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးဟာ ဒီေလာက္ထိ ဆိုး၀ါးေနလိမ္႕မယ္လို႕ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ႕ဘူး။ ဒီေလာက္ထိလည္း ထိခ်က္ၿပင္းခ႕ဲမယ္လို႕ မသိခ႕ဲ ဘူး။ ကြ်န္မသိတာက ေယာက္က်ားေလးဘက္ကလည္း သေဘာတူၾကည္ၿဖဴတယ္ ယူလိုက္ၾကဆုိလို႕  အိမ္ယာ ထူေထာင္ယူခဲ႕ၾကတယ္။ ကြ်န္မကခ်စ္လို႕ယူခဲ႕တာ။ ရွင္က မိဘေတြအေၾကြးေၾကခ်င္လို႕ယူခဲ႕တာ။ ရွင့္ရဲ႕ ညီမအငယ္ ေလး ေဆးတကၠသိုလ္ပညာေရး ၿပီးဆံုးေစဖို႕ယူခဲ႕တာ။ ကြ်န္မတို႕မိသားစုပိုင္ အလုပ္ထဲမွာ ရွင့္အတြက္ေနရာ ၾကီးၾကီး ရဖို႕ယူခဲ႕တာ။ ရွင့္ဘက္မွာ အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြဟာ စီစီရီရီ။ ယူၿပီးမွ သိခဲ႕ရတဲ႕ ရွင့္အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြကို ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည္႕ရရင္ ရွင္ဟာ ေယာက္က်ားေကာင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္မေနာက္က်စြာ သိခဲ႕ရတယ္။

          တစ္ခုလပ္ ၿဖစ္မွာစိုးရိမ္လို႕ ဒီလမ္းဆက္ေလွ်ာက္သလားလို႕ လာေမးရင္ မဟုတ္ခဲ႕ဘူး။ ကြ်န္မသူ႕ကို သိပ္ခ်စ္ခဲ႕ မိလို႕ပါ။ မိဘေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းရွိတဲ႕ ကြ်န္မ၀င္ေငြနဲ႕ဆိုရင္ ကြ်န္မဘ၀ အေၿခက်ယံုတင္ မဟုတ္ပဲ အဆင့္ၿမင့္ၿမင့္ေတာင္ ေနႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ ကြ်န္မကလည္း အလွဆင္းရဲေပမယ္႕ အတၱကင္းတဲ႕မာနကေတာ႕ၿဖင့္ ခ်မ္းသာလိုက္သည္မွ ပိုလို႕လွ်ံလို႕။ မလွလို႕ မခ်စ္တဲ႕ေယာက္က်ားကို လွေအာင္ၿပင္ၿပီး ခ်စ္ေအာင္သိမ္းသြင္းၿခင္း မၿပဳခဲ႕ ဘူး။ ၿဖဴစင္ၿခင္းအရင္းခံႏွင့္ အခ်စ္ကိုသာၿမင္ေအာင္ လွစ္ၿပခဲ႕တယ္။ ကြ်န္မကလွလို႕ ခ်စ္လာတဲ႕ သူ႕အခ်စ္ကို မလိုခ်င္ဘူး။ ခ်စ္လို႕လွလာတဲ႕ သူ႕အခ်စ္ကိုပဲ လိုခ်င္မိတယ္။  အက်ည္းတန္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ဆိုတာ ဒီလိုပဲ ရူးသြပ္စြာ ေမွ်ာ္လင့္တစ္ၾကီး မိုက္ခဲ႕ရတာေပါ့။

          အခ်စ္မရွိ အႏွစ္မရွိတဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးၾကီးမွာ သစၥာဆိုတဲ႕ စကားလံုးတစ္လံုးဟာ အေရးၾကီးလာၿပီ။ သူ႕ရဲ႕ ဇနီး အၿဖစ္တရား၀င္ေရာက္ရွိခဲ႕တဲ႕ ေန႕မွာပဲ  သတိခ်ပ္မိခဲ႕တယ္။ တစ္ဖက္ကခ်စ္ၿပခဲ႕သလို တစ္ဖက္ကလည္း ခ်ည္ေႏွာင္ ထားခဲ႕တယ္။ မိန္းမပီသတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ေတာ႕ ကြ်န္မၿဖစ္ခဲ႕တယ္။ ခ်ည္ေနွာင္မႈေတြကို လိုလားပံုမရတဲ႕သူဟာ တစ္ေန႕တစ္မ်ဳိးမရိုးရေအာင္ ကြ်န္မကိုစိတ္ဆင္းရဲေစခဲ႕တယ္။ သူကလည္း အကဲစမ္းခ်င္ပံုရတယ္။  ကြ်န္မကလည္း စမ္းလိုလွ်င္လည္းစမ္းပါ  ဒါေပမယ္႕ဒီအိမ္ေပၚကေနဆင္းသြားရမယ္ အသက္ရွင္လွ်က္ေတာ႕ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သည္းခံ မႈမွာအတိုင္းအတာရွိတယ္လို႕ ခပ္ၿပတ္ၿပတ္ေၿပာၿပီးေနာက္ပိုင္း သူဟာ သူ႕အသက္ကိုေတာ႕ ႏွေမွ်ာတြန္႕တိုပံုပဲ အကဲစမ္းၿခင္းကို ရပ္တန္႕ပစ္ခဲ႕ေတာ႕တယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြၿပန္ေၿပာတာကၿဖင့္ ကြ်န္မရဲ႕ဥပဓိရုပ္ဟာ ေၿပာရင္ ေၿပာသည့္အတိုင္း ရက္စက္တတ္မည့္ပံုတဲ႕ သူကဒီလိုစည္းစိမ္ေတြရဖို႕ ဘ၀တစ္ခုလံုးရင္းထားရတာ အသက္ေတာ႕ ရွည္ရွည္ေနခ်င္ပါသတဲ႕။ ဘယ္ေလာက္မ်ားအတၱၾကီးသည့္ ေယာက္က်ားပါလဲ။

         

          အဲဒီလိုေယာက္က်ားကို စြဲလန္းစြာခ်စ္မိသည့္ ကြ်န္မကလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရူးသြပ္ေနခဲ႕သလဲ။ မွားမွန္းသိေပမယ္႕ လြယ္လြယ္ႏွင့္ေတာ႕ လက္မေလွ်ာ႕ခ်င္ခဲ႕ဘူး။ အက်ည္းတန္သူ ကြ်န္မရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို သူ႕ကိုၿမင္ေစခ်င္တယ္ လက္ခံေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ္႕ ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ ကြ်န္မလက္ေလွ်ာ႕ရေတာ႕မယ္ ထင္ပါတယ္။ သူ႕ အသက္ကိုပင္ မႏွေမွ်ာတတ္ေတာ႕ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ရတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သူေတြ႕ေနခဲ႕ၿပီ။ ကြ်န္မဘက္က ဆံုးၿဖတ္ရမယ္႕ ကိစၥတစ္ခုပဲရွိေတာ႕တယ္။ ဆိုခဲ႕ဖူးသလို အသက္မဲ႕စြာလြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္ရမ လား ဆိုတာပဲ။ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ ၿမတ္ႏိုးစြဲလန္းစြာ ခ်စ္ရတဲ႕ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားတည့္တည့္ေနရာကို ဓါးတစ္ေခ်ာင္း ထိုးစိုက္လိုက္ဖို႕ဆိုတာ ထင္သေလာက္မလြယ္ကူခဲ႕ဘူး။ သူအိပ္ေနတုန္းလား ဒါမွမဟုတ္ အမွတ္တမဲ႕ သူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္လိုက္တုန္းလား။ သူေက်ာေပးထားေနတုန္းလား။ သူ႕မ်က္လံုးကို တည့္တည့္မတ္မတ္စိုက္ၾကည့္ ၿပီး စိမ္းကားရက္စက္တဲ႕ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ သူ႕ႏွလံုးသားတည့္တည့္ကို ထိုးစိုက္လိုက္ရမလား။ အိုး .. ကြ်န္မၾကိဳးစားၾကည့္ခဲ႕ေပမယ္႕ သိပ္ခက္ခဲလြန္းတယ္ သိပ္နက္နဲလြန္းခဲ႕တယ္။ ဘာၿဖစ္လဲ အဆိပ္ပါတဲ႕ အစားအေသာက္ေလးမ်ား ေကြ်းလိုက္ပါေတာ႕လားလို႕ မဆိုေလႏွင့္ ကြ်န္မက မခ်စ္တတ္တဲ႕ သူ႕ႏွလံုးသားကို သတ္ခ်င္မိတာ ဖ်က္ဆီးပစ္ခ်င္မိတာ။ ဒါေၾကာင့္ကြ်န္မေရြးခ်ယ္ခဲ႕တယ္ ခြ်န္ၿမေနတဲ႕ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းနွင့္ သူ႕ႏွလံုးသား တည့္တည့္ကို ထိုးစိုက္ခ်လိုက္ဖို႕ပဲ။

         

          ဒီလိုေရြးခ်ယ္ခဲ႕လို႕ မင္းသိပ္မွားတယ္လို႕ သိပ္ရက္စက္တဲ႕ မိန္းမလို႕ ဆိုခ်င္ဆိုၾကပါေစေလ။ အက်ည္းတန္သူ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ကိုေတာ႕ လူေတြသိသြားၾကမွာပဲ။ ကိုယ္႕ကိုယ္မွ မခ်စ္ႏိုင္တဲ႕ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ကို ဘာၿဖစ္လို႕မ်ား မိုက္မဲစြာ ရူးသြပ္ခ်င္ေနရတာလဲလို႕ ကို္ယ္႕ကိုယ္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ၿပန္ေမးခဲ႕ပါတယ္။ အေၿဖကၿဖင့္ ထြက္မ လာခဲ႕ဘူး။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႕ အက်ည္းတန္သူကြ်န္မသည္ သူ႕ကိုၿမတ္ႏိုးရူးသြပ္စြာ ခ်စ္ေနခဲ႕မိတယ္ ခုလဲခ်စ္ေနစဲပဲ။ ေနာင္လဲခ်စ္ေနစဲပဲ။ သူ႕ပံုရိပ္ သူ႕အေၿပာ သူ႕အၿပံဳးေတြဟာ ကြ်န္မရဲ႕ မ်က္၀န္းထဲမွာ ခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္စရာ ေကာင္းေနတုန္းပဲ။

         

          ေၾသာ္. ဒါနဲ႕ ကြ်န္မ. သူ႕ႏွလံုးသားကို ဘယ္လိုဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ႕လဲ ရွင္တို႕သိခ်င္ၾကေသးလား။ ကြ်န္မသူ႕ကို အခြင့္အေရးေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ေပးခဲ႕ပါေသးတယ္။ ထပ္ေရြးပါလို႕။ သူက ကြ်န္မကို မေရြးခ်ယ္ခဲ႕ဘူးေလ။ အဟင္း ရွင္တို႕ေတြးထားသလိုပါပဲ .. သူ႕မ်က္လံုးကို တည့္တည့္မတ္မတ္စိုက္ၾကည့္ ၿပီး စိမ္းကားရက္စက္တဲ႕ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ သူ႕ႏွလံုးသားတည့္တည့္ကို ထိုးစိုက္ခ်ပစ္ခဲ႕တယ္။ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မွန္းေတာင္ မသိဘူး။ သူ႕ႏွလံုးသားေတြ ပ်က္စီးသြားတာ ေသခ်ာတယ္ဆိုတဲ႕ အေၿခအေနတစ္ခုထိေပါ့။ ကြ်န္မလား .ဟင့္အင္း ေနာင္တမရပါဘူး။ ေက်နပ္ေနတာ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႕ သူ႕ကိုသတိရတဲ႕အခါ  ငိုတာေပါ့။ ဒါေပမယ္႕ သူအသက္ရွင္ေနစဥ္ကထက္ အခုေနေနရတဲ႕ ဘ၀မွာ ကြ်န္မပိုၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႕ရပါတယ္။ ဒီဘ၀မွာ သူ႕ကို႕ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း ပိုင္ဆိုင္ခဲ႕တယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီေလ။ ရွင္တို႕လည္း အက်ည္းတန္မိန္းမေတြရဲ႕ အခ်စ္ကိုမ်ားၾကံဳလာခဲ႕ၿပီဆိုရင္ သူ႕လိုမ်ဳိးလ်စ္လ်ဴ မရႈထားေလႏွင့္။ အက်ည္းတန္သူတို႕ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ အလြန္တစ္ရာႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕သလို အလြန္႕ကိုပဲ စိမ္းကားရက္စက္ ၿပတ္သားတတ္တယ္ဆိုတာ မေမ႕ၾကႏွင့္ေပါ့။

 ************************

 ခ်စ္ေသာ စာဖတ္၀ါသနာပါသူ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္။ သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးကိုေတာ႕ google ကေနၿပီရွာေဖြအသံုးၿပဳ ထားပါတယ္။

**********************************************

"စာေရးသူ၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္"

ဘေလာ႕မေရးႏိုင္တာၾကာၿပီဆိုေပမယ္႕ အေတြးရသလို ေရးထားမိခဲ႕တယ္ file ေလးေတြ ကြ်န္မရဲ႕ 

ကြန္ပ်ဴတာထဲ မွာ မ်ားစြာက်န္ေနပါေသးတယ္။ အဲဒီလိုမ်ားစြာရွိေနသည့္ အထဲကမွ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ႏွစ္သက္မိသည့္ စာအေရးအဖြဲ႕ႏွင့္ ပို႕(စ္) အေဟာင္းေလးမ်ားကို ဘေလာ႕မွာၿပန္တင္ေပးခဲ႕တာပါ။ ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕ ေနာက္ထပ္လအနည္းငယ္ ဆိုလွ်င္ အင္တာနက္သံုးဖို႕ သိပ္အဆင္ေၿပေတာ႕မယ္ မထင္ဘူး။ ဒီလိုအေၾကာင္းၿပခ်က္ေလးေတြေၾကာင့္ စာေရး၀ါသနာပါသူ ကြ်န္မအေနႏွင့္ ဘေလာ႕မွာမတင္ပဲ ဖ်က္ပစ္လိုက္ရမည့္ file ေလးမ်ားကို အလြန္ပင္ႏွေမ်ာမိပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဖ်က္ပစ္လိုက္မည့္အစား ကိုယ္ႏွစ္သစ္ၿမတ္ႏိုးမိတဲ႕ ဘေလာ႕ေလးထဲမွာ သိမ္းထားခ်င္ခဲ႕မိပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာ တိုက္ဆိုင္လို႕ၿဖစ္ေစ မ်က္စိလည္လမ္းမွားၿပီး ေရာက္လာလို႕ပဲ ၿဖစ္ေစ ကြ်န္မရဲ႕ ဘေလာ႕ေလးကို စာလာဖတ္ၿဖစ္သည့္အခါ စာေရး၀ါသနာပါသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေရးဖြဲ႕သည့္ စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္းေလးမ်ားအေနႏွင့္သာ ဖတ္ေပးၾကပါလို႕ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစရွင့္။

**********************************************

facebook ႏွင့္ ဦးရီးေတာ္

 

ခင္သက္တြင္ အသက္ ၄၀ေက်ာ္ ဦးရီးေတာ္ တစ္ေယာက္ရွိသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္သူကပဲ ေမးေမး ဦးရီးေတာ္သည္ သူ၏အသက္အား ၂၈ ထက္ပုိသည္ဟူ၍ မရွိ။ ပိုပိုလိုလိုမရွိ ၂၈ ဟူ၍သာ တိတိပပေၿဖ၏။ ကေလး တစ္ေယာက္ပင္ရွိေသာ္ၿငား အိမ္ေထာင္ကြဲေနသည္မွာ ၾကာၿမင့္လွၿပီၿဖစ္ရာ အလိုလိုပင္ လူပ်ဳိရာထူးၿပန္ယူ၏။ လူပ်ဳိ ၾကီး ဟူၿပီး အားရပါးရ ေၾကာ္ၿငာ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ သူ႕ကိုယ္သူ ခင္သက္တို႕ထက္ပင္ ႏုပ်ဳိေနေသးသည္ဟု ဆိုလာၿပန္ေသး သည္။ ခင္သက္တို႕လည္း အေမ၏ေမာင္ ဒီဦးရီးေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာ တူမမ်ားႏွင့္အၿပိဳင္ ေပါေနေလရာ ရွိေစ ေတာ႕ဟူသည့္သေဘာၿဖင့္ လ်စ္လ်ဴရႈထားရေလ၏။

         

          အင္တာနက္သံုးႏိုင္သည့္ ဖုန္းမ်ားေပါမ်ားလာရသည္မွအစၿပဳၿပီး ဦးရီးေတာ္၏ ႏုပ်ဳိၿခင္းအမႈသည္ ပိုိပိုၾကီးလာ ေလေတာ႕သည္။ ခင္သက္တို႕သည္လည္း ေခာတ္လူငယ္မ်ားပီပီ facebook, viber, wechat , line မရိုးနိုင္ေအာင္ သံုးေလ၏။ ဦးရီးေတာ္သည္လည္း တူမမ်ားအား တစ္ေနကုန္တစ္ေနခန္း မနားမေန ေလေသနတ္ပစ္ၿပီး သူ၏ facebook account အားဖြင့္ခိုင္းေလ၏။ အစတြင္ ခင္သက္တို႕သည္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ဟိုပတ္ေၿပး ဒီပတ္ေၿပး ေရွာင္ေနၾကေသာ္လည္း ေန႕ေန႕ညည ဦးရီးေတာ္၏ ေလေသနတ္အားနားညည္းလွသည္ၿဖစ္ရာ facebook account သစ္ဖြင့္ေပးရေလေတာ႕သည္။ ကဲ လာပါၿပီ ဦးရီေတာ္သည္ သူ၏ facebook အမည္နာမအား “မ်ဳိးသန္႕ကိုကို” ဟုဆိုေလ၏။ ေမြးေန႕သည္လည္း ကြက္တိ ၂၈ ႏွစ္သာထည့္ေလ၏။ ထို႕ေနာက္ ကင္မရာ ၃၆၀ ႏွင့္ ရုိက္ထားေသာ သူ႕ပံုအား effects ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးထည့္ကာ profile ပံုတင္ခိုင္းေလ၏။ ခင္သက္သည္ စိတ္ထဲမွေနၿပီး ဟြန္႕ ေနႏွင့္အုန္း ေပါ့ ေနာက္ေန႕မွ comments ကေနၿပီ သူ၏ ပ်က္စီးယိုယြင္းစြာ လွေနေသာ ဘာ effects မွ်မပါသည့္ ဓာတ္ပံုၾကီး အားတင္ပစ္မည္ဟု အားခဲထားေလ၏။

          ဦးရီးေတာ္သည္ ေပါပင္ေပါေသာ္ၿငား ႏံုေတာ႕ မႏံုခ်ာလွေပ။ ခင္သက္တို႕၏ facebook account မ်ားႏွင့္ friend မလုပ္နဲ႕ဟု ၾကိဳတင္ခိုင္းေလ၏ ။ ၿပီးေနာက္ သူ၏ account အား friend only သာၿမင္ရေအာင္ security ထားခိုင္း၏။  ထုိ႕ေနာက္ pwd ကိုသူ႕စိတ္ၾကိဳက္ ၿပန္ခ်ိန္း၏။ ဦးရီးေတာ္သည္ facebook အားအေတာ္ေလ႕လာ ထားပံု ရ၏။ သူသည္ ေလ႕လာထားေသာ္လည္း တစ္ကယ္တမ္းဖုန္းကိုင္ၿပီး ကိုယ္တိုင္လုပ္ဟုဆိုလွ်င္ ဘယ္ေနရာကို ႏွိပ္လို႕ ႏွိပ္ရမွန္းမသိေပ။ ဦးရီးေတာ္၏ အကြ်မ္းက်င္ဆံုးဖုန္းႏွိပ္ၿခင္းအတတ္ပညာသည္ ဖုန္းလာလွ်င္ answer ေၿဖယံုမွ်သာၿဖစ္ သည္။ ဒါေတာင္မွ ဟန္းဆက္အသစ္တစ္ခုခ်ိန္းလွ်င္ တူမမ်ားထံမွ အၾကိမ္တစ္ရာမက လာေမးၿမန္း သင္ယူထားၿခင္းၿဖစ္ သည္။ ဖုန္း screen မွ lock ကိုလည္း ခ်ိန္းလိုက္ရသည္မွာ အမ်ဳိးမ်ဳိး။ ဦးရီးေတာ္ဖုန္းထဲ ဘာရွိလို႕ ဒီေလာက္ lock ေနရ သလဲ ခင္သက္တို႕လည္း မသိေပ။

          ဦးရီးေတာ္ကို facebook account ဖြင့္ေပးၿပီးေနာက္တြင္ေတာ႕ ခင္သက္တို႕အေတာ္ၾကီး နားေအးပါးေအး ၿဖစ္သြား၏။ အရင္ကဆိုလွ်င္ ထမင္း၀ိုင္းတြင္ ဦးရီးေတာ္၏အသံသည္ ေဖာင္ေဖာင္က်ဲ၏။ ယခုဆိုလ်ွင္ ထမင္းေလး တစ္လုတ္စားလိုက္  ဖုန္းေလးပြတ္လိုက္။ ၾကက္သားဟင္းမ်ားခ်က္ၿပီဆိုလွ်င္ ဦးရီးေတာ္သည္ သူဦးလွ်င္ ေကာင္း ေပ႕ဆိုသည့္ အဆီအႏွစ္တို႕အား သူ႕ထမင္းပန္းကန္ထဲ ဦးစြာခပ္ထည့္ေလ၏။ ယခုဆိုလွ်င္ ဦးရီးေတာ္သည္ ၾကက္ သားကို အာရံုမေရာက္ ဖုန္းသားကိုသာ အာရံုရေလ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ခင္သက္တို႕သည္ ေကာင္းေပ႕ဆိုသည့္ အသား အဆီအႏွစ္တို႕အား ဦးစြာပိုင္ပိုင္တြယ္ရေလ၏။ ဦးရီးေတာ္ဆိုသည့္ရာထူးေၾကာင့္ ဟင္းခြက္ကိုဦးစားေပး ႏုိက္ခိုင္း ေနရသည္ကို မေက်နပ္ေသာ္လည္း မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ထိုင္ၾကည့္ေနရံုမွအပ မတတ္ႏိုင္ေပ။

         

          အိမ္သာတက္လွ်င္လည္း အရင္လိုမၾကာေတာ႕ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အိမ္သာထဲတြင္ အင္တာနက္ လိုင္းမမိေသာ္ေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္လ်ွင္ ေရသံတစ္၀ုန္း၀ုန္းႏွင့္ မၿပီးနိုင္အစီးနိုင္ ေရခ်ဳိးေသာ ဦးရီးေတာ္ သည္ ယခုမူ ခက္သြက္သြက္ခ်ိဳးေလ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ ဆပ္ၿပာမ်ားပင္မစင္ေသာၾကာင့္ တူမေတြမွ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ ၿပန္ တြန္းထည့္ရေလ၏။ ညဘက္ဆိုလ်ွင္ ၁၂ နာရီ ၁  နာရီေလာက္မွ အိမ္ၿပန္လာတတ္ေသာ ဦးရီးေတာ္သည္ ယခုမူ ၈ နာရီေဒါင္ဆိုသည္ႏွင့္ ဖုန္းေလးကိုင္ခါ သူ႕အိပ္ခန္းထဲ ၀င္သြားတတ္ေလ၏။ ခင္သက္တို႕ကေတာ႕ ေကာင္းလွေတး ေကာင္းလွေတးဟု ဆိုမိ၏။ သို႕မဟုတ္ပါမူ အိမ္တံခါးထထဖြင့္ေပးရသည္မွာ အိပ္ေရးပ်က္လွသည္။ မဆီမဆိုင္ facebook ၾကီးကိုပင္ ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္ဟု သတင္းစာတြင္ပင္ ေၾကာ္ၿငာထည့္ခ်င္မိသည္။ အရင္လို တူမေတြႏွင့္ အၿပိဳင္သူ႕ကိုယ္သူ ႏုပ်ဳိလွသည္ဟု နားၾကားၿမင္ကပ္စရာ စကား မၾကားရေတာ႕ေပ။

          တစ္ေန႕ခင္သက္တို႕ အလုပ္မွၿပန္လာၿပီး အ၀တ္အစားပင္မလဲရေသး ထမင္းခ်ဳိင့္ေလး ခ်ယံုရွိေသး ဦးရီး ေတာ္သည္ ၿပဴးၿပဴးၿပာၿပာၿဖင့္ သူ႕အိပ္ခန္းထဲမွ ေၿပးထြက္လာ၏။ ၿပီးေတာ႕ အေလာတၾကီးေမး၏။ သူ႕ေကာင္မေလးက စိတ္ဆိုးၿပီး ဘေလာ႕သြားလို႕ ဘေလာ႕ၿပန္ေၿဖေပးပါဟု ဆိုလာေလ၏။ ခင္သက္တုိ႕လည္း အၿမင္ကပ္စြာႏွင့္ အခြ်န္ႏွင့္ မေလ၏။ သူဘေလာ႕သြားရင္ ကိုယ္လည္း ဘေလာ႕လိုက္လွ်င္ ေၿဖၿပီးသားၿဖစ္သည္ဟု အၾကံညဏ္ေပးလိုက္ေလ၏။ ဦးရီးေတာ္သည္ သူ၏ဖုန္းအား ခင္သက္တို႕ကို ေပးမကိုင္ေတာ႕ေပ။ ယခုလို ပါးစပ္ႏွင့္သာအၾကံညဏ္ေတာင္းေလ ၏။ ဟုတ္လားဆိုၿပီး သူ႕အိပ္ခန္းထဲၿပန္၀င္သြား၏။ ခဏေနၿပန္ထြက္လာၿပန္၏။ unfriend လိုက္လ်ွင္ေရာ ပိုၿပီးေကာင္း လားဟု ေမးလာၿပန္၏။ အင္းေပ့ါ Unfreind ရင္ ပိုၿပီးၿမန္ၿမန္ ဘေလာ႕ေၿဖတတ္တယ္ဟု အဆင္းဘီးတပ္ေပးလိုက္၏။ ဒါဆို ufriend မယ္ဟုဆိုၿပီး သူ႕အိပ္ခန္းထဲ ၿပန္၀င္သြား၏။

          ေနာက္တစ္ေန႕အလုပ္မွ ၿပန္အေရာက္တြင္ ဦးရီးေတာ္သည္ ဘီးလူးဆိုင္းတီးလ်ွက္ရွိသည္။ သူ႕ေကာင္မေလးမွ unfriend လို႕ဆိုၿပီး အၿပတ္ၿဖတ္သြားေၾကာင္း အေမ႕ကို တိုင္ေတာေနေလ၏။ ခင္သက္တို႕နွင့္လည္း စကားမေၿပာေပ။သူ႕အိပ္ခန္းထဲတြင္သာ ထမင္းစားေလ၏။ ခင္သက္တို႕တူမေတြ မ်က္ႏွာမၿမင္ခ်င္ဘူးဟု ဆိုေလသည္။ အေမကေတာ႕ ခင္သက္တို႕ကို တိုးတိုးၾကိတ္ဆူ၏။ စၾကေနာက္ၾကတာ သည္ေလာက္ေတာင္စရလားဟု ဆူပူေလ၏။ အေမကလည္း အေမ႕ေမာင္ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ကို ဘယ္သူကၾကိဳက္မွာတုန္း။ facebook ကဒီလိုပဲဟု ဆိုေလ ေသာ္ အေမသည္အမယ္ေလးေတာ္ ညည္းတို႕ေခာတ္ကလည္း အဆန္းပဲ ရည္းစားကို အပ်င္းေၿပထားၾကသလားဟု ရင္ဘတ္ကိုဖိ မ်က္လံုးၿပဴးၿပီးေမး၏။ ဒါေတာင္ အေဖာ္အခြ်တ္ မယ္မယ္မ်ား၏ ဓာတ္ပံုေတြအေၾကာင္းမေၿပာရေသး။ သူတို႕သည္ အပ်င္းေၿပ အေဖာ္အခြ်တ္ရိုက္ၾကသည္ဟု ေၿပာေလလွ်င္ အေမသည္ ၀ယ္ေပးထားေသာဖုန္းမ်ားအား ၿပန္သိမ္း သြားႏိုင္သည္။

          လာၿပန္ပါၿပီ ခင္သက္၏ ဖုန္းထဲ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္အသံႏွင့္ ဖုန္း၀င္လာ၏။ ကိုမ်ဳးိသန္႕ကိုကို ႏွင့္ စကား ေၿပာ ခ်င္လို႕ပါဟု ဆိုေလ၏။ ခင္သက္သည္ ဦးရီးေတာ္၏ အမည္နာမအား ေမ႕ေနသည္ၿဖစ္ရာ ဖုန္းမွားေနသည္ဟု ေၿပာကာ ဖုန္းၿပန္ခ်လိုက္၏။ ထိုအမ်ဳိးသမီးသည္ ထပ္ဆက္ၿပန္ေလသည္။ သူမကိုေပးထားသည္မွာ ဒီဖုန္းနံပါတ္ေသခ်ာ ေၾကာင္း မမွားဘူးဟုဆိုေလ၏။ ၿပီးေတာ႕ ညီမက ကို္မ်ဳိးသန္႕ကိုကိုႏွင့္ ဘာေတာ္လဲ ဘာလို႕ သူ႕ဖုန္းကိုကိုင္ေနတာလဲ ဆိုၿပီး စစ္လားေဆးလား ေမး၏။ ခင္သက္လညး္ ဒီမွာအစ္မ ဒါ ကြ်န္မရဲ႕ ဖုန္း အစစ္ပဲ အစ္မေၿပာတဲ႕ မ်ဳိးသန္႕ကိုကို လဲ မသိဘူး။ ေနာက္တစ္ေခါက္လာမဆက္ႏွင့္ဟု ခပ္ၿပတ္ၿပတ္ေၿပာပစ္လိုက္၏။ တစ္ဖက္မွလည္း ေအးမေသခ်ာေသးလို႕ ေပါ့ ေသခ်ာလိဳ႕ကေတာ႕ ညည္းေရာ ညည္းအေကာင္ရာ ဓါးစာမိမယ္မွတ္ဟု ၿပန္ၾကိမ္းေလ၏။ ခင္သက္လည္း ေကာင္းၿပီေလ အစ္မ ခုအစ္မဖုန္းနံပါတ္ကြ်န္မမွာရွိတယ္ အသံဖမ္းထားတယ္ ရဲစခန္းေရာက္မွရွင္းဟု ဆုိလိုက္ေလေသာ္ ဂြပ္ ကနဲဖုန္းခ်သြား၏။ ေဒါသသည္မေၿပေသးသည္ၿဖစ္ရာ ထပ္ေခၚေသာ္လည္း စက္ပိတ္ထားပါသၿဖင့္ႏွင့္သာ တိုးေလ၏။

          ဦးရီးေတာ္သည္ကား ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းလွ်က္ရွိသည္။ ဟိုတစ္ခါကိစၥၿဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း အၾကံညဏ္ လာမ ေတာင္းေတာ႕ေပ။ အေတာ္ၾကီး စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းလွေတးဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ တစ္ေန႕တြင္ေတာ႕  အလုပ္မွအၿပန္တြင္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္သည္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကိုၿပကာ ဒီအနီးအနားတြင္ ဒီလူကိုေတြ႕မိသလားဟု ေမးေလ၏။ ခင္သက္ သည္ ရုတ္တရက္မို႕ လူပံုကိုမမွတ္မိေသာ္ၿငား ဓာတ္ပံုေနာက္ခံတြင္ပါေနသည့္ ခင္သက္တို႕၏ ဧည့္ခန္းအေနအထား အား သတိထားမိေလ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ၿပဴးၿပဲၿပီးေသခ်ာၾကည့္ေသာ္ ဓာတ္ပံုသည္ ဦးရီးေတာ္ပံုၿဖစ္ေလ၏။ ရုတ္တရက္မို႕ အံ႕အားသင့္ကာ ဟန္မေဆာင္မိပဲ သိတယ္ဒါ ခင္သက္ဦးေလးဟု လႊတ္ကနဲ ထြက္သြားမိေလေတာ႕သည္။ ထိုအမ်ဳိးသ မီးသည္ ၀မ္းသာအားရ သူ႕ကိုယ္သူ အန္တီေလးဟု နာမ္စားတြင္တြင္သံုးကာ အိမ္သို႕ ပါလာခဲ႕ေလၿပီ။ ကိုကုိ ကေလ ကိုကိုကေလ ဆိုသည့္ နာမ္စားကိုလည္း ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားရေလ၏။ သည္ေတာ႕မွ ခင္သက္သည္ ငါေတာ႕ ေနရင္း ထိုင္ရင္း ေၿမြေပြးကို အိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္မိၿပီးဟု သိေလေတာ႕သည္။

          အိမ္သို႕ေရာက္ေသာ္ အမ်ဳိးသမီးကိုဧည့္ခန္းတြင္ထားခဲ႕ၿပီး အေမေရ ၿပသနာေတာ႕တက္ၿပီဟု အစခ်ီကာ ေၿပာရေလေတာ႕သည္။ အေမ႕ေမာင္ကို အေမ႕ဘာသာအေမ သြားေခၚေတာ႕ဟု တီးတိုးၾကိတ္ေၿပာရေလသည္။ ဦးရီးေတာ္သည္ သူ႕အႏၱာရယ္အားၾကိဳသိေနသည့္အလား အိမ္မွာမရွိဟု ဆိုေလ၏။ သည္မနက္ပဲ ပဲခူးက သူငယ္ခ်င္းထံသြားမည္ဟုဆိုကာ အထုပ္ဆြဲထြက္သြားေၾကာင္း သိရေလသည္။ အဲဒါဆိုလည္း အေမသြား ရွင္းေလဟု အေမ႕ကိုသာ ဧည့္ခန္းထဲ တြန္းထုတ္ရေတာ႕သည္။ အေမလည္း ေယာင္နနၿဖင့္ အစ္မ အဲေလ ညီမဟိုေလ ေမာင္ေလးမရွိဘူး ပဲခူးက သူ႕သူငယ္ခ်င္းအိမ္ သြားမယ္ဆိုၿပီး ဒီမနက္ပဲ အထုပ္ဆြဲထြက္သြားတယ္ဟု ဆိုေလေသာ္ ထိုအမ်ဳိးသမီး သည္ ခ်ဳံးပြဲခ်ငိုေလ၏။ မမရယ္ ဒီလိုဆိုရင္ၿဖင့္ ညီမေတာ႕ ဒုကၡႏွင့္လွလွေတြ႕ၿပီထင္ပါတယ္။ အိမ္က သားသမီးေတြကို “ကိုကို” နဲ႕ ခိုးရာလိုက္ေၿပးသြားၿပီလို႕ စာေရးထားခဲ႕တာ။ ဟမ္.. ဘယ္လို အိမ္က သားသမီးေတြကို ဘုရား…ဘုရား. အေမကၿဖင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ခင္သက္ကၿဖင့္ ႏႈတ္ကထြက္လို႕ ဘုရားတမိေလ၏။

          ဒီပံုအတိုင္းသာဆုိလွ်င္ ဦးရီးေတာ္ၿဖင့္ က်ားခံတြင္းသက္ဆင္းမိေလၿပီဟု ဆိုခ်င္မိသည္။ ေမေမ႕ကို မမ၊ မမႏွင့္ ေခၚေနသည့္ အမ်ဳိးသမီးသည္ မိတ္ကပ္အေဖြးသား ႏႈတ္ခမ္းအနီသားၿဖင့္ ၀တ္စားထားပံုမွာလည္း အသက္အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေပ။ မိတ္ကပ္ ဆံပင္ ႏႈတ္ခမ္းနီ ဖယ္လိုက္လ်ွင္ ေမေမႏွင့္အသက္တူတူေလာက္ ရွိသည္ဟု ခန္႕မွန္းမိသည္။ အိမ္က သားသမီးေတြဟု ဆိုပံုအရ သားၾကီးသမီးၾကီး မ်ားရွိေနပံုရသည္။ အခန္႕သင့္လွ်င္ ေၿမးပါရွိေလာက္သည့္ အရြယ္ၿဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ႕ ဦးရီးေတာ္ကို ေခၚပံုက ကိုကို ဟု ဆုိေလသည္။ ဦးရီးေတာ္ဖုန္းကိုေခၚေသာ္လည္း ဆက္သြယ္မႈဧရိယာၿပင္ပၿဖစ္ေနသၿဖင့္ မည္သို႕မွ် အေၾကာင္းကထူးမ လာေပ။ ေမေမလည္း ညီမရယ္ ေမာင္ေလးၿပန္လာမွသာ တစ္ေခါက္လာခဲ႔ပါ။ ေမာင္ေလးႏွင့္အရင္အဆက္အသြယ္ရ ေအာင္ၾကိဳးစားၾကည့္ပါအုန္းေနာ္လို႕ ေခ်ာ႕ေၿပာရင္း ထိုအမ်ဳိးသမီးအား ခပ္ယဥ္ယဥ္ႏွင္ရေလေတာ႕သည္။ အမ်ဳိးသမီး သည္ ညေနပိုင္း မိုးခ်ဳပ္သည္အထိ ေစာင့္မည္ဟုဆိုေလ၏။

ထိုအခါ ေမေမက အိမ္ကအမ်ဳိးသား(ေဖေဖ)သည္ သူ႕ေမာင္ေလး ဒီလိုမ်ဳိးရႈပ္ေနသည္ကို သိလွ်င္ ၿငိဳၿငင္သြားမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း။ ညေနဆိုလွွ်င္ အမ်ဳိးသားသည္ အလုပ္မွ ၿပန္လာၿပီၿဖစ္ေၾကာင္း။ အခန္႕မသင့္လ်ွင္ သူ႕ေမာင္ေလးအိမ္ေပၚကေန ဆင္းရမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း ပံုေၿပာၿပရေလ၏။ အမ်ဳိးသမီးက ခပ္သြက္ သြက္ၿပန္ေမး၏။ ဟင္ .ဒါက “ကိုကို” တို႕မိဘပိုင္အိမ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ေမေမသည္လည္း ၿပာၿပာသလဲ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္ ဒါအစ္မအမ်ဳိးသားရဲ႕ မိဘ ပိုင္အိမ္ ပါ။ ေမာင္ေလးက လူလြတ္ဆိုေတာ႕ ဒီလိုပဲ အိမ္မွာေနခိုင္းထားတာဟု ဆိုေလေသာ္ အမ်ဳိးသမီးသည္ အငိုတိတ္ခါ ဒါဆို ရင္ မိဘပိုင္company မွာ အလုပ္လုပ္တာဆို။ ေမေမလည္း ဟက္ကနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ရင္း ဟုတ္တယ္ အစ္မ အမ်ဳိး သားရဲ႕ ကုန္မ်ဳိးစံုပြဲရံုမွာ ေတာက္တိုမယ္ရ အလုပ္လုပ္ေၾကာင္း ေၿဖေလ၏။ ထို႕ေနာက္ အမ်ဳိးသမီးသည္ ဧည့္ခန္းမွ ဦးရီး ေတာ္ပံုအား လက္ညိႈးထိုးကာ ဒါက ကိုကိုရဲ႕ အေဖပံုလားဟု စပ္စပ္စုစု ေမးၿပန္၏။ ခင္သက္လည္း မဆုိင္းမတြပင္ အဲဒါမမရဲ႕ ကိုကိုပုံ ဟု ဆိုေလေသာ္ ထိုအမ်ဳိးသမီးသည္ အၿပန္ေနာက္က်လွ်င္ လိုင္းကားေတြမရွိသၿဖင့္ အိမ္အၿပန္ခက္ခဲေၾကာင္း ခုပဲ ၿပန္ေတာ႕မယ္ေနာ္ဟု ခက္သြက္သြက္ဆိုကာ ဧည့္ခန္းမွထေလေတာ႕သည္။

ထိုအမ်ဳိးသမီးၿပန္သြားေသာ္ သားအမိႏွစ္ေယာက္သည္ ၿဖစ္စက ေသြးပူၿပီး စိုးရိမ္ထိန္႕လန္႕ေနေသာ္လည္း ထိုအမ်ဳိးသမီးေၿပာပံု ဆိုပံုႏွင့္ ဦးရီးေတာ္၏ လိမ္႕လံုးရႊီလံုးတို႕အား ၿပန္ၿပန္ေၿပာကာ လက္၀ါးခ်င္းရိုက္လို႕ ရယ္ရသည္မွာ လည္း ေမာလွၿပီ။ ဒါတင္မကေသး ညေနထမင္း၀ိုင္းတြင္ ခင္သက္၏ ကိုကို အမူအရာအား ၾကည့္ကာ ရယ္လိုက္ၾက သည္မွာ ခပ္တည္တည္ေနသည့္ ေဖေဖပင္ ထမင္းလုတ္သီးသည္အထိ ညီမေလးဆိုလ်ွင္ ညအိပ္ယာ၀င္သည္အထိ မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ ကိုကို..ဟိဟိ..ခြီခြီၿဖင့္ ၾကိတ္ရယ္လို႕ မဆံုးႏိုင္ေပ။ ဦးရီးေတာ္သည္ကား အိမ္ႏွင့္ သံုးရက္တိတိ အဆက္ အသြယ္ၿပတ္ေနၿပီးေနာက္ ေလးရက္ေၿမာက္တြင္ ေမေမ႕ထံ ဖုန္းဆက္ေလ၏။ ေမေမသည္ သူ၏ေမာင္အား ဘယ္လို လဲ ကိုကို ဟု စကားအစခ်ီေလေသာ္ ဦးရီးေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ္ပဲခူးမွာ ၾကာမယ္မမ ေပ်ာ္သေလာက္ေနမယ္။ ၾကာခ်င္လဲ ၾကာမယ္ဟု စကားၿပတ္ၿပတ္ေၿပာေလ၏။ ေမေမသည္လည္း ေအးၾကာခ်င္သေလာက္သာ ၾကာေဟ႕ တစ္ခုပဲ ငါ့ေယာက္က်ားပိုင္တဲ႕အိမ္ေတာ႕ မိဘဘိုးဘြားပိုင္အိမ္ မလုပ္မိေစနဲ႕ ၾကားလားဟု ခပ္ေငါက္ေငါက္ေၿပာသံၾကားရ၏။

ေနာက္ ႏွစ္လအၾကာတြင္ ဦးရီးေတာ္ အိမ္ေပၚၿပန္ေရာက္လာ၏။ ဖုန္းကေတာ႕ ပြတ္ၿမဲပင္။ ေမေမက ေအးနင့္ပါ သာနင္facebook ၾကီးမွာ ၾကဴၾကဴ ရြရြ ငါ့အိမ္ေပၚ အရႈပ္ထုပ္ေတြ ပါမလာေစနဲ႕။ ငါ့သမီးေတြ ဖုန္းနံပါတ္လဲ ဆြဲမထည့္နဲ႕ နင့္ကိစၥနင္ အၿပင္မွာၿပီးေအာင္ရွင္း။ ေအး ကိုယ္႕ထက္ငယ္ရြယ္တဲ႕ ကေလးမေလးေတြကိုလည္း လိမ္႕မယ္ ၿဖီးမယ္ မၾကံ နဲ႕ သူမ်ားမတိုင္ခင္ ငါအရင္ဦးေအာင္ ေထာင္ထဲပို႕ပလိုက္မယ္နားလည္လား။ ဘယ္ႏွယ္႕ေတာ္ ရွိတဲ႕ကေလးတစ္ ေယာက္ေတာင္ လူပ်ဳိၿဖစ္ၿပီး ေၿမးရေတာ႕မယ္ ခုထိ အသက္က ၂၈ ထက္မၾကီးႏိုင္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုၿပသနာမ်ိဳး ထပ္ၿဖစ္ရင္ ကိုယ္႕အထုပ္ကိုယ္ဆြဲၿပီး ေတာ္ရာေဂ်ာင္းေပေတာ႕ဟု ရာဇသံေပးထားေလေတာ႕သည္။ ဦးရီးေတာ္လည္း သူ႕အမွားႏွင့္သူမို႕ ေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ညိမ္႕ ေလ၏။ ဟိုတစ္ေန႕ကၿဖင့္  ဦးရီးေတာ္၏ ဖုန္းအား ခင္သက္တို႕ အမွတ္တမဲ႕ ၾကည့္လိုက္မိေလရာ သူ၏ profile သည္ ကိုကိုေပ်ာက္ခါ  “ေမာင္ေမာင္ခ်စ္” ဟူၿပီး ေတြ႕လိုက္ရ ေလေတာ႕သည္။ 

------

ခ်စ္ေသာေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင့္။ ဘေလာ႕မေရးတာၾကာၿပီမို႕ လို႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပို႕စ္ေလးႏွင့္ပင္ လက္ရည္ၿပန္ေသြးထားပါေၾကာင္း။  သရုပ္ၿပပံုေလးကေတာ႕ google ကေန ရွာေဖြအသံုးၿပဳထားပါတယ္။